Dlaczego służyć Jehowie?
„ZBLIŻA się dzień Jehowy! ‚Wielki ucisk’ jest tuż-tuż i nie przeżyjesz go, jeśli nie będziesz służyć Bogu”. Jak byś zareagował na takie słowa? (Sofoniasza 2:2, 3; Mateusza 24:21).
To prawda, że trzeba stale pamiętać o dniu Jehowy i że przeżycie nadciągającego wielkiego ucisku zależy od wiernego służenia Bogu. Czy jednak mają to być główne powody pełnienia świętej służby dla Jehowy Boga? Dlaczego ty służysz Jehowie?
Potrzebne właściwe pobudki
Kto służyłby Bogu z niewłaściwych pobudek, ten mógłby się wycofać, gdyby w określonym czasie nie spełniły się jego oczekiwania. Na przykład niektórzy myśleli, że w roku 1843 lub 1844 powróci Jezus Chrystus. Termin ów jednak upłynął, a ich nadzieje się nie urzeczywistniły. Ciekawie wypowiedział się na ten temat George Storrs, wydawca czasopisma Bible Examiner. Storrs, który później poznał Charlesa Taze’a Russella, pierwszego prezesa Towarzystwa Strażnica, tak pisał we wrześniu 1846 roku na łamach wspomnianego periodyku:
„Obowiązek służenia Bogu wynika z czegoś znacznie ważniejszego niż prosty fakt, iż ów dzień dobiega kresu. (...) Kiedy rok ’46 i ’47 przeminą, adwent zaś nie nastąpi — co nie jest wykluczone — spowodowana tym reakcja pociągnie za sobą niewyobrażalnie katastrofalne skutki. Uczy tego doświadczenie — mam na myśli rok ’43 i ’44. Gdzież jest dziś zdecydowana większość tych, którzy przynaglani czasem przyjścia Pańskiego, rzekomo ‚stawili się do służby Bożej’ — będącej wszak ich powinnością? Tylko echo mi wtóruje: GDZIEŻ?!!! Na dziesięciu może jeden wypełnia teraz swe chrześcijańskie zobowiązania. Dlaczego się wycofali? Kierowały nimi złe pobudki. Odezwało się w nich i skłoniło ich do działania przede wszystkim samolubstwo. Byli jak grzesznik, któremu na łożu boleści lub pośród morskiej nawałnicy śmierć zagląda w oczy. Skoro musi umrzeć, zostaje chrześcijaninem. Gdyby jednak widział, że niebezpieczeństwo mija, znowu zacząłby sobie wszystko lekceważyć”.
Służenie z odpowiednich pobudek
Pod wpływem egoizmu i strachu przed zagładą niektórzy byliby gotowi pełnić wolę Jehowy od niechcenia. Innych mogłaby tak dalece urzec nadzieja na życie w raju, że służyliby Bogu tylko z myślą o niej. Ale gdyby osoby działające głównie z takich pobudek uznały, że dzień Jehowy i wielki ucisk są jeszcze niezbyt blisko, nic by ich nie skłaniało do gorliwego służenia Bogu.
Oczywiście radowanie się obietnicami Bożymi i przepowiedzianymi błogosławieństwami wcale nie świadczy o samolubstwie. Stwórca pragnie, byśmy się cieszyli z perspektyw otwierających się przed naśladowcami Jego Syna, Jezusa Chrystusa. Apostoł Paweł oznajmił: „Weselcie się nadzieją”, po czym dodał: „W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie — wytrwali” (Rzymian 12:12, BT). Połączona z modlitwą „radość w Jahwe” pomaga trwać w próbach i cierpliwie czekać na urzeczywistnienie się obietnic Bożych (Nehemiasza 8:10, BT). Zanim to nastąpi, mamy mnóstwo powodów, by służyć Jehowie. Jakie to powody?
Obowiązek i przywilej
Jako Władca Wszechświata, Jehowa zasługuje na wyłączne oddanie i słusznie go wymaga (Wyjścia [2 Mojżeszowa] 20:4, 5, NW). A zatem chrześcijanin ma wobec Boga niezmienne obowiązki bez względu na to, czy wielki ucisk rozpocznie się jutro, za rok, czy jeszcze później. Czuje się zobowiązany do bezinteresownego służenia Jehowie, ponieważ kocha Go całym sercem, całą duszą, całym umysłem i całą siłą (Marka 12:30). Niektórzy pierwsi chrześcijanie spodziewali się rychłego nadejścia dnia Jehowy, lecz ich nadzieje się nie ziściły i umarli, nie doczekawszy tego wydarzenia (1 Tesaloniczan 5:1-5; 2 Tesaloniczan 2:1-5). Ale jeśli dochowali wierności aż do śmierci, to jako namaszczeni naśladowcy Chrystusa, zostali nagrodzeni zmartwychwstaniem do życia niebiańskiego (Objawienie 2:10).
