Bądź czujny i pilny!

„Dlatego stale czuwajcie, gdyż nie znacie ani dnia, ani godziny” (MATEUSZA 25:13).

1. Czego wyczekiwał apostoł Jan?

W OSTATNIEJ rozmowie zapisanej w Biblii Jezus obiecał: „Przychodzę szybko”. Apostoł Jan odrzekł: „Amen! Przyjdź, Panie Jezusie”. Nie wątpił w jego przyjście. Był przecież wśród apostołów, którzy zapytali Jezusa: „Kiedy to nastąpi i co będzie znakiem twojej obecności [po grecku parousía] oraz zakończenia systemu rzeczy?” A zatem Jan z ufnością wyglądał przyszłej obecności Jezusa (Objawienie 22:20; Mateusza 24:3).

2. Jaki jest stosunek kościołów do obecności Jezusa?

² Obecnie mało kto przejawia takie zaufanie. Wiele religii oficjalnie naucza o „przyjściu” Jezusa, ale tylko nieliczni ich wyznawcy rzeczywiście oczekują tego wydarzenia i uwzględniają je w swych poczynaniach. W książce The Parousia in the New Testament (Paruzja w Nowym Testamencie) zauważono: „Nadzieja na paruzję w znikomym stopniu wpływa na życie, myśli i pracę kościoła. (...) Niezwykła pilność, z jaką powinien on nawoływać do skruchy i rozgłaszać ewangelię w ramach swej działalności misyjnej, osłabła, jeśli w ogóle nie zanikła”. Ale nie u wszystkich!

3. (a) Co prawdziwi chrześcijanie sądzą o paruzji? (b) Co teraz rozważymy?

³ Prawdziwi uczniowie Jezusa z utęsknieniem wyczekują końca obecnego niegodziwego systemu rzeczy. Lojalnie zachowując taką postawę, musimy też właściwie zapatrywać się na wszystko, co obejmuje obecność Jezusa, i zgodnie z tym działać. Dzięki temu zdołamy ‛wytrwać do końca i zostaniemy wybawieni’ (Mateusza 24:13). Wypowiadając proroctwo zanotowane w 24 i 25 rozdziale Ewangelii według Mateusza, Jezus udzielił mądrej rady, której usłuchanie przysporzy nam trwałych korzyści. Rozdział 25 zawiera między innymi dobrze znane przypowieści o dziesięciu dziewicach (mądrych i głupich) oraz o talentach (Mateusza 25:1-30). Jaki pożytek możemy odnieść z tych przykładów?

Bierz wzór z pięciu czujnych dziewic!

4. Jak byś streścił przypowieść o dziewicach?

⁴ Zechciej przeczytać jeszcze raz przypowieść o dziewicach, zanotowaną w Ewangelii według Mateusza 25:1-13. Tłem jest wspaniała żydowska uroczystość weselna — oblubieniec idzie do domu ojca oblubienicy i prowadzi ją do siebie (lub do domu swego ojca). Orszak ślubny mogli tworzyć między innymi muzycy i śpiewacy, a czas jego przybycia nie był dokładnie znany. Dziesięć dziewic z przypowieści czekało na przyjście pana młodego do późna w nocy. Pięć głupich nie zabrało wystarczającej ilości oliwy do lamp i dlatego musiało iść jej dokupić. Pozostałych pięć przezornie wzięło do pojemników dodatkową oliwę, by móc jej dolać do swych lamp, gdyby w trakcie oczekiwania zaszła taka konieczność. Kiedy przybył oblubieniec, tylko tych pięć było gotowych, wobec czego jedynie im pozwolono wejść na ucztę. Pięć głupich dziewic powróciło za późno i nie zostało wpuszczonych.

5. Jakie wersety rzucają światło na symboliczne znaczenie przypowieści o dziewicach?

⁵ Wiele elementów tej przypowieści można rozumieć symbolicznie. Na przykład Pismo Święte nazywa Jezusa oblubieńcem (Jana 3:28-30). On sam przyrównał się do syna królewskiego, któremu przygotowano ucztę weselną (Mateusza 22:1-14). Biblia porównuje go także do męża (Efezjan 5:23). Ciekawe, że choć gdzie indziej namaszczonych chrześcijan określono mianem „oblubienicy” Chrystusa, przypowieść ta nie wspomina o pannie młodej (Jana 3:29; Objawienie 19:7; 21:2, 9). Mówi jednak o dziesięciu dziewicach, a w innym miejscu pomazańcy zostali przyrównani do dziewicy przyrzeczonej w małżeństwo Chrystusowi (2 Koryntian 11:2).a

