Szczęśliwi, że Jehowa wskazuje nam swą drogę

„Co się tyczy prawdziwego Boga, droga jego jest doskonała; wypowiedź Jehowy odznacza się czystością” (2 SAMUELA 22:31).

1, 2. (a) Czego bardzo potrzebują wszyscy ludzie? (b) Czyj przykład powinniśmy naśladować?

WSZYSCY ludzie bardzo potrzebują kierownictwa. Jest ono nam rzeczywiście nieodzowne przez całe życie. To prawda, że Jehowa obdarzył nas pewną miarą inteligencji i sumieniem, dzięki czemu łatwiej odróżniamy dobro od zła. Jeśli jednak nasze sumienie ma być wiarogodnym przewodnikiem, musimy je odpowiednio szkolić (Hebrajczyków 5:14). A chcąc podejmować trafne decyzje, musimy napełniać umysł właściwymi informacjami i szkolić go, by umiał je należycie oceniać (Przysłów 2:1-5). Ale nawet wtedy z powodu różnych nieprzewidzianych sytuacji nasze decyzje mogą nie przynieść oczekiwanych rezultatów (Kaznodziei 9:11). Sami nie potrafimy odgadnąć, co przyniesie przyszłość.

² Z tych i wielu innych względów prorok Jeremiasz napisał: „Dobrze wiem, Jehowo, że do ziemskiego człowieka jego droga nie należy. Do męża, który idzie, nie należy nawet kierowanie swym krokiem” (Jeremiasza 10:23). Jezus Chrystus, największy ze wszystkich ludzi, chętnie przyjmował wskazówki. Powiedział: „Syn nie może nic uczynić z własnej inicjatywy, lecz tylko to, co widzi, że czyni Ojciec. Cokolwiek bowiem Ten czyni, podobnie czyni również Syn” (Jana 5:19). Postąpimy zatem mądrze, gdy będziemy naśladować Jezusa i szukać u Jehowy pomocy w pokierowaniu naszymi krokami. Król Dawid śpiewał: „Co się tyczy prawdziwego Boga, droga jego jest doskonała; wypowiedź Jehowy odznacza się czystością. Tarczą jest on dla wszystkich, którzy się u niego chronią” (2 Samuela 22:31). Jeżeli więc zamiast kierować się własną mądrością, będziemy kroczyć drogą Jehowy, zapewnimy sobie doskonałe przewodnictwo. Natomiast odrzucenie drogi Bożej prowadzi do nieszczęścia.

Jehowa wskazuje drogę

3. Jak Bóg udzielał kierownictwa Adamowi i Ewie i jakie otworzył przed nimi widoki na przyszłość?

³ Zastanówmy się nad przykładem Adama i Ewy. Chociaż byli bezgrzeszni, potrzebowali kierownictwa. W pięknym ogrodzie Eden Jehowa nie pozostawił Adama samemu sobie, lecz powierzył mu do wykonania pewną pracę. Najpierw polecił mu nadać nazwy zwierzętom. Potem Adamowi i Ewie wyznaczył dalekosiężne cele. Mieli opanować ziemię, napełnić ją potomstwem i troszczyć się o zwierzęta (Rodzaju 1:28). Zadanie było ogromne, ale jego uwieńczeniem byłby ogólnoziemski raj zamieszkany przez doskonałą rodzinę ludzką, żyjącą w zgodzie ze zwierzętami. Cóż za wspaniałe perspektywy! Poza tym gdyby Adam z Ewą wiernie chodzili drogą Jehowy, mogliby utrzymywać z Nim kontakt (porównaj Rodzaju 3:8). Jakiż to niezwykły przywilej — cieszyć się nieprzerwaną, osobistą więzią ze Stwórcą!

4. Jak Adam i Ewa okazali nielojalność i brak zaufania i do czego to doprowadziło?

⁴ Jehowa zabronił naszym prarodzicom spożywania owoców z rosnącego w Edenie drzewa poznania dobra i zła. Mieli więc świetną sposobność pokazać, że są Mu posłuszni — że pragną kroczyć drogą Jehowy (Rodzaju 2:17). Wkrótce to posłuszeństwo zostało poddane próbie. Oparcie się pokusom Szatana wymagało od Adama i Ewy lojalności wobec Jehowy i zaufania do Jego obietnic. Niestety, zabrakło im zarówno lojalności, jak i zaufania. Gdy Szatan zaoferował Ewie niezależność i niesłusznie oskarżył Jehowę o kłamstwo, ona dała się zwieść i wypowiedziała Bogu posłuszeństwo. Adam poszedł za nią ścieżką grzechu (Rodzaju 3:1-6; 1 Tymoteusza 2:14). W rezultacie ponieśli ogromne straty. Gdyby chodzili drogą Jehowy, spełnianie Jego woli sprawiałoby im coraz więcej radości. Tymczasem ich życie było pełne rozczarowań i bólu, a w końcu dosięgła ich śmierć (Rodzaju 3:16-19; 5:1-5).