Ochrzczeni Świadkowie Jehowy powinni wiernie Mu służyć, gdyż dobrowolnie zobowiązali się do wykonywania Jego woli. Pomyśl tylko: Na wzór świętych aniołów możemy czynić to, czego sobie życzy Władca Wszechświata! (Psalm 103:20, 21). Jezus tak wysoko cenił ten przywilej, że oświadczył: „Moim pokarmem jest pełnić wolę tego, który mnie posłał, i dokonać jego dzieła” (Jana 4:34). Mając takiego ducha, będziemy gorliwie głosić o chwale Jehowy i Jego zamierzeniach, wyjawionych w Piśmie Świętym. Dostąpimy zarazem zaszczytu niesienia drugim pomocy duchowej. A pełnienie woli Boga z miłości do Niego niewątpliwie jest cudownym przywilejem, na który nie ma wpływu termin nadejścia dnia Jehowy.
Wdzięczność pobudza do czynu
Pobudką do służenia Jehowie powinna też być wdzięczność za Jego miłość, której dał wyraz, ofiarowując na okup swego Syna. Z powodu grzechu byliśmy niegdyś oddaleni od Jehowy Boga. Jezus oświadczył jednak: „Tak Bóg umiłował świat [ludzkość], że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny” (Jana 3:16). Paweł napisał, że Jehowa wystąpił w tej sprawie z inicjatywą: „Bóg zaś daje dowód swojej miłości ku nam przez to, że kiedy byliśmy jeszcze grzesznikami, Chrystus za nas umarł” (Rzymian 5:8). Wdzięczność za ten przejaw miłości Bożej powinna skłaniać nas do służenia Mu z całego serca.
Następnym powodem, by wiernie służyć Jehowie, jest docenianie Jego duchowych i fizycznych darów. Słowo Boże to nieomylny przewodnik — to światło na naszej drodze. Publikacje dostarczane za pośrednictwem „niewolnika wiernego i rozumnego” pomagają nam zharmonizować życie z wolą Bożą (Mateusza 24:45-47, NW; Psalm 119:105). A ponieważ szukamy przede wszystkim Królestwa, Jehowa zaopatruje nas pod względem materialnym (Mateusza 6:25-34). Czy okazujesz, że sobie to cenisz?
Do wiernego służenia Jehowie skłania również wdzięczność za to, że uwolnił nas z pęt religii fałszywej. Religijna nierządnica — Babilon Wielki — „rozsiadła się nad wielu wodami”, oznaczającymi „ludy i tłumy, i narody, i języki” (Objawienie 17:1, 15). Nie rozsiadła się jednak nad sługami Jehowy. Nie podlegają oni jej wpływowi ani władzy w kwestiach religijnych. Odrzucili na przykład fałszywy dogmat o nieśmiertelności duszy ludzkiej. Wiedzą, że człowiek został stworzony jako „dusza żyjąca”, że umarli „niczego nie są świadomi” oraz że nastąpi zmartwychwstanie (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 2:7, NW; Kaznodziei 9:5, 10, NW; Dzieje 24:15). Dlatego nie odczuwają lęku przed zmarłymi ani ich nie czczą. Czy z wdzięczności za taką wolność religijną dajesz odpór odstępstwu i mocno trzymasz się czystego wielbienia Jehowy? (Jana 8:32).
W postanowieniu lojalnego służenia Jehowie winna nas umacniać wdzięczność za Jego pomoc odczuwaną na co dzień. Psalmista Dawid oświadczył: „Błogosławiony niech będzie Pan! Codziennie dźwiga ciężary nasze” (Psalm 68:20). W innym psalmie czytamy: „Choćby ojciec i matka mnie opuścili, Pan jednak mnie przygarnie” (Psalm 27:10). Kto niezłomnie trwa w służbie dla Jehowy, ten istotnie może przerzucić na Niego swe symboliczne brzemię, na przykład różne troski i kłopoty, które wystawiają nas na próbę. Czy wiernym służeniem Jehowie dowodzisz, że cenisz sobie niezawodne wsparcie, którego ci udziela? (Psalm 145:14).
Wychwalaj Jehowę i Jego Królestwo
Do pełnienia służby na rzecz Jehowy powinno nas też pobudzać pragnienie, by Go sławić. Stworzenia duchowe wysławiają Boga, mówiąc: „Godzien jesteś, Panie i Boże nasz, przyjąć chwałę i cześć, i moc, ponieważ Ty stworzyłeś wszystko, i z woli twojej zostało stworzone, i zaistniało” (Objawienie 4:11). Z kolei król Dawid wychwalał Boga słowami: „Twoją, Panie, jest wielkość i moc, i majestat, i sława, i chwała, (...) twoim, Panie, jest królestwo (...). Od ciebie pochodzi bogactwo i chwała, Ty władasz nad wszystkim (...), Boże nasz, składamy ci dzięki i wielbimy chwalebne imię twoje” (1 Kronik 29:10-13). Czy jako słudzy Jehowy, nie powinniśmy wysławiać Go słowem i czynem, oczekując jednocześnie spełnienia Jego obietnic? (1 Koryntian 10:31).