6. Jaką zachętą Jezus zakończył przypowieść o dziewicach?

⁶ Oprócz takich szczegółów i proroczych znaczeń owa przypowieść niewątpliwie zawiera wzniosłe zasady. Zauważmy na przykład, że Jezus zakończył ją słowami: „Dlatego stale czuwajcie, gdyż nie znacie ani dnia, ani godziny”. Przypowieść ta wskazuje zatem, iż każdy z nas powinien czujnie wyczekiwać zbliżającego się końca obecnego niegodziwego systemu. Kres ten z całą pewnością się przybliża, mimo że nie potrafimy ustalić jego daty. W związku z tym zwróćmy uwagę na postawę, jaką przejawiły obie grupy dziewic.

7. W jakim sensie pięć dziewic z przypowieści było głupich?

⁷ Jezus oświadczył: „Pięć z nich było głupich”. Czyżby nie wierzyły w nadejście pana młodego? Czy odeszły uganiać się za przyjemnościami? A może dały się zwieść? Nic podobnego. Jak powiedział Jezus, owych pięć ‛wyszło oblubieńcowi na spotkanie’. Wiedziały, że nadchodzi, i chciały we wszystkim uczestniczyć, nawet w „uczcie weselnej”. Ale czy dostatecznie się przygotowały? Chociaż czekały na niego jakiś czas, aż nastał „środek nocy”, to jednak nie były przygotowane, by go przyjąć, kiedykolwiek przybędzie — czy wcześniej, czy też później, niż się spodziewały.

8. Jak pozostałych pięć dziewic okazało roztropność?

⁸ Na spotkanie oblubieńca wyszło z zapalonymi lampami również pozostałych pięć dziewic, które Jezus nazwał roztropnymi. One także musiały czekać, ale były „roztropne”. Grecki odpowiednik tego słowa znaczy „rozważny, rozumny, przejawiający praktyczną mądrość”. Owych pięć dziewic dowiodło swej roztropności zabraniem pojemników z dodatkową oliwą, by w razie konieczności móc nią napełnić swe lampy. Tak bardzo pragnęły być gotowe na przybycie oblubieńca, że nie odstąpiły oliwy. Ich czujność okazała się uzasadniona, bo gdy zjawił się pan młody, były obecne i całkowicie przygotowane. Te, „które były gotowe, weszły z nim na ucztę weselną; i zamknięto drzwi”.

9, 10. Czego dotyczy przypowieść o dziewicach i jakie pytania powinniśmy sobie zadać?

⁹ Jezusowi nie chodziło o podanie wskazówek co do zachowania na weselu czy dzielenia się z drugimi. Powiedział: „Dlatego stale czuwajcie, gdyż nie znacie ani dnia, ani godziny”. Zastanów się, czy naprawdę jesteś czujny w związku z obecnością Jezusa. Wierzymy, że już panuje w niebie, ale czy zwracamy dostateczną uwagę na to, iż wkrótce ‛Syn Człowieczy przyjdzie na obłokach nieba z mocą oraz wielką chwałą’? (Mateusza 24:30). ‛W środku nocy’ nadejście oblubieńca zapewne było bliższe niż wówczas, kiedy dziewice po raz pierwszy wyszły mu na spotkanie. Analogicznie przyjście Syna Człowieczego w celu zniszczenia tego niegodziwego systemu jest bliższe aniżeli wtedy, gdy zaczęliśmy go wyczekiwać (Rzymian 13:11-14). Czy w miarę zbliżania się owej chwili zachowujemy, a nawet wzmagamy swą czujność?

¹⁰ Kto chce usłuchać nakazu, by ‛stale czuwać’, musi nieustannie mieć się na baczności. Pięć dziewic dopuściło do tego, że skończyła im się oliwa, i poszło jej dokupić. Podobnie ktoś z dzisiejszych chrześcijan mógłby się zająć innymi sprawami i nie być w pełni przygotowany na rychłe nadejście Jezusa. Przytrafiło się to pewnym chrześcijanom w I wieku i może się przydarzyć niektórym w dobie obecnej. Zadaj więc sobie pytanie: „Czy coś takiego nie dzieje się ze mną?” (1 Tesaloniczan 5:6-8; Hebrajczyków 2:1; 3:12; 12:3; Objawienie 16:15).

