Życie zgodne z prawem Chrystusowym

„Jedni drugich brzemiona noście i w ten sposób spełnijcie prawo Chrystusowe” (GALATÓW 6:2).

1. Dlaczego można powiedzieć, że prawo Chrystusowe jest dziś potężną siłą wywierającą dobroczynny wpływ?

PODCZAS niedawnej rzezi na tle etnicznym ruandyjscy Świadkowie Jehowy z plemion Hutu i Tutsi ryzykowali życie, by się nawzajem chronić. Po tragicznym trzęsieniu ziemi w japońskim mieście Kobe niektórzy Świadkowie Jehowy byli wstrząśnięci utratą bliskich, a mimo to bezzwłocznie pośpieszyli z pomocą innym ofiarom katastrofy. Krzepiące doniesienia z całego świata dowodzą, że w dzisiejszych czasach są ludzie przestrzegający prawa Chrystusowego. Stanowi ono potężną siłę wywierającą dobroczynny wpływ.

2. Co dowodzi, że chrześcijaństwo nie rozumie istoty prawa Chrystusowego, i jak my możemy je spełniać?

² Jednocześnie sprawdza się proroctwo biblijne o krytycznych „dniach ostatnich”. Wiele ludzi zachowuje „formę zbożnego oddania”, ale ‛sprzeniewierza się jego mocy’ (2 Tymoteusza 3:1, 5). Szczególnie w chrześcijaństwie religię często praktykuje się dla zachowania pozorów, a nie z serca. Czyżby życie zgodne z prawem Chrystusowym było zbyt trudne? Wcale nie. Jezus nie wprowadziłby prawa, którego nie dałoby się przestrzegać. Chrześcijaństwo po prostu nie rozumie istoty tego prawa. Nie idzie za natchnioną radą: „Jedni drugich brzemiona noście i w ten sposób spełnijcie prawo Chrystusowe” (Galatów 6:2). ‛Spełnianie prawa Chrystusowego’ polega na pomaganiu sobie nawzajem w noszeniu brzemion, a nie na naśladowaniu faryzeuszy przez dokładanie zbytecznych obciążeń do ciężarów już dźwiganych przez naszych braci.

3. (a) Jakie przykazania zawiera prawo Chrystusowe? (b) Dlaczego błędny byłby wniosek, iż zbór chrześcijański nie powinien trzymać się żadnych reguł oprócz poleceń samego Chrystusa?

³ Prawo Chrystusowe obejmuje wszystkie przykazania Chrystusa Jezusa — dotyczące głoszenia i nauczania, zachowywania czystego i szczerego oka, utrzymywania pokojowych stosunków z bliźnimi oraz usuwania ze zboru tego, co nieczyste (Mateusza 5:27-30; 18:15-17; 28:19, 20; Objawienie 2:14-16). W gruncie rzeczy chrześcijanie są obowiązani przestrzegać wszystkich biblijnych przykazań skierowanych do naśladowców Chrystusa. Ale na tym nie koniec. Aby panował porządek, niezbędne są wytyczne podawane przez organizację Jehowy oraz poszczególne zbory (1 Koryntian 14:33, 40). Przecież chrześcijanie nie mogliby się nawet spotykać, gdyby nie zaplanowano, kiedy, gdzie i jak zostaną przeprowadzone zebrania! (Hebrajczyków 10:24, 25). Stosowanie się do rozsądnych norm ustalonych przez upoważnionych do tego członków organizacji również wchodzi w zakres spełniania prawa Chrystusowego (Hebrajczyków 13:17).

4. Co w czystym wielbieniu stanowi siłę pobudzającą do czynu?

⁴ Prawdziwi chrześcijanie nie pozwalają jednak, by ich wielbienie Boga sprowadzało się do jałowego przestrzegania przepisów. Nie dlatego służą Jehowie, iż nakazuje im to jakaś osoba czy organizacja. Do oddawania czci Bogu skłania ich miłość. Paweł wyjaśnił: „Przymusza nas bowiem miłość Chrystusa” (2 Koryntian 5:14). Jezus polecił swym naśladowcom miłować się wzajemnie (Jana 15:12, 13). Ofiarna miłość stanowi podstawę prawa Chrystusowego i właśnie ona wszędzie — w rodzinie i w zborze — przymusza, czyli pobudza prawdziwych chrześcijan do działania. Zobaczmy, jak się to dzieje.

