Nie pozwól, by gniew doprowadził cię do upadku
„WEŹ głęboki oddech!” „Policz do dziesięciu!” „Ugryź się w język!” Czy te zwroty nie brzmią znajomo? Może je czasem powtarzasz, gdy chcesz zapanować nad wzburzeniem. Niektórzy w takiej chwili starają się też pospacerować. Są to proste sposoby poskramiania gniewu i dbania o dobre stosunki z innymi.
Jednakże w ostatnich latach specjaliści podają sprzeczne rady dotyczące tłumienia gniewu, dlatego wielu ludzi traci w tej sprawie orientację. Na przykład jedni psycholodzy propagują teorię, że jeśli „poprawia to nam samopoczucie”, trzeba dawać upust złości. Drudzy zaś ostrzegają, iż zwyczaj wybuchania gniewem jest „lepszym prognostykiem prawdopodobieństwa zgonu w młodym wieku niż inne czynniki ryzyka, takie jak palenie, wysokie ciśnienie krwi i wysoki poziom cholesterolu”. Słowo Boże mówi otwarcie: „Zaniechaj gniewu i zostaw złość; nie pałaj gniewem — po to tylko, by wyrządzać zło” (Psalm 37:8). Dlaczego Biblia wyraża się o tym tak jednoznacznie?
Niepohamowane uczucia prowadzą do nieodpowiedzialnych czynów. Widać to już od zarania dziejów. Czytamy: „Kain (...) zapałał wielkim gniewem i twarz mu sposępniała”. Do czego go to popchnęło? Tak bardzo zaciął się w gniewie, że zatwardził swe serce i odrzucił napomnienie Jehowy, by postępować właściwie. Owładnięty złością, popełnił ciężki grzech — zamordował swego brata (Rodzaju 4:3-8).
Podobnym emocjom dał się porwać Saul, pierwszy król Izraela, gdy usłyszał, jak Dawida obsypywano pochwałami. „Świętujące kobiety śpiewały na przemian i mówiły: ‚Pobił Saul swe tysiące, Dawid zaś swe dziesiątki tysięcy’. I Saul bardzo się rozgniewał, i w jego oczach ta wypowiedź była zła”. Gniew zupełnie odebrał mu rozum, toteż kilkakrotnie usiłował zabić Dawida. I choć ten wyciągał rękę do zgody, Saul ani myślał zabiegać o pokój i pojednanie. W końcu całkowicie utracił uznanie Jehowy (1 Samuela 18:6-11; 19:9, 10; 24:1-21; Przysłów 6:34, 35).
To oczywiste, że gdy ktoś wrze nieposkromionym gniewem, może słowem lub czynem zranić drugich (Przysłów 29:22). Złość Kaina i Saula wynikała z ich zazdrości i zawiści. Ale są też inne przyczyny wzniecające takie uczucia, chociażby niesłuszna krytyka, obraza, nieporozumienie lub niesprawiedliwe potraktowanie.
Kain i Saul zapewne mieli poważne braki. Pierwszy złożył ofiarę, ale najwidoczniej nie kierował się przy tym wiarą (Hebrajczyków 11:4). Drugi nie posłuchał nakazów Jehowy i wielokrotnie się usprawiedliwiał, dlatego utracił Jego uznanie i ducha. Obaj postradali swą więź z Jehową.
Natomiast Dawid postępował odwrotnie. Źle traktowany przez Saula, miał powody do gniewu, ale panował nad sobą. Dlaczego? Sam powiedział: „Jest dla mnie nie do pomyślenia, z punktu widzenia Jehowy, żebym miał uczynić tę rzecz mojemu panu, pomazańcowi Jehowy”. Stale więc pamiętał o więzi z Jehową, dzięki czemu obchodził się z Saulem właściwie. Pokornie pozostawił wszystko w rękach Jehowy (1 Samuela 24:6, 15).
Następstwa niepohamowanego gniewu są zatem bardzo poważne. Apostoł Paweł ostrzegł: „Bądźcie srodze zagniewani