Nie uczynili sobie sławnego imienia

BIBLIA nie podaje imion budowniczych osławionej wieży Babel. Czytamy o nich: „I rzekli: ‚Nuże, zbudujmy sobie miasto oraz wieżę, której szczyt sięgałby niebios, i uczyńmy sobie sławne imię, żebyśmy czasem nie rozproszyli się po całej powierzchni ziemi’” (Rodzaju 11:4).

Kim byli ci ludzie? Wspomniane wydarzenie rozegrało się jakieś 200 lat po potopie. W tamtym okresie Noe, mający około 800 lat, mieszkał wśród tysięcy swych potomków. Wszyscy mówili tym samym językiem i zamieszkiwali rejon, w którym Noe wraz z synami osiedlił się po potopie (Rodzaju 11:1). Z czasem część ludności powędrowała na wschód i ‛odkryła dolinną równinę w ziemi Szinear’ (Rodzaju 11:2).

Całkowite fiasko

To właśnie w tej dolinie grupa ta postanowiła zbuntować się przeciwko Bogu. W jaki sposób? Przedstawiając swe zamierzenie, Jehowa Bóg polecił pierwszej parze ludzi, by ‛byli płodni i stali się liczni oraz napełnili ziemię’ (Rodzaju 1:28). Nakaz ten powtórzono po potopie Noemu i jego synom. Bóg rzekł im: „Wy zaś bądźcie płodni i stańcie się liczni, sprawcie, by się od was zaroiła ziemia, i stańcie się na niej liczni” (Rodzaju 9:7). Na przekór tym wskazówkom Jehowy ludzie zbudowali miasto, żeby ‛się nie rozproszyć po całej powierzchni ziemi’.

Zaczęli także wznosić wieżę w celu uczynienia sobie „sławnego imienia”. Ale wbrew oczekiwaniom nie dokończyli swego dzieła. Biblia donosi, iż Jehowa pomieszał ich język, wskutek czego nie mogli się porozumieć. „Toteż Jehowa rozproszył ich stamtąd po całej powierzchni ziemi i w końcu przestali budować miasto” — czytamy w natchnionym sprawozdaniu (Rodzaju 11:7, 8).

Na całkowite fiasko tego przedsięwzięcia wskazuje fakt, że imiona budowniczych nigdy nie stały się „sławne”, czyli dobrze znane. Poszły w zapomnienie i zostały wymazane z dziejów ludzkości. A co można powiedzieć o prawnuku Noego, Nimrodzie? Czyż nie stał na czele buntu przeciw Bogu? I czy jego imię nie jest dobrze znane?

Nimrod — zuchwały buntownik

Nie ulega wątpliwości, iż Nimrod wiódł prym w owym buncie. W 10 rozdziale Księgi Rodzaju przedstawiono go jako „potężnego łowcę na przekór Jehowie” (Rodzaju 10:9). Powiedziano też, że „on pierwszy stał się mocarzem na ziemi” (Rodzaju 10:8). Nimrod był wojownikiem i krzewicielem przemocy. Został pierwszym człowieczym władcą po potopie; obwołał się królem. Był też budowniczym. Biblia przypisuje mu założenie ośmiu miast, w tym również Babel (Rodzaju 10:10-12).

Tak więc Nimrod — przeciwnik Boga, król i budowniczy miast — niewątpliwie uczestniczył we wznoszeniu wieży Babel. Czy uczynił sobie sławne imię? Na temat samego imienia Nimrod orientalista E. F. C. Rosenmüller napisał: „Pochodzi ono od hebrajskiego wyrazu [marád] — ‚zbuntował się’, ‚odszedł’”. Jak następnie wyjaśnił, „mieszkańcy Wschodu często nadawali swym możnowładcom pośmiertne imiona i dlatego niektóre zdumiewająco harmonizują z ich poczynaniami”.

Część uczonych uważa, iż Nimrod nie otrzymał tego imienia przy narodzinach. Ich zdaniem zostało mu nadane później, gdy wyszedł na jaw jego buntowniczy charakter. Na przykład C. F. Keil oświadczył: „Samo imię Nimrod, wywodzące się od słowa (...) [marád] — ‚zbuntujemy się’ — wskazuje na jakiś silny opór względem Boga. Jest tak charakterystyczne, że mogli je nadać tylko ludzie współcześni Nimrodowi i w ten sposób stało się jego imieniem własnym”. W pewnym przypisie Keil zacytował historyka Jacoba Perizoniusa, który napisał: „Moim zdaniem ten człowiek [Nimrod], okrutny łowca, otoczony zgrają kamratów, chcąc podburzyć pozostałych do buntu, zawsze powtarzał: ‚nimrod, nimrod!’, czyli ‚zbuntujmy się! zbuntujmy się!’ Toteż w późniejszych czasach inni, w tym także Mojżesz, określali go tym słowem jako imieniem własnym”.

Wyraźnie więc widać, że Nimrod nie uczynił sobie sławnego imienia. To otrzymane przy narodzinach najwyraźniej jest nie znane. Zostało wymazane z dziejów podobnie jak imiona zwolenników Nimroda. Nie miał on żadnego potomka, który by mógł nosić jego imię. Zamiast cieszyć się chwałą i rozgłosem, okrył się niesławą. Na zawsze przylgnęło do niego miano zuchwałego buntownika, który nierozumnie rzucił wyzwanie Jehowie Bogu.