W rodzinie

5. (a) Jak rodzice mogą spełniać prawo Chrystusowe w domu? (b) Czego potrzebuje dziecko i jakie przeszkody muszą czasem pokonać rodzice, by mu to zapewnić?

⁵ Apostoł Paweł napisał: „Mężowie, wciąż miłujcie swe żony, jak też Chrystus umiłował zbór i wydał zań samego siebie” (Efezjan 5:25). Mąż, który naśladuje Chrystusa i odnosi się do żony z miłością i zrozumieniem, spełnia istotny aspekt jego prawa. Jezus otwarcie dawał też wyraz swej miłości do małych dzieci, biorąc je w ramiona, kładąc na nie ręce i błogosławiąc je (Marka 10:16). Matki i ojcowie spełniający prawo Chrystusowe także okazują dzieciom, iż je kochają. To prawda, że naśladowanie Jezusa w tej dziedzinie jest dla niektórych rodziców trudne. Mogą być z natury niezbyt wylewni. Nie pozwólcie jednak, by takie względy powstrzymały was od uzewnętrzniania miłości do dzieci! Nie możecie poprzestać na tym, że sami nie macie wątpliwości, iż je kochacie. One również powinny o tym wiedzieć. A nie dowiedzą się, jeśli nie będziecie szukać sposobów okazywania im swej miłości (porównaj Marka 1:11).

6. (a) Czy dzieciom potrzebne są normy ustalone przez rodziców i dlaczego tak odpowiadasz? (b) Co muszą zrozumieć dzieci, jeśli chodzi o podłoże reguł obowiązujących w domu? (c) Jakich niebezpieczeństw unika rodzina, która przestrzega prawa Chrystusowego?

⁶ Jednocześnie dzieci muszą mieć wytyczone pewne granice, co wymaga od rodziców ustalenia norm, a niekiedy stosowanie karcenia, by wyegzekwować ich przestrzeganie (Hebrajczyków 12:7, 9, 11). Dzieciom trzeba jednak uzmysławiać, iż u podłoża tych norm leży rodzicielska miłość. Muszą też zrozumieć, że to właśnie miłość powinna je skłaniać do posłuszeństwa wobec ojca i matki (Efezjan 6:1; Kolosan 3:20; 1 Jana 5:3). Celem roztropnych rodziców będzie nauczenie młodych robienia użytku ze „zdolności rozumowania”, by umieli samodzielnie podejmować mądre decyzje (Rzymian 12:1; porównaj 1 Koryntian 13:11). Z drugiej strony nie należy nadmiernie mnożyć reguł ani być zbyt surowym. Paweł radzi: „Ojcowie, nie rozjątrzajcie swych dzieci, żeby nie popadły w przygnębienie” (Kolosan 3:21; Efezjan 6:4). W domu, w którym przestrzega się prawa Chrystusowego, nie ma miejsca na karcenie w niepohamowanym gniewie czy na zjadliwą ironię. W takiej rodzinie dzieci nie są gnębione ani poniżane, lecz mają poczucie bezpieczeństwa i własnej wartości (porównaj Psalm 36:8).

7. Dlaczego domy Betel są dla rodzin przykładem ustalania reguł?

⁷ Zwiedzający różne domy Betel na świecie nieraz zauważają, iż stanowią one dla rodzin dobry przykład zrównoważonego ustalania wytycznych. Wprawdzie mieszkają tam tylko dorośli, ale tworzą jakby rodzinę.a Złożone funkcjonowanie Betel wymaga trzymania się reguł znacznie liczniejszych niż w przeciętnym domu. Jednakże starsi nadzorujący pracę działów gospodarczych, biur czy drukarni usilnie starają się stosować do prawa Chrystusowego. Uważają za swój obowiązek nie tylko organizowanie pracy, ale też pomaganie współpracownikom w robieniu postępów duchowych i pielęgnowaniu „radości z Jehowy” (Nehemiasza 8:10, NW). Dlatego nie szczędzą wysiłku, by dbać o pozytywną, budującą atmosferę i kierować się rozsądkiem (Efezjan 4:31, 32). Nic dziwnego, że rodziny Betel znane są z radosnego usposobienia!

