Prorocze dni z Księgi Daniela a nasza wiara

„Szczęśliwy ten, który wytrwa i doczeka tysiąca trzystu trzydziestu pięciu dni” (DANIELA 12:12, BT).

1. Dlaczego wiele ludzi nie może znaleźć prawdziwego szczęścia i z czym się ono wiąże?

KAŻDY człowiek pragnie być szczęśliwy. Jednakże w dobie obecnej mało kto naprawdę zaznaje szczęścia. Dlaczego? Między innymi dlatego, że większość ludzi szuka go nie tam, gdzie trzeba. Wielu próbuje odnaleźć je, zabiegając o wykształcenie, bogactwo, awans czy władzę. Tymczasem w początkowych słowach Kazania na Górze Jezus wykazał, że szczęście ma ścisły związek między innymi z uświadamianiem sobie potrzeb duchowych, okazywaniem miłosierdzia i z czystością serca (Mateusza 5:3-10, NW). Szczęście, o którym mówił Jezus, jest prawdziwe i trwałe.

2. Co według proroctwa miało zapewnić szczęście w czasie końca i jakie w związku z tym nasuwają się pytania?

² Dla namaszczonego ostatka żyjącego w czasie końca szczęście wiąże się z czymś jeszcze. W Księdze Daniela czytamy: „Idź Danielu, bo słowa zostały ukryte i obłożone pieczęciami aż do końca czasu [„czasu końca”, NW]. Szczęśliwy ten, który wytrwa i doczeka tysiąca trzystu trzydziestu pięciu dni” (Daniela 12:9, 12, BT). Jaki okres obejmowało tych 1335 dni? Dlaczego żyjący w tym czasie mieli być szczęśliwi? Czy ma to jakiś związek z naszą wiarą? Łatwiej nam będzie odpowiedzieć na te pytania, jeśli lepiej poznamy czasy, w których Daniel pisał te słowa, a było to w trzecim roku panowania króla Persji, Cyrusa, tuż po uwolnieniu Izraela z niewoli babilońskiej (Daniela 10:1, BT).

Szczęście dzięki odrodzeniu

3. Jakie posunięcie króla Cyrusa uszczęśliwiło wiernych Żydów w roku 537 p.n.e., ale jakiego przywileju Cyrus im nie udostępnił?

³ Uwolnienie z Babilonu było dla Żydów nader radosnym wydarzeniem. Po prawie 70 latach wygnania Cyrus Wielki zachęcił ich, by powrócili do Jeruzalem i odbudowali świątynię Jehowy (Ezdrasza 1:1, 2). Ci, którzy usłuchali tego wezwania i w roku 537 p.n.e. przybyli do ojczyzny, spodziewali się wielkich rzeczy. Jednakże Cyrusowi nie chodziło o odrodzenie królestwa pod rządami potomka króla Dawida.

4, 5. (a) Kiedy i dlaczego zostało obalone królestwo Dawidowe? (b) W jaki sposób Jehowa dał zapewnienie, że królestwo Dawidowe się odrodzi?

⁴ Miało to istotne znaczenie. Jakieś pięć stuleci wcześniej Jehowa obiecał Dawidowi: „Trwać będzie twój dom i twoje królestwo na wieki przede mną; tron twój też utwierdzony będzie na wieki” (2 Samuela 7:16). Niestety, większość królewskich potomków Dawida okazała się buntownikami, a naród był obciążony tak ogromną winą krwi, że w roku 607 p.n.e. Jehowa dopuścił do obalenia władców z linii rodowej Dawida. Od tego czasu aż do drugiego zburzenia Jeruzalem w roku 70 n.e., wyjąwszy krótki okres rządów Machabeuszów, miasto podlegało dominacji obcych mocarstw. A zatem w roku 537 p.n.e. dalej trwały „wyznaczone czasy narodów”, podczas których żaden potomek Dawida nie zasiadał na królewskim tronie (Łukasza 21:24, NW).

⁵ Jehowa nie zapomniał jednak o swej obietnicy danej Dawidowi. Za pomocą licznych wizji i snów wyjawił przez proroka Daniela szczegóły dotyczące rozwoju przyszłych wydarzeń w okresie między panowaniem babilońskiego mocarstwa światowego a ponownym objęciem władzy nad ludem Jehowy przez króla z linii rodowej Dawida. Proroctwa te, zapisane w rozdziałach 2, 7, 8 oraz od 10 do 12 Księgi Daniela, upewniały wiernych Żydów, że kiedyś tron Dawida rzeczywiście „utwierdzony będzie na wieki”. Ta objawiona prawda z pewnością uszczęśliwiła Żydów powracających do ojczyzny w roku 537 p.n.e.!

