Jehowa spełnia obietnice dane wiernym ludziom

„Wierny jest ten, który obiecał” (HEBRAJCZYKÓW 10:23).

1, 2. Dlaczego możemy bezgranicznie ufać obietnicom Jehowy?

JEHOWA pragnie, aby Jego słudzy wypielęgnowali i zachowywali głęboką wiarę w Niego i Jego obietnice. Kto ma taką wiarę, może bez reszty ufać, że Jehowa spełni to, co obiecał. Jego natchnione Słowo oznajmia: „Jehowa Zastępów przysiągł, mówiąc: ‚Zaiste, jak obmyśliłem, tak się stanie, i co postanowiłem, to się spełni’” (Izajasza 14:24).

² Zwrot „Jehowa Zastępów przysiągł” wskazuje, iż uroczyście zobowiązał się On do urzeczywistnienia swych obietnic. Właśnie dlatego Jego Słowo zachęca: „Zaufaj Jehowie całym sercem i nie opieraj się na własnym zrozumieniu. Zważaj na niego na wszystkich swych drogach, a on wyprostuje twe ścieżki” (Przysłów 3:5, 6). Jeżeli będziemy ufać Jehowie i kierować się Jego mądrością, nasze ścieżki na pewno zaprowadzą nas do życia wiecznego, gdyż mądrość Boża jest „drzewem życia (...) dla tych, którzy się jej uchwycili” (Przysłów 3:18; Jana 17:3).

Prawdziwa wiara w starożytności

3. Jak Noe dał dowód wiary w Jehowę?

³ Postępowanie Jehowy wobec osób okazujących prawdziwą wiarę dowodzi, że można na Nim polegać. Na przykład ponad 4400 lat temu Bóg poinformował Noego, iż zamierza zniszczyć ówczesny świat w ogólnoziemskim potopie. Polecił mu zbudować olbrzymią arkę, umożliwiającą ocalenie ludzi i zwierząt. Co uczynił Noe? List do Hebrajczyków 11:7 wyjaśnia: „Dzięki wierze Noe, otrzymawszy Boskie ostrzeżenie przed tym, czego jeszcze nie widziano, okazał zbożną bojaźń i zbudował arkę ku wybawieniu swego domu”. Dlaczego uwierzył w coś, co nigdy przedtem się nie zdarzyło, „czego jeszcze nie widziano”? Ponieważ wystarczająco znał wcześniejszy sposób postępowania Boga z rodziną ludzką i wiedział, że cokolwiek On powie, to się spełnia. Noe miał więc pewność, iż potop naprawdę nastąpi (Rodzaju 6:9-22).

4, 5. Dlaczego Abraham bez reszty ufał Jehowie?

⁴ Wzór prawdziwej wiary dał też Abraham. Blisko 3900 lat temu otrzymał od Boga polecenie, by złożyć w ofierze Izaaka, jedynego syna, którego urodziła mu Sara (Rodzaju 22:1-10). Jak Abraham zareagował? List do Hebrajczyków 11:17 donosi: „Dzięki wierze Abraham, poddawany próbie, niemalże ofiarował Izaaka”. Dopiero w ostatniej chwili powstrzymał go anioł Jehowy (Rodzaju 22:11, 12). Dlaczego Abraham w ogóle był gotów coś takiego uczynić? Ponieważ, jak czytamy w Liście do Hebrajczyków 11:19, „uważał (...), że Bóg potrafi go [Izaaka] nawet wskrzesić z martwych”. Ale na jakiej podstawie Abraham wierzył w zmartwychwstanie, skoro nigdy nie widział ani nawet nie słyszał, by ktokolwiek został wskrzeszony?

