Badanie płaszczyzn szlifu bezcennego klejnotu Bożego — Biblii!

W ROKU 1867 południowoafrykański farmer Schalk van Niekerk obserwował dzieci bawiące się jakimiś kamykami. Uwagę jego przykuł wyjątkowo jasny i ładny kamień. „Jeśli ci się podoba, możesz go sobie wziąć” — powiedziała matka owych dzieci. Ale van Niekerk dał go do zbadania mineralogowi. Dzieci nie miały pojęcia, że bawią się sporym diamentem wartości 500 funtów szterlingów!

A może i ty nie wiesz, że masz bezcenny klejnot? Na przykład wiele ludzi posiada Biblię — bestseller wszystkich czasów, który w całości lub we fragmentach jest dostępny w ponad 1900 językach. Jednakże większość nie czytała tej Księgi i dlatego prawie nie zna jej treści.

Biblia wyjawia, iż została „natchniona przez Boga”, a więc jest Słowem Bożym (2 Tymoteusza 3:16; por. 1 Tesaloniczan 2:13). Stanowi najcenniejsze dobro ludzkości. Uczymy się z niej, jak już teraz najlepiej korzystać z życia i — co ważniejsze — jak uzyskać życie wieczne! (Jana 17:3, 17). Czy może być coś bardziej wartościowego?

Aby jednak należycie docenić ten klejnot i wszystkie jego płaszczyzny szlifu, trzeba go dobrze poznać. Na pierwszy rzut oka może się to wydać dość trudne. Przecież Biblia jest zbiorem 66 różnych ksiąg. Co one zawierają? Czy coś uzasadnia kolejność, w jakiej są ułożone? Jeśli tak, to jak odnaleźć w Biblii określony fragment?

Gruntowne zapoznanie się z Pismem Świętym nie jest łatwym zadaniem. Ale podobnie jak literalny klejnot, tak i Biblię cechuje symetria i porządek. Dostrzeżemy to, gdy krótko omówimy jej treść.

Pisma Hebrajskie wskazują na Chrystusa

Biblię zazwyczaj dzieli się na Stary i Nowy Testament. Nazwy te są jednak mylące, gdyż nasuwają myśl, iż Stary Testament jest przestarzały i nie ma już większej wartości. Stosowniej jest określać tę część Biblii mianem Pism Hebrajskich, ponieważ głównie w tym języku powstały księgi wchodzące w jej skład. Nowy Testament spisano w I wieku n.e. w języku greckim, dlatego trafniejsza jest nazwa Chrześcijańskie Pisma Greckie.

Pierwsza księga biblijna, Księga Rodzaju, sięga w zamierzchłą przeszłość — informuje, iż Bóg stwarza niebo i ziemię, a następnie zaczyna ją przygotowywać na mieszkanie dla człowieka. Pierwsza para ludzka jest doskonała, lecz obiera drogę grzechu, co przynosi jej potomstwu tragiczne następstwa. Jednakże Biblia, niczym klejnot oglądany w przyćmionym świetle, rzuca upadłej ludzkości błysk nadziei: mówi o „nasieniu”, które w końcu zniweczy skutki grzechu i śmierci (Rodzaju 3:15). Kto się nim okaże? Księga Rodzaju zaczyna kreślić rodowód tego przyszłego Nasienia, skupiając uwagę na życiu niektórych jego wiernych przodków, takich jak Abraham, Izaak i Jakub.

Następnie Księga Wyjścia opisuje narodziny Mojżesza. Jego życie pod wieloma względami stanowi pierwowzór życia obiecanego Nasienia. Po zesłaniu dziesięciu plag Bóg umożliwia Izraelitom tryumfalne wyjście z Egiptu, po czym u stóp góry Synaj czyni z nich swój wybrany naród. Księga Kapłańska, jak sama nazwa wskazuje, zawiera przepisy dotyczące kapłaństwa lewickiego w Izraelu. Księga Liczb mówi o policzeniu Izraelitów (w ramach spisu ludności) i o wydarzeniach, jakie miały miejsce podczas ich pobytu na pustyni. Mojżesz tuż przed wkroczeniem Izraelitów do Ziemi Obiecanej udziela im końcowych napomnień. Stanowią one treść Księgi Powtórzonego Prawa. Wskazując na oczekiwane Nasienie, Mojżesz wzywa naród, żeby słuchał ‛proroka, którego wzbudzi Bóg’ (Powtórzonego Prawa 18:15, BT).

