Czy Bogu podobają się wszystkie religie? — BIBLIOTEKA INTERNETOWA Strażnicy

Czy Bogu podobają się wszystkie religie?

Czy sądzisz, że Bogu podobają się wszystkie religie? Prawdopodobnie każda znana ci forma wielbienia przynajmniej w jakiejś mierze zachęca do przykładnego postępowania. Ale czy to wystarczy, by znalazła uznanie w oczach Boga?

NIEKTÓRZY mówią: „Trzeba po prostu szczerze czcić Boga, a On będzie zadowolony. W każdej religii jest coś dobrego”. Na przykład bahaiści do tego stopnia zgadzają się z tym twierdzeniem, że przejęli wierzenia dziewięciu głównych religii świata. Uważają, iż wszystkie one pochodzą od Boga i przedstawiają różne oblicze tej samej prawdy. Czy to możliwe?

Poza tym masz prawo się zastanawiać, czy Bóg aprobuje religię, która nakazuje swym członkom podkładać w miejscach publicznych trujący gaz, zagrażający życiu wielu osób. A właśnie takie oskarżenie wysunięto przeciwko pewnej grupie religijnej w Japonii. Albo czy podoba się Bogu religia nakłaniająca swych wyznawców do popełnienia samobójstwa? Kilka lat temu postąpili tak zwolennicy sekty Jima Jonesa.

Sięgając dalej w przeszłość, możemy zapytać: Czy Bóg darzy uznaniem religie, które rozpętują wojny, czego przykładem jest wojna trzydziestoletnia, tocząca się w latach 1618-1648? W dziele The Universal History of the World (Powszechna historia świata) nazwano ten konflikt między katolikami a protestantami „jedną z najstraszliwszych wojen w dziejach Europy”.

Również wyprawy krzyżowe podejmowane od XI do XIII wieku kończyły się okropnym przelewem krwi. Na przykład podczas pierwszej krucjaty rzekomo chrześcijańscy krzyżowcy bezlitośnie wymordowali muzułmańskich i żydowskich mieszkańców Jeruzalem.

Zobaczmy też, czego się dopuszczała inkwizycja, która swą 600-letnią działalność rozpoczęła w XIII wieku. Z rozkazu przywódców religijnych poddano torturom i spalono tysiące ludzi. W książce Vicars of Christ—The Dark Side of the Papacy (Wikariusze Chrystusa — ciemna strona papiestwa) Peter De Rosa zauważył: „W imieniu papieża [inkwizytorzy] byli odpowiedzialni za najbardziej bezlitosne i długotrwałe ataki na godność człowieczą w całej historii ludzkości”. O inkwizytorze Torquemadzie, dominikaninie z Hiszpanii, De Rosa napisał: „Wyznaczony na to stanowisko w roku 1483, sprawował tyrańską władzę przez piętnaście lat. Liczba jego ofiar przekroczyła 114 000, z czego 10 220 osób spalono”.

Oczywiście nie tylko religie chrześcijaństwa obciążyły się winą krwi. Francuski filozof Blaise Pascal nadmienił: „Nigdy człowiek nie wyrządza złego tak wytrwale i tak ochoczo, jak kiedy czyni to z pobudek religijnych”.

Rozpoznane po owocach

O tym, czy jakaś religia podoba się Bogu, nie decyduje tylko jeden czynnik. Żeby Bóg mógł ją uznać, jej nauki i poczynania muszą być zgodne z Jego spisanym Słowem prawdy, Biblią (Psalm 119:160; Jana 17:17). Owoce takiej religii powinny odpowiadać miernikom Jehowy Boga.

