Pytania czytelników
◼ Kiedy zaczęło rozbrzmiewać siedem trąb anielskich, wspomnianych w Księdze Objawienia?
W rozdziałach 8, 9 i 11 Księgi Objawienia czytamy o siedmiu aniołach, którzy dmą w siedem trąb, zapowiadając różnym częściom ludzkości dotkliwe plagi. Wyobrażają one sędziowskie orzeczenia Jehowy, obwieszczane przez Jego lud w czasie końca. Znamienny początek dał tej działalności kongres w Cedar Point, zorganizowany w roku 1922 (zobacz rozdziały od 21 do 23 oraz 26 książki Revelation—Its Grand Climax At Hand! [Wspaniały finał Objawienia bliski!]).
Pierwsze cztery odgłosy trąb demaskują martwy pod względem duchowym stan rzekomo chrześcijańskiej części „ziemi” i „morza”, jak również poniżenie kleru i duchową ciemność ogarniającą chrześcijaństwo (Objawienie 8:7-12).
Z historii wiadomo, że publiczne ujawnianie tych faktów właściwie zaczęło się jeszcze przed rokiem 1922. Na przykład przemówienie pt. „Miliony obecnie żyjących nigdy nie umrą”, wygłoszone po raz pierwszy w roku 1918, a opublikowane w formie broszury w roku 1920, zapowiadało upadek chrześcijaństwa oraz zbliżający się koniec obecnego świata. Czasopismo Złoty Wiek z 29 września 1920 roku otwarcie zdemaskowało ten system religijny jako nierządnicę, kłamliwego oszusta i zwodziciela ludzi.
Dlaczego więc w książce o Objawieniu wyjaśniono, że te cztery trąby zabrzmiały dopiero na kongresie w Cedar Point w roku 1922? Otóż właśnie wtedy wezwano: „Rozgłaszajcie, rozgłaszajcie, rozgłaszajcie wieść o Królu i jego Królestwie”, co nadało rozmachu działalności kaznodziejskiej. W Strażnicy angielskiej z 1 listopada 1922 roku można było przeczytać: „Przyjaciele (...) za kluczową myśl kongresu uznali wskazanie, że prawdziwym przywilejem, a także obowiązkiem poświęconych na ziemi jest teraz ogłaszanie obecności Pana, wielkiego Króla królów; dalej, że jego Królestwo już nastało i że działalność ta jest obecnie ich najważniejszym zadaniem”.
Warto też podkreślić, że chociaż wszystkie te cztery orzeczenia sędziowskie były obwieszczane przez Świadków Jehowy począwszy od roku 1922, to potężnym impulsem dla każdego z nich było przyjęcie rezolucji na zgromadzeniach, które się odbyły w latach od 1922 do 1925. Dziesiątki milionów egzemplarzy tych rezolucji rozpowszechniono później w formie drukowanej, skutecznie obnażając duchową martwotę chrześcijaństwa (zob. książkę Revelation Climax, str. 133, par. 15).
W zakres trzech ostatnich odgłosów trąb wchodzą pewne „biada” (Objawienie 8:13). Różnią się one od odgłosów pierwszych czterech trąb, odnoszą się bowiem do konkretnych wydarzeń. Z piątą trąbą wiąże się uwolnienie ludu Bożego z „otchłani”, co nastąpiło w roku 1919. Szósta zapowiada pojawienie się „konnicy”, a zarazem potężną, międzynarodową kampanię kaznodziejską rozpoczętą w roku 1922. Siódma ma związek z narodzinami Królestwa Bożego w roku 1914 (Objawienie 9:1-19; 11:15-19).
Każde z tych wydarzeń oznaczało „biada” dla Szatana i jego świata. Uwolnienie pomazańców z otchłani nieaktywności w roku 1919 wprawiło kler chrześcijaństwa w osłupienie i świadczyło o całkowitym odrzuceniu tego systemu religijnego przez Jehowę. Mówiąc dalej językiem symbolicznym, od roku 1922 po dziś dzień potężna konnica sieje w chrześcijaństwie spustoszenie: demaskuje jego martwotę i ostrzega przed nadciągającą zagładą. A po narodzinach Królestwa w roku 1914 został z nieba zrzucony Szatan, który teraz powoduje wśród ludzi tragiczny w skutkach zamęt. Królestwo Boże już niebawem usunie w Armagedonie zorganizowane przez Diabła pozornie trwałe społeczeństwo („ziemię”) i unicestwi buntownicze masy ludzkie („morze”) (Objawienie 11:17 do 12:12; 21:1).
W roku 1922 na kongresie w Cedar Point całemu światu oznajmiono owe trzy „biada”. Zapoczątkowana wtedy kampania ewangelizacyjna stanowiła dowód na to, że „szarańcze” wyszły z „otchłani” i rozpoczęła się szarża „konnicy”. Wspomniane porywające wezwanie do rozgłaszania wieści o Królu i jego Królestwie pozostawało w pełnej harmonii z odgłosem siódmej trąby. Strażnica z 1 marca 1925 roku wyjaśniła, że w 12 rozdziale Objawienia zostały proroczo zobrazowane wydarzenia z lat 1914, 1919 i 1922. Było to głębsze zrozumienie sprawy narodzin Królestwa i Świadkowie Jehowy wiernie je obwieszczali. Co więcej, przekazywanie tych wiadomości, bolesnych niczym plagi, nabrało wielkiego rozmachu, gdy przyjęto, a potem rozpowszechniono dobitne rezolucje, przedkładane na zgromadzeniach w latach od 1926 do 1928 (zob. książkę Revelation—Its Grand Climax At Hand!, strony 147, 149, 172).
A zatem dęcie w siedem trąb zaczęło się w roku 1922 i później potęgowało się w latach dwudziestych. Od tamtej pory lud Jehowy nieustraszenie współdziała z aniołami w oznajmianiu całej ludzkości, że chrześcijaństwo jest duchowo martwe, że duchowni to upadli przywódcy i że ten system religijny wraz z resztą szatańskiego świata wkrótce ulegnie zagładzie.