Czy bogactwo Salomona nie zostało wyolbrzymione?

„Ilość złota, jakie napływało do Salomona w ciągu jednego roku, wynosiła sześćset sześćdziesiąt sześć talentów” (1 Królewska 10:14).

WEDŁUG tego wersetu biblijnego król Salomon gromadził w ciągu jednego roku ponad 25 ton złota, które byłyby dziś warte 240 000 000 dolarów! Jest to prawie dwukrotnie więcej, niż wynosiło światowe wydobycie tego kruszcu w roku 1800. Czy ta informacja brzmi wiarogodnie? Co mówi na ten temat archeologia? Wynika z niej, że biblijne doniesienie o bogactwie Salomona jest całkowicie godne zaufania. W periodyku Biblical Archaeology Review powiedziano:

◻ Król Egiptu Totmes III (drugie tysiąclecie p.n.e.) ofiarował na rzecz świątyni Amona-Re w Karnaku złote przedmioty ważące około 13,5 tony — a była to tylko część podarunku.

◻ Inskrypcje egipskie donoszą, że król Osorkon I (początek pierwszego tysiąclecia p.n.e.) złożył bogom w darze ogółem jakieś 383 tony srebra i złota.

Ponadto książka Classical Greece (Klasyczna Grecja) z serii zatytułowanej Great Ages of Man (Wielkie epoki dziejów człowieka) podaje:

◻ Kopalnie w górach Pangeon w Tracji dostarczały królowi Filipowi II (359-336 p.n.e.) przeszło 37 ton złota rocznie.

◻ Kiedy syn Filipa, Aleksander Wielki (336-323 p.n.e.) zdobył Suzę, stolicę imperium perskiego, znalazł tam skarby o wadze odpowiadającej 1200 tonom złota.

Tak więc biblijny opis bogactwa Salomona wcale nie jest przesadzony. Warto też pamiętać, iż król Salomon „bogactwem i mądrością przewyższał wszystkich królów ziemi” żyjących w tamtych czasach (1 Królewska 10:23).

W jaki sposób Salomon korzystał ze swego bogactwa? Miał tron powleczony „szczerym złotem”, kielichy „ze złota”, a także 200 dużych tarcz i 300 puklerzy z „kutego złota” (1 Królewska 10:16-21). Przede wszystkim jednak złoto przeznaczono na świątynię Jehowy w Jeruzalem. Ze złota i srebra wykonano świeczniki oraz święte przybory, takie jak widelce, czarki, dzbany i miednice. Czteroipółmetrowe postacie cherubów w Miejscu Najświętszym, ołtarz kadzielny, a nawet całe wnętrze budowli również wyłożono złotem (1 Królewska 6:20-22; 7:48-50; 1 Kronik 28:17).

Świątynia w złocie? W świecie starożytnym takie wykorzystanie złota wcale nie było czymś niezwykłym. We wspomnianym wcześniej czasopiśmie zauważono, iż faraon egipski Amenhotep III „wzniósł ku czci wielkiego boga Amona świątynię w Tebach ‚całą wyłożoną złotem, podłogę ozdobiono srebrem, a wszystkie portale elektrum’” — minerałem zawierającym złoto i srebro. Również król Asyrii Asarhaddon (VII wiek p.n.e.) pokrył złotem drzwi i ściany sanktuarium boga Assura. Król babiloński Nabonid (VI wiek p.n.e.) tak opisał świątynię Sina w Haranie: „Ściany wyłożyłem złotem i srebrem, dzięki czemu błyszczy ona niczym słońce”.

A zatem doniesienia historyczne wskazują, że biblijna wzmianka o bogactwie Salomona wcale nie jest wyolbrzymiona.