Zawsze zabiegaj o serdeczną życzliwość

„Kto zabiega o sprawiedliwość i serdeczną życzliwość, ten znajdzie życie, sprawiedliwość oraz chwałę” (PRZYSŁÓW 21:21).

1. Dlaczego od osób poddających się wpływowi ducha Bożego można oczekiwać życzliwości?

JEHOWA jest życzliwy i współczujący. To „Bóg miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu, a przepełniony serdeczną życzliwością i prawdą” (Wyjścia 34:6, 7). Nic więc dziwnego, że do owoców Jego świętego ducha należy miłość i życzliwość (Galatów 5:22, 23).

2. Jakie przykłady teraz rozważymy?

² Osoby, na które oddziałuje święty duch Jehowy, czyli Jego czynna moc, wydają owoce tego ducha, między innymi życzliwość. Okazują tę cechę w stosunkach z bliźnimi. Co więcej, wzorem apostoła Pawła polecają siebie jako sług Bożych między innymi właśnie „przez życzliwość” (2 Koryntian 6:3-10). Ich postawa pełna życzliwości, wyrozumiałości i współczucia harmonizuje z osobowością Jehowy, który jest „przepełniony serdeczną życzliwością” i którego Słowo zawiera wiele przykładów tej cechy (Psalm 86:15; Efezjan 4:32). Czego możemy się z nich nauczyć?

Życzliwość czyni nas niesamolubnymi i gościnnymi

3. Jaki wzór okazywania serdecznej życzliwości dał Abraham i jakiej zachęty udzielił w związku z tym Paweł?

³ Wspaniały przykład okazywania życzliwości dał patriarcha Abraham (Abram), którego nazwano „przyjacielem Jehowy” i „ojcem wszystkich wierzących” (Jakuba 2:23; Rzymian 4:11, Bw). Otrzymawszy nakaz od Boga, razem z rodziną — łącznie z bratankiem Lotem — opuścił chaldejskie miasto Ur i udał się do Kanaanu. Choć był starszym mężczyzną i głową rodu, życzliwie i niesamolubnie pozwolił Lotowi wybrać najwyborniejsze pastwiska, a sam zadowolił się pozostałymi (Rodzaju 13:5-18). Podobna życzliwość może nas skłaniać do godzenia się, by drudzy odnosili korzyści, choćby się to działo naszym kosztem. Okazywanie takiej niesamolubnej życzliwości harmonizuje z następującą radą apostoła Pawła: „Niech nikt nie szuka własnej korzyści, lecz korzyści bliźniego”. On sam starał się ‛podobać wszystkim, nie szukając korzyści własnej, lecz wielu, aby byli zbawieni’ (1 Koryntian 10:24, 33, Bw).

4. Jak Abraham i Sara zostali nagrodzeni za gościnność wynikającą z życzliwości?

⁴ Niekiedy życzliwość przybiera postać szczerej gościnności. Pewnego dnia Abraham ze swą żoną Sarą życzliwie i gościnnie podjął trzech nieznajomych przybyszów. Abraham nakłonił gości, żeby się u nich zatrzymali, a tymczasem oboje z Sarą pośpiesznie przyrządzili smaczny posiłek. Okazało się, że to aniołowie Jehowy, a jeden z nich zapowiedział, iż sędziwa i bezdzietna Sara urodzi syna (Rodzaju 18:1-15). Jakże wspaniała to nagroda za gościnność wynikającą z życzliwości!

