Już wkrótce nie będzie chorób ani śmierci!

NIKT nie lubi chorować i nikt nie chciałby umrzeć. Pewien profesor socjologii medycznej twierdzi: „Cechą charakterystyczną większości społeczeństw niemal w całych dziejach wydaje się szukanie sposobu na przedłużenie życia. Ma to związek z podstawowym instynktem samozachowawczym (...). Ponce de Leon jest tylko najsłynniejszym w długim szeregu ludzi, którzy strawili życie na takim poszukiwaniu. Większość działów medycyny ma na celu przedłużanie życia walką z chorobami i śmiercią”.

Śmierć człowieka wywołuje w nas taki wstrząs psychiczny, że gdy uderza w naszych przyjaciół i członków rodziny, niemal odruchowo staramy się złagodzić skutki spowodowanego nią szoku. W książce Funeral Customs the World Over (Zwyczaje pogrzebowe na świecie) znajdujemy następujące spostrzeżenie: „Ani wśród ludów prymitywnych, ani w krajach cywilizowanych nie ma takiej społeczności, która nie interesowałaby się losem zwłok jej członków i w miarę możliwości nie starałaby się im zapewnić uroczystego pogrzebu. (...) Jest to zgodne z wewnętrznym odczuciem ogółu. Spełnienie tego obowiązku uchodzi za ‛właściwe’, a niedopełnienie go — zwłaszcza przez osoby związane więzami rodzinnymi i uczuciowymi, wspólnym życiem i bagażem doświadczeń albo innymi czynnikami — uchodzi za ‛niewłaściwe’, za zaniedbanie sprzeczne z naturą, rzecz haniebną i wymagającą zadośćuczynienia. (...) [Człowiek] to istota, która uroczyście grzebie swoich zmarłych”.

Przyczyna chorób i śmierci

Wiara w to, iż pewnego dnia ustaną choroby i śmierć, niezmiernie porusza serce, ale czy ma jakąś podstawę? Owszem, i to rozsądną, wiarogodną, niezawodną. Jest nią natchnione Słowo naszego Stwórcy — Biblia Święta.

Księga ta szczegółowo wyjaśnia przyczynę ludzkiej niedoli. Informuje, że Bóg stworzył pierwszego człowieka, Adama, i umieścił go w rajskim ogrodzie na terenie Bliskiego Wschodu. Adam był stworzeniem doskonałym; nie znał chorób ani śmierci. Wkrótce otrzymał towarzyszkę w postaci równie doskonałej żony i razem cieszyli się perspektywą życia wiecznego na ziemi (Rodzaju 2:15-17, 21-24).

Niestety, ta sielanka nie trwała długo. Dlaczego? Ponieważ Adam samolubnie obrał niezależność od Boga. Sprowadziło to mozół, ból, choroby, a w końcu śmierć (Rodzaju 3:17-19). Takie życie pełne nieszczęść odziedziczyli po nim jego potomkowie. W Liście do Rzymian 5:12 znajdujemy następujące wyjaśnienie: „Przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, i tak śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli”. W Rzymian 8:22 dodano: „Wiemy (...), że całe stworzenie aż dotąd wespół jęczy i wespół cierpi w boleściach”.

Na ziemi czy w niebie?

Niemniej jednak Biblia zapewnia, iż Bóg wkrótce przywróci posłusznej ludzkości szczęśliwe warunki zaprzepaszczone przez Adama i Ewę. W Księdze Objawienia 21:3, 4 czytamy: „Sam Bóg będzie z nimi. I otrze wszelką łzę z oczu ich, i śmierci już nie będzie; ani smutku, ani krzyku, ani mozołu już nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy przeminęły” (Bw). Również jeden ze starożytnych proroków przepowiedział nadejście czasu, kiedy „żaden mieszkaniec nie powie: ‛Jestem chory’” (Izajasza 33:24).

Czy widzisz oczyma wyobraźni świat bez szpitali, kostnic i grobów? Czy możesz sobie wyobrazić życie bez końca, wolne nawet od strachu przed cierpieniem i śmiercią? Boża obietnica porusza nasze najgłębsze uczucia. Skąd jednak możemy mieć pewność, że ta zachwycająca perspektywa dotyczy naszej planety Ziemi, a nie nieba? Weźmy pod uwagę kontekst wyżej przytoczonych wersetów biblijnych. Na początku 21 rozdziału Księgi Objawienia jest mowa o „nowym niebie i nowej ziemi”. Wyraźnie zaznaczono, iż Bóg będzie z ludźmi, a oni będą Jego ludem. W Księdze Izajasza po obietnicy, że nikt nie będzie chory, następuje wzmianka o ludziach, którzy ‛przebywają w tej krainie’, a „którym wybaczono ich uchybienie”.

A zatem te zachęcające obietnice dotyczą życia na ziemi! Harmonizują z modlitwą Jezusa do Ojca: „Niech Twoja wola spełnia się na ziemi, tak jak i w niebie” (Mateusza 6:10, BT).

Skąd wiadomo, że już wkrótce?

Świadkowie Jehowy pomogli milionom ludzi zrozumieć, że te obietnice spełnią się w niedalekiej przyszłości. Ale skąd mają tę pewność? Niezbite dowody wskazują, że żyjemy w „dniach ostatnich” istniejącego na ziemi porządku, czyli systemu rzeczy (2 Tymoteusza 3:1-5). Uczniowie Jezusa zapytali o znak zakończenia tego systemu. Wtedy Jezus szczegółowo przepowiedział wydarzenia, które wyraźnie się nasilają od wybuchu pierwszej wojny światowej w roku 1914.a Następnie dodał: „Kiedy ujrzycie to wszystko, wiedzcie, że blisko jest, we drzwiach. Zaprawdę powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie”. Tak więc niektórzy z pokolenia pamiętającego rok 1914 doczekają końca obecnego systemu rzeczy (Mateusza 24:33, 34, BT).

Jehowa Bóg poleci wtedy swojemu Synowi Jezusowi Chrystusowi, by wyruszył i usunął z naszej pięknej planety Ziemi wszystkie przyczyny cierpień i niedoli. Biblia nazywa to unicestwienie niegodziwości „wojną wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” — Armagedonem (Objawienie 16:14, 16).

Wielka liczba bogobojnych ludzi przeżyje to napawające grozą wydarzenie i doczeka pokojowego panowania Jezusa Chrystusa (Objawienie 7:9, 14; 20:4). Chociaż będzie on sprawował władzę z nieba, z jej dobrodziejstw będą mogli korzystać wszyscy mieszkańcy ziemi — zarówno ci, którzy przeżyją wojnę Armagedonu, jak i niezliczone miliony ludzi stopniowo wskrzeszanych z martwych. Spełni się wtedy obietnica dotycząca Chrystusa: „Musi bowiem królować, dopóki Bóg nie rzuci mu pod stopy wszystkich nieprzyjaciół. Jako ostatni nieprzyjaciel ma być unicestwiona śmierć” (1 Koryntian 15:25, 26).

Możemy więc ufnie zawołać: „Już wkrótce nie będzie chorób ani śmierci!” Nie jest to mrzonka ani pobożne życzenie. Tak brzmi niezawodna obietnica Jehowy Boga, „który nie może skłamać”. Czy uchwycisz się tej nadziei? Zapewni ci to wiecznotrwałe korzyści! (Tytusa 1:2).

[Przypis]

[Ilustracja na stronie 7]

Choroby i śmierć już wkrótce ustąpią miejsca czerstwemu zdrowiu i bezkresnemu życiu