⁵ Warto pamiętać, że Sara miała 89 lat, gdy Bóg obiecał im syna. Łono Sary nie mogło już wydać dziecka — było jakby obumarłe (Rodzaju 18:9-14). Ale Bóg je ożywił i Sara urodziła Izaaka (Rodzaju 21:1-3). Abraham wiedział, że skoro Bóg potrafił ożywić obumarłe łono Sary, to w razie potrzeby może też wskrzesić Izaaka. W Liście do Rzymian 4:20, 21 powiedziano o Abrahamie: „Ze względu na obietnicę Bożą nie zachwiał się z braku wiary, lecz stał się mocny dzięki swej wierze, dając chwałę Bogu i będąc w pełni przekonany, że to, co on obiecał, zdoła też uczynić”.

6. Jak Jozue dał wyraz zaufaniu do Jehowy?

⁶ Ponad 3400 lat temu przeszło stuletni Jozue, który w całym swym życiu przekonał się, iż na Bogu naprawdę można polegać, wyjaśnił, dlaczego żywi taką ufność: „Dobrze wiecie całym swym sercem i całą swą duszą, że nie zawiodło ani jedno słowo ze wszystkich dobrych słów, które do was wyrzekł Jehowa, wasz Bóg. Wszystkie się wam spełniły. Ani jedno słowo z nich nie zawiodło” (Jozuego 23:14).

7, 8. Jakie kroki ratujące życie poczynili wierni chrześcijanie w I wieku i dlaczego?

⁷ Jakieś 19 stuleci temu wiele pokornych ludzi przejawiało prawdziwą wiarę. Dzięki spełniającym się proroctwom biblijnym rozumieli, że Jezus jest Mesjaszem, i przyjmowali jego nauki. Mając solidną podstawę w postaci faktów oraz Pism Hebrajskich, wierzyli w to, czego nauczał. Kiedy więc oznajmił, iż za niewierność spadnie na Judeę i Jerozolimę wydany przez Boga wyrok, uwierzyli mu. A gdy im powiedział, co mają czynić, by uratować życie, zastosowali się do jego wskazówek.

⁸ Tym, którzy uwierzyli, Jezus wyjaśnił, że po otoczeniu Jerozolimy przez wojska powinni uciekać. W roku 66 n.e. legiony rzymskie istotnie nadciągnęły przeciwko Jerozolimie. Potem jednak z niewiadomego powodu odeszły. Dla chrześcijan był to sygnał do opuszczenia miasta, ponieważ Jezus oświadczył: „Gdy ujrzycie Jerozolimę otoczoną przez obozujące wojska, wówczas wiedzcie, że się przybliżyło jej spustoszenie. Potem niech ci w Judei zaczną uciekać w góry i ci, co są w niej, niech wyjdą, a ci w okolicach wiejskich niech do niej nie wchodzą” (Łukasza 21:20, 21). Przejawiający prawdziwą wiarę opuścili Jerozolimę i jej okolice i uciekli w bezpieczne miejsce.

Konsekwencje braku wiary

9, 10. (a) Jak przywódcy religijni pokazali, że nie wierzą w Jezusa? (b) Jakie były tego konsekwencje?

⁹ Jak się zachowali ludzie, którzy nie mieli prawdziwej wiary? Nie uciekli, gdy nadarzyła się ku temu okazja. Mniemali, że ich przywódcy zdołają zapewnić im ocalenie. A przecież ci duchowi przewodnicy ludu oraz ich stronnicy znali dowody poświadczające mesjańskie posłannictwo Jezusa. Dlaczego więc nie przyjęli tego, co głosił? Z powodu niegodziwości swych serc. Wyszła ona na jaw już wcześniej, gdy zobaczyli mnóstwo prostych ludzi garnących się do Jezusa po tym, jak wskrzesił on Łazarza. W Ewangelii według Jana 11:47, 48 czytamy: „Naczelni kapłani i faryzeusze zebrali Sanhedryn [najwyższy sąd żydowski] i zaczęli mówić: ‚Co mamy uczynić, skoro ten człowiek [Jezus] dokonuje wielu znaków? Jeżeli go tak pozostawimy, wszyscy w niego uwierzą i przyjdą Rzymianie, i zabiorą zarówno nasze miejsce, jak i nasz naród’”. A werset 53 dodaje: „Od tego więc dnia naradzali się, aby go zabić”.