6. Skąd wiemy, że niektóre proroctwa Daniela miały się spełnić w naszych czasach?

⁶ Większość komentatorów biblijnych twierdzi, że proroctwa Daniela niemal w całości spełniły się przed narodzinami Jezusa Chrystusa. Najwyraźniej jednak sprawa przedstawia się inaczej. W Księdze Daniela 12:4 anioł mówi do proroka: „Zamknij te słowa i zapieczętuj księgę aż do czasu ostatecznego! Wielu będzie to badać i wzrośnie poznanie”. Skoro Księga Daniela miała być odpieczętowana — a więc w pełni zrozumiana — dopiero w czasie ostatecznym, to przynajmniej część zawartych w niej proroctw na pewno dotyczy tego okresu (zobacz Daniela 2:28; 8:17; 10:14).

7. (a) Kiedy się skończyły wyznaczone czasy narodów i jakie ważne pytanie wymagało wtedy odpowiedzi? (b) Kto nie był „niewolnikiem wiernym i rozumnym”?

⁷ Wyznaczone czasy narodów upłynęły w roku 1914 i wtedy też rozpoczął się dla tego świata czas końca. Odrodziło się królestwo Dawidowe — nie stało się to jednak w ziemskim Jeruzalem, ale w dziedzinie niewidzialnej, w „obłokach niebieskich” (Daniela 7:13, 14). Ponieważ do tego czasu bujnie rozpleniły się „chwasty” rzekomego chrystianizmu, sytuacja prawdziwych chrześcijan nie była klarowna — przynajmniej z ludzkiego punktu widzenia. Niemniej czekało na odpowiedź bardzo ważne pytanie: „Kto rzeczywiście jest niewolnikiem wiernym i rozumnym?” (Mateusza 13:24-30, NW; 24:45, NW). Kto reprezentował na ziemi odbudowane królestwo Dawidowe? Na pewno nie cieleśni bracia Daniela, to znaczy Żydzi. Zostali odrzuceni, gdyż brakowało im wiary i nie uznali Mesjasza (Rzymian 9:31-33). Wiernego niewolnika nie można się też było doszukać wśród organizacji chrześcijaństwa. Niegodziwe uczynki dowodziły, że Jezus ich nie znał (Mateusza 7:21-23). Kto więc okazał się tym niewolnikiem?

8. Kto w czasie końca okazał się „niewolnikiem wiernym i rozumnym”? Skąd o tym wiemy?

⁸ Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że była nim garstka namaszczonych duchem braci Jezusa, którzy w 1914 roku nosili miano Badaczy Pisma Świętego, a od roku 1931 stali się znani jako Świadkowie Jehowy (Izajasza 43:10). Tylko oni publicznie głosili o odrodzeniu się Królestwa Dawidowego (Mateusza 24:14). Jako jedyni trzymali się z dala od świata i wywyższali imię Jehowy (Jana 17:6, 14). I tylko na nich spełniły się proroctwa biblijne dotyczące dziejów ludu Bożego w dniach ostatnich. Przepowiednie te mówią między innymi o serii proroczych okresów, zapowiedzianych w 12 rozdziale Księgi Daniela, w tym także o 1335 dniach, które miały zapewnić szczęście.

1260 dni

9, 10. Co w myśl Księgi Daniela 7:25 miało się dziać w miarę upływu „czasu i dwóch czasów i pół czasu” i jakie jeszcze wersety mówią o tym samym okresie?

⁹ W Księdze Daniela 12:7 tak czytamy o pierwszym proroczym okresie: „Będzie po wyznaczony czas, wyznaczone czasy i pół. A skoro tylko skończy się kruszenie mocy ludu świętego, wszystkie te rzeczy dobiegną kresu” (NW).a O tym samym okresie wspomina Księga Objawienia 11:3-6, gdzie jest mowa o ubranych w wory świadkach Bożych, którzy mieli głosić przez trzy i pół roku, a potem ponieść śmierć. Również w Księdze Daniela 7:25 czytamy: „I będzie mówił zuchwałe słowa przeciwko Najwyższemu, będzie męczył Świętych Najwyższego, będzie zamyślał odmienić czasy i zakon; i będą wydani w jego moc aż do czasu i dwóch czasów i pół czasu” (kursywa nasza).