Dalej znajdują się księgi historyczne, ułożone na ogół w porządku chronologicznym. Księga Jozuego opisuje podbój i podział Ziemi Obiecanej, Księga Sędziów — dramatyczne wydarzenia z okresu, gdy władzę nad Izraelem sprawowali kolejni sędziowie. Księga Rut mówi o bogobojnej kobiecie, która żyła w czasach sędziów i dostąpiła przywileju wejścia w skład linii rodowej Jezusa Chrystusa.

Okres sędziów dobiega jednak końca. Pierwsza Księga Samuela opowiada o tragicznym w skutkach panowaniu Saula, pierwszego króla izraelskiego, widzianym oczami proroka Samuela. Druga Księga Samuela przedstawia pomyślne władanie Dawida, następcy Saula. Księgi Pierwsza i Druga Królów prowadzą nas od chwalebnych rządów Salomona do ciężkiej niewoli babilońskiej, w którą Izrael popadł w roku 607 p.n.e. Księgi Pierwsza i Druga Kronik podsumowują historię tego narodu z punktu widzenia Żydów powracających z niewoli. A księgi Ezdrasza, Nehemiasza i Estery opisują powrót Izraelitów do ojczyzny oraz ich dalsze dzieje.

Kolejne miejsce zajmują księgi poetyckie, zawierające najpiękniejsze utwory, jakie kiedykolwiek napisano. Księga Hioba kreśli wspaniały obraz prawości mimo cierpień oraz nagrody za taką postawę. Treścią Psalmów są pieśni ku chwale Jehowy, a także modlitwy o miłosierdzie i pomoc. Znalazły w nich pokrzepienie niezliczone rzesze sług Bożych. Prócz tego jest w Psalmach mnóstwo proroctw wskazujących na obiecanego Mesjasza. Księgi Przysłów i Kaznodziei za pomocą zwięzłych wypowiedzi odsłaniają różnorodne aspekty mądrości Bożej, a Pieśń Salomona zawiera najwyborniejszą poezję miłosną o głębokim znaczeniu proroczym.

Następnych 17 ksiąg — od Izajasza do Malachiasza — ma głównie charakter proroczy. Wszystkie, z wyjątkiem Trenów (Lamentacji), noszą imię pisarza. Wiele z tych proroctw już się doczekało fascynującego spełnienia. Ponadto zapowiadają one przełomowe wydarzenia w naszych czasach i w bliskiej przyszłości.

Pisma Hebrajskie odznaczają się więc zdumiewającym bogactwem form i stylów. Mimo to wszystkie zachowują wspólny temat. Zawarte w nich proroctwa, genealogie i opisy dramatycznych zdarzeń skrzą się niczym klejnot praktyczną mądrością i sensem proroczym.

Chrześcijańskie Pisma Greckie — pojawia się Nasienie

Od upadku pierwszego człowieka minęło cztery tysiące lat i oto na scenie ziemskiej pojawia się długo oczekiwane Nasienie, którym jest Mesjasz, Jezus! Służbę tej kluczowej postaci w dziejach ludzkości opisano w czterech różnych, lecz uzupełniających się księgach Chrześcijańskich Pism Greckich — w ewangeliach Mateusza, Marka, Łukasza i Jana.

Jakże cenne są dla chrześcijan te cztery sprawozdania! Zawierają opis zdumiewających cudów Jezusa, jego wymownych przypowieści i Kazania na Górze, jego przykładu pokory, współczucia, bezwarunkowego posłuszeństwa wobec Ojca i miłości do „owiec”, wreszcie jego ofiarnej śmierci i chwalebnego zmartwychwstania. Studium sprawozdań ewangelicznych budzi w nas głęboką miłość do Syna Bożego, a przede wszystkim przybliża nas do Tego, który go posłał — do Jehowy Boga, dlatego warto często je czytać.

Dzieje Apostolskie rozwijają wątek podjęty w ewangeliach. Opisują początki zboru chrześcijańskiego — od dnia Pięćdziesiątnicy do uwięzienia Pawła w Rzymie w 61 roku n.e. Czytamy w nich o Szczepanie — pierwszym chrześcijańskim męczenniku, o nawróceniu Saula, który następnie zostaje apostołem Pawłem, o pierwszych nawróconych nie-Żydach i o pasjonujących podróżach ewangelizacyjnych Pawła. Te porywające relacje krzepią wiarę.

