Jak dalece różnisz się od świata?

„Forma wielbienia czysta i nieskalana z punktu widzenia naszego Boga i Ojca polega na tym: (...) zachowywać [siebie] bez splamienia światem” (Jak. 1:27).

1, 2. Kto oznajmił, że chrześcijanie powinni się różnić od świata? Dlaczego od Świadków Jehowy należy wręcz oczekiwać takiej odrębności?

PIERWSZYM, który orzekł, że chrześcijanom nie wolno należeć do świata, był sam Jezus (Jana 15:19). W noc poprzedzającą jego śmierć słyszano, jak modlił się do Ojca: „Twoje słowo im dałem! Ale świat ich znienawidził, albowiem nie należą do świata, podobnie jak i ja nie należę do świata”. Zaraz w następnej chwili powtórzył: „Nie należą do świata, podobnie jak i ja nie należę do świata” (Jana 17:14, 16, Brandstaetter).

² Większość religii nominalnie chrześcijańskich nie podejmuje żadnych starań, by spełniać powyższe słowa. Jednakże Świadkowie Jehowy zdają sobie sprawę z tego, że dzisiejsi słudzy Boży nie mają innego wyboru, jak trzymać się z dala od świata. Wiedzą, iż jego władcą jest Szatan (Jana 14:30; 1 Jana 5:19). Należeć do świata znaczy być pod wpływem Szatana. A Jakub ostrzegł: „Ktokolwiek chce być przyjacielem świata, ustanawia siebie wrogiem Boga” (Jak. 4:4). Powinniśmy więc z góry na to się przygotować, że będziemy się od niego różnić.

3. Jakie podstawowe czynniki sprawiają, że Świadkowie Jehowy różnią się od innych ludzi?

³ Ale w czym Świadkowie Jehowy mają się różnić od swego otoczenia? Ze słów Jezusa wynika, że chrześcijanie nie będą fizycznie zabrani ze świata (Jana 17:15). I rzeczywiście, Świadkowie Jehowy mieszkają każdy w swoim środowisku, a większość z nich — podobnie jak reszta ludzi — wstępują w związki małżeńskie i zakłada rodziny. Muszą też podejmować pracę zawodową, borykać się z inflacją i płacić podatki. A jednak są inni. Różnicę tę starał się sprecyzować redaktor działu religijnego pewnej gazety amerykańskiej, pisząc w artykule na ich temat: „Co odróżnia Świadków od większości ich krytyków, to chyba fakt, że wszystko, co czynią w życiu — nawet jak i z kim spędzają czas — ma ścisły związek z ich wierzeniami”. Właśnie! Świadkowie Jehowy są bez reszty oddani swemu Bogu. Głęboko wierzą w Jego obietnice wyłuszczone w Biblii i bardzo poważnie traktują każde otrzymane od Niego polecenie (1 Jana 5:3). Bezsprzecznie tym się wyróżniają.

4. Dlaczego tak trudno jest trzymać się z dala od tego świata? Co więc od czasu do czasu wszyscy powinniśmy przeprowadzić?

⁴ Jednakże odrębność taka nie zjednuje im popularności ani nie jest łatwa. W życiu codziennym spotykamy się z silną presją, by się upodobnić do otoczenia. Zresztą większość z nas podświadomie nawet nie chciałaby zanadto różnić się od innych. Kiedy się wyłaniają kwestie związane z neutralnością, trzeba głębokich i niezachwianych przekonań, by się odróżniać, zachowując przykazania Jehowy (Dzieje 5:29; 15:28, 29). Toteż mądrze będzie, gdy każdy sam od czasu do czasu sprawdzi, jak sobie radzi z trzymaniem się z dala od świata (2 Kor. 13:5).

GORLIWOŚĆ W SŁUŻBIE KAZNODZIEJSKIEJ

5. (a) Co niektórzy mówią o gorliwości Świadków Jehowy w dziele głoszenia? (b) Jakie — między innymi — zasady biblijne pobudzają Świadków do przejawiania zapału w tej działalności?