¹⁰ To ostatnie proroctwo dotyczy czwartego po Babilonie mocarstwa światowego. Za czasów świetności tego „małego rogu” Syn Człowieczy miał otrzymać „władzę i chwałę, i królestwo” (Daniela 7:8, 14). Owym symbolicznym rogiem było pierwotnie imperium brytyjskie, a od pierwszej wojny światowej jest nim dwuczłonowa anglo-amerykańska potęga światowa, w której obecnie główną rolę odgrywają Stany Zjednoczone. Mocarstwo to miało przez trzy i pół czasu, czyli roku, ‛męczyć’ świętych oraz starać się odmienić czasy i zakon, to znaczy prawo. W końcu święci mieli zostać wydani w jego moc (zobacz też Objawienie 13:5, 7).

11, 12. Jakie wydarzenia poprzedziły rozpoczęcie się 1260 proroczych dni?

¹¹ Jak się spełniły wszystkie te równoległe proroctwa? Na wiele lat przed pierwszą wojną światową namaszczeni bracia Jezusa zaczęli ostrzegać publicznie, że w roku 1914 upłyną wyznaczone czasy narodów. Wybuch wojny wyraźnie dowiódł, iż ostrzeżenie to zostało zlekceważone. Posługując się swą „bestią” — światową organizacją polityczną zdominowaną wtedy przez imperium brytyjskie — Szatan usiłował „odmienić czasy i zakon” i przesunąć czas ustanowienia Królestwa Bożego (Objawienie 13:1, 2, NW). Na próżno. Królestwo Boże zostało ustanowione w niebie, daleko poza zasięgiem ludzi (Objawienie 12:1-3).

¹² Dla Badaczy Pisma Świętego wojna oznaczała czas próby. Od stycznia 1914 roku prezentowali Fotodramę Stworzenia — program biblijny kierujący uwagę na proroctwa Daniela. Latem owego roku na półkuli północnej wybuchła wojna. W październiku upłynęły wyznaczone czasy. Pod koniec roku namaszczony ostatek spodziewał się prześladowań, o czym świadczy fakt, że tekst przewodni na rok 1915 zaczerpnięto z Ewangelii według Mateusza 20:22, gdzie zanotowano pytanie Jezusa do jego uczniów: „Czy możecie pić z mego kielicha?” (King James Version).

13. W jakim sensie Badacze Pisma Świętego głosili odziani w wory w ciągu 1260 dni i co się stało pod koniec tego okresu?

¹³ Od tamtej pory, to jest od grudnia 1914 roku, ta niewielka grupka świadków głosiła ‛odziana w wory’, okazując pokorę i wytrwałość przy obwieszczaniu wyroków Jehowy. W roku 1916 wielu przeżyło ogromny wstrząs po śmierci pierwszego prezesa Towarzystwa Strażnica, C. T. Russella. W miarę narastania histerii wojennej napotykali coraz większy sprzeciw. Niektórych uwięziono. Pewne osoby, na przykład Frank Platt z Anglii czy Robert Clegg z Kanady, były torturowane przez sadystycznie usposobionych funkcjonariuszy państwowych. Wreszcie 21 czerwca 1918 roku nowy prezes, J. F. Rutherford, oraz członkowie zarządu Towarzystwa Strażnica zostali skazani na podstawie fałszywych zarzutów na długoletnie więzienie. W ten sposób pod koniec tego proroczego okresu „mały róg” zadał śmiertelny cios zorganizowanej działalności publicznego głoszenia (Daniela 7:8).

14. Jak się zmieniła sytuacja namaszczonego ostatka w roku 1919 i później?

¹⁴ Księga Objawienia przepowiada dalszy rozwój wydarzeń. Po krótkim okresie nieaktywności — zobrazowanym przez martwe ciała leżące trzy i pół dnia na ulicy — namaszczony duchem ostatek ożył i znów stał się aktywny (Objawienie 11:11-13). W dniu 26 marca 1919 roku prezes i członkowie zarządu Towarzystwa Strażnica zostali zwolnieni, a później całkowicie oczyszczeni z fałszywych zarzutów. Ostatek pomazańców bezzwłocznie dokonał reorganizacji z myślą o dalszej działalności. Wyszedł z otchłani nieaktywności niczym duchowa szarańcza, której towarzyszył gęsty dym, zwiastujący religii fałszywej ponurą przyszłość, i w ten sposób spełniło się pierwsze biada z Księgi Objawienia (Objawienie 9:1-11). Przez kilka następnych lat słudzy Boży karmili się pod względem duchowym, przygotowując się na nadchodzące wydarzenia. W 1921 roku wydali nową książkę pod tytułem Harfa Boża, przeznaczoną do pomagania nowym oraz dzieciom w zapoznawaniu się z podstawowymi prawdami biblijnymi (Objawienie 12:6, 14). Wszystkie omawiane tu wydarzenia miały miejsce już w następnym znamiennym okresie.