5. Jakie dalekosiężne zamierzenie powziął Bóg i jak pomaga wiernym ludziom skorzystać z tych dobrodziejstw?

⁵ Mimo to Jehowa nie zmienił swego zamierzenia, by ziemia stała się kiedyś rajskim domem dla doskonałych, bezgrzesznych ludzi (Psalm 37:11, 29). Nigdy też nie przestał zapewniać doskonałego kierownictwa tym, którzy podążają Jego drogą i z nadzieją oczekują spełnienia tej obietnicy. Za każdym, kto ma uszy ku słuchaniu, rozlega się głos Jehowy: „To jest ta droga. Chodźcie nią” (Izajasza 30:21).

Niektórzy chodzili drogą Jehowy

6. Którzy dwaj starożytni mężowie chodzili drogą Jehowy i co im to dało?

⁶ Jak wynika ze sprawozdania biblijnego, tylko nieliczni potomkowie Adama i Ewy chodzili drogą Jehowy. Pierwszym z nich był Abel. Choć zmarł przedwcześnie, cieszył się uznaniem Jehowy i dlatego w wyznaczonym przez Niego czasie na pewno dostąpi ‛zmartwychwstania prawych’ (Dzieje 24:15). Będzie oglądał ostateczne spełnienie się wspaniałych zamierzeń Jehowy co do ziemi i ludzi (Hebrajczyków 11:4). Drogą Jehowy kroczył także Henoch. Jego proroctwo dotyczące zakończenia tego systemu rzeczy jest zawarte w Liście Judy (Judy 14, 15). Henoch również żył krócej, niż to było możliwe (Rodzaju 5:21-24). Niemniej „otrzymał świadectwo, że się bardzo spodobał Bogu” (Hebrajczyków 11:5). Gdy umierał, mógł tak jak Abel mieć niewzruszoną nadzieję na zmartwychwstanie, a w przyszłości znajdzie się wśród tych, którzy zobaczą, jak się urzeczywistniły zamierzenia Jehowy.

7. Jak Noe i jego rodzina okazali się lojalni i ufni względem Jehowy?

⁷ Kiedy świat przedpotopowy brnął w niegodziwość, posłuszeństwo wobec Jehowy stawało się coraz większą próbą lojalności. U schyłku tamtego systemu drogą Jehowy chodziła tylko jedna, nieliczna grupa ludzi. Noe z rodziną słuchali Boga i ufali Jego wypowiedziom. Wiernie wywiązali się z otrzymanego zadania i nie dali się wciągnąć w nikczemne postępki ówczesnego świata (Rodzaju 6:5-7, 13-16; Hebrajczyków 11:7; 2 Piotra 2:5). Możemy być im wdzięczni, że okazali lojalne i ufne posłuszeństwo. Dzięki temu przeżyli potop i zostali naszymi przodkami (Rodzaju 6:22; 1 Piotra 3:20).

8. Czego wymagało od Izraelitów chodzenie drogą Bożą?

⁸ Później Jehowa zawarł przymierze z potomkami wiernego Jakuba i utworzył z nich szczególny naród (Wyjścia 19:5, 6). Zapewniał mu kierownictwo za pomocą spisanego Prawa, kapłanów i ciągłych wskazówek udzielanych przez proroków. Od samych Izraelitów jednak zależało, czy podporządkują się Jego wytycznym. Jehowa powiedział przez swego proroka: „Oto kładę dzisiaj przed wami błogosławieństwo i przekleństwo: błogosławieństwo, jeśli będziecie posłuszni przykazaniom Jehowy, swego Boga, które wam dzisiaj nakazuję; a przekleństwo, jeśli nie będziecie posłuszni przykazaniom Jehowy, swego Boga, i zboczycie z drogi, co do której wam dzisiaj nakazuję, a będziecie chodzić za innymi bogami, których nie znacie” (Powtórzonego Prawa 11:26-28).