W zborze

8. (a) O co powinniśmy zawsze zabiegać w zborze? (b) W jakich dziedzinach niektórzy proszą o wytyczne lub sami próbują je ustalać?

⁸ Również w zborze naszym celem jest wzajemne budowanie się w duchu miłości (1 Tesaloniczan 5:11). Wszyscy chrześcijanie powinni więc wystrzegać się obciążania drugich narzucaniem im własnych poglądów w sprawach osobistych. Czasem ktoś pisze do Towarzystwa Strażnica, prosząc o wytyczne, jak się zapatrywać na określone filmy, książki czy nawet zabawki. Towarzystwo nie jest jednak upoważnione do drobiazgowej analizy i oceny tego typu spraw. Na ogół są to kwestie, w których decyzję podyktowaną umiłowaniem zasad biblijnych musi powziąć dana osoba bądź głowa rodziny. Inni znów mają skłonność do nadawania propozycjom i radom Towarzystwa charakteru praw. Na przykład w Strażnicy z 15 marca 1996 roku ukazał się ciekawy artykuł zachęcający starszych do regularnego składania wizyt pasterskich członkom zboru. Czy chodziło o ustalenie jakichś reguł? Nie. Chociaż korzystanie z podanych wskazówek przynosi wiele pożytku, nie wszyscy starsi są w stanie je zastosować. Z kolei w „Pytaniach czytelników” zamieszczonych w Strażnicy z 1 kwietnia 1995 roku ostrzegano, by nie umniejszać powagi chrztu urządzaniem hucznych przyjęć czy tryumfalnych pochodów. Niektórzy potraktowali tę dojrzałą radę w sposób skrajny, ustalając nawet regułę, że nie na miejscu byłoby wysłanie z tej okazji karty z życzeniami!

9. Dlaczego tak ważne jest wystrzeganie się zbytniego krytycyzmu i osądzania drugich?

⁹ Pamiętajmy przy tym, że skoro ma nami rządzić „doskonałe prawo związane z wolnością”, musimy pogodzić się z faktem, iż nie wszystkim chrześcijanom sumienie dyktuje to samo (Jakuba 1:25). Czy zatem warto robić kwestię z cudzej decyzji, jeśli nie narusza ona zasad biblijnych? Nie, prowadziłoby to bowiem do rozdźwięków (1 Koryntian 1:10). Kiedy Paweł ostrzegał przed osądzaniem współchrześcijanina, oświadczył: „Dla swojego pana stoi on albo upada. Doprawdy, zostanie podniesiony, bo Jehowa może go podnieść” (Rzymian 14:4). Jeżeli krytykujemy drugich za coś, co mogą rozstrzygnąć zgodnie z własnym sumieniem, narażamy się na niezadowolenie Boga (Jakuba 4:10-12).

10. Kogo wyznaczono do czuwania nad zborem i jak powinniśmy tych braci wspierać?

¹⁰ Nie zapominajmy, że starsi zostali wyznaczeni do czuwania nad trzodą Bożą (Dzieje 20:28). Są po to, by pomagać. Powinniśmy bez skrępowania zwracać się do nich o radę, ponieważ studiują Biblię i są obeznani z zagadnieniami omówionymi w publikacjach Towarzystwa Strażnica. Jeżeli dostrzegają postępowanie mogące doprowadzić do naruszenia zasad biblijnych, śmiało udzielają niezbędnych pouczeń (Galatów 6:1). Członkowie zboru przestrzegają prawa Chrystusowego, gdy współpracują z tymi serdecznymi pasterzami, którzy wśród nich przewodzą (Hebrajczyków 13:7).

Starsi trzymający się prawa Chrystusowego

11. Jak starsi trzymają się w zborze prawa Chrystusowego?

¹¹ Starsi gorąco pragną spełniać w zborze prawo Chrystusowe. Przewodzą w rozgłaszaniu dobrej nowiny, nauczają z Biblii tak, by trafiać do serc, i jako kochający, łagodni pasterze pocieszają „dusze przygnębione” (1 Tesaloniczan 5:14). Wystrzegają się niechrześcijańskich postaw widocznych w wielu religiach chrześcijaństwa. Na świecie następuje gwałtowny upadek obyczajów i starsi podobnie jak Paweł mogą się obawiać o trzodę, ale gdy w trosce o nią podejmują jakieś działania, starają się czynić to w sposób zrównoważony (2 Koryntian 11:28).