1290 dni

15. Jak można ustalić początek 1290 dni? Kiedy się skończył ten okres?

¹⁵ Anioł powiedział do Daniela: „Od czasu zniesienia stałej ofiary codziennej i postawienia obrzydliwości spustoszenia upłynie tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt dni” (Daniela 12:11). Kiedy obowiązywało Prawo Mojżeszowe, „stałą ofiarę codzienną” spalano na ołtarzu w Jeruzalem. Chrześcijanie nie składają ofiar całopalnych, ale stałą ofiarę duchową. Nawiązał do tego Paweł, mówiąc: „Nieustannie składajmy Bogu ofiarę pochwalną, to jest owoc warg, które wyznają jego imię” (Hebrajczyków 13:15; porównaj Ozeasza 14:2). Ta stała ofiara została zniesiona w czerwcu 1918 roku. Czym zatem była „obrzydliwość” — drugi szczegół wymagający wyjaśnienia? To Liga Narodów, powołana do istnienia przez zwycięskie mocarstwa po zakończeniu pierwszej wojny światowej.b Wzbudzała obrzydzenie, ponieważ przywódcy chrześcijaństwa umieścili ją na miejscu Królestwa Bożego, przedstawiając jako jedyną nadzieję na pokój dla ludzkości. Propozycję utworzenia Ligi wysunięto w styczniu 1919 roku. Jeżeli od tego czasu zaczniemy liczyć 1290 dni (trzy lata i siedem miesięcy), otrzymamy wrzesień roku 1922.

16. Skąd było wiadomo pod koniec 1290 dni, że namaszczony ostatek jest gotowy do działania?

¹⁶ Co się wtedy wydarzyło? Badacze Pisma Świętego nabrali nowych sił, byli uwolnieni z pęt Babilonu Wielkiego i gotowi do rozpoczęcia ofensywy (Objawienie 18:4). We wrześniu 1922 roku na zgromadzeniu w Cedar Point w stanie Ohio zaczęli nieustraszenie ogłaszać wyroki Boże na chrześcijaństwo (Objawienie 8:7-12). Kolce szarańczy rzeczywiście stały się dokuczliwe! Co więcej, nadeszło drugie biada z Księgi Objawienia. Całą ziemię zalały zastępy chrześcijańskiej konnicy — początkowo złożonej z namaszczonego ostatka, a następnie powiększonej o wielką rzeszę (Objawienie 7:9; 9:13-19). Koniec 1290 dni faktycznie był dla ludu Bożego ogromnie radosny.c Ale to jeszcze nie wszystko.

1335 dni

17. Kiedy się rozpoczął, a kiedy skończył okres 1335 dni?

¹⁷ W Księdze Daniela 12:12 powiedziano: „Szczęśliwy ten, który wytrwa i doczeka tysiąca trzystu trzydziestu pięciu dni” (BT). Owe 1335 dni, a więc trzy lata i osiem i pół miesiąca, najwyraźniej zaczęły się z końcem poprzedniego okresu. Licząc od września 1922 roku, otrzymamy późną wiosnę (na półkuli północnej) roku 1926. Co się wydarzyło podczas tych 1335 dni?

18. Jakie fakty wskazują, że w roku 1922 trzeba było jeszcze robić postępy?

¹⁸ Pomimo przełomowych wydarzeń roku 1922 niektórzy wciąż z utęsknieniem spoglądali wstecz. Podstawowym materiałem do studiowania dalej były Wykłady Pisma Świętego, opracowane przez C. T. Russella. Co więcej, szeroko rozpowszechniona broszura Miliony ludzi z obecnie żyjących nigdy nie umrą! przedstawiała pogląd, że w roku 1925 zaczną się spełniać zamierzenia Boże co do przywrócenia na ziemi raju i wskrzeszenia wiernych sług Bożych z dawnych czasów. Wydawało się, że wytrwałość pomazańców niebawem zostanie nagrodzona. Jednakże część osób związanych z Badaczami Pisma Świętego nie odczuwała potrzeby dzielenia się z innymi dobrą nowiną.

19, 20. (a) Jakie liczne zmiany przeżyli słudzy Boży w ciągu 1335 dni? (b) Jakie wydarzenia zakończyły okres 1335 dni i o czym świadczyły, jeśli chodzi o lud Jehowy?