W Kazaniu na Górze Jezus Chrystus zapowiedział pojawienie się proroków fałszywie podających się za przedstawicieli Boga. Oznajmił: „Miejcie się na baczności przed fałszywymi prorokami, którzy przychodzą do was w okryciu owczym, ale wewnątrz są drapieżnymi wilkami. Rozpoznacie ich po ich owocach. Czyż zbiera się z cierni winogrona albo z ostu figi? Podobnie każde drzewo dobre wydaje owoc wyborny, ale każde drzewo spróchniałe wydaje owoc bezwartościowy; drzewo dobre nie może przynosić owocu bezwartościowego ani nie może drzewo spróchniałe wydawać owocu wybornego. Każde drzewo nie wydające wybornego owocu zostaje ścięte i wrzucone w ogień. Rzeczywiście więc rozpoznacie ich po ich owocach” (Mateusza 7:15-20). Słowa te uzmysławiają nam, iż musimy być czujni pod względem duchowym. Choćby się wydawało, że jakiś przywódca religijny albo jakieś ugrupowanie cieszy się aprobatą Boga i Chrystusa, mogą to być tylko pozory.

Trzeba zachować ostrożność

Nawet jeśli kaznodzieje jakiejś religii odczytują fragmenty z Biblii i twierdzą, iż cieszą się uznaniem Bożym, wcale nie znaczy to, że Bóg aprobuje ich formę wielbienia. Choćby dokonywali niezwykłych czynów, jak gdyby za sprawą Boga, ich religia może być fałszywa — może nie wydawać owoców, które się Jemu podobają. Kapłani egipscy z czasów Mojżesza parali się magią i potrafili zadziwiać swymi sztuczkami, ale oczywiście nie cieszyli się przychylnością Bożą (2 Mojżeszowa 7:8-22).

Dzisiaj podobnie jak w przeszłości wiele religii propaguje ludzkie poglądy i filozofie, zamiast trzymać się prawdy Bożej. Dlatego szczególnie stosowna jest biblijna przestroga: „Strzeżcie się: może się znaleźć ktoś, kto was uprowadzi jako swój łup przez filozofię i puste zwodzenie według tradycji ludzkiej, według rzeczy elementarnych świata, a nie według Chrystusa” (Kolosan 2:8).

Wypowiedziawszy się na temat dobrych i złych owoców, Jezus oświadczył: „Nie każdy, kto do mnie mówi: ‚Panie, Panie’, wejdzie do królestwa niebios, lecz tylko ten, kto wykonuje wolę mego Ojca, który jest w niebiosach. Wielu mi powie w owym dniu: ‚Panie, Panie, czyśmy w twoim imieniu nie prorokowali i w twoim imieniu nie wypędzali demonów, i w twoim imieniu nie dokonywali wielu potężnych dzieł?’ Ale ja wtedy im wyznam: Nigdy was nie znałem! Odstąpcie ode mnie, czyniciele bezprawia” (Mateusza 7:21-23).

Przyjrzyj się owocom

Nie ulega zatem wątpliwości, że zanim ocenimy, czy jakaś religia podoba się Bogu, musimy się zastanowić, jakie wydaje owoce. Czy na przykład nie angażuje się w politykę? W Liście Jakuba 4:4 czytamy bowiem: „Kto (...) chce być przyjacielem świata, czyni siebie nieprzyjacielem Boga”. Poza tym Jezus powiedział o swych prawdziwych naśladowcach: „Nie są częścią świata, jak i ja nie jestem częścią świata” (Jana 17:16). Religia miła Bogu nie wtrąca się do spraw politycznych tego świata, który „podlega mocy niegodziwca” — niewidzialnego stworzenia duchowego, Szatana Diabła (1 Jana 5:19). Przeciwnie, lojalnie popiera Królestwo Boże pod wodzą Jezusa Chrystusa, a jej wyznawcy ogłaszają dobrą nowinę o tym niebiańskim rządzie (Marka 13:10).

A czy Bóg może aprobować religię, która zachęca do bojkotowania prawa? Odpowiedź staje się oczywista, gdy weźmiemy pod uwagę radę Pawła: „W dalszym ciągu im przypominaj, żeby rządom i władzom byli podporządkowani i posłuszni jako władcom, żeby byli gotowi do każdego dobrego dzieła” (Tytusa 3:1). Jak pokazał Jezus, jego naśladowcy mają ‛spłacać to, co Cezara, Cezarowi, a co Boże, Bogu’ (Marka 12:17).