5. W jaki sposób Gajus przejawiał życzliwość i jak moglibyśmy brać z niego wzór?

⁵ Wszyscy chrześcijanie mogą uzewnętrzniać życzliwość między innymi okazywaniem gościnności (Rzymian 12:13; 1 Tymoteusza 3:1, 2). Dlatego słudzy Jehowy serdecznie goszczą nadzorców podróżujących. Przypomina to życzliwość, którą w I wieku odznaczał się Gajus. ‛Wiernie pracował’, gościnnie podejmując przyjezdnych braci, mimo iż byli to ludzie „obcy”, wcześniej mu nie znani (3 Jana 5-8). Najczęściej wiemy, komu moglibyśmy okazać serdeczną gościnność. Na przykład zauważamy, że któraś z naszych duchowych sióstr jest przygnębiona. Może jej mąż to człowiek niewierzący czy nawet wykluczony. Jakże wspaniale można dać wyraz życzliwości dla takiej siostry, zapraszając ją od czasu do czasu, by spożyła z naszą rodziną posiłek i cieszyła się więzią duchową! Choć nie będzie to bankiet, nasza rodzina niewątpliwie zazna radości z życzliwego potraktowania takiej osoby (por. Przysłów 15:17). A ona zapewne wyrazi swą wdzięczność słowem lub krótkim listem.

6. Jak Lidia dała dowód życzliwości i dlaczego tak ważne jest docenianie jej przejawów?

⁶ Łukasz napisał, że gdy bogobojna niewiasta imieniem Lidia została ochrzczona, „powiedziała z naleganiem [do Pawła i towarzyszących mu osób]: ‚Jeżeli osądziliście, że jestem wierna Jehowie, to wejdźcie i zatrzymajcie się w moim domu’. I nakłoniła nas do wejścia”. Życzliwość Lidii bez wątpienia spotkała się z docenianiem (Dzieje Apostolskie 16:14, 15, 40). Ale brak wdzięczności może podziałać rujnująco. Pewnego razu 80-letnia siostra mająca ograniczone siły i środki materialne życzliwie zdobyła się na trud przygotowania poczęstunku dla kilku gości. Była szczególnie zawiedziona, gdy zaproszony młody człowiek nawet jej nie powiadomił, że nie może przybyć. Kiedy indziej dwie siostry nie przyszły na posiłek, który pewna młoda kobieta przygotowała specjalnie dla nich. „Byłam zdruzgotana”, powiedziała, „gdyż żadna z nich nie zapomniała o obiedzie. (...) Nawet wolałabym usłyszeć, że zapomniały, ale niestety żadna nie zdobyła się na tyle życzliwości czy miłości, żeby do mnie zadzwonić”. Czy w podobnych sytuacjach owoc ducha świętego, jakim jest życzliwość, wzbudza w tobie docenianie oraz wrażliwość na czyjeś uczucia?

Życzliwość uczy okazywania względów

7. Czego w związku z życzliwością uczą wysiłki włożone w spełnienie życzeń Jakuba co do jego pogrzebu?

⁷ Życzliwość powinna nas skłaniać do liczenia się z bliźnimi i ich stosownymi pragnieniami. Rozważmy następujący przykład: Jakub (Izrael) poprosił swego syna Józefa, żeby okazał mu serdeczną życzliwość i nie pogrzebał go w Egipcie. Choć wymagało to przewiezienia ciała Jakuba na sporą odległość, Józef i inni synowie Jakuba „przenieśli go do Kanaanu i pochowali w pieczarze na polu Makpela. Pole to kupił Abraham od Efrona Chetyty jako grób na własność do chowania zmarłych. Leżało ono w pobliżu Mamre” (Rodzaju 47:29; 49:29-31; 50:12, 13, BT). Czy zgodnie z tym przykładem serdeczna życzliwość nie powinna nas pobudzić do uwzględnienia wskazówek dotyczących pogrzebu, sformułowanych przez członka rodziny chrześcijańskiej, jeśli nie są one sprzeczne z Biblią?

8. Na co wskazują przeżycia Rachab, jeśli chodzi o odwzajemnianie życzliwości?

⁸ A gdy drudzy darzą nas serdeczną życzliwością, czy nie powinniśmy wyrażać doceniania lub starać się jakoś odwzajemnić? Z pewnością tak. Nierządnica Rachab życzliwie ukryła izraelskich zwiadowców. Dlatego Izraelici w dowód serdecznej życzliwości oszczędzili ją wraz z rodziną, kiedy pustoszyli Jerycho (Jozuego 2:1-21; 6:20-23). Wspaniały ten przykład uczy nas, że z wdzięczności za życzliwość sami powinniśmy być życzliwi i okazywać drugim względy.

