Dlaczego ‛całe stworzenie wciąż jęczy’?

PIERWSI ludzie odwrócili się od Boga. Jednakże zdobywszy upragnioną „wolność”, musieli już sami rozwiązywać swe problemy, tak jak umieli najlepiej. Wkrótce się przekonali, że choć bardzo się starają, ich umiejętności są dalece niewystarczające. Wskutek braku doświadczenia i ograniczonej wiedzy zaczęło im przybywać kłopotów.

Właśnie dlatego wielu z nas pada ofiarą dyskryminacji lub łamania prawa. Wszyscy popadliśmy w niewolę ludzkiej niedoskonałości, chorujemy, cierpimy fizycznie i psychicznie oraz wylewamy łzy goryczy. Mówiąc słowami Biblii, „całe stworzenie aż dotąd wespół jęczy i cierpi ból” (Rzym. 8:22).

Okazało się, iż szukając wyzwolenia, człowiek popadł w niewolę. Teraz już od 6000 lat usiłuje się uwolnić od fatalnych skutków tego kroku. Z jakim rezultatem?

Wyzwolenie polityczne

Ludzkość próbowała już wszelkich form rządzenia. Kiedy jakieś rządy okazywały się ciemięskie lub niesprawiedliwe albo gdy nie potrafiły zaspokoić palących potrzeb swych poddanych, zmieniano je, a nawet obalano siłą, i zastępowano innymi. Przynosiło to jednak wątpliwe korzyści.

Dziennikarz Lance Morrow, wypowiadając się na temat rewolucji politycznych, doszedł do następującego wniosku: „Historia widziała w przeszłości aż nadto utopijnych przeobrażeń, które doprowadzały do powstania reżimów równie totalitarnych i krwawych jak poprzednie; zapał podsycany zawodną nadzieją tryumfował nad doświadczeniem”.

Zastąpienie jednej niedoskonałej władzy drugą trudno uznać za najlepszą drogę do prawdziwego wyzwolenia. Toteż mądry król Salomon napisał z natchnienia Bożego: „Człowiek panuje nad człowiekiem ku jego szkodzie” (Kazn. 8:10, Biblia warszawska). Jest więc oczywiste, że „całe stworzenie” będzie w dalszym ciągu ‛wespół jęczeć i cierpieć ból’, dopóki spod niedoskonałego panowania nie uwolni go doskonały rząd.

Wyzwolenie od dyskryminacji narodowościowej i rasowej

Uprzedzenia narodowościowe bądź też rasowe pozostają w zasadniczej sprzeczności z Pismem Świętym, które mówi o Bogu, że „uczynił z jednego człowieka wszystkie narody ludzkie” i że „nie jest stronniczy, lecz w każdym narodzie człowiek, który się Go boi i czyni sprawiedliwość, jest Mu przyjemny” (Dzieje 17:26; 10:34, 35). Mimo to nawet w krajach, które uchodzą za chrześcijańskie, rzadko się pamięta o równouprawnieniu dla wszystkich.

Zastanówmy się na przykład nad sytuacją rasy czarnej. Niektórzy tak zwani chrześcijanie utrzymują, jakoby ten kolor skóry był wynikiem przekleństwa, które Bóg rzucił na Kanaana i jego potomków, wyznaczając im przy tym rolę sług. Mylą się jednak. Rasa czarna nie wywodzi się od Kanaana, lecz od Kusza i prawdopodobnie od Puta, a żaden z nich nie został przeklęty (Rodz. 9:24, 25; 10:6).

Mimo to Murzyni często cierpieli ucisk społeczny i ekonomiczny, nawet ze strony swych pobratymców. Dążą więc do wyzwolenia. Ale różne ruchy wyzwoleńcze, które organizują strajki okupacyjne i marsze protestacyjne, kończą się jedynie połowicznym sukcesem. Nie potrafią gruntownie zmienić serca człowieka, więc trudno im zlikwidować uprzedzenia rasowe, niewiedzę religijną oraz brak miłości bliźniego.

Toteż ‛całe stworzenie będzie wespół jęczeć i cierpieć ból’, dopóki dyskryminacja rasowa nie zostanie zniesiona przez Królestwo Boże pod rządami Chrystusa.

Wyzwolenie kobiet

Przez całe wieki kobiety były wykorzystywane i często traktowano je jak osoby gorszej kategorii. Nie jest temu winien ich Stwórca. On nie stworzył kobiety po to, by mężczyzna widział w niej jedynie przedmiot pożądania, ani nie kazał mu jej tyranizować. Żona miała być „pomocnicą” i „uzupełnieniem” swego męża, stając się z nim „jednym ciałem” (Rodz. 1:26-28; 2:18-24).

Dążenie do wyłamania się spod nacechowanej miłością władzy Bożej nie przyniosło Ewie wolności, lecz przykrą zależność. Przewidując to, Bóg powiedział: „Twe gorące pragnienie będzie się kierować ku mężowi, a on nad tobą będzie górował” (Rodz. 3:16). Wielu kobietom dało się mocno we znaki niedoskonałe zwierzchnictwo mężczyzn, toteż różne organizacje feministyczne próbowały uwolnić je od tego brzemienia.

Ruch na rzecz wyzwolenia kobiet doprowadził do pewnych zmian na lepsze, nie spełnił jednak oczekiwań, gdyż jego zasady są sprzeczne ze zrównoważonym poglądem na wyzwolenie, które obiecuje Bóg. ‛Całe stworzenie będzie wespół jęczeć i cierpieć ból’, dopóki Królestwo Boże nie nauczy wszystkich mężczyzn kochać „swe żony, jak własne ciała” oraz traktować „starsze niewiasty jak matki, młodsze jak siostry, we wszelkiej czystości moralnej” (Efez. 5:28; 1 Tym. 5:2).

Zanim jednak wyjaśnimy, jak do tego dojdzie, musimy najpierw rozstrzygnąć inne ważne pytanie: Jak chrześcijanie mają się zapatrywać na współczesne ruchy wyzwoleńcze?

[Napis na stronie 2]

Zastępowanie jednego niedoskonałego rządu drugim równie niedoskonałym rządem nie zapewni ludzkości prawdziwego wyzwolenia

[Napis na stronie 3]

Bierny opór, strajki okupacyjne ani marsze protestacyjne nie dokonają zmian w sercu człowieka

[Napis na stronie 3]

Ruch na rzecz wyzwolenia kobiet nie spełnił oczekiwań, gdyż jego zasady są sprzeczne ze zrównoważonym poglądem na wyzwolenie, które obiecuje Bóg