⁵ Świadkowie Jehowy są między innymi dobrze znani ze swej gorliwości w głoszeniu. To ich naprawdę wyróżnia. Jedni podziwiają ich za to, drugich to irytuje. Misjonarze działający z ramienia pewnej organizacji protestanckiej donoszą, że gdziekolwiek wyruszą w świat, wszędzie napotykają miejscowych ludzi, którzy są aktywnymi, gorliwymi świadkami na rzecz Jehowy! W jednej z ich publikacji czytamy: „Wystarczy dłużej porozmawiać o miejscowych warunkach niemal z każdym (...) misjonarzem gdziekolwiek na świecie, a usłyszy się o Świadkach Jehowy”. Dlaczego Świadkowie z takim zapałem biorą udział w tym dziele? Ponieważ głoszenie dobrej nowiny jest zgodne z wolą Bożą oraz stanowi po prostu znak rozpoznawczy prawdziwych chrześcijan (Mat. 28:19, 20; Efez. 6:14, 15; Obj. 22:17). W dzisiejszych czasach takim głoszeniem Świadkowie Jehowy manifestują publicznie swą lojalność wobec Królestwa Bożego oraz swe pragnienie dopomożenia innym w podjęciu wielbienia Jehowy (Izaj. 2:2-4; Mat. 24:14).

6. Jakie pytania powinniśmy sobie zadać, aby sprawdzić swój stosunek do głoszenia dobrej nowiny o Królestwie?

⁶ A jak ważne to głoszenie jest dla ciebie? Większość ludzi w świecie uważa, że zarabianie na życie, ewentualnie zorganizowanie sobie wypoczynku jest o wiele ważniejsze niż praktyki religijne (2 Tym. 3:4; 1 Jana 2:16). Natomiast apostoł Paweł napisał do Tymoteusza: „Zwracaj stale uwagę na siebie samego i na swe nauczanie. Trwaj przy tych rzeczach, bo tak czyniąc wybawisz zarówno siebie, jak i tych, którzy się tobie przysłuchują” (1 Tym. 4:16). Czy podzielasz ten pogląd? I czy pamiętasz o przestrodze apostoła Piotra, żeby ‛ciągle mieć na myśli obecność dnia Jehowy’? (2 Piotra 3:12). Jeżeli tak, to wiesz, że obwieszczanie dobrej nowiny o Królestwie jest sprawą nader pilną. Może cię to pobudzić do posunięć, które postronnym wydadzą się dziwne.

7. Jakie kroki wielu podjęło z uwagi na dzieło głoszenia? Dlaczego?

⁷ Na przykład John, nauczyciel z Ghany, poważnie potraktował Pismo Święte. Zrezygnował więc z dotychczasowej pracy, bo chciał poświęcać więcej czasu na opowiadanie bliźnim o Królestwie. Młody Anglik imieniem Brian zrezygnował z możliwości podjęcia studiów uniwersyteckich, aby zostać głosicielem pełnoczasowym, a Ewa — mieszkająca w Ameryce — z tych samych powodów po kilku semestrach opuściła swą uczelnię. Czy ci młodzi ludzie zachowali się nierealistycznie? Czy postąpili niemądrze? Każdy, kto poważnie traktuje Biblię, niewątpliwie uzna, że to, co zrobili, było logiczne i rozsądne. Zamiast narażać swą przyszłość, działali na rzecz jej zabezpieczenia. Zgodnie ze słowami Pawła praca, którą sobie obrali, niesie wybawienie ‛zarówno im samym, jak i tym, którzy się im przysłuchują’ (1 Tym. 4:16).

ODMIENNY TRYB ŻYCIA

8. Dzięki jakiej jeszcze zasadzie, wynikającej z Listu do Hebrajczyków 1:9, Świadkowie Jehowy mogą się różnić od innych?

⁸ Oto kolejna zasada, która sprawia, że chrześcijanie różnią się od świata: „Umiłowałeś sprawiedliwość i znienawidziłeś bezprawie” (Hebr. 1:9). Słowa te w swoim kontekście odnoszą się do Jezusa Chrystusa, jednakże Świadkowie Jehowy wiedzą, że stanowią one również wzorzec obowiązujący jego naśladowców (1 Piotra 2:21). Mamy miłować to, co według Boga jest sprawiedliwe, a nienawidzić tego, co w Jego oczach uchodzi za nieprawość.

9. (a) Wymień niektóre rodzaje nieprawości. (b) Jak zbór chrześcijański różni się od świata swoją postawą wobec bezprawia?