12. Jak starszy może pomóc chrześcijaninowi, który go o to prosi?

¹² Na przykład chrześcijanin może zwrócić się do starszego w ważnej sprawie, o której Biblia bezpośrednio nie wspomina lub która wymaga uwzględnienia różnych zasad chrześcijańskich. Może chodzić o awans w pracy wiążący się z lepszymi zarobkami, lecz także z większą odpowiedzialnością. Zdarza się też, że niewierzący ojciec młodego chrześcijanina żąda od syna czegoś, co mogłoby mieć wpływ na jego służbę. W takiej sytuacji starszy powstrzyma się od wyrażenia własnego zdania. Otworzy natomiast Biblię i pomoże rozważyć odpowiednie zasady. Może się też posłużyć Skorowidzem do publikacji Towarzystwa Strażnica (jeżeli jest dostępny), by odszukać rady podane przez „niewolnika wiernego i roztropnego” w Strażnicy czy innych wydawnictwach (Mateusza 24:45). A co wtedy, gdy późniejsza decyzja pytającego wyda się starszemu nierozsądna? Jeżeli dana osoba nie naruszy zasad ani praw zawartych w Biblii, starszy uszanuje jej prawo do podejmowania decyzji, bo wie, że „każdy (...) poniesie swój własny ciężar”. Chrześcijanin powinien jednak pamiętać, iż „co człowiek sieje, to będzie też żąć” (Galatów 6:5, 7).

13. Dlaczego starsi nie podają gotowych rozwiązań ani nie wyrażają własnych opinii, lecz pomagają drugim samodzielnie rozważyć sprawę?

¹³ Dlaczego doświadczony starszy postąpi w taki sposób? Co najmniej z dwóch powodów. Przede wszystkim Paweł przypomniał członkom pewnego zboru, iż nie jest ‛panem ich wiary’ (2 Koryntian 1:24). Starszy, który pomaga bratu przeanalizować sprawę w świetle Biblii i powziąć samodzielną, świadomą decyzję, naśladuje postawę Pawła. Uznaje, iż jego władza jest ograniczona, podobnie jak uznawał to sam Jezus (Łukasza 12:13, 14; Judy 9). Ale jednocześnie gotów jest w razie potrzeby udzielić przydatnych, nawet bardzo bezpośrednich wskazówek z Pisma Świętego. Drugim powodem jest szkolenie współchrześcijanina. Apostoł Paweł oświadczył: „Pokarm stały należy się ludziom dojrzałym, tym, którzy dzięki używaniu mają władze poznawcze wyćwiczone, aby odróżniać właściwe od niewłaściwego” (Hebrajczyków 5:14). Chcąc więc nabierać dojrzałości, musimy korzystać z naszych władz poznawczych, zamiast stale oczekiwać, iż ktoś inny poda nam gotowe rozwiązanie. Pokazując współchrześcijaninowi, jak szukać wyjaśnień w Biblii, starszy pomaga mu robić postępy.

14. Jak osoby dojrzałe mogą wykazać, że ufają Jehowie?

¹⁴ Możemy ufać, że Jehowa Bóg za pośrednictwem ducha świętego wpłynie na serca swych prawdziwych czcicieli. Dlatego dojrzali chrześcijanie przemawiają do serc braci, upraszając ich, jak to czynił apostoł Paweł (2 Koryntian 8:8; 10:1; Filemona 8, 9). On wiedział, że nie ludzie prawi, ale przede wszystkim nieprawi potrzebują szczegółowych przepisów, by postępować właściwie (1 Tymoteusza 1:9). Nie był podejrzliwy ani sceptyczny w stosunku do braci, lecz darzył ich zaufaniem. Do pewnego zboru napisał: ‛Pokładamy co do was ufność w Panu’ (2 Tesaloniczan 3:4). Wiara i zaufanie Pawła z pewnością były dla tych chrześcijan silnym bodźcem do działania. Dzisiejsi starsi i nadzorcy podróżujący zmierzają do podobnych celów. Ileż pokrzepienia niosą ci wierni mężczyźni, gdy z miłością pasą trzodę Bożą! (Izajasza 32:1, 2; 1 Piotra 5:1-3).