Dlaczego niektórzy porzucili drogę Jehowy

9, 10. Dlaczego Izraelici musieli ufać Jehowie i pielęgnować lojalność wobec Niego?

⁹ Podobnie jak to było w wypadku Adama i Ewy, warunkiem zachowania przez Izraelitów posłuszeństwa wobec Jehowy było trwanie w ufności i lojalności względem Niego. Stanowili niewielki naród otoczony przez wojowniczych sąsiadów. Na południowym zachodzie leżały Egipt i Etiopia, a na północnym wschodzie — Syria i Asyria. W bezpośrednim sąsiedztwie znajdowały się Filistea, Ammon, Moab i Edom. Każdy z tych ludów prędzej czy później okazał się wrogiem Izraela. Poza tym wszystkie praktykowały fałszywą religię, którą cechował kult bożków, astrologia, a niekiedy też wyuzdane orgie seksualne i okrutne składanie ofiar z dzieci. Narody te oczekiwały, że ich bóstwa zapewnią im wielodzietne rodziny, udane żniwa i zwycięstwa w wojnach.

¹⁰ Tylko Izraelici czcili jednego Boga, Jehowę. On zaś obiecał, że jeśli pozostaną posłuszni Jego prawom, to obdarzy ich błogosławieństwami w postaci dużych rodzin, obfitych zbiorów i ochrony przed wrogami (Powtórzonego Prawa 28:1-14). Niestety, Izraelici często nie dopisywali pod tym względem. Ci, którzy podążali drogą Jehowy, musieli nieraz cierpieć z powodu swej lojalności. Bywali torturowani, wyśmiewani, biczowani, więzieni, kamienowani, a niejeden nawet poniósł śmierć z ręki rodaków (Dzieje 7:51, 52; Hebrajczyków 11:35-38). Jakież próby musiały znosić takie wierne jednostki! Ale dlaczego tak wielu porzuciło drogę Jehowy? Ich błędny sposób myślenia ukazują dwa przykłady z dziejów Izraela.

Zły przykład Achaza

11, 12. (a) Czego nie chciał uczynić Achaz pomimo zagrożenia ze strony Syrii? (b) Z jakich dwóch źródeł Achaz oczekiwał pomocy?

¹¹ W VIII wieku p.n.e. nad południowym królestwem Judy panował Achaz. Jego rządy nie były okresem pokoju. Gdy pewnego razu Syria sprzymierzona z północnym królestwem Izraela wydała wojnę Achazowi, „jego serce i serce jego ludu zaczęło drżeć” (Izajasza 7:1, 2). Jehowa zaoferował pomoc i zachęcił Achaza, by wystawił Go na próbę, ten jednak stanowczo odmówił! (Izajasza 7:10-12). W rezultacie Juda przegrała wojnę i poniosła ogromne straty w ludziach (2 Kronik 28:1-8).

¹² Chociaż Achaz nie chciał wypróbować Jehowy, duma nie przeszkodziła mu prosić o pomoc króla Asyrii. Mimo to Juda dalej była uciskana przez okoliczne narody. Kiedy również Asyria zwróciła się przeciw Achazowi i ‛sprawiła mu udrękę’, król ten „zaczął składać ofiary bogom Damaszku, którzy zadawali mu ciosy, i mawiał: ‚Skoro bogowie królów Syrii pomagają im, będę im składał ofiary, żeby i mnie pomogli’” (2 Kronik 28:20, 23).

13. Co pokazał Achaz, zwracając się do bogów Syrii?

¹³ Później Jehowa oznajmił narodowi izraelskiemu: „Ja, Jehowa, jestem twoim Bogiem; uczę cię, byś odniósł pożytek, sprawiam, że idziesz drogą, którą powinieneś kroczyć. O, gdybyś tylko zważał na moje przykazania! Wtedy twój pokój stałby się jak rzeka, a twoja prawość — jak fale morskie” (Izajasza 48:17, 18). Zwracając się do bogów Syrii, Achaz pokazał, jak bardzo daleki był od ‛chodzenia drogą, którą powinien kroczyć’. Dał się zwieść sposobowi myślenia narodów i zamiast polegać na Jehowie, daremnie oczekiwał bezpieczeństwa z ich zawodnych źródeł.

