Pytania czytelników

◼ Czy młoda Żydówka imieniem Estera współżyła niemoralnie z królem perskim, by w ten sposób zaskarbić sobie jego łaskę i czerpać z tego korzyści?

Niektórzy mogą tak wnioskować na podstawie źródeł świeckich, lecz wiarogodne sprawozdanie biblijne zaprzecza takim domysłom.

Według świeckiej relacji historyka żydowskiego Józefa Flawiusza królowa perska Waszti odmówiła stawienia się przed obliczem swego męża Aswerusa. Rozgniewany władca — najprawdopodobniej Kserkses I, który panował w V wieku p.n.e. — odrzucił Waszti i wyraził zgodę na poszukanie w całym imperium nowej monarchini. Zebrano urodziwe dziewczęta i poddano je dłuższym zabiegom upiększającym.

„Skoro zaś (...) rzezaniec uznał, iż dziewice dzięki tak długim staraniom stały się już godne, by wejść do łożnicy królewskiej, odtąd każdego dnia posyłał królowi jedną, by obok niego spoczęła. Za każdym razem król natychmiast po zbliżeniu odprawiał przysłaną dziewczynę z powrotem do rzezańca. Kiedy jednak nawiedziła go Estera, ta mu się spodobała. Rozmiłował się w niej i pojął ją jako prawowitą małżonkę” (Dawne dzieje Izraela w tłumaczeniu Jana Radożyckiego, księga jedenasta, VI, 1, 2).

Ta pozabiblijna relacja mogłaby nasuwać myśl, iż owe dziewice faktycznie miały z królem niemoralne stosunki płciowe, tyle że w wypadku Estery ostatecznie doszło do zawarcia małżeństwa i uznania jej za królową. Jednakże Pismo Święte dostarcza dokładniejszych i bardziej przekonywających informacji.

Po opisie czynności kosmetycznych Biblia podaje: „Wtedy dopiero [każda] dziewczyna szła do króla. (...) Wieczorem szła, a rano wracała do drugiego domu kobiet pod opiekę Szaaszgaza, eunucha królewskiego, stróża nałożnic. Nie przychodziła ona już do króla, chyba że król jej zapragnął i wezwał ją imiennie” (Estery 2:13, 14, BT).

Pismo Święte wyjaśnia, że Estera ‛została wzięta’ do „domu kobiet”, gdzie przez dłuższy czas miała używać określonych kosmetyków. Następnie „zabrano (...) Esterę do króla Aswerusa (...). I umiłował król Esterę nad wszystkie inne kobiety, i znalazła łaskę i względy u niego ponad wszystkie inne dziewice, i włożył na jej głowę koronę królewską, i uczynił ją królową w miejsce Waszti” (Estery 2:8, 9, 16, 17, BT).

Czy zwróciłeś uwagę, dokąd według sprawozdania biblijnego szły dziewczyny po nocy spędzonej z królem? ‛Do drugiego domu kobiet pod opiekę stróża nałożnic’. Zostawały więc nałożnicami. Mardocheusz, pisarz biblijnej Księgi Estery, był Hebrajczykiem, a w jego narodzie nałożnice miały wtedy status drugorzędnych żon. Prawo Boże stanowiło, że Izraelita mógł sobie wziąć obcoplemienną dziewczynę, pojmaną w czasie wojny, i uczynić z niej swą nałożnicę, czyli drugorzędną żonę, mającą pewne uprawnienia i korzystającą z ochrony prawnej (Powtórzonego Prawa 21:10-17; por. Wyjścia 21:7-11). Jej potomstwo uchodziło za prawowite i mogło otrzymać dziedzictwo. Matkami dwunastu synów Jakuba, przodków 12 plemion izraelskich, były zarówno jego żony, jak i nałożnice (Rodzaju 30:3-13).

Po wyjściu od króla perskiego młode kobiety udawały się do domu nałożnic. Zostawały więc drugorzędnymi żonami monarchy.

A jak było z Esterą? W Piśmie Świętym nie jest powiedziane, że ona spała z królem i tym zaskarbiła sobie jego łaskę. Nie ma też wzmianki o wzięciu jej do domu nałożnic, lecz po prostu czytamy: „Zabrano więc Esterę do króla Aswerusa, do jego pałacu królewskiego (...). I umiłował król Esterę nad wszystkie inne kobiety”. Przypomnijmy, że już wcześniej Estera bez żadnych kompromisów w sprawach dotyczących czystości moralnej i cnoty posiadła ‛względy Hegaja, stróża żon’. Mało tego: ‛Pozyskała względy w oczach wszystkich, którzy na nią patrzeli’ (Estery 2:8, 9, 15-17, BT). Najwidoczniej więc Estera wywarła na królu wielkie wrażenie i zaskarbiła sobie jego szacunek, podobnie jak wcześniej zyskała uznanie innych osób.

Jakże wdzięczni możemy być za to, że Biblia podaje nam fakty i pozwala wnikliwie ocenić te wydarzenia! Chociaż dzielą nas od nich tysiące lat, mamy podstawy, by ufać, że Estera postępowała w sposób naprawdę czysty moralnie i zgodny z zasadami Bożymi.