Dalej następuje 21 listów. Pierwszych 14, napisanych przez Pawła, nosi imiona chrześcijan lub nazwy zborów, do których zostały skierowane; pozostałe nazwano od imion pisarzy: Jakuba, Piotra, Jana i Judy. Jakież bogactwo napomnień i zachęt można w nich znaleźć! Omawiają kwestie doktrynalne i spełniające się proroctwa. Pomagają chrześcijanom trzymać się z dala od niegodziwego otoczenia, w którym muszą żyć. Uwypuklają potrzebę pielęgnowania miłości braterskiej i innych zbożnych przymiotów. Ustanawiają wzór właściwej organizacji zboru, w którym przewodzą duchowo starsi mężczyźni.

Pisma Greckie, podobnie jak Pisma Hebrajskie, kończą się proroczym akcentem. Księga Objawienia, którą napisał apostoł Jan około roku 96 n.e., wiąże wątki prorocze z głównym tematem Biblii — uświęceniem imienia Boga przez Jego Królestwo Mesjańskie. W szeregu wizji obrazowo przedstawiono zagładę religijnych, militarnych i politycznych elementów zepsutego systemu rzeczy podległego Szatanowi. Ich miejsce zajmuje królewskie miasto Chrystusa, które zaczyna kierować sprawami ziemi. Bóg obiecuje, że pod panowaniem tego rządu „otrze wszelką łzę (...) i śmierci już nie będzie” (Objawienie 21:4, Bw).

Nie ulega zatem wątpliwości, że Biblia to prawdziwy klejnot, skrzący się Boskim światłem. Jeżeli jeszcze nie przeczytałeś tej Księgi, dlaczego nie miałbyś zabrać się do tego od razu? Urzeknie cię jej harmonia i oświeci jej blask, zachwyci jej piękno i poruszy zawarte w niej orędzie. Tak, Biblia to rzeczywiście „dar doskonały (...) od Ojca światłości” (Jakuba 1:17, Bw).

[Tabele na stronach 28, 29]

SPIS KSIĄG BIBLIJNYCH

Zawiera imię pisarza, miejsce spisania, czas ukończenia spisywania i okres, jaki obejmują wydarzenia opisane w księdze.

Imiona pisarzy niektórych ksiąg oraz miejsca spisania są niepewne. Wiele dat jest tylko przybliżonych; skrót „ok.” oznacza „około”.

Księgi Pism Hebrajskich (p.n.e.)

Wyjścia Mojżesz Pustynia 1512 1657-1512

Jozuego Jozue Kanaan ok. 1450 1473-ok. 1450

2 Samuela Gad; Natan Izrael ok. 1040 1077-ok. 1040

2 Kronik Ezdrasz Jeruzalem(?) ok. 460 1037-537

Ezdrasza Ezdrasz Jeruzalem ok. 460 537-ok. 467

Nehemiasza Nehemiasz Jeruzalem po 443 456-po 443

Estery Mardocheusz Suza, Elam ok. 475 493-ok. 475

Psalmy Dawid i inni ok. 460

Kaznodziei Salomon Jeruzalem przed 1000

Izajasza Izajasz Jeruzalem po 732 ok. 778-po 732

Jeremiasza Jeremiasz Juda/Egipt 580 647-580

Ezechiela Ezechiel Babilon ok. 591 613-ok. 591

Daniela Daniel Babilon ok. 536 618-ok. 536

Joela Joel Juda ok. 820(?)

Amosa Amos Juda ok. 804

Abdiasza Abdiasz ok. 607

Jonasza Jonasz ok. 844

Micheasza Micheasz Juda przed 717 ok. 777-717

Nahuma Nahum Juda przed 632

Habakuka Habakuk Juda ok. 628(?)

Sofoniasza Sofoniasz Juda przed 648

Aggeusza Aggeusz Jeruzalem 520 112 dni (520)

Zachariasza Zachariasz Jeruzalem 518 520-518

Malachiasza Malachiasz Jeruzalem po 443

Księgi Chrześcijańskich Pism Greckich (n.e.)

Marka Marek Rzym ok. 60-65 29-33 n.e.

Rzymian Paweł Korynt ok. 56

1 Koryntian Paweł Efez ok. 55

2 Koryntian Paweł Macedonia ok. 55

Efezjan Paweł Rzym ok. 60-61

Filipian Paweł Rzym ok. 60-61

Kolosan Paweł Rzym ok. 60-61

1 Tesaloniczan Paweł Korynt ok. 50

2 Tesaloniczan Paweł Korynt ok. 51

1 Tymoteusza Paweł Macedonia ok. 61-64

2 Tymoteusza Paweł Rzym ok. 65

Tytusa Paweł Macedonia(?) ok. 61-64

Filemona Paweł Rzym ok. 60-61

Hebrajczyków Paweł Rzym ok. 61

1 Piotra Piotr Babilon ok. 62-64

2 Piotra Piotr Babilon(?) ok. 64