Czy sobie przypominasz?
Czy uważnie przeczytałeś ostatnie numery Strażnicy? Jeżeli tak, to na pewno z przyjemnością spróbujesz sobie przypomnieć:
◻ Dlaczego biblijne sprawozdania o bitwach stoczonych przez Jehowę pozwalają nam z ufnością oczekiwać „wielkiego ucisku”? (Mateusza 24:21).
Jehowa zawsze panuje nad sytuacją. Pokazał, że potrafi przechytrzyć swych nieprzyjaciół i tak pokierować biegiem wydarzeń, by wybawić swój lud (15.8, strona 27).
◻ Na co muszą się zdobywać rodzice, by podtrzymać wymianę myśli z dziećmi?
Muszą im poświęcać czas. W trosce o ich rozwój umysłowy, fizyczny i duchowy muszą być gotowi do wyrzeczeń (1.9, strona 22).
◻ Jakie znaczenie ma dla nas przemienienie Jezusa? (Marka 9:2-4).
Opis tego zdarzenia może ugruntować naszą wiarę w prorocze słowo Jehowy, w rząd Boży, w Jezusa Chrystusa jako Syna Bożego i obiecanego Mesjasza oraz w jego zmartwychwstanie do życia w dziedzinie duchowej (15.9, strona 23).
◻ Jak rozumieć zapowiedź z Izajasza 11:6 (NW), że „wilk pobędzie chwilę z barankiem”?
Wierne przetłumaczenie tego wersetu wyjawia, iż w nowym świecie wilk i baranek nie będą stale przebywać razem. Prawdopodobnie dalej będą żyć w odmiennych środowiskach, należąc do dwóch różnych rodzajów zwierząt: „domowych” i „dzikich”, jak to pierwotnie było w raju (Rodzaju 1:24). Niemniej jednak wśród zwierząt zapanuje pokój, tak iż bez obawy będą one mogły się do siebie zbliżać (15.9, strona 31).
◻ Co jest kluczem do prawdziwego chrystianizmu?
Kluczem do prawdziwego chrystianizmu jest miłość. Wiara, uczynki i przynależność do właściwej organizacji są nieodzowne, ale brak miłości przekreśliłby ich wartość. Wynika to z faktu, iż dominującą cechą Jehowy Boga jest miłość (1 Koryntian 13:1-3; 1 Jana 4:8). (1.10, strona 20).
◻ Czy występująca w Kaznodziei 3:2 wzmianka o „czasie rodzenia i czasie umierania” potwierdza pogląd, że Bóg z góry ustalił datę naszej śmierci?
Nie. Salomon miał na myśli nieprzerwany cykl narodzin i śmierci, któremu podlega niedoskonała ludzkość. W Księdze Koheleta [Kaznodziei] 7:17 czytamy: „Nie bądź zły do przesady i nie bądź głupcem. Dlaczego miałbyś przed czasem swym umrzeć?” (BT). Jaki sens miałaby ta rada, gdyby termin śmierci każdego z nas był już ustalony? (15.10, strony 5 i 6).
◻ Co przemawia przeciwko poglądowi, jakoby apostoł Piotr był pierwszym biskupem Rzymu?
Nie ma żadnego dowodu na to, że Piotr kiedykolwiek odwiedził Rzym, a ponadto nigdy nie uważał siebie za kogoś więcej niż za jednego z apostołów Chrystusa (2 Piotra 1:1). (15.10, strona 8).
◻ Czy jest rzeczą stosowną, by chrześcijanin przesyłał kwiaty na pogrzeb?
Jeżeli obecnie jakiś zwyczaj (czy symbol, na przykład krzyż) powszechnie kojarzy się z religią fałszywą, to trzeba go unikać. Dlatego chrześcijanie nie powinni wysyłać kwiatów ułożonych w kształcie krzyża ani nie robić z nich użytku w sposób typowy dla religii fałszywej. Jednakże w wielu krajach zwyczaj dawania kwiatów nie ma podłoża religijnego. Niektórzy chrześcijanie chcą przez to okazać pogrążonym w żałobie swoje współczucie i troskę oraz sprawić im trochę radości (15.10, strona 31).
◻ Na co wyraźnie wskazują oficjalne definicje Trójcy?
Wynika z nich, że doktryna o Trójcy wcale nie jest prosta. Przeciwnie, stanowi konglomerat różnych poglądów, które przez kilka wieków nawarstwiały się i mieszały. Wielu teologów, nie wyłączając trynitarian, przyznaje, że Biblia nie zawiera dogmatu o Trójcy (1.11, strony 20-22).
◻ Dlaczego datą kluczową w historii biblijnej jest rok 29 n.e.?
Zestawienie dokładnych informacji biblijnych ze świeckimi danymi dotyczącymi panowania Tyberiusza umożliwia osobom wnikliwie studiującym Pismo Święte obliczenie, że Jan rozpoczął swą służbę wiosną 29 roku n.e., a ochrzcił Jezusa w sześć miesięcy później — jesienią roku 29 (15.11, strona 31).
◻ Jak Izraelici rozumieli słowo „wielbienie” i jaki to ma związek z nowożytnymi Świadkami Jehowy?
Hebrajski odpowiednik słowa „wielbienie” można również przetłumaczyć na „służba”. A zatem dla Izraelitów wielbienie było równoznaczne z pełnieniem służby. Podobnie rozumieją je nowożytni czciciele Jehowy i dlatego ważną cechą religii prawdziwej jest zlecona przez Boga służba kaznodziejska (1.12, strona 19).