¹⁰ Przywrócenie życia Łazarzowi było naprawdę zdumiewającym cudem. Tymczasem przywódcy religijni chcieli Jezusa za to zabić. Ich rażąca niegodziwość dała o sobie znać jeszcze później, gdy „naczelni kapłani naradzali się, żeby zabić także Łazarza, ponieważ ze względu na niego wielu Żydów tam szło i zaczynało wierzyć w Jezusa” (Jana 12:10, 11). Łazarz dopiero co został wskrzeszony, a ci kapłani woleli widzieć go znowu martwego! Nie brali pod uwagę woli Bożej ani dobra ludu. Byli samolubni i myśleli tylko o swojej pozycji i własnych korzyściach. „Bardziej (...) umiłowali chwałę ludzką niż nawet chwałę Bożą” (Jana 12:43). Zapłacili jednak za ten brak wiary. W roku 70 n.e. wojska rzymskie wróciły i zniszczyły ich miejsce oraz ich naród, a także zgładziły wielu z nich.

Dowody wiary w naszych czasach

11. Jak na początku XX wieku okazano prawdziwą wiarę?

¹¹ Również w XX wieku nie brakowało mężczyzn i kobiet okazujących prawdziwą wiarę. Na przykład na początku tego stulecia większość ludzi spodziewała się spokojnej i dostatniej przyszłości. Tymczasem ci, którzy wierzyli Jehowie, ogłaszali, że ludzkość niebawem wkroczy w okres największych udręk w historii. Przepowiedziano je w Słowie Bożym, między innymi w 24 rozdziale Ewangelii według Mateusza oraz w 3 rozdziale Listu 2 do Tymoteusza. To, o czym mówiły te pobudzane wiarą osoby, naprawdę zaczęło się rozgrywać — począwszy od roku 1914, kiedy to wybuchła I wojna światowa. Dla obecnego systemu rzeczy istotnie nastały zapowiedziane „dni ostatnie”, „krytyczne czasy trudne do zniesienia” (2 Tymoteusza 3:1). Skąd słudzy Jehowy, w odróżnieniu od innych ludzi, znali wtedy prawdę o sytuacji na świecie? Otóż podobnie jak Jozue wierzyli, że żadna wypowiedź Jehowy nie może zawieść.

12. Jakiej obietnicy Jehowy w pełni ufają Jego nowożytni słudzy?

¹² Dzisiaj na całej ziemi jest prawie sześć milionów sług Jehowy, pokładających w Nim ufność. Dostrzegając spełnianie się proroczych wypowiedzi Boga, wiedzą, że już wkrótce zgładzi On teraźniejszy system rzeczy, pełen przemocy i niemoralności. Są więc przekonani, iż niebawem na własne oczy ujrzą urzeczywistnienie się słów z Listu 1 Jana 2:17: „Świat przemija i tak jest z jego pragnieniem, ale kto wykonuje wolę Boga, ten pozostaje na wieki”. Lud Jehowy bez reszty ufa, że On spełni tę obietnicę.

13. Jak dalece możesz zaufać Jehowie?

¹³ Jak dalece możesz zaufać Jehowie? Bezgranicznie! Nawet gdybyś za pełnienie służby dla Niego miał ponieść śmierć, On wskrzesi cię i obdarzy znacznie wspanialszym życiem. Jezus zapewnił nas: „Nadchodzi godzina, w której wszyscy w grobowcach pamięci [to znaczy w pamięci Bożej] usłyszą jego głos i wyjdą” (Jana 5:28, 29). Czy znasz jakiegoś lekarza, przywódcę politycznego, naukowca lub biznesmena, który zdołałby tego dokonać? Przeszłość dowodzi, że nie potrafi tego żaden człowiek. Może to uczynić i na pewno uczyni tylko Jehowa!