Życie zgodne z prawem Chrystusowym

15. Jakie pytania możemy sobie zadać, by sprawdzić, czy przestrzegamy prawa Chrystusowego w stosunkach z braćmi?

¹⁵ Wszyscy musimy regularnie analizować swe postępowanie i sprawdzać, czy żyjemy zgodnie z prawem Chrystusowym i czy je krzewimy (2 Koryntian 13:5). Warto zadać sobie następujące pytania: Czy mam pozytywne nastawienie, czy raczej przejawiam skłonność do krytykowania? Jestem zrównoważony czy popadam w skrajności? Mam wzgląd na innych czy upieram się przy swoich prawach? W kwestiach nie omówionych wyraźnie w Biblii chrześcijanin nie próbuje dyktować bratu, jak powinien albo jak nie powinien postąpić (Rzymian 12:1; 1 Koryntian 4:6).

16. Jak możemy pomóc osobom oceniającym się negatywnie i w ten sposób spełnić ważny aspekt prawa Chrystusowego?

¹⁶ W tych krytycznych czasach niezwykle ważne jest szukanie sposobności do zachęcania drugich (Hebrajczyków 10:24, 25; porównaj Mateusza 7:1-5). Czyż zalety naszych braci i sióstr nie powinny przysłaniać nam ich słabości? W oczach Jehowy każdy z nas jest cenny. Niestety, nie wszyscy tak myślą — nawet o sobie. Wielu jakby dostrzegało tylko swe wady i niedociągnięcia. Czy dla podniesienia na duchu takich i innych braci nie moglibyśmy postarać się na każdym zebraniu porozmawiać z jedną lub dwiema osobami i na przykład powiedzieć, jak cenimy ich obecność oraz istotny wkład w działalność zboru? Takie ulżenie im w dźwiganiu brzemion i spełnienie w ten sposób prawa Chrystusowego naprawdę przysporzy nam radości! (Galatów 6:2).

Prawo Chrystusowe ma moc oddziaływania!

17. Jak w waszym zborze daje się zauważyć oddziaływanie prawa Chrystusowego?

¹⁷ Zbór chrześcijański przestrzega prawa Chrystusowego. Widać to dzień w dzień wśród Świadków: gdy z zapałem głoszą dobrą nowinę, gdy pocieszają i zachęcają się nawzajem, gdy wytrwale służą Jehowie mimo ogromnych przeszkód, gdy rodzice pilnie wychowują swe dzieci na osoby kochające Jehowę całym rozradowanym sercem i gdy nadzorcy z miłością i troską uczą Słowa Bożego, rozbudzając w trzodzie pragnienie gorliwego służenia Jehowie na wieki (Mateusza 28:19, 20; 1 Tesaloniczan 5:11, 14). Jakże radujemy serce Jehowy, jeśli staramy się spełniać w swym życiu prawo Chrystusowe! (Przypowieści 23:15). Pragnie On, by wszyscy miłujący Jego doskonałe prawo żyli wiecznie. W przyszłym raju doczekamy chwili, kiedy to skończą się wszelkie wykroczenia, ludzie staną się doskonali i będą panować nad wszelkimi pragnieniami serca. Cóż za bezcenna nagroda za życie zgodne z prawem Chrystusowym!

[Przypis]

Jak sądzisz?

◻ Co dowodzi, że chrześcijaństwo nie rozumie istoty prawa Chrystusowego?

◻ Jak przestrzegać prawa Chrystusowego w rodzinie?

◻ Czego musimy unikać, a co czynić, by w zborze spełniać prawo Chrystusowe?

◻ Jak starsi mogą trzymać się prawa Chrystusowego wobec członków zboru?

[Ilustracja na stronie 23]

Twoje dziecko bardzo potrzebuje miłości

[Ilustracja na stronie 24]

Ileż pokrzepienia niosą nasi kochający pasterze!