Przypuśćmy, że jakaś religia zachęca do udziału w konfliktach zbrojnych między narodami. W Liście 1 Piotra 3:11 wezwano nas do ‛czynienia tego, co dobre’, oraz do ‛szukania pokoju i dążenia do niego’. Jak zatem mogłaby się podobać Bogu religia, której członkowie są gotowi w czasie wojny zabijać swych współwyznawców z innego kraju? Osoby cieszące się uznaniem Boga przejawiają Jego główny przymiot — miłość. Przecież Jezus powiedział: „Po tym wszyscy poznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli będziecie się nawzajem miłować” (Jana 13:35). Taka miłość nie ma nic wspólnego z zaciekłą nienawiścią rozbudzaną podczas wojen.

Religia prawdziwa zmienia ludzi usposobionych wojowniczo w miłośników pokoju. Przepowiedziano to następującymi słowami: „Przekują swoje miecze na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Żaden naród nie podniesie miecza przeciwko drugiemu narodowi i nie będą się już uczyć sztuki wojennej” (Izajasza 2:4). Prawdziwi czciciele Boga nie ubliżają drugim nienawistnymi słowami, lecz stosują się do nakazu: „Masz miłować swego bliźniego jak samego siebie” (Mateusza 22:39).

Kto praktykuje religię prawdziwą, stara się żyć zgodnie z wysokimi miernikami Jehowy Boga, odrzucając niemoralny styl życia. Słowo Boże oznajmia: „A czyż nie wiecie, że nieprawi nie odziedziczą królestwa Bożego? Nie dajcie się wprowadzić w błąd. Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani mężczyźni utrzymywani do celów sprzecznych z naturą, ani mężczyźni kładący się z mężczyznami, ani złodzieje, ani chciwcy, ani pijacy, ani rzucający obelgi, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego. A przecież takimi byli niektórzy z was. Ale zostaliście umyci, ale zostaliście uświęceni, ale zostaliście uznani za prawych w imię naszego Pana, Jezusa Chrystusa, oraz duchem naszego Boga” (1 Koryntian 6:9-11).

Pora zdecydowanie działać

Dostrzeżenie różnicy między wielbieniem fałszywym a prawdziwym ma zasadnicze znaczenie. W biblijnej Księdze Objawienia światowe imperium religii fałszywej zostało przedstawione jako „Babilon Wielki”, symboliczna nierządnica, „z którą dopuszczali się rozpusty królowie ziemi”. Jest ona obciążona winą krwi, a w ręce trzyma złoty kielich „pełen obrzydliwości i nieczystości swej rozpusty” (Objawienie 17:1-6). Bóg nie znajduje w niej nic godnego uznania.

Teraz jest pora na zdecydowane działanie. Do szczerych osób, które pozostają jeszcze w Babilonie Wielkim, nasz kochający Stwórca kieruje wezwanie: „Wyjdźcie z niej, mój ludu, jeżeli nie chcecie mieć z nią udziału w jej grzechach i jeżeli nie chcecie otrzymać części jej plag” (Objawienie 18:4).

Jeśli chcesz oddawać Bogu cześć w sposób, który On aprobuje, dlaczego nie miałbyś lepiej poznać Świadków Jehowy? W tabeli na wcześniejszej stronie ujęto niektóre ich wierzenia wraz z uzasadnieniem podanym w Biblii. Sprawdź w swoim egzemplarzu, czy przekonania Świadków harmonizują ze Słowem Bożym. Zbadaj, czy ludzie ci wydają owoce, jakich byś się spodziewał po prawdziwych czcicielach Boga. Jeżeli tak, to znaczy, że znalazłeś religię, która podoba się Bogu.

[Ramka na stronie 5]

W CO WIERZĄ ŚWIADKOWIE JEHOWY

WIERZENIE

PODSTAWA BIBLIJNA

Imię Boże brzmi Jehowa (Jahwe)

2 Mojżeszowa 6:3, Bg; Psalm 83:19, BT

Biblia jest Słowem Bożym

Jana 17:17; 2 Tymoteusza 3:16, 17

Jezus Chrystus jest Synem Bożym

Mateusza 3:16, 17; Jana 14:28

Człowiek nie powstał w wyniku ewolucji, lecz został stworzony

1 Mojżeszowa 1:27; 2:7