Tajność w imię Pana
W MARCU 1995 roku w tokijskim metrze podłożono trujący gaz, w wyniku czego 12 osób zmarło, tysiące zachorowało, ale także udało się odsłonić pewną tajemnicę. Otóż sekta religijna Najwyższa Prawda zgromadziła w ukryciu zapas sarinu, chcąc posłużyć się nim do urzeczywistnienia swych zagadkowych celów.
Miesiąc później wybuch bomby zniszczył budynek rządowy w amerykańskim mieście Oklahoma City, uśmiercając 167 osób. Dowody zdawały się wskazywać, że zamach ten miał związek z zarządzonym przez władze oblężeniem siedziby sekty dawidowców w Waco w stanie Teksas, które zakończyło się dokładnie dwa lata wcześniej. Zginęło wtedy około 80 członków sekty. Wspomniany zamach bombowy otworzył ludziom oczy na nie znaną ogółowi sprawę: W USA działa obecnie kilkadziesiąt ugrupowań paramilitarnych, z których przynajmniej część podejrzewa się o potajemne planowanie akcji antyrządowych.
Pod koniec roku 1995 w lesie niedaleko francuskiego miasta Grenoble znaleziono zwęglone ciała 16 ludzi. Należeli do niewielkiej sekty religijnej Świątynia Słońca, o której w październiku 1994 roku głośno było w szwajcarskich i kanadyjskich środkach przekazu po tym, jak 53 jej członków popełniło samobójstwo lub zostało zamordowanych. Ale nawet po tej tragedii sekta dalej istniała. Do dziś motywy i cele jej działalności pozostają osnute mgłą tajemnicy.
Niebezpieczeństwa tajności w dziedzinie religii
Kiedy się weźmie pod uwagę takie zdarzenia, czy powinno nas dziwić, iż wiele osób podejrzliwie spogląda na różne ugrupowania religijne? Z pewnością nikt nie chce popierać tajnej organizacji — czy to religijnej, czy niereligijnej — gdy ta nadużywa jego zaufania i zmusza do realizowania celów, z którymi on sam się nie zgadza. Co zatem zrobić, żeby się nie wplątać w działalność podejrzanych tajnych stowarzyszeń?
Zastanawiając się nad przystąpieniem do takiej grupy, mądrze jest oczywiście poznać jej prawdziwe cele. Należy się strzec presji przyjaciół lub znajomych, a decyzje opierać nie na emocjach, lecz na faktach. Trzeba pamiętać, że to dana osoba — a nie kto inny — będzie najprawdopodobniej musiała znosić wszelkie ewentualne następstwa.
Chcąc trzymać się z dala od niebezpiecznych ugrupowań o podejrzanych motywach działania, najlepiej jest kierować się zasadami biblijnymi (Izajasza 30:21). Oznacza to zachowywanie neutralności w sprawach politycznych, okazywanie miłości drugim, nawet wrogom, unikanie „uczynków ciała” i pielęgnowanie owoców ducha Bożego. I co najważniejsze, prawdziwi chrześcijanie tak jak Jezus nie mogą być częścią tego świata, a to wyklucza członkostwo w świeckich tajnych stowarzyszeniach (Galatów 5:19-23; Jana 17:14, 16; 18:36; Rzymian 12:17-21; Jakuba 4:4).
Świadkowie Jehowy gorliwie studiują Biblię, poważnie traktują swą wiarę i szczerze starają się według niej żyć. Na całym świecie są dobrze znani jako ugrupowanie religijne, które „szuka pokoju i do niego dąży” (1 Piotra 3:11). W wydanej przez nich książce Świadkowie Jehowy — głosiciele Królestwa Bożego słusznie zauważono: „Świadkowie Jehowy w żadnym wypadku nie są jakimś tajnym stowarzyszeniem. Swe oparte na Biblii wierzenia obszernie objaśniają w publikacjach dostępnych dla ogółu. Prócz tego dokładają szczególnych starań, by zapraszać na swe zebrania osoby postronne, które mogą osobiście zobaczyć i posłuchać, jak się odbywają te spotkania”.
Religia prawdziwa nie ma bynajmniej tajnego charakteru. Czcicieli prawdziwego Boga zachęca się, by nie taili, kim są oraz do jakich celów zdążają jako Świadkowie Jehowy. Pierwsi naśladowcy Jezusa napełnili Jeruzalem swoją nauką. Otwarcie mówili o swych wierzeniach i zadaniach. Obecnie tak samo postępują Świadkowie Jehowy. Oczywiście gdy rządy o dyktatorskich zapędach niesłusznie ograniczają wolność wyznania, chrześcijanie słuchają ‛jako władcy bardziej Boga niż ludzi’ i w dalszym ciągu odważnie prowadzą swą działalność, publicznie dając świadectwo, choć są zmuszeni zachowywać przy tym ostrożność (Dzieje 5:27-29; 8:1; 12:1-14; Mateusza 10:16, 26, 27).
Jeżeli kiedyś przyszło ci na myśl, że Świadkowie Jehowy są tajną sektą, to prawdopodobnie ty zbyt mało o nich wiedziałeś. Tak też najwyraźniej rzecz się miała z wieloma osobami w I wieku.
W 28 rozdziale Dziejów Apostolskich czytamy o tym, jak apostoł Paweł spotkał się w Rzymie z „przedniejszymi Żydami”. Oznajmili mu: „Uważamy za właściwe, żeby od ciebie usłyszeć, co myślisz, bo doprawdy wiadomo nam o tej sekcie, że wszędzie się mówi przeciwko niej” (Dzieje 28:16-22). Paweł więc „wyjaśniał im sprawę, (...) dając dokładne świadectwo o królestwie Bożym (...). I niektórzy uwierzyli” (Dzieje 28:23, 24). Otrzymanie sprawdzonych wiadomości o prawdziwym chrystianizmie niewątpliwie przyniosło tym ludziom trwałe korzyści.
Jako osoby oddane jawnej i publicznej służbie dla Boga, Świadkowie Jehowy chętnie udzielają jasnych informacji o swej działalności i swych wierzeniach każdemu, komu zależy na poznaniu prawdy. Spróbuj sam zbadać tę sprawę, a posiądziesz rzetelną wiedzę o ich religii.
[Ilustracja na stronie 6]
Świadkowie Jehowy chętnie opowiadają, kim są i czym się zajmują