Czy dawanie jest obowiązkiem?

ZAPEWNE wiesz, że dawanie prezentów często jest uświęcone zwyczajem. W większości krajów przy pewnych okazjach po prostu oczekuje się podarunków. Uważa się je za wyraz szacunku lub miłości. Niektóre do niczego się nie przydają, inne mają praktyczną wartość i są przyjmowane z ogromną wdzięcznością.

W Danii krewni i znajomi przychodzący obejrzeć nowo narodzone dziecko przynoszą ze sobą podarunki, które ich zdaniem mogą się przydać. W innych krajach przyjaciele ofiarowują takie dary podczas przyjęcia urządzanego jeszcze przed przyjściem na świat dziecka.

Prezenty są bardzo często oczekiwane z okazji dorocznych świąt. Chociaż pierwsi chrześcijanie ich nie obchodzili, stały się bardzo popularne zarówno wśród większości ludzi podających się za chrześcijan, jak i wśród niechrześcijan. W wielu rejonach świata prezenty urodzinowe otrzymują tylko małe dzieci, ale w Grecji panuje inny zwyczaj. Urodziny są tam ważnym świętem, a poza tym wręcza się upominki imieninowe. Zgodnie z tradycją religijną każdemu dniowi w roku patronują różni „święci”, których imiona nadaje się dzieciom. Kiedy nadejdzie dzień danego „świętego”, osoby noszące jego imię otrzymują podarunki.

W Korei najmłodsi obchodzą nie tylko urodziny, ale też ogólnokrajowy Dzień Dziecka. Z tej okazji organizuje się rodzinne wycieczki, a dzieci dostają prezenty niezależnie od tego, kiedy się urodziły. Koreańczycy świętują też Dzień Rodziców, którzy otrzymują wtedy podarunki od dzieci, a także Dzień Nauczyciela, kiedy to uczniowie składają nauczycielom wyrazy szacunku oraz przynoszą upominki. Tamtejszy zwyczaj każe również organizować duże przyjęcia z okazji sześćdziesiątych urodzin. Krewni i znajomi składają solenizantowi życzenia szczęścia i długich lat życia oraz obdarowują go prezentami.

Inny popularny zwyczaj nakazuje wręczać podarunki z okazji ślubu. W Kenii oczekuje się, że rodzina narzeczonego złoży dar rodzinie panny młodej. Również goście przynoszą upominki. Państwo młodzi hołdujący tradycji zasiadają wówczas na podwyższeniu, a goście podchodzą z darami. Każdy prezent jest pokazywany i ogłasza się, że „ten podarunek przekazuje nowożeńcom pan Iks”. Wielu ofiarodawców byłoby gorzko rozczarowanych, gdyby nie wyrażono im w ten sposób uznania.

W Libanie przyjaciele i sąsiedzi, a nawet ludzie nie znający zbyt dobrze pary młodej, przynoszą dary już na wiele dni przed uroczystością zaślubin. Od dzieciństwa są uczeni, że dawanie prezentów to taki sam obowiązek, jak spłacanie długów. „Jeśli ktoś tego nie robi, ma wyrzuty sumienia” — mówi pewien Libańczyk. „Taka jest tradycja”.

Jednakże niemal we wszystkich krajach oczekuje się wręczania upominków szczególnie w czasie świąt Bożego Narodzenia. Czy taki zwyczaj panuje również w twojej okolicy? Całkiem niedawno, bo w roku 1990, oceniono, że z tej okazji Amerykanie wydają na prezenty przeszło 40 miliardów dolarów. Święto to jest także hucznie obchodzone przez buddystów i sintoistów w Japonii, a związane z nim uroczystości są w rozmaitej formie odprawiane w Europie, Ameryce Południowej i wielu zakątkach Afryki.

Panuje pogląd, że w okresie Bożego Narodzenia wszyscy powinni być szczęśliwi, ale wcale tak nie jest. Niejeden stwierdza, iż szał zakupów i towarzyszący mu niepokój, czy starczy pieniędzy na zapłacenie rachunków za podarunki, rzuca cień na przeżywane chwile radości.

Tymczasem Biblia mówi, że dawanie przysparza szczęścia. I rzeczywiście tak jest, ale wszystko zależy od tego, z jakim nastawieniem wręcza się prezenty (Dzieje 20:35).