Dalszą pobudką do służenia Jehowie jest przemożne pragnienie mówienia o Królestwie Bożym. Ten słuszny powód doskonale uwypuklają słowa psalmisty: „Niech dziękują ci, Panie, wszystkie dzieła twoje, a wierni twoi niech ci błogosławią! Niech mówią o chwale królestwa twego i niech opiewają potęgę twoją, aby oznajmiać ludziom potęgę twoją i wspaniałą chwałę królestwa twego! Królestwo twoje jest królestwem wiecznym, a panowanie twoje trwa przez wszystkie pokolenia” (Psalm 145:10-13). Chrześcijanom nakazano ogłaszać orędzie o Królestwie i w dzisiejszych czasach jest to najważniejsza działalność (Mateusza 24:14; 28:19, 20). Czy odczuwasz gorące pragnienie wysławiania Jehowy i mówienia innym o Jego Królestwie?
Pragniemy wiernie służyć Jehowie, ponieważ uświęcenie Jego imienia i usprawiedliwienie Jego zwierzchnictwa ma dla nas doniosłe znaczenie. Możemy się modlić o uświęcenie imienia Jehowy i usprawiedliwienie Jego zwierzchnictwa (Mateusza 6:9). Postępowanie zgodne z modlitwami wymaga od nas regularnego uczestniczenia w służbie chrześcijańskiej i głoszenia prawdy o tych niezwykle ważnych sprawach (Ezechiela 36:23, BT; 39:7, BT).
Radość i zadowolenie
Wierne służenie Jehowie sprawia nam zadowolenie, gdyż radujemy Jego serce i dowodzimy, że Diabeł jest kłamcą. Szatan kłamliwie utrzymuje, jakoby ludzie służyli Bogu z samolubstwa, tymczasem nasza lojalna, pełniona z miłości służba dla Jehowy poświadcza, iż twierdzenie tego szydercy rozmija się z prawdą (Joba 1:8-12). Jest to dostateczny powód, by postępować w myśl słów Księgi Przypowieści 27:11: „Bądź mądry, synu mój, i rozweselaj moje serce, a będę mógł dać odprawę temu, kto mnie lży”. Jeżeli lojalnie służymy Jehowie pomimo wszelkich przeszkód ze strony Szatana, nasza prawość zapewne umacnia też współwyznawców (Filipian 1:12-14).
Do wiernego służenia Jehowie winny nas też pobudzać radość i zadowolenie z udziału w duchowym żniwie. Dla Jezusa niesienie ludziom pomocy, zwłaszcza pomocy duchowej, było źródłem szczęścia. W Mateusza 9:35-38 powiedziano: „Obchodził Jezus wszystkie miasta i wioski, nauczał w ich synagogach i zwiastował ewangelię o Królestwie, i uzdrawiał wszelką chorobę i wszelką niemoc. A widząc lud, użalił się nad nim, gdyż był utrudzony i opuszczony jak owce, które nie mają pasterza. Wtedy rzekł uczniom swoim: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, aby wyprawił robotników na żniwo swoje”. Jeżeli żniwa potrwają dłużej, niż się spodziewaliśmy, otworzy się przed nami więcej możliwości zaznawania szczęścia i zadowolenia dzięki pomaganiu innym pod względem duchowym. Jest to zarazem jeden ze sposobów wyrażania miłości bliźniego, której się od nas oczekuje (Mateusza 22:39).
Dlaczego służysz Bogu?
Rozważyliśmy tylko niektóre z licznych powodów skłaniających nas do wiernego służenia Jehowie. A ponieważ każdy sam będzie musiał zdać sprawę Bogu, dobrze jest z modlitwą przemyśleć, co nas osobiście skłania do służenia Mu (Rzymian 14:12; Hebrajczyków 4:13). Ci, którzy kierują się zwykłym samolubstwem, nie zjednają sobie uznania Bożego.
A czego możemy się spodziewać, jeśli nade wszystko zabiegamy o uświęcanie imienia Jehowy oraz bezinteresownie pełnimy dla Boga świętą służbę? Jehowa pobłogosławi nas oraz nasze starania! (Przypowieści 10:22). Ponadto za wierne służenie Jehowie zostaniemy nagrodzeni życiem wiecznym.
[Ilustracja na stronie 9]
W Japonii służą Jehowie tysiące osób
[Ilustracja na stronie 10]
Służenie Jehowie na Wybrzeżu Kości Słoniowej
[Prawa własności do ilustracji, strona 8]
George Storrs, SIX SERMONS (1855)