9. Dlaczego prośba o okazanie serdecznej życzliwości jest stosowna?

⁹ Całkiem słusznie możemy też poprosić kogoś o okazanie nam serdecznej życzliwości. Postąpił tak Jonatan, syn Saula — pierwszego króla w Izraelu. Prosił swego umiłowanego młodszego przyjaciela, Dawida, by potraktował życzliwie jego samego oraz jego rodzinę (1 Samuela 20:14, 15; 2 Samuela 9:3-7). Dawid pamiętał o tym, gdy wywierał zemstę za Gibeonitów, skrzywdzonych przez Saula. Pomny na „przysięgę złożoną wobec Jahwe”, okazał Jonatanowi serdeczną życzliwość, oszczędzając jego syna Mefiboszeta (2 Samuela 21:7, 8, BT). Czy również twoje „tak” znaczy „tak”? (Jakuba 5:12). A jeśli jesteś starszym w zborze, czy podobnie żywisz współczucie, gdy trzeba okazać współwyznawcom serdeczną życzliwość?

Życzliwość zacieśnia więzy

10. Jakie błogosławieństwa wynikły z serdecznej życzliwości Rut?

¹⁰ Serdeczna życzliwość uszczęśliwia i sprzyja zacieśnianiu więzów rodzinnych. Potwierdziło się to w wypadku Moabitki Rut. Ciężko pracowała opodal Betlejem na polu niemłodego już Booza, zbierając pokłosie, by wyżywić siebie oraz swą owdowiałą, ubogą teściową — Noemi (Rut 2:14-18). Później Booz powiedział do Rut: „Ten drugi dowód twojej miłości [serdecznej życzliwości, NW] lepszy jest niż pierwszy, gdyż nie uganiałaś się za młodzieńcami ani biednymi, ani bogatymi” (Rut 3:10, Bw). Pierwszy raz Rut dała dowód serdecznej życzliwości dla Noemi. Drugi raz — gdy zgodziła się wyjść za mąż za starszego wiekiem Booza, żeby zachować imię swojego zmarłego męża oraz sędziwej Noemi. Będąc żoną Booza, Rut została matką Obeda, dziadka Dawida. A Bóg przyznał jej „doskonałą zapłatę” — znalazła się wśród przodków Jezusa Chrystusa (Rut 2:12; 4:13-17; Mateusza 1:3-6, 16; Łukasza 3:23, 31-33). Ileż błogosławieństw przyniosła serdeczna życzliwość samej Rut oraz jej rodzinie! Również dzisiaj chrześcijańskie rodziny, które zdobi serdeczna życzliwość, zbierają plon w postaci błogosławieństw, szczęścia i zacieśniania wzajemnych więzów.

11. Co dała życzliwość Filemona?

¹¹ Życzliwość umacnia także więzy istniejące w zborach ludu Jehowy. Chrześcijanin imieniem Filemon był znany z okazywania serdecznej życzliwości współwyznawcom. Paweł napisał do niego: „Dziękuję Bogu mojemu zawsze, ilekroć wspominam ciebie w modlitwach moich, słysząc o miłości twojej i o wierze, jaką pokładasz w Panu Jezusie, i masz do wszystkich świętych (...). Miałem bowiem wielką radość i pociechę z miłości twojej, ponieważ serca świętych przez ciebie, bracie, zostały pokrzepione” (Filemona 4-7, Bw). Biblia nie wyjawia, jak Filemon się do tego przyczynił. Musiał jednak na różne sposoby darzyć innych pomazańców serdeczną życzliwością, skoro ich tym pokrzepił, a to z kolei wzmocniło łączącą ich więź. Podobnie ma się rzecz dzisiaj, gdy chrześcijanie uzewnętrzniają ten przymiot.

