Czy biedni mogą sobie pozwolić na uczciwość?
AMELIA miała zaledwie 29 dni, gdy babcia przyniosła ją do lekarza. Matka nie mogła tego zrobić, bo była chora i została w domu z czwórką dzieci.
Ojciec wyjechał w poszukiwaniu pracy. Po zbadaniu niemowlęcia lekarz stwierdził objawy niedożywienia, dość powszechnego w Afryce Zachodniej. O wiele groźniejsze jednak było zapalenie tkanki łącznej. Maleńkie płuca dziewczynki zaatakowało rozległe zakażenie.
Odbierając receptę, babcia zapytała: „Ile kosztuje to lekarstwo?” „Cztery do pięciu dolarów” — odpowiedział lekarz.
Kobieta żałośnie westchnęła. Nie miała nawet dwóch dolarów, żeby zapłacić za poradę. „Skąd mamy wziąć tyle pieniędzy!” — zawołała.
„Musicie je gdzieś zdobyć” — nalegał lekarz. „Zwróćcie się do przyjaciół lub krewnych. Jeżeli zakażenie nie zostanie zlikwidowane, to dostanie się do krwiobiegu i dziecko umrze”.
Rodzina Amelii jakoś zdobyła pieniądze i niemowlę przeżyło. Jednakże w krajach rozwijających się miliony ludzi nie może pożyczyć pieniędzy od znajomych i krewnych. Trudno się też spodziewać poprawy warunków bytu.
W The State of the World’s Children Report 1989 (Raport o stanie dzieci na świecie w roku 1989), sporządzonym przez UNICEF (Fundusz Narodów Zjednoczonych Pomocy Dzieciom), czytamy: „Po kilkudziesięciu latach stałego rozwoju gospodarczego spore obszary ziemi na nowo popadają w ubóstwo”. W Ameryce Łacińskiej i w Afryce przeciętny dochód spadł w latach osiemdziesiątych o 10 do 25 procent. A w ciągu ostatnich kilku lat w 37 najbiedniejszych państwach świata wydatki na ochronę zdrowia zmalały o 50 procent.
Co to oznacza dla milionów żyjących w niedostatku? Wielu nie będzie mogło kupić niezbędnych artykułów żywnościowych i lekarstw. Ich dzieciom, współmałżonkom lub rodzicom może więc zajrzeć w oczy przedwczesna śmierć, chyba że zdobędą pieniądze w na pozór jedyny możliwy sposób — posuwając się do kradzieży! Ubóstwo istotnie może oznaczać konieczność dokonania trudnego wyboru natury moralnej: ukraść czy umrzeć? skłamać czy być głodnym? dać łapówkę czy żyć w niedostatku?
W Afryce Zachodniej znane jest powiedzenie: „Gdzie krowę przywiążesz, tam będzie gryzła trawę”. Innymi słowy, ludzie wykorzystują każdą sytuację, by się wzbogacić. Na całym świecie osoby sprawujące władzę aż nazbyt często nadużywają swych stanowisk, żeby wymusić łapówki, przywłaszczyć sobie pieniądze lub coś ukraść. „Bierz, póki się da” — oto ich dewiza. „Potem może już nie być okazji”. Ponieważ sytuacja gospodarcza krajów rozwijających się jest coraz gorsza, najubożsi mogą coraz częściej dochodzić do wniosku, że uczciwość to nie najlepsze wyjście dla biedaków.
Biblia mówi: „Nie będziesz kraść” (Wyjścia 20:15). Ale jeśli biedni naprawdę nie mogą sobie pozwolić na uczciwość, czy należy powątpiewać w słuszność mierników biblijnych? Czy prawa Boże są niepraktyczne i pomijają rzeczywiste potrzeby ludzi? Wzruszającej odpowiedzi na te pytania dostarczają przeżycia tysięcy prawdziwych chrześcijan z krajów rozwijających się.
[Napis na stronie 4]
„Gdzie krowę przywiążesz, tam będzie gryzła trawę”
[Ilustracja na stronie 4]
W krajach rozwijających się biedni należą do najciężej pracujących ludzi