14. Dlaczego Achaz nie miał nic na swe usprawiedliwienie, gdy zwrócił się do fałszywych bogów?

¹⁴ Bóstwa narodów, między innymi Syrii, już dawno okazały się „bezwartościowymi bogami” (Izajasza 2:8). Wcześniej, za panowania króla Dawida, Jehowa dobitnie wykazał swą wyższość nad nimi, sprawiając, że Syryjczycy stali się sługami Dawida (1 Kronik 18:5, 6). Tylko Jehowa, „Bóg bogów i Pan panów, Bóg wielki, potężny i wzbudzający lęk”, jest źródłem prawdziwego bezpieczeństwa (Powtórzonego Prawa 10:17). Niestety, Achaz odwrócił się od Jehowy i szukał wybawienia u obcych bogów. Przyniosło to Judzie opłakane skutki (2 Kronik 28:24, 25).

Żydzi, którzy zabrali Jeremiasza do Egiptu

15. Na czym za czasów Jeremiasza polegał grzech Żydów w Egipcie?

¹⁵ Z powodu rażącej nielojalności swego ludu Jehowa pozwolił, by w roku 607 p.n.e. Babilończycy zniszczyli Jerozolimę i tamtejszą świątynię. Większą część narodu uprowadzono do Babilonu. Niektórych jednak pozostawiono, a wśród nich proroka Jeremiasza. Kiedy namiestnik Gedaliasz został zamordowany, owi Żydzi zabrali ze sobą Jeremiasza i uciekli do Egiptu (2 Królów 25:22-26; Jeremiasza 43:5-7). Tam zaczęli składać ofiary fałszywym bóstwom. Jeremiasz usilnie próbował ich od tego odwieść, ale ci niewierni ludzie byli uparci. Nie mieli ochoty nawrócić się do Jehowy, natomiast koniecznie chcieli wznosić dym ofiarny dla „królowej niebios”. Dlaczego? Ponieważ tak postępowali oni i ich praojcowie ‛w miastach Judy i na ulicach Jerozolimy, gdy byli syci chleba i dobrze się im wiodło, i nie oglądali żadnego nieszczęścia’ (Jeremiasza 44:16, 17). Żydzi twierdzili ponadto: „Od czasu, gdy przestaliśmy sprawiać, by dla ‚królowej niebios’ wznosił się dym ofiarny, i wylewać dla niej ofiary płynne, wszystkiego nam brakuje i giniemy od miecza i klęski głodu” (Jeremiasza 44:18).

16. Dlaczego Żydzi w Egipcie rozumowali w sposób całkowicie błędny?

¹⁶ Jakże wybiórcza może być ludzka pamięć! Co mówiły fakty? Żydzi rzeczywiście składali ofiary fałszywym bogom w ziemi, którą dał im Jehowa. Niekiedy, tak jak za panowania Achaza, cierpieli z powodu takiego odstępstwa. Jehowa był jednak „nieskory do gniewu” wobec ludu, z którym zawarł przymierze (Wyjścia 34:6; Psalm 86:15). Posyłał proroków, by go nawoływali do skruchy. Gdy król dochowywał wierności, Jehowa błogosławił jemu i jego poddanym, nawet jeśli większość z nich nie dopisywała pod tym względem (2 Kronik 20:29-33; 27:1-6). Jakże się więc mylili Żydzi w Egipcie, twierdząc, że wszelkie dobra, którymi niegdyś cieszyli się w swej ojczyźnie, zawdzięczali fałszywym bogom!

17. Dlaczego mieszkańcy Judy utracili swą ziemię i świątynię?

¹⁷ Przed rokiem 607 p.n.e. Jehowa nawoływał mieszkańców Judy: „Bądźcie posłuszni memu głosowi, a ja będę waszym Bogiem, wy zaś będziecie moim ludem; i chodźcie wszelką drogą, którą wam nakażę, żeby się wam dobrze wiodło” (Jeremiasza 7:23). Żydzi utracili swoją świątynię i ziemię właśnie dlatego, że nie chcieli kroczyć ‛wszelką drogą, którą Jehowa im nakazał’. Obyśmy nigdy nie powtórzyli ich fatalnego błędu.

Jehowa błogosławi podążającym Jego drogą

18. Co muszą czynić osoby, które chcą chodzić drogą Jehowy?

¹⁸ W naszych czasach, podobnie jak dawniej, chodzenie drogą Jehowy wymaga lojalności — postanowienia, by służyć tylko Jemu. Niezbędne jest też zaufanie, czyli całkowita wiara w to, że obietnice Boże są niezawodne i na pewno się spełnią. Kroczenie drogą Jehowy wymaga także okazywania posłuszeństwa — bezkompromisowego przestrzegania Jego praw i trzymania się Jego wysokich mierników. „Jehowa bowiem jest prawy; miłuje prawe uczynki” (Psalm 11:7).