⁹ Apostoł Paweł wymienił niektóre formy bezprawia, gdy napisał: „Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwięźli, ani mężczyźni współżyjący ze sobą, ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego” (1 Kor. 6:9, 10, Biblia Tysiąclecia). Obecny świat jest skandalicznie pobłażliwy, zwłaszcza w dziedzinie moralności. Tymczasem mierniki biblijne nie są sprawą pozostawioną własnemu uznaniu. Pismo Święte uczy, że każdemu chrześcijaninowi, który by się uwikłał w niemoralne praktyki, należy życzliwie dopomóc, by zmienił swój styl życia (Gal. 6:1; Jak. 5:19, 20). Gdyby tego nie uczynił, chrześcijanie powinni stronić od niego (1 Kor. 5:9-13).

10. Dlaczego Świadkowie Jehowy muszą chronić siebie przed nieprawymi uczynkami?

¹⁰ Niektórzy gotowi są zarzucać, jakoby takie postępowanie było wyzute z miłości, wręcz fanatyczne. Wolą bardziej liberalne podejście świeckie. Czy i ty tak myślisz? A może uświadamiasz sobie, że tego rodzaju posunięcia są wyrazem nie tyle braku miłości do grzesznika, co nienawiści do jego nieprawych uczynków? I czy rozumiesz, że zbór chrześcijański musi tak reagować, jeśli ma pozostać chrześcijański? Jakub napisał: „Religia, którą nasz Bóg i Ojciec uznaje za czystą oraz nienaganną, polega na tym: (...) strzec się skalania przez świat” (Jak. 1:27, New International Version). Jakże mogłaby ta czy inna grupa osób głosić, że wyznaje prawdziwą religię, gdyby sama dopuszczała do kalania się poważnym grzechem?

11. Jak mierniki chrześcijańskie ujawniają się w mowie chrześcijanina?

¹¹ Chrześcijańska ‛nienawiść do zła’ sięga jeszcze dalej. Biblia poucza nas: „Rozpusta i wszelka nieczystość albo chciwość niech nawet nie będą wspominane między wami, jak się należy u świętych; ani bezwstydne zachowanie, ani głupia gadanina, ani sprośne żarty” (Efez. 5:3, 4). Dlatego prawdziwi chrześcijanie są znani w swym otoczeniu jako ludzie, którzy nie używają plugawej mowy, nie opowiadają nieprzyzwoitych dowcipów ani nie szukają lubieżnej przyjemności w rozprawianiu o rzeczach nieczystych. A czyste myśli i czysta mowa są dziś coraz rzadsze.

12. Jak Świadkowie Jehowy różnią się od świata w doborze rozrywek?

¹² Świadkowie Jehowy różnią się od innych nawet wtedy, gdy chodzi o rozrywkę. Ponieważ „cały (...) świat leży w mocy Złego”, nauczyli się ostrożności w doborze rozrywek proponowanych przez świat (1 Jana 5:19, BT). Stanowczo unikają tych licznych już dzisiaj gier towarzyskich, czasopism, filmów odtwarzanych z wideokaset bądź w kinie, muzyki oraz widowisk telewizyjnych, które zawierają treści demoniczne lub pornograficzne albo ukazują akty zwyrodniałej, sadystycznej przemocy; wystrzegają się też tak zwanych programów rodzinnych, seriali wpajających pobłażliwe poglądy, między innymi na stosunki pozamałżeńskie. Wszystko to jest dla chrześcijan nie do przyjęcia (1 Kor. 15:33). Kto poważnie traktuje Biblię, ten nie będzie się dopatrywał rozrywki w czymś, co wśród sług Jehowy nie powinno być wspominane.

13. Czy dajemy dowody ograniczenia umysłowego, gdy jesteśmy wybredni w doborze rozrywek? Wyjaśnij to szerzej.

¹³ Czy i ty tak myślisz? A może sądzisz, że przez takie poglądy Świadkowie Jehowy stają się ludźmi o ciasnych umysłach lub zbyt wygórowanych wymaganiach? Pomyśl jednak: Jeżeli po stwierdzeniu zepsucia jakiś artykuł spożywczy zostaje bezzwłocznie wycofany ze sprzedaży, klienci raczej nie narzekają, że ogranicza się ich wolność, bo nie mogą sobie tego kupić. Przeciwnie, są zadowoleni, że chroni się ich przed zatruciem skażoną żywnością. Tak samo Świadkowie Jehowy nie narzekają, iż krępuje się im swobodę wskazywaniem na zepsucie wielu świeckich rozrywek. Na odwrót, czują ulgę wiedząc, że są chronieni przed niebezpieczeństwem, kryjącym się w takich przejawach zwyrodnienia.

