Mylne wyobrażenie o Biblii

PONAD 8 000 000 funtów szterlingów! Cóż za bajeczna cena jednej jedynej książki! A jednak taką sumę uiścił nabywca z RFN za egzemplarz, który w grudniu 1983 roku poszedł pod młotek na aukcji w Londynie. Jakaż to książka zdołała osiągnąć tak ogromną wartość? Chodziło o część Biblii — iluminowany zbiór Ewangelii, pochodzący z XII wieku.

Bez względu na powody, dla których zapłacono tę kolosalną sumę za ów rękopiśmienny kodeks, godny uwagi pozostaje fakt, iż tak wysoko oszacowano dzieło sztuki będące fragmentem Pisma Świętego. Znajduje w tym odbicie pogląd wielu ludzi, że Biblia jest wprost bezcenna. Są jednak inni, którzy odnoszą się do niej podejrzliwie, a nawet wrogo. Dlaczego?

UTARTE MYLNE WYOBRAŻENIA

Wiele osób zwłaszcza w krajach protestanckich, powiada, iż Biblia przypomina stare skrzypce, na których można wygrać każdą melodię. Twierdzą, jakoby na jej podstawie można było udowadniać różne, nawet sprzeczne doktryny, przy czym wszystko ma rzekomo zależeć tylko od interpretacji. Czy takie rozumowanie jest słuszne?

Biblia sama oznajmia: „Wiecie przecież to przede wszystkim, że żadne proroctwo Pisma nie powstaje z jakiejś prywatnej wykładni” (2 Piotra 1:20).a Innymi słowy: siłą pobudzającą do sporządzenia proroczych zapisów nie były zwykłe zdolności wrodzone ludziom, lecz święty duch Boży, aktywna moc Stwórcy. Bóg jest pierwszym spośród proroków i właśnie z Jego natchnienia, to znaczy pod wpływem Jego niewidzialnej, czynnie oddziałującej potęgi, powstały wszystkie prawdziwe proroctwa biblijne.

Inny popularny, lecz błędny pogląd głosi, iż Bóg, o którym mówią natchnione Chrześcijańskie Pisma Greckie, okazuje życzliwość i miłosierdzie, podczas gdy Bóg przedstawiony w Pismach Hebrajskich jest okrutny i mściwy. Pisarz francuski Stendhal oświadczył: „Bóg jest despotą, toteż nie brak mu pomysłowości w wywieraniu zemsty; jego Biblia mówi tylko o straszliwej karze”. Opinia taka, wyrażona przez znanego libertyna i ateistę, nie jest dla nikogo zaskoczeniem. Ale co gorsza, podobnie myśli wiele osób podających się za chrześcijan, a nawet niektórzy duchowni.

W rzeczywistości zarówno w części Biblii, która powstała w języku hebrajskim, jak i w tej, którą pierwotnie spisano po grecku, znajdujemy kategoryczne stwierdzenia, że istnieje tylko „jeden Bóg” (1 Kor. 8:6; Powt. Pr. 6:4). Z obydwu części wynika, że jest On miłosierny, sprawiedliwy i życzliwy, a przy tym stanowczy i niezmienny (Wyjścia 34:6, 7; Ps. 103:6-8; 1 Jana 4:8; Hebr. 12:28, 29). W Pismach Hebrajskich, na przykład w Księdze Psalmów, znaleźć można fragmenty nacechowane niezmierną czułością. Z drugiej strony tak zwany „Nowy Testament” zawiera wstrząsające opisy wykonania surowego wyroku na niegodziwcach (2 Tes. 1:6-9; Objawienie, rozdziały 18 i 19). Od początku do końca Biblia przedstawia wspaniałą nadzieję dla sprawiedliwych (Rodz. 22:17, 18; Ps. 37:10, 11, 29; Obj. 21:3, 4). A zatem od początku do końca Pismo Święte stanowi harmonijną całość.

CZY JEST „KSIĘGĄ PROTESTANCKĄ”?

Wśród kilkusetmilionowej rzeszy katolików utarło się mylne przekonanie, jakoby Biblia była „księgą protestancką”. Szczerych ludzi trudno za to winić. Przez całe wieki Kościół rzymskokatolicki zakazywał czytania Biblii w każdym języku prócz łaciny. W rezultacie dla większości katolików świeckich Pismo Święte było niedostępne. Jest prawdą, że od roku 1897, a w szczególności od Drugiego Soboru Watykańskiego (1962-1965), katolikom wolno czytać w ojczystym języku przekłady Biblii uznane przez Rzym. Ale tradycje nie wygasają szybko. W krajach, gdzie dominującą rolę odgrywa religia katolicka, czytanie Biblii w dalszym ciągu kojarzy się z protestantyzmem.

Wielu praktykujących katolików, którzy w ostatnich latach kupili sobie Biblię, bierze ją do ręki z pewnym wahaniem. Czym to tłumaczyć? Otóż kościół wciąż jeszcze naucza, że czytanie Biblii może być niebezpieczne. Dlaczego? Ponieważ według niego Pismo Święte nie zawiera wszystkich objawionych prawd chrześcijańskich, lecz wymaga uzupełnienia przez „tradycję”. Katolicki profesor biblistyki Georges Auzou twierdzi w książce pt. La Parole de Dieu (Słowo Boże): „Tradycja poprzedza Pismo Święte, otacza je, towarzyszy mu i je rozszerza. (...) Tym łatwiej możemy więc pojąć, dlaczego Kościół nigdy nie uznawał czytania bądź studiowania Biblii za podstawowy obowiązek lub bezwzględną konieczność”.

PO CO CZYTAĆ BIBLIĘ?

Niemniej jednak sporo szczerych katolików na całym świecie kupuje sobie Biblię i szuka kogoś, kto mógłby pomóc ją zrozumieć. To samo można powiedzieć o wielu zawiedzionych protestantach, a także o ludziach, którzy pokładali nadzieje w rozwoju nauk społecznych lub technicznych.

Alain Woodrow, publicysta zajmujący się tematyką religijną i analizujący powody pojawienia się nowej fali zainteresowania sprawami duchowymi, napisał o tym w paryskiej gazecie Le Monde: „Przede wszystkim jest to naturalna reakcja na niedopisanie wielkich systemów światopoglądowych i ideologicznych, jak również polityki i nauki”. W następnej kolejności wymienił „rozczarowanie do zinstytucjonalizowanych kościołów, wywołane ich kompromisowością wobec politycznych i finansowych czynników tego świata”, a w końcu przyczynę, którą określił mianem „apokaliptycznego strachu”.

Może ty też zacząłeś czytać Biblię. Jeżeli tak, to pewnie zechcesz się dowiedzieć, co zrobić, aby z tej lektury odnosić jak najwięcej pożytku.

[Przypis]