19. Jakich bogów czczą dzisiaj ludzie i do czego to prowadzi?

¹⁹ Achaz szukał bezpieczeństwa u bogów Syrii. Izraelici w Egipcie mieli nadzieję, że dobrobyt zapewni im „królowa niebios” — bogini powszechnie czczona w starożytności na Bliskim Wschodzie. Obecnie wielu bogów nie jest literalnymi bożkami. Jezus ostrzegał na przykład przed służeniem „Bogactwu” zamiast Jehowie (Mateusza 6:24). Apostoł Paweł pisał o „zachłanności, która jest bałwochwalstwem” (Kolosan 3:5). Wspomniał też o osobach, których „bogiem jest brzuch” (Filipian 3:19). Pieniądze i dobra materialne rzeczywiście należą dziś do najczęściej czczonych bogów. W gruncie rzeczy większość ludzi, także religijnych, ‛opiera swoją nadzieję na niepewnym bogactwie’ (1 Tymoteusza 6:17). Ciężko pracują, służąc tym bóstwom, i nieraz czerpią z tego korzyści — mieszkają w pięknych domach, cieszą się przedmiotami zbytku i jedzą wystawne posiłki. Nie wszystkim się to jednak udaje. A nawet jeśli się komuś powiedzie, stwierdza w końcu, że takie rzeczy same w sobie nie dają zadowolenia. Są niepewne, tymczasowe i nie zaspokajają potrzeb duchowych (Mateusza 5:3).

20. Pod jakim względem musimy zachowywać równowagę?

²⁰ To prawda, że żyjąc w dniach ostatnich obecnego systemu rzeczy, musimy działać rozsądnie. Trzeba poczynić stosowne kroki, by zaspokajać materialne potrzeby rodziny. Ale jeśli bardziej niż służbę Bożą cenimy życie na wysokim poziomie, pogoń za pieniędzmi lub podobne rzeczy, to popadliśmy w formę bałwochwalstwa i nie kroczymy już drogą Jehowy (1 Tymoteusza 6:9, 10). A co wtedy, gdy mamy problemy zdrowotne, kłopoty finansowe lub inne zmartwienia? Obyśmy nie przypominali Żydów w Egipcie, którzy uważali, że ich trudności wynikały ze służenia Bogu. W przeciwieństwie do Achaza wypróbujmy Jehowę. Lojalnie zwróćmy się do Niego o kierownictwo. Ufnie stosujmy się do Jego wskazówek i módlmy się o siły i mądrość, niezbędne do radzenia sobie w każdej sytuacji. Następnie z całkowitym zaufaniem wyczekujmy Jego błogosławieństwa.

21. Jakie błogosławieństwa stają się udziałem tych, którzy kroczą drogą Jehowy?

²¹ W całych dziejach Izraela Bóg obficie błogosławił tym, którzy podążali Jego drogą. Król Dawid śpiewał: „Jehowo, prowadź mnie w swej prawości ze względu na moich wrogów” (Psalm 5:8). Dzięki pomocy Jehowy odnosił zwycięstwa w walkach z sąsiednimi narodami, które potem uciskały Achaza. Za czasów Salomona Bóg obdarzył swój lud pokojem i dobrobytem, do którego później tak tęsknili Żydzi w Egipcie. Jehowa sprawił też, że syn Achaza Ezechiasz odniósł zwycięstwo nad potężną Asyrią (Izajasza 59:1). Ręka Jehowy nigdy nie była zbyt krótka dla Jego lojalnych sług, którzy się strzegli „drogi grzeszników” i znajdowali upodobanie w prawie Bożym (Psalm 1:1, 2). Tak samo jest dzisiaj. Skąd jednak możemy mieć pewność, że podążamy drogą Jehowy? Zostanie to omówione w następnym artykule.

Czy sobie przypominasz?

◻ Jakie przymioty musimy przejawiać, jeśli chcemy chodzić drogą Jehowy?

◻ Na czym polegał błąd w sposobie myślenia Achaza?

◻ Dlaczego rozumowanie Żydów w Egipcie było niewłaściwe?

◻ Jak możemy się umacniać w postanowieniu chodzenia drogą Jehowy?

[Ilustracja na stronie 13]

Zamiast zwrócić się do Jehowy, Achaz szukał pomocy u bogów Syrii