12. Jakie owoce wydała życzliwość Onezyfora?

¹² Dobre rezultaty przyniosła też życzliwość Onezyfora. Paweł napisał: „Niech Pan okaże miłosierdzie domowi Onezyfora, bo mnie często pokrzepiał, a więzów moich się nie wstydził, ale będąc w Rzymie, usilnie mnie szukał i znalazł; niech mu Pan da, aby znalazł miłosierdzie u Pana [Jehowy, NW] w owym dniu; a jak wiele usług oddał mi w Efezie, ty wiesz najlepiej” (2 Tymoteusza 1:16-18, Bw). Jeżeli będziemy się wysilać, by okazywać serdeczną życzliwość innym czcicielom Jehowy, zaznamy szczęścia i przyczynimy się do zacieśnienia więzów braterskiej miłości w zborze chrześcijańskim.

13, 14. Jaki wzór ustanowił zbór w Filippi i jak Paweł zareagował na jego życzliwość?

¹³ Kiedy wszyscy chrześcijanie przejawiają serdeczną życzliwość, umacnia to ich wzajemne więzi. Taka bliska zażyłość łączyła Pawła ze zborem w Filippi. W gruncie rzeczy jednym z powodów napisania przez niego Listu do Filipian była chęć podziękowania za życzliwość i pomoc materialną. Czytamy w nim: „Na początku zwiastowania ewangelii, gdy wyszedłem z Macedonii, wy byliście jedynym zborem, który był wspólnikiem moim w dawaniu i przyjmowaniu, bo już do Tesaloniki i raz, i drugi przysłaliście dla mnie zapomogę. (...) Poświadczam zaś, że odebrałem wszystko, nawet więcej niż mi potrzeba; mam wszystkiego pod dostatkiem, otrzymawszy od Epafrodyta wasz dar, przyjemną wonność, ofiarę mile widzianą, w której Bóg ma upodobanie” (Filipian 4:15-18, Bw).

¹⁴ Nic dziwnego, że Paweł czynił w modlitwach wzmianki o życzliwych Filipianach! Wyznał: „Zawsze dziękuję mojemu Bogu, gdy was wspominam w każdym moim błaganiu za was wszystkich, przedkładając swoje błagania z radością, ze względu na wkład, jaki od pierwszego dnia aż do tej chwili wnosiliście na rzecz dobrej nowiny” (Filipian 1:3-5). Żaden zbór nie zbiednieje wskutek takiego życzliwego i szczodrego wspierania działalności głoszenia o Królestwie. Gdy Filipianie pobudzani życzliwością uczynili w tej sprawie wszystko, na co się mogli zdobyć, Paweł zapewnił ich: „Z kolei mój Bóg na miarę bogactwa swej chwały w pełni zaspokoi wasze potrzeby za pośrednictwem Chrystusa Jezusa” (Filipian 4:19). Istotnie, Bóg nagradza za życzliwość i hojność. Jego Słowo mówi: „Każdy — jeśli uczyni co dobrego, otrzyma to z powrotem od Pana” (Efezjan 6:8, BT).

Gdy kobiety okazują życzliwość

15, 16. (a) Jak zapisała się w pamięci życzliwość Dorkas i co się stało, gdy ta chrześcijanka umarła? (b) Jak w naszych czasach życzliwe chrześcijanki obfitują w dobre czyny?

¹⁵ Również serdeczna życzliwość Dorkas (Tabity) z Joppy nie pozostała bez odpłaty. „Życie jej wypełnione było dobrymi i miłosiernymi uczynkami”, toteż gdy „zaniemogła i umarła”, uczniowie posłali do Liddy po apostoła Piotra. Kiedy przybył, „zaprowadzili go do sali na piętrze; i obstąpiły go wszystkie wdowy, płacząc i pokazując suknie i płaszcze, które robiła Dorkas, gdy była z nimi”. Wyobraź sobie tę scenę: Smutne, zapłakane wdowy opowiadały apostołowi, jak życzliwa była Dorkas, oraz pokazywały mu szaty jako dowód jej miłości i życzliwości. Piotr usunął wszystkich i padłszy na kolana pomodlił się, a potem rzekł do ciała: „Tabito, wstań!” Na to ona „otworzyła oczy swoje i, ujrzawszy Piotra, usiadła. A on podał jej rękę i podniósł ją; przywoławszy zaś świętych i wdowy, pokazał ją żywą” (Dzieje Apostolskie 9:36-41, Bw). Cóż za błogosławieństwo od Boga!