MIŁOŚĆ WZAJEMNA

14. Jaka cecha według wypowiedzi Jezusa miała wyodrębniać społeczność chrześcijan spośród otaczającego ich świata?

¹⁴ Jest to kolejny miernik wskazujący, jak dalece chrześcijanie różnią się od świata. Jezus w noc poprzedzającą jego śmierć oświadczył swoim naśladowcom: „Po tym wszyscy poznają, że jesteście moimi uczniami: jeśli będzie między wami miłość” (Jana 13:35). Dlaczego miałoby to być znakiem dla osób postronnych? Ponieważ w dobie dzisiejszej ogólna sytuacja na świecie dokładnie odpowiada temu, co przepowiedział apostoł Paweł: „Ludzie bowiem będą się lubować w sobie samych, lubować się w pieniądzach, (...) [będą] wyzuci z naturalnych uczuć” (2 Tym. 3:2, 3). W tych warunkach ogólnoświatowa społeczność, w której szeregach widoczna jest wzajemna miłość, miała być zupełnym wyjątkiem. A takie więzi braterskie istnieją wśród Świadków Jehowy (1 Piotra 2:17).

15. Wymień kilka sytuacji, w których Świadkowie Jehowy mają sposobność do przejawiania obopólnej miłości.

¹⁵ Miłość ta jest wyraźnie dostrzegalna i często wywołuje komentarze obserwatorów, gdy Świadkowie spotykają się na swoich kongresach. Kiedy dochodzi do dużych klęsk żywiołowych, Świadkowie szybko wkraczają do akcji, śpiesząc z pomocą swym braciom. A w obrębie zboru szczerzy chrześcijanie też mają wzgląd jedni na drugich i darzą się miłością. Nawet gdy wynikają nieporozumienia osobiste, dokładają wszelkich starań, by ‛znosić jeden drugiego i ochoczo przebaczać sobie nawzajem’ (Kol. 3:12-14).

WYSTRZEGANIE SIĘ DAWANIA POWODÓW DO ZGORSZENIA

16. (a) Jaka okoliczność omówiona przez Pawła dawała pierwszym chrześcijanom sposobność do wykazania głębi ich wzajemnej miłości? (b) Jaką poruszył zasadę, którą można z powodzeniem zastosować w naszych czasach?

¹⁶ Mając taką miłość, Świadkowie Jehowy różnią się pod jeszcze innym względem. Wiele osób interesuje się dzisiaj wyłącznie swoimi prawami i zazdrośnie ich strzeże. Tymczasem apostoł Paweł wskazał na inny miernik: „Zabiegajmy o to, co sprzyja pokojowi i co buduje wzajemnie” (Rzym. 14:19). W kontekście omawiał problem, jaki wtedy zaistniał w związku z pokarmami. W przeciwieństwie do Żydów podlegających Prawu Mojżeszowemu chrześcijanie mogli spożywać wszystko, na co mieli ochotę, pod warunkiem, żeby nie popaść w obżarstwo. Jednakże część tych, którzy od dzieciństwa traktowali pewne pokarmy jako odrażające, czuła się nieswojo widząc, iż jedzą je inni współwyznawcy. Czy tamci mimo wszystko obstawali przy swoich prawach i dalej jedli wszystko, co im odpowiadało? Nie, oczywiście jeśli usłuchali rady Pawła, który napisał: „Dobrą jest rzeczą nie jeść mięsa i nie pić wina, i nie czynić niczego, co twego brata razi, gorszy albo osłabia” (Rzym. 14:21, BT). Ileż miłości przemawia przez tę radę! A czy dostrzegasz, jak można się nią kierować także w innych dziedzinach?

17, 18. (a) Jak można zasadę z Listu do Rzymian 14:21 zastosować do picia napojów wyskokowych? (b) Jak można ją odnieść do sprawy ubioru? (c) W jakich jeszcze dziedzinach zastosowanie tej zasady pomoże nam okazywać wzajemną miłość?