Bądź pilny, gdy zbliża się koniec

11. Jaką kolejną przypowieść podał Jezus i co przypominała?

¹¹ Jezus nie poprzestał na zachęceniu swych naśladowców do czujności. Skończywszy mówić o dziewicach mądrych i głupich, opowiedział następną przypowieść — o talentach (przeczytaj Mateusza 25:14-30). Pod niejednym względem jest ona podobna do jego wcześniejszej przypowieści o minach, którą podał, ponieważ wielu ‛mniemało, że królestwo Boże ma się ukazać natychmiast’ (Łukasza 19:11-27).

12. Jak byś streścił przypowieść o talentach?

¹² W przypowieści o talentach Jezus wspomniał o człowieku, który przed wyjazdem za granicę wezwał trzech niewolników. Jednemu powierzył pięć talentów, drugiemu dwa, a ostatniemu tylko jeden — „każdemu według jego zdolności”. Prawdopodobnie chodziło o srebrny talent, stanowiący równowartość 14-letnich zarobków robotnika — czyli mnóstwo pieniędzy! Po powrocie ów człowiek rozliczył niewolników z tego, co robili podczas jego długiej nieobecności. Pierwsi dwaj podwoili powierzone im sumy. Właściciel pochwalił ich, obiecał każdemu bardziej odpowiedzialną pracę i na koniec powiedział: „Wejdź do radości swego pana”. Niewolnik, który otrzymał jeden talent, uważał pana za niezwykle wymagającego, więc ukrył te pieniądze i nie zrobił z nich żadnego użytku. Nie złożył ich nawet u bankierów na procent. Ponieważ zaszkodził interesom swego pana, ten nazwał go „niegodziwym i gnuśnym”. W rezultacie odebrano mu talent, a jego wyrzucono na zewnątrz, gdzie miał ‛płakać i zgrzytać zębami’.

13. Pod jakim względem Jezus przypominał pana z tej przypowieści?

¹³ Szczegóły tej przypowieści również można rozumieć symbolicznie. Na przykład Jezus, wyobrażony przez człowieka udającego się za granicę, miał opuścić swych uczniów, pójść do nieba i po długim oczekiwaniu otrzymać władzę królewską (Psalm 110:1-4; Dzieje 2:34-36; Rzymian 8:34; Hebrajczyków 10:12, 13).b Ale także w tej przypowieści można dostrzec ogólniejszą naukę lub zasadę, którą każdy z nas powinien uwzględnić w swym życiu. Jak ona brzmi?

14. Jaką istotną potrzebę uwypukla przypowieść o talentach?

¹⁴ Z powyższej przypowieści Jezusa wyraźnie wynika, że bez względu na to, czy spodziewamy się dostąpić nieśmiertelnego życia w niebie, czy też życia wiecznego na rajskiej ziemi, powinniśmy wytężać siły w działalności chrześcijańskiej. Sedno tej przypowieści można ująć jednym słowem: pilność. Od dnia Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. przykładem pod tym względem byli apostołowie. O Piotrze czytamy: „Wieloma innymi słowami dawał dokładne świadectwo i wciąż ich usilnie zachęcał, mówiąc: ‚Dajcie się wybawić spośród tego spaczonego pokolenia’” (Dzieje 2:40-42). A jakże zachwycające rezultaty przyniósł jego wysiłek! Równie pilne były inne osoby przyłączające się do apostołów w chrześcijańskim dziele głoszenia, dzięki czemu dobra nowina ‛wzrastała na całym świecie’ (Kolosan 1:3-6, 23; 1 Koryntian 3:5-9).

15. W jaki szczególny sposób powinniśmy zastosować się do kluczowej myśli z przypowieści o talentach?

¹⁵ Pamiętajmy jednak o kontekście tej przypowieści — o proroctwie dotyczącym obecności Jezusa. Mamy dostateczne dowody na to, iż paruzja Jezusa już trwa i niebawem osiągnie punkt kulminacyjny. Przypomnijmy sobie, jak Jezus powiązał „koniec” z pracą, którą mają do wykonania chrześcijanie: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a potem nadejdzie koniec” (Mateusza 24:14). Jakimi wobec tego jesteśmy niewolnikami? Zadaj sobie pytania: „Czy nie ma podstaw do uznania mnie za niewolnika, który ukrył to, co mu powierzono, i być może zajął się własnymi sprawami? Czy wyraźnie widać, że postępuję jak ci dobrzy i wierni? Czy jestem całkowicie zdecydowany przy każdej okazji pomnażać majętność Pana?”

Czujni i pilni w czasie jego obecności

16. Jaką naukę wyciągasz z dwóch omówionych przypowieści?

¹⁶ Tak więc oprócz symbolicznego i proroczego znaczenia te dwie przypowieści zawierają wyraźną zachętę od samego Jezusa: Bądź czujny i pilny, zwłaszcza gdy widoczny się stanie znak paruzji Chrystusa. Obecnie można dostrzec ów znak. Czy wobec tego rzeczywiście jesteśmy czujni i pilni?