Wspaniała przyszłość dla wiernych ludzi

14. Jaką wspaniałą przyszłość Słowo Boże obiecuje wiernym ludziom?

¹⁴ Jezus podkreślił niezawodność nadziei na nowy świat pod panowaniem niebiańskiego Królestwa Bożego, oświadczając: „Szczęśliwi łagodnie usposobieni, gdyż oni odziedziczą ziemię” (Mateusza 5:5). Słowa te potwierdziły Bożą obietnicę z Psalmu 37:29: „Prawi posiądą ziemię i będą na niej przebywać na zawsze”. A kiedy tuż przed śmiercią Jezusa jeden ze złoczyńców dał wyraz swej wierze, on mu przyrzekł: „Będziesz ze mną w Raju” (Łukasza 23:43). Istotnie, jako Władca Królestwa Bożego, Jezus zadba o to, by ów mężczyzna został wskrzeszony — z widokami na życie wieczne w ziemskim raju. Osoby, które pokładają dziś wiarę w Królestwie Jehowy, również mogą wyczekiwać życia w raju, gdzie Bóg „otrze z ich oczu wszelką łzę i śmierci już nie będzie ani żałości, ani krzyku, ani bólu już nie będzie” (Objawienie 21:4).

15, 16. Dlaczego w nowym świecie ludzie będą żyli w pokoju?

¹⁵ Przenieśmy się myślami do tego nowego świata. Wyobraźmy sobie, że już tam jesteśmy. Od razu spostrzegamy wszędzie szczęśliwych ludzi, mieszkających razem w całkowitym pokoju. Żyją w warunkach przypominających te opisane w Księdze Izajasza 14:7: „Cała ziemia odetchnęła, została uwolniona od niepokoju. Ludzie się rozweselili, wydają radosne okrzyki”. Dlaczego tak się zachowują? Zauważmy na przykład, że w drzwiach domów nie ma zamków. Nie są potrzebne, ponieważ zniknęła przemoc i przestępczość. Jest tak, jak przepowiedziano w Słowie Bożym: „Będą siedzieć, każdy pod swą winoroślą i pod swym drzewem figowym, i nikt nie będzie ich przyprawiał o drżenie” (Micheasza 4:4).

¹⁶ Nie ma także wojen, gdyż w tym nowym świecie są one zakazane. Wszelką broń przerobiono na narzędzia służące pokojowym celom. Dokładnie spełniły się słowa z Księgi Izajasza 2:4: „Przekują swe miecze na lemiesze, a swe włócznie na noże ogrodnicze. Naród nie podniesie miecza przeciw narodowi ani się już nie będą uczyć wojowania”. I właśnie czegoś takiego się spodziewaliśmy! Na jakiej podstawie? Otóż wielu mieszkańców nowego świata nauczyło się tak żyć, służąc Bogu jeszcze w starym świecie.

17. Jakie warunki zapanują pod rządami Królestwa Bożego?

¹⁷ Twoją uwagę przykuwa również to, że znikło ubóstwo. Nikt nie mieszka w slumsach, nie chodzi w łachmanach ani nie jest bezdomny. Każdy ma wygodny dom i zadbany ogród z pięknymi drzewami i kwiatami (Izajasza 35:1, 2; 65:21, 22; Ezechiela 34:27). Nie spotykasz nikogo, kto cierpiałby głód, bo Bóg spełnił swą obietnicę, iż wszyscy będą mieli pod dostatkiem żywności: „Mnóstwo zboża będzie na ziemi; nadmiar będzie na wierzchu gór” (Psalm 72:16). Pod kierownictwem Królestwa Bożego cała ziemia przeobraża się we wspaniały raj, tak jak to zamierzył Bóg już w Edenie (Rodzaju 2:8).

18. Co przestanie zagrażać ludziom w nowym świecie?

¹⁸ Podziwiasz także wigor, jakim się odznaczają wszyscy ludzie. Jest tak dlatego, że mają teraz doskonałe ciała i umysły. Koniec z chorobami, bólem i ze śmiercią. Nie widać nikogo na wózku inwalidzkim ani na łóżku szpitalnym. Wszystko to minęło bezpowrotnie (Izajasza 33:24; 35:5, 6). Nawet zwierzęta nie stanowią już zagrożenia: Bóg sprawił swą mocą, że są usposobione pokojowo! (Izajasza 11:6-8; 65:25; Ezechiela 34:25).

19. Dlaczego każdy dzień w nowym świecie będzie zachwycający?

¹⁹ Jakież wspaniałe społeczeństwo tworzą wierni mieszkańcy tego nowego świata! Swą energię i umiejętności, jak również bogactwa naturalne ziemi wykorzystują do dobrych celów, a nie do wyrządzania krzywdy; współpracują ze sobą, a nie rywalizują. Każdemu, kogo spotkasz, możesz ufać, gdyż zgodnie z obietnicą Bożą wszyscy są „wyuczeni przez Jehowę” (Izajasza 54:13). Ponieważ stosują się do praw Bożych, cała ziemia ‛napełniła się poznaniem Jehowy, tak jak wody pokrywają morze’ (Izajasza 11:9). Doprawdy, zgodnie z obietnicą z Psalmu 37:11 w tym nowym świecie można się „wielce rozkoszować” każdym dniem.

Gwarancja szczęśliwej przyszłości

20. Co musimy czynić, by doczekać pokojowej przyszłości?

²⁰ Co musimy czynić, by doczekać tej szczęśliwej przyszłości? Księga Izajasza 55:6 zachęca: „Szukajcie Jehowy, dopóki można go znaleźć. Wzywajcie go, dopóki jest blisko”. Szukając Go, powinniśmy przejawiać nastawienie wyrażone w Psalmie 143:10: „Naucz mnie spełniać wolę twoją, bo ty jesteś moim Bogiem”. Ci, którzy tak czynią, mogą w tych dniach ostatnich zachowywać nienaganność wobec Jehowy i wyczekiwać zachwycającej przyszłości. „Przyglądaj się nienagannemu i patrz na prostolinijnego, bo przyszłość takiego męża będzie spokojna. Lecz występni zostaną razem unicestwieni; przyszłość niegodziwców zostanie zniweczona” (Psalm 37:37, 38).

21, 22. Co Bóg obecnie tworzy i jakie szkolenie jest przeprowadzane?

²¹ Obecnie Jehowa wyprowadza z każdego narodu tych, którzy pragną spełniać Jego wolę. Tworzy z nich fundament swego nowego społeczeństwa, jak to zapowiadało proroctwo biblijne: „Pod koniec dni [a więc w naszych czasach] (...) wiele ludów pójdzie i powie: ‚Przyjdźcie i wstąpmy na górę Jehowy [oznaczającą Jego wywyższone prawdziwe wielbienie] (...) On będzie nas pouczał o swoich drogach i będziemy chodzić jego ścieżkami’” (Izajasza 2:2, 3).

²² Księga Objawienia 7:9 opisuje tych ludzi jako „wielką rzeszę (...) ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków”. W wersecie 14 oświadczono: „Są to ci, którzy wychodzą z wielkiego ucisku”, przeżywszy koniec obecnego systemu. Ten fundament nowego świata liczy już blisko sześć milionów osób, a co roku powiększa się o wielu nowych. Wszyscy ci wierni słudzy Jehowy szkolą się do życia w Jego nowym świecie. Nabywają duchowych i innych umiejętności, niezbędnych do przekształcenia ziemi w raj. I bez reszty ufają, że on rzeczywiście nastanie, bo „wierny jest ten, który obiecał” (Hebrajczyków 10:23).

Pytania do powtórki

◻ Do czego doprowadził brak wiary w I wieku?

◻ Jak dalece słudzy Boga mogą Mu zaufać?

◻ Jaka przyszłość czeka wiernych ludzi?

◻ Co musimy czynić, by doczekać szczęśliwej przyszłości w Bożym nowym świecie?

[Ilustracja na stronie 18]

Obecnie Jehowa tworzy fundament nowego społeczeństwa ziemskiego