Spełniali wolę Jehowy

Niezwykle udana wizyta

PODRÓŻ z Szeby do Jerozolimy musiała być dla królowej bardzo uciążliwa. Władczyni ta była przecież przyzwyczajona do życia w zbytku, a teraz miała pokonać na wielbłądzie około 2400 kilometrów, przy czym znaczna część drogi wiodła przez rozpaloną pustynię. Według niektórych ocen podróż tylko w jedną stronę mogła jej zająć 75 dni!a

Ale dlaczego ta bogata królowa opuściła swój wygodny pałac w Szebie i udała się w tak wyczerpującą podróż?

Fascynująca relacja

Królowa Szeby przybyła do Jerozolimy, gdyż „słyszała wieść o Salomonie w związku z imieniem Jehowy” (1 Królów 10:1). Sprawozdanie biblijne nie podaje, co dokładnie słyszała, ale wiemy, że Jehowa obdarzył Salomona wyjątkową mądrością oraz wielkim bogactwem i szacunkiem (2 Kronik 1:11, 12). Jak królowa się o tym dowiedziała? Szeba stanowiła ośrodek handlu, być może więc sława Salomona dotarła tam za pośrednictwem kupców odwiedzających ten kraj. Część z nich mogła bywać w krainie Ofir, z którą Salomon utrzymywał bliskie kontakty handlowe (1 Królów 9:26-28).

W każdym razie królowa przybyła do Jerozolimy „z nader okazałym orszakiem, z wielbłądami niosącymi olejek balsamowy i bardzo dużo złota, i drogocenne kamienie” (1 Królów 10:2a). Zdaniem niektórych biblistów ten „okazały orszak” obejmował też zbrojną eskortę. Wydaje się to zrozumiałe, gdyż królowa była ważną osobistością i podróżowała z ogromnym bogactwem wartości wielu milionów dolarów.b

Warto jednak zauważyć, że królowa słyszała o Salomonie „w związku z imieniem Jehowy”. Tak więc nie była to zwykła wyprawa handlowa. Najwyraźniej królowa przybyła głównie po to, by posłuchać mądrości Salomona, być może nawet po to, by dowiedzieć się czegoś o jego Bogu, Jehowie. Ponieważ sama zapewne należała do potomków Sema lub Chama, którzy niegdyś wielbili Jehowę, mogła być ciekawa religii swych przodków.

Kłopotliwe pytania, zadowalające odpowiedzi

Spotkawszy się z Salomonem, królowa zaczęła poddawać go próbie za pomocą „kłopotliwych pytań” (1 Królów 10:1). Użyte w tym miejscu hebrajskie słowo można przetłumaczyć na „zagadki”. Ale nie oznacza to, iż królowa zajmowała Salomona jakimiś zwykłymi grami umysłowymi. Co ciekawe, w Psalmie 49:4 to samo słowo odnosi się do poważnych pytań dotyczących grzechu, śmierci i odkupienia. Prawdopodobnie więc królowa Szeby rozmawiała z Salomonem o poważnych sprawach, wystawiając na próbę głębię jego mądrości. W Biblii czytamy, że „zaczęła mu mówić o wszystkim, co było bliskie jej sercu”. Z kolei Salomon „mówił jej o wszystkich poruszonych przez nią sprawach. Nie było żadnej sprawy zakrytej przed królem, o której by jej nie powiedział” (1 Królów 10:2b, 3).

Królowa Szeby była pod takim wrażeniem mądrości Salomona i dobrobytu w jego królestwie, że „zabrakło jej ducha” (1 Królów 10:4, 5). Zdaniem niektórych stała „z zapartym tchem”. Pewien biblista uważa nawet, iż królowa zemdlała! Cokolwiek się stało, była zdumiona tym, co zobaczyła i usłyszała. Uznała sług Salomona za szczęśliwych, że mogą słuchać jego mądrości, i błogosławiła Jehowę za to, że osadził Salomona na tronie. Potem wręczyła królowi kosztowne prezenty, z których samo złoto byłoby dziś warte około 40 milionów dolarów. Salomon również obdarował królową, dał jej „wszystko, co sobie upodobała i o co poprosiła” (1 Królów 10:6-13).c

Lekcja dla nas

Jezus powołał się na przykład królowej Szeby, by udzielić pewnej lekcji poglądowej faryzeuszom i uczonym w piśmie. Powiedział do nich: „Królowa z południa powstanie na sąd z tym pokoleniem i je potępi, przyszła bowiem z krańców ziemi, aby usłyszeć mądrość Salomona, a oto tu więcej niż Salomon” (Mateusza 12:42). Królowa Szeby rzeczywiście odznaczała się wielkim docenianiem dla mądrości pochodzącej od Boga. Skoro pokonała 2400 kilometrów, by posłuchać Salomona, faryzeusze i uczeni w piśmie powinni uważnie słuchać Jezusa, który przebywał tuż obok nich.

Również my dzisiaj możemy okazać docenianie dla Większego Salomona, Jezusa Chrystusa. W jaki sposób? Między innymi przez spełnianie polecenia: „Czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów” (Mateusza 28:19). Możemy też uważnie wpatrywać się w Jezusa i naśladować jego przykład oraz nastawienie umysłu (Filipian 2:5; Hebrajczyków 12:2, 3).

To prawda, że wzorowanie się na Większym Salomonie wymaga od nas wysiłku. Możemy jednak liczyć na sowitą nagrodę. Jehowa obiecuje swym sługom, że jeśli będą ofiarni, to On ‛otworzy upusty niebios i wyleje błogosławieństwo, aż nie będzie już żadnego braku’ (Malachiasza 3:10).

[Przypisy]