¹⁶ Było to pierwsze opisane wskrzeszenie dokonane przez któregoś z apostołów Jezusa Chrystusa. Fakty poprzedzające ten zdumiewający cud miały ścisły związek z życzliwością. Kto wie, czy Dorkas powstałaby z martwych, gdyby jej życie nie było wypełnione dobrymi uczynkami i miłosiernymi darami, gdyby nie obfitowało w dowody serdecznej życzliwości? Cud zmartwychwstania Dorkas był nie tylko błogosławieństwem dla niej samej i dla zgromadzonych wdów, ale też świadectwem ku chwale Bożej. „I rozniosło się to po całej Joppie, i wielu uwierzyło w Pana” (Dzieje Apostolskie 9:42, Bw). W naszych czasach życzliwie usposobione chrześcijanki też obfitują w dobre czyny — między innymi szyją współwyznawcom odzież, przygotowują posiłki dla osób w podeszłym wieku lub udzielają drugim gościny (1 Tymoteusza 5:9, 10). Jakież to wspaniałe świadectwo dla postronnych obserwatorów! A przede wszystkim cieszymy się z tego, że prawdziwa pobożność i serdeczna życzliwość pobudzają ‛wielki zastęp zwiastunek dobrej wieści’ do mówienia ku chwale naszego Boga, Jehowy! (Psalm 68:12, Bw).

Stale zabiegaj o serdeczną życzliwość

17. O czym zapewnia Księga Przysłów 21:21 i jak te słowa odnoszą się do bogobojnych osób?

¹⁷ Wszyscy pragnący zaskarbić sobie uznanie Boże muszą zabiegać o serdeczną życzliwość. Mądre przysłowie mówi: „Kto zabiega o sprawiedliwość i serdeczną życzliwość, ten znajdzie życie, sprawiedliwość oraz chwałę” (Przysłów 21:21). Człowiek oddany Bogu pilnie szuka Jego sprawiedliwości i zawsze podporządkowuje się stawianym przez Niego wymaganiom (Mateusza 6:33). Niezmiennie okazuje drugim lojalną miłość, czyli serdeczną życzliwość, zarówno pod względem materialnym, jak i — co ważniejsze — pod względem duchowym. Dzięki temu znajduje sprawiedliwość, gdyż duch Jehowy pomaga mu żyć według jej mierników. W gruncie rzeczy jest ‛przyodziany w sprawiedliwość’, jak bogobojny Hiob (Joba [Hioba] 29:14, Bw). Poza tym nie szuka własnej sławy (Przypowieści [Przysłów] 25:27, Biblia gdańska). Zadowala się taką chwałą, jaką go obdarza Jehowa, na przykład w formie szacunku u bliźnich, których Bóg pobudza do życzliwego odwzajemniania przejawów serdecznej życzliwości z jego strony. Ponadto osoby lojalnie spełniające wolę Bożą zyskają życie, i to nie na kilka krótkich lat, lecz na zawsze.

18. Dlaczego powinniśmy zabiegać o serdeczną życzliwość?

¹⁸ Niechaj więc wszyscy miłujący Jehowę Boga nieustannie zabiegają o serdeczną życzliwość. Przymiot ten przybliża nas do Boga i do bliźnich. Pobudza do gościnności i uczy okazywania względów. Przyczynia się do zacieśniania więzów w rodzinie i w zborze chrześcijańskim. Kobiety okazujące serdeczną życzliwość zasługują na wdzięczność i szacunek. A każdy, kto zabiega o ten cudowny przymiot, przynosi chwałę Bogu serdecznej życzliwości — Jehowie.

Jak byś odpowiedział?

◻ W jaki sposób Abraham dał wzór życzliwości?

◻ Na co wskazują przeżycia Rachab, jeśli chodzi o odwzajemnianie życzliwości?

◻ Jak zbór w Filippi okazywał życzliwość?

◻ Jak w dzisiejszych czasach życzliwe chrześcijanki obfitują w dobre czyny?

◻ Dlaczego powinniśmy zabiegać o serdeczną życzliwość?