¹⁷ Na przykład Biblia zezwala chrześcijanom na umiarkowane korzystanie z napojów alkoholowych (1 Tym. 3:8; 5:23). Niektórzy bywają jednak wrażliwi na punkcie nadużywania trunków. Inni nie są do nich przyzwyczajeni lub wręcz nie wolno im pić. Gdybyś znalazł się z kimś takim na spotkaniu towarzyskim, czy próbowałbyś go namawiać, żeby pił razem z tobą, lub zawstydzać, gdyby tego nie zrobił? Czy przeciwnie, sam powstrzymałbyś się od picia, aby go nie stawiać w kłopotliwej sytuacji?

¹⁸ Rozważmy inny przykład: sprawę ubioru. Biblia nie opisuje, jaką odzież ma nosić chrześcijanin, mówi jednak, że powinna być skromna i schludna (1 Tym. 2:9). Obecnie w większości krajów istnieją ogólnie przyjęte zwyczaje co do ubioru dopuszczalnego przy oficjalnych okazjach. Z reguły pozwalają one na pewne urozmaicenia, niemniej każde zbytnie odchylenie od tej normy wywołuje wrażenie egocentrycyzmu, zmysłowości lub dziwactwa. Chrześcijanie — zarówno mężczyźni, jak i niewiasty — powinni o tym pamiętać. Czy jesteś gotów ograniczyć swoją swobodę w sprawach ubioru z uwagi na dobrą nowinę oraz po to, by nie gorszyć braci?

19-21. (a) Dlaczego Świadkowie Jehowy pracują nad zachowaniem tego, co ich różni od świata? (b) W jakiej kolejnej dziedzinie powinniśmy dokładać starań, aby być inni?

¹⁹ Jezus miał rację, gdy powiedział, że chrześcijanie nie będą ‛należeć do świata’ (Jana 17:16). Dzięki głoszeniu dobrej nowiny, wystrzeganiu się zła oraz darzeniu się względami i wzajemną miłością Świadkowie Jehowy naprawdę wyróżniają się spośród reszty ludzi. Odmienność ta przysparza im błogosławieństw, przy czym niepoślednie znaczenie ma fakt, iż chroni ich ona przed licznymi problemami nękającymi dzisiejszy świat.

²⁰ Czy cenisz sobie tę odrębność i czy pielęgnujesz ją w swoim życiu? Pamiętaj, że gdyby Świadkowie Jehowy byli trochę mniej inni, staliby się bardziej podobni do świata, którego bogiem jest Szatan Diabeł (2 Kor. 4:4). Utraciliby swą tożsamość ‛ludu świętego’ i nie zdołaliby ‛zachować siebie nie splamionymi przez świat’. Przestaliby się odznaczać „czystą i nieskalaną pobożnością przed Bogiem” (Jak. 1:27, Biblia warszawska; 1 Piotra 1:14-16). Jeżeli przyłapujesz się na tym, że chciałbyś się nieco mniej różnić od świata, przypomnij sobie ostrzeżenie zawarte w Liście Jakuba 4:4.

²¹ Apostoł Paweł zapowiedział proroczo jeszcze jedną cechę charakterystyczną dla współczesnego świata. W myśl jego słów ludzie mieli „lubować się w pieniądzach” (2 Tym. 3:1, 2). I faktycznie pragnienie zdobycia pieniędzy oddziałuje dziś z taką mocą, że dla wielu stało się najsilniejszym bodźcem w życiu. Czy również pod tym względem chrześcijanie są inni? Czy w obecnym świecie w ogóle można przetrwać, nie kochając pieniędzy? Sprawa ta będzie omówiona w następnym wydaniu Strażnicy.

Czy sobie przypominasz:

▪ Dlaczego należy wręcz oczekiwać, że chrześcijanin będzie się różnił od świata?

▪ Jakie wersety ułatwiają Świadkom Jehowy wyrobienie sobie właściwego poglądu na głoszenie?

▪ Pod jakimi względami kierowanie się zasadą z Listu do Hebrajczyków 1:9 odróżnia Świadków Jehowy od świata?

▪ Jaki wpływ na ich zachowanie wywiera zasada wyłuszczona w Liście do Rzymian 14:21?

[Ilustracja na stronie 25]

Świadkowie Jehowy nauczyli się przezorności w doborze rozrywek podsuwanych przez świat