17, 18. Jakiej rady dotyczącej obecności Jezusa udzielił uczeń Jakub?

¹⁷ Jakub, przyrodni brat Jezusa, nie był na Górze Oliwnej i nie słyszał jego proroctwa, ale później je poznał i najwyraźniej pojął jego znaczenie. Napisał: „Toteż, bracia, okazujcie cierpliwość aż do obecności Pana. Oto rolnik czeka na cenny plon ziemi, okazując co do niego cierpliwość, dopóki nie otrzyma deszczu wczesnego i deszczu późnego. Wy też okazujcie cierpliwość; utwierdźcie swe serca, gdyż obecność Pana się przybliżyła” (Jakuba 5:7, 8).

¹⁸ Jakub zapewnił, że Bóg wyda niepomyślny osąd na osoby niewłaściwie korzystające ze swych bogactw, po czym zachęcił chrześcijan, by nie tracili cierpliwości w oczekiwaniu na działanie Jehowy. Niecierpliwy chrześcijanin mógłby zacząć wywierać pomstę, jak gdyby sam musiał brać odwet za doznane krzywdy. Nie należy jednak tak postępować, gdyż czas sądu na pewno nadejdzie. Ilustruje to podany przez Jakuba przykład rolnika.

19. Jaką cierpliwość okazywał izraelski rolnik?

¹⁹ Izraelski rolnik, który posiał ziarno, musiał czekać — najpierw na pojawienie się źdźbła, potem na to, aż kłos dojrzeje, i w końcu na żniwa (Łukasza 8:5-8; Jana 4:35). Przez tych kilka miesięcy mógł mieć powody do obaw. Czy nadejdą wczesne deszcze i czy będą rzęsiste? A co z deszczami późnymi? Czy roślin nie zniszczą owady lub burza? (Porównaj Joela 1:4; 2:23-25). Ufał jednak Jehowie i ustanowionym przez Niego naturalnym cyklom (Powtórzonego Prawa 11:14; Jeremiasza 5:24). Cierpliwość, jaką przejawiał, w gruncie rzeczy była równoznaczna z ufnym oczekiwaniem. Pełen wiary wiedział, że to, na co czeka, nadejdzie. I faktycznie tak było!

20. Jak w myśl rady Jakuba możemy przejawiać cierpliwość?

²⁰ Rolnik mógł do pewnego stopnia znać porę żniw, natomiast chrześcijanie w I wieku nie potrafili obliczyć, kiedy się rozpocznie obecność Jezusa. Ale ponad wszelką wątpliwość miała ona nadejść. Jakub oznajmił: „Obecność [po grecku parousía] Pana się przybliżyła”. Gdy Jakub pisał te słowa, znak obecności Chrystusa, mający objąć cały świat, jeszcze się nie pojawił. Teraz już jest! Jak więc powinniśmy reagować w tym okresie? Znak jest widoczny; wyraźnie go dostrzegamy. Możemy więc z przekonaniem powiedzieć, że widzimy urzeczywistnianie się znaku. Możemy też z ufnością oświadczyć: „Obecność Pana trwa, a jej punkt kulminacyjny jest bliski”.

21. Na co jesteśmy w pełni zdecydowani?

²¹ Mamy zatem szczególnie silny bodziec, by wziąć sobie do serca i uwzględniać w swym życiu podstawowe nauki z dwóch omówionych przypowieści Jezusa. Powiedział on: „Dlatego stale czuwajcie, gdyż nie znacie ani dnia, ani godziny” (Mateusza 25:13). Nie ulega wątpliwości, że właśnie teraz jest pora, byśmy gorliwie pełnili chrześcijańską służbę. Pokazujmy codziennym życiem, że rozumiemy tę zachętę Jezusa. Bądźmy czujni! Bądźmy pilni!

[Przypisy]

Czy pamiętasz?

◻ Jaką naukę wyciągnąłeś z przypowieści o dziewicach mądrych i głupich?

◻ Jakiej ważnej rady udziela ci Jezus za pomocą przypowieści o talentach?

◻ Pod jakim względem nasza cierpliwość co do paruzji przypomina cierpliwość izraelskiego rolnika?

◻ Dlaczego czas, w którym żyjemy, jest szczególnie emocjonujący i trudny?

[Ilustracje na stronie 23]

Jaką naukę wyciągasz z przypowieści o dziewicach i o talentach?