¹⁹ Podczas tych 1335 dni wszystko się zmieniło. Aby dodać braciom sił duchowych, zorganizowano systematyczne grupowe studium Strażnicy. Szczególny nacisk położono na służbę polową. Od maja 1923 roku wszystkich zapraszano do brania w niej udziału w każdy pierwszy wtorek miesiąca, a na zebraniach zborowych odbywających się w tygodniu rezerwowano czas na zachęty do tej działalności. W sierpniu 1923 roku na zgromadzeniu w Los Angeles w Kalifornii wykazano, że przypowieść Jezusa o owcach i kozłach spełni się przed Tysiącletnim Panowaniem (Mateusza 25:31-40). W roku 1924 nastąpiło uruchomienie stacji radiowej WBBR, za pomocą której rozgłaszano dobrą nowinę na falach eteru. Artykuł „Narodziny narodu”, opublikowany w Strażnicy angielskiej z 1 marca 1925 roku, podał nowe zrozumienie 12 rozdziału Księgi Objawienia. Dzięki temu bracia nareszcie mogli właściwie pojąć znaczenie burzliwych wydarzeń z lat 1914-1919.

²⁰ Rok 1925 już niemal upłynął, a koniec jeszcze nie nadszedł! Od lat siedemdziesiątych ubiegłego stulecia Badacze Pisma Świętego pełnili służbę z myślą o konkretnej dacie — najpierw o roku 1914, a potem o 1925. Teraz zrozumieli, że muszą trwać w służbie tak długo, jak długo będzie sobie tego życzył Jehowa. W angielskim wydaniu Strażnicy z 1 stycznia 1926 roku zamieszczono znamienny artykuł „Kto będzie czcić Jehowę?”, który jak żaden przedtem uwypuklił doniosłe znaczenie imienia Bożego. Wreszcie w maju 1926 roku na zgromadzeniu w Londynie przyjęto rezolucję zatytułowaną „Świadectwo dla władców świata”. Otwarcie obwieszczała ona prawdę o Królestwie Bożym oraz o nadchodzącej zagładzie systemu podległego Szatanowi. Na tym samym zgromadzeniu ogłoszono wydanie dobitnej książki Wyzwolenie, która była pierwszą z serii publikacji mających zastąpić Wykłady Pisma Świętego. Lud Boży spoglądał teraz w przyszłość, a nie wstecz. Okres 1335 dni dobiegł końca.

21. Z czym się wiązała wytrwałość w okresie 1335 dni dla członków ludu Bożego żyjących w tamtych czasach, a co spełnienie się tego proroctwa oznacza dla nas?

²¹ Pewne osoby nie chciały się dostosować do tej nowej sytuacji, lecz ci, którzy wytrwali, byli naprawdę szczęśliwi. Rozmyślanie o spełnieniu się tych proroczych okresów również nas napawa szczęściem, gdyż umacnia nas w przekonaniu, że grupka namaszczonych duchem chrześcijan, którzy przeżyli to wszystko, rzeczywiście jest niewolnikiem wiernym i rozumnym. Od tego czasu organizacja Jehowy ogromnie się rozrosła, ale niewolnik wierny i rozumny wciąż zajmuje w niej czołową pozycję i jej przewodzi. Jakże zachwycająca jest świadomość, że zarówno pomazańcy, jak i drugie owce będą jeszcze szczęśliwsi! Przekonamy się o tym, analizując kolejne proroctwa Daniela.

[Przypisy]

Czy potrafisz wyjaśnić?

◻ Skąd wiemy, że niektóre proroctwa z Księgi Daniela miały się spełnić za naszych czasów?

◻ Dlaczego możemy być pewni, że „niewolnikiem wiernym i rozumnym” jest namaszczony ostatek?

◻ Kiedy się zaczął, a kiedy skończył okres 1260 dni?

◻ Jakiego odnowienia i pokrzepienia doznał namaszczony ostatek podczas 1290 dni?

◻ Dlaczego ci, którzy wytrwali do końca 1335 dni, byli szczęśliwi?

[Ramka na stronie 11]

PROROCZE OKRESY Z KSIĘGI DANIELA

1260 dni:

od grudnia 1914 do czerwca 1918

1290 dni:

od stycznia 1919 do września 1922

1335 dni:

od września 1922 do maja 1926

[Ilustracja na stronie 8]

Od roku 1919 było już jasne, że „niewolnikiem wiernym i rozumnym” jest namaszczony ostatek

[Ilustracja na stronie 10]

Siedziba Ligi Narodów w Genewie

[Prawa własności]

Zdjęcie: ONZ