„Utwierdźcie swe serca”

„Potrzeba wam wytrwałości, abyście po wykonaniu woli Bożej dostąpili spełnienia obietnicy” (HEBRAJCZYKÓW 10:36).

1, 2. (a) Co przydarzyło się niejednemu chrześcijaninowi w I wieku? (b) Dlaczego wiara może łatwo osłabnąć?

ŻADEN pisarz biblijny nie wspomina o wierze częściej niż Paweł. Wielokrotnie mówił on też o osobach, które osłabły w wierze lub całkowicie ją utraciły. Na przykład wiara Hymeneusza i Aleksandra „uległa rozbiciu niczym okręt” (1 Tymoteusza 1:19, 20). Demas opuścił Pawła, gdyż „umiłował obecny system rzeczy” (2 Tymoteusza 4:10). Niektórzy ‛zaparli się wiary’ przez niechrześcijańskie, nierozważne postępki. Inni dali się zwieść fałszywą wiedzą i „odstąpili od wiary” (1 Tymoteusza 5:8; 6:20, 21).

² Dlaczego owi namaszczeni duchem chrześcijanie tak upadli? Otóż „wiara to nacechowane pewnością oczekiwanie rzeczy spodziewanych, oczywisty przejaw rzeczy realnych, choć nie widzianych” (Hebrajczyków 11:1). Wierzy się w to, czego nie widać. Nie potrzebujemy wiary wtedy, gdy coś można zobaczyć. Łatwiej jest pracować na widzialne dobra materialne niż na niewidzialne bogactwa duchowe (Mateusza 19:21, 22). Wiele rzeczy widzialnych — związanych chociażby z „pragnieniem ciała i pragnieniem oczu” — silnie oddziałuje na nasze niedoskonałe ciała i może osłabiać wiarę (1 Jana 2:16).

3. Jakiego rodzaju wiarę powinien pielęgnować każdy chrześcijanin?

³ Tymczasem, jak wyjaśnia Paweł, „kto przystępuje do Boga, musi wierzyć, że on istnieje i że nagradza tych, którzy go pilnie szukają”. Taką wiarą odznaczał się Mojżesz, toteż „uważnie wypatrywał wypłacenia nagrody” i „pozostał (...) niezłomny, jak gdyby widział Niewidzialnego” (Hebrajczyków 11:6, 24, 26, 27). Tego rodzaju wiary potrzeba każdemu chrześcijaninowi. Jak wspomniano w poprzednim artykule, wspaniały wzór pod tym względem dał Abraham.

Przykładna wiara Abrahama

4. Jak wiara Abrahama wpłynęła na jego życie?

⁴ Abraham przebywał w Ur, gdy otrzymał od Boga obietnicę, że jego potomstwo okaże się błogosławieństwem dla ludzi ze wszystkich narodów (Rodzaju 12:1-3; Dzieje 7:2, 3). Pomny na tę obietnicę, Abraham był posłuszny Jehowie i przeniósł się najpierw do Charanu, a potem do Kanaanu. Tam Jehowa przyrzekł dać tę ziemię jego potomstwu (Rodzaju 12:7; Nehemiasza 9:7, 8). Jednakże większość obietnic Jehowy miała się spełnić dopiero po śmierci Abrahama. Na przykład osobiście nigdy nie posiadł on żadnej części ziemi kananejskiej — oprócz jaskini Machpela, którą kupił na grobowiec (Rodzaju 23:1-20). Mimo to wierzył słowom Jehowy. Przede wszystkim uwierzył w przyszłe „miasto mające rzeczywiste fundamenty, którego budowniczym i twórcą jest Bóg” (Hebrajczyków 11:10). Wiara ta dodawała mu sił przez całe życie.

5, 6. W jaki sposób została wypróbowana wiara Abrahama w obietnicę Jehowy?

⁵ Uwidoczniło się to zwłaszcza w związku z obietnicą, że potomstwo Abrahama stanie się wielkim narodem. Aby mogła się ona urzeczywistnić, Abraham potrzebował syna, musiał wszakże długo czekać, zanim został nim pobłogosławiony. Nie wiemy, ile miał lat, gdy po raz pierwszy usłyszał Bożą obietnicę, ale kiedy udawał się w daleką drogę do Charanu, Jehowa nie dał mu jeszcze dziecka (Rodzaju 11:30). W Charanie przebywał wystarczająco długo, by ‛nagromadzić dobytek i nabyć dusze’, a gdy stamtąd odchodził do Kanaanu, miał 75 lat, Sara zaś 65. Dalej jednak byli bezdzietni (Rodzaju 12:4, 5). Kiedy Sara miała jakieś 75 lat, doszła do wniosku, że jest już za stara, by urodzić Abrahamowi dziecko. Dlatego zgodnie z ówczesnym zwyczajem dała mu swą służącą Hagar i ta urodziła syna. Jednakże nie on był obiecanym dzieckiem. Po jakimś czasie Hagar i jej syn Ismael zostali odprawieni. Niemniej Abraham prosił za nimi i Jehowa obiecał, że będzie błogosławić Ismaelowi (Rodzaju 16:1-4, 10; 17:15, 16, 18-20; 21:8-21).

⁶ W wyznaczonym przez Boga czasie — wiele, wiele lat od chwili, gdy po raz pierwszy usłyszeli obietnicę — 100-letniemu Abrahamowi i 90-letniej Sarze urodził się chłopczyk, Izaak. To było coś cudownego! Wydanie na świat nowego życia z ‛obumarłych’ ciał było dla tego sędziwego małżeństwa niemalże równoznaczne ze zmartwychwstaniem (Rzymian 4:19-21). Czekali naprawdę długo, ale gdy obietnica została w końcu urzeczywistniona, przekonali się, że warto było czekać.

7. Jak wiara wiąże się z wytrwałością?

⁷ Przykład Abrahama przypomina nam, że wiary nie wystarczy okazywać przez krótki czas. Paweł powiązał ją z wytrwałością, pisząc: „Potrzeba wam wytrwałości, abyście po wykonaniu woli Bożej dostąpili spełnienia obietnicy. (...) My zaś nie jesteśmy z tych, którzy się wycofują ku zagładzie, lecz z tych, którzy wierzą ku zachowaniu duszy przy życiu” (Hebrajczyków 10:36-39). Wielu czeka już bardzo długo na spełnienie Bożej obietnicy. Niektórzy czekają całe życie. Krzepi ich jednak silna wiara. I tak jak Abraham, na pewno otrzymają nagrodę w czasie wyznaczonym przez Jehowę (Habakuka 2:3).

Słuchanie Boga

8. Jak w dzisiejszych czasach możemy słuchać Boga i dlaczego wzmocni to naszą wiarę?

⁸ Można wymienić przynajmniej cztery czynniki, które wzmacniały wiarę Abrahama i które mogą też pomóc nam samym. Po pierwsze, Abraham dowiódł ‛wiary w to, że Bóg istnieje’, dając posłuch Jego wypowiedziom. Zupełnie różnił się pod tym względem od Żydów z czasów Jeremiasza, którzy wierzyli w Jehowę, ale nie ufali Jego słowom (Jeremiasza 44:15-19). Obecnie Jehowa przemawia do nas na kartach swego natchnionego Słowa, Biblii, przyrównanego przez Piotra do „lampy świecącej w ciemnym miejscu (...) w waszych sercach” (2 Piotra 1:19). Kiedy uważnie czytamy tę Księgę, jesteśmy ‛karmieni słowami wiary’ (1 Tymoteusza 4:6; Rzymian 10:17). Ponadto w dzisiejszych dniach ostatnich „niewolnik wierny i roztropny” zapewnia duchowy „pokarm we właściwym czasie” — podaje wskazówki, jak stosować zasady z Pisma Świętego i jak rozumieć proroctwa biblijne (Mateusza 24:45-47). Słuchanie tego, co Jehowa przekazuje nam w ten sposób, jest niezbędne do zachowania silnej wiary.

9. Jakie rezultaty daje głębokie przekonanie o realności chrześcijańskiej nadziei?

⁹ Wiara Abrahama była ściśle związana z nadzieją. „Na podstawie nadziei — wierzył, iż może się stać ojcem wielu narodów” (Rzymian 4:18). Jest to drugi czynnik, który okazuje się pomocny. Nigdy nie zapominajmy, że Jehowa „nagradza tych, którzy go pilnie szukają”. Apostoł Paweł oznajmił: „Ciężko pracujemy i wytężamy siły, gdyż oparliśmy nadzieję na żywym Bogu” (1 Tymoteusza 4:10). Jeżeli jesteśmy głęboko przekonani o realności chrześcijańskiej nadziei, będziemy tak jak Abraham dowodzić swej wiary całym swoim życiem.

Rozmawianie z Bogiem

10. Jakiego rodzaju modlitwy umocnią naszą wiarę?

¹⁰ Trzecim czynnikiem wzmacniającym wiarę Abrahama było rozmawianie z Bogiem. Dzisiaj również możemy rozmawiać z Jehową, korzystając z daru modlenia się przez Jezusa Chrystusa (Jana 14:6; Efezjan 6:18). To właśnie po opowiedzeniu przypowieści ilustrującej potrzebę ciągłego zanoszenia modlitw Jezus zapytał: „Kiedy jednak przybędzie Syn Człowieczy, czy rzeczywiście znajdzie wiarę na ziemi?” (Łukasza 18:8). Modlitwa, która ma wzmacniać wiarę, nie może być bezmyślna czy mechaniczna. Musi być bogata w treść. Takie płynące z serca modlitwy są nieodzowne na przykład przy podejmowaniu ważnych decyzji lub w chwilach wielkiego napięcia (Łukasza 6:12, 13; 22:41-44).

11. (a) W jaki sposób Abraham został pokrzepiony, gdy otworzył swe serce przed Bogiem? (b) Czego można się nauczyć z przeżyć Abrahama?

¹¹ Gdy Abraham się zestarzał, a wciąż jeszcze nie otrzymał od Jehowy obiecanego potomka, powiedział Bogu, czym się martwi. Jehowa rozproszył jego obawy. Jaki był tego skutek? Abraham „uwierzył Jehowie; a on zaczął poczytywać mu to za prawość”. Następnie Jehowa potwierdził swe przyrzeczenie znakiem (Rodzaju 15:1-18). Jeżeli w modlitwie otwieramy swe serce przed Jehową, przyjmujemy wszystko, o czym zapewnia nas w swym Słowie, Biblii, i z niezachwianą ufnością jesteśmy Mu posłuszni, to Jehowa wzmocni także naszą wiarę (Mateusza 21:22; Judy 20, 21).

12, 13. (a) Jakich błogosławieństw zaznał Abraham, gdy kierował się wskazówkami Jehowy? (b) Jakie przeżycia mogą umocnić naszą wiarę?

¹² Czwartym czynnikiem wzmacniającym wiarę Abrahama było wsparcie, jakiego udzielał mu Jehowa, gdy ów mąż kierował się Jego wskazówkami. Kiedy Abraham wyruszył, by odbić Lota z rąk najeźdźców, Jehowa dał mu zwycięstwo nad tymi królami (Rodzaju 14:16, 20). Gdy przebywał jako tymczasowy mieszkaniec w ziemi obiecanej jego potomstwu, Jehowa błogosławił mu pod względem materialnym (porównaj Rodzaju 14:21-23). Pokierował też sługą Abrahama, by znalazł odpowiednią żonę dla Izaaka (Rodzaju 24:10-27). Jehowa rzeczywiście „pobłogosławił Abrahamowi we wszystkim” (Rodzaju 24:1). Dzięki temu wiara Abrahama stała się tak silna, a więź z Jehową Bogiem tak bliska, że Jehowa nazwał go swym „przyjacielem” (Izajasza 41:8; Jakuba 2:23).

¹³ Czy obecnie możemy przejawiać równie silną wiarę? Oczywiście. Jeżeli wzorem Abrahama wystawimy Jehowę na próbę, przestrzegając Jego przykazań, On będzie i nam błogosławił, a to umocni naszą wiarę. Rzut oka na sprawozdanie z działalności w roku służbowym 1998 pozwala się przekonać, jak wiele osób zaznało cudownych błogosławieństw, usłuchawszy Bożego polecenia co do rozgłaszania dobrej nowiny (Marka 13:10).

Świadectwo wiary w naszych czasach

14. Jak Jehowa pobłogosławił kampanię z Wiadomościami Królestwa nr 35?

¹⁴ Dzięki gorliwości i entuzjazmowi każdego z milionów Świadków kampania z Wiadomościami Królestwa nr 35, którą rozpoczęto na całej ziemi w październiku 1997 roku, zakończyła się nader pomyślnie. Typowym przykładem może być Ghana. Rozpowszechniono tam prawie dwa i pół miliona traktatów w czterech językach i w rezultacie wpłynęło niemal 2000 próśb o studium biblijne. Na Cyprze dwóch Świadków pracujących z Wiadomościami Królestwa zauważyło, że chodzi za nimi ksiądz. Po chwili zaproponowali mu traktat. Jak się okazało, już go otrzymał, a teraz im powiedział: „Zrobił na mnie tak wielkie wrażenie, że chciałbym pogratulować ludziom, którzy go opracowali”. W Danii rozpowszechniono półtora miliona egzemplarzy i praca ta przyniosła dobre wyniki. Pewna specjalistka w zakresie kształtowania opinii publicznej oświadczyła: „To traktat dla każdego. Jest zrozumiały i pobudza do działania, do pogłębiania wiedzy. Rzeczywiście trafia w sedno!”

15. Jakie przeżycia ukazują, że Jehowa błogosławił staraniom, by docierać do ludzi w każdym miejscu?

¹⁵ W roku 1998 staraliśmy się głosić ludziom nie tylko w domach, ale właściwie wszędzie. W Wybrzeżu Kości Słoniowej małżeństwo misjonarzy odwiedziło 322 statki stojące w porcie. Rozpowszechniło 247 książek, 2284 czasopisma, 500 broszur oraz setki traktatów, jak również filmy wideo, które marynarze mogli obejrzeć na morzu. W Kanadzie pewien Świadek zaszedł do warsztatu blacharstwa samochodowego. Ponieważ właściciel się zainteresował, brat pozostał u niego cztery i pół godziny, chociaż na samo głoszenie poświęcił tylko około godziny — w przerwach między kolejnymi klientami. W końcu umówiono się na studium, które miało się odbywać o godzinie dziesiątej wieczorem. Czasami jednak nie udawało się go zacząć przed północą i trwało do drugiej nad ranem. Prowadzenie studium o takiej porze niewątpliwie wymagało poświęcenia, ale dało dobre rezultaty. Ów mężczyzna postanowił zamykać warsztat w niedziele, by chodzić na zebrania. Razem z rodziną zaczął wkrótce robić widoczne postępy.

16. Opowiedz zdarzenia dowodzące, iż broszura Wymagania i książka Wiedza są skutecznymi pomocami w dziele głoszenia i nauczania.

¹⁶ Broszura Czego wymaga od nas Bóg? oraz książka Wiedza, która prowadzi do życia wiecznego okazują się naprawdę skutecznymi pomocami podczas głoszenia i nauczania. We Włoszech zakonnica czekająca na autobus przyjęła egzemplarz Wiadomości Królestwa. Nazajutrz głosiciele ponownie do niej podeszli i wręczyli jej broszurę Wymagania. Następnego dnia rozpoczęli z nią studium biblijne, które prowadzono codziennie przez 10—15 minut na przystanku autobusowym. Po upływie półtora miesiąca postanowiła opuścić zakon i wrócić do rodzinnej Gwatemali, by tam kontynuować studium. Lobina, mieszkająca w Malawi, gorliwie uczęszczała do kościoła i nie ukrywała niezadowolenia, gdy jej córki zaczęły studiować Pismo Święte ze Świadkami Jehowy. Mimo to dziewczęta przy każdej okazji dzieliły się z nią prawdą biblijną. W czerwcu 1997 roku Lobina zobaczyła książkę Wiedza — w tytule zaintrygował ją zwrot „wiedza, która prowadzi”. W lipcu zgodziła się na studium biblijne. W sierpniu przybyła na zgromadzenie okręgowe i uważnie wysłuchała całego programu. Pod koniec miesiąca wystąpiła z kościoła i została nie ochrzczoną głosicielką. A w listopadzie 1997 roku dała się ochrzcić.

17, 18. Jak wideokasety Towarzystwa okazują się praktyczne w pomaganiu różnym osobom, by mogły „zobaczyć” rzeczy duchowe?

¹⁷ Filmy wideo przygotowane przez Towarzystwo Strażnica pomagają wielu ludziom „zobaczyć” rzeczy duchowe. Na Mauritiusie pewien mężczyzna opuścił swój kościół ze względu na panującą w nim niezgodę. Aby ukazać mu jedność cechującą Świadków Jehowy, misjonarz zaprezentował film Zjednoczeni dzięki pouczeniom Bożym. Poruszony jego treścią mężczyzna powiedział: „Wy, Świadkowie Jehowy, już jesteście w raju!” Zgodził się na studium biblijne. Siostra z Japonii pokazała mężowi film Świadkowie Jehowy — organizacja godna swej nazwy, co zachęciło go do rozpoczęcia regularnego studium Biblii. Po obejrzeniu wideokasety Zjednoczeni dzięki pouczeniom Bożym człowiek ten zapragnął zostać Świadkiem Jehowy. Trzyczęściowa seria zatytułowana Biblia — Księga faktów i proroctw pomogła mu wprowadzić zasady biblijne w życie. A film Niezłomni w obliczu prześladowań — Świadkowie Jehowy a hitleryzm upewnił go, że Jehowa wzmacnia swój lud do przetrwania ataków Szatana. W październiku 1997 roku ów mężczyzna został ochrzczony.

¹⁸ To zaledwie kilka z naprawdę wielu radosnych przeżyć, jakie przyniósł ubiegły rok służbowy. Dowodzą one, że Świadkowie Jehowy odznaczają się żywą wiarą i że Jehowa ją krzepi, błogosławiąc wysiłkom swych sług (Jakuba 2:17).

Pielęgnowanie wiary w naszych czasach

19. (a) Pod jakim względem jesteśmy obecnie w lepszej sytuacji niż Abraham? (b) Ile osób zgromadziło się w ubiegłym roku, by rozpamiętywać ofiarną śmierć Jezusa? (c) W których krajach odnotowano w zeszłym roku wyjątkową liczbę obecnych na Pamiątce? (Patrz tabela na stronach 12 do 15).

¹⁹ Pod wieloma względami znajdujemy się obecnie w lepszej sytuacji niż kiedyś Abraham. Wiemy, że Jehowa spełnił wszystkie złożone mu obietnice. Potomstwo Abrahama rzeczywiście odziedziczyło ziemię kananejską i rozrosło się w wielki naród (1 Królów 4:20; Hebrajczyków 11:12). Co więcej, 1971 lat po tym, gdy Abraham opuścił Charan, jeden z jego potomków, Jezus, został ochrzczony w wodzie przez Jana Chrzciciela, a następnie w duchu świętym przez samego Jehowę. W ten sposób stał się Mesjaszem, Potomkiem Abrahama w zupełnym, duchowym sensie (Mateusza 3:16, 17; Galatów 3:16). Dnia 14 Nisan 33 roku n.e. Jezus ofiarował swe życie jako okup za tych, którzy w niego uwierzą (Mateusza 20:28; Jana 3:16). Od tamtej chwili dzięki niemu mogą zaznawać błogosławieństw miliony ludzi. W ubiegłym roku dnia 14 Nisan zebrało się 13 896 312 osób, by upamiętniać ten cudowny przejaw miłości. Jakiż to wspaniały dowód, iż Jehowa rzeczywiście dotrzymuje obietnic!

20, 21. Jakich błogosławieństw zaznali dzięki Potomkowi Abrahama ludzie ze wszystkich narodów zarówno w I wieku, jak i w naszych czasach?

²⁰ W I wieku n.e. wiele ludzi ze wszystkich narodów — począwszy od Izraela cielesnego — okazało wiarę w tego Potomka Abrahama i stało się namaszczonymi duchem synami Boga, członkami nowego, duchowego „Izraela Bożego” (Galatów 3:26-29; 6:16; Dzieje 3:25, 26). Mieli oni niezawodną nadzieję na nieśmiertelne życie duchowe w niebie w charakterze współwładców w Królestwie Bożym. Takiego zaszczytu może dostąpić tylko 144 000 wybranych, a obecnie na ziemi przebywają już tylko nieliczni z tego grona (Objawienie 5:9, 10; 7:4). W minionym roku 8756 osób dało wyraz swemu przekonaniu o przynależności do tej grupy, spożywając emblematy podczas uroczystości Pamiątki.

²¹ Dzisiaj prawie wszyscy Świadkowie Jehowy są członkami „wielkiej rzeszy”, którą proroczo opisano w Księdze Objawienia 7:9-17. Ponieważ zaznają błogosławieństw dzięki Jezusowi, mają nadzieję życia wiecznego na rajskiej ziemi (Objawienie 21:3-5). W działalności kaznodziejskiej w roku 1998 brało udział 5 888 650 osób, co dowodzi, iż rzesza ta jest naprawdę „wielka”. Szczególnie zachwycające były sprawozdania z Rosji i Ukrainy, gdzie po raz pierwszy liczba głosicieli przekroczyła 100 000. Wyjątkowe wieści nadeszły też z USA — w sierpniu udział w służbie wzięły 1 040 283 osoby. To zaledwie trzy z 19 krajów, w których w ostatnim roku działało przeszło 100 000 głosicieli.

Nadzieja, która wkrótce się urzeczywistni

22, 23. (a) Dlaczego powinniśmy obecnie utwierdzać swe serca? (b) Jak możemy wykazać, że przypominamy Abrahama, a nie wspomniane przez Pawła osoby, które utraciły wiarę?

²² Przybyłym na uroczystość Pamiątki przypomniano, jak daleko posunęło się spełnienie Bożych obietnic. W roku 1914 Jezus zasiadł na tronie niebiańskiego Królestwa Bożego i tak rozpoczęła się jego obecność w charakterze Króla (Mateusza 24:3; Objawienie 11:15). Potomek Abrahama rzeczywiście rządzi teraz w niebie! Jakub pisał do współczesnych mu chrześcijan: „Okazujcie cierpliwość; utwierdźcie swe serca, gdyż obecność Pana się przybliżyła” (Jakuba 5:8). Dzisiaj ta obecność już trwa! O ileż więcej mamy powodów, by utwierdzić swe serca!

²³ Stale umacniajmy swe zaufanie do Bożych obietnic przez regularne studium Biblii i zanoszenie treściwych modlitw. Obyśmy nigdy nie przestali zaznawać błogosławieństw Jehowy wynikających z posłuszeństwa wobec Jego Słowa. Wówczas będziemy podobni do Abrahama, a nie do wspomnianych przez Pawła osób, które osłabły w wierze lub całkowicie ją utraciły. Nic nas nie oddzieli od naszej najświętszej wiary (Judy 20). Modlimy się, by słowa te spełniały się na wszystkich sługach Jehowy zarówno w roku służbowym 1999, jak i po wieczne czasy.

Czy wiesz?

◻ Jak w dzisiejszych czasach możemy słuchać Boga?

◻ Jakie korzyści daje zanoszenie do Boga treściwych modlitw?

◻ Jak zostanie umocniona nasza wiara, gdy będziemy posłusznie stosować się do wskazówek Jehowy?

◻ Które informacje ze sprawozdania rocznego (zamieszczonego na stronach 12 do 15) szczególnie cię zainteresowały?

[Tabela na stronach 12-15]

SPRAWOZDANIE Z DZIAŁALNOŚCI ŚWIADKÓW JEHOWY NA CAŁYM ŚWIECIE W ROKU SŁUŻBOWYM 1998

[Patrz publikacja]

[Ilustracja na stronie 16]

Jeżeli słuchamy Słowa Jehowy, nasze zaufanie do Jego obietnic będzie się stale umacniać

[Ilustracja na stronie 18]

Nasza wiara się wzmacnia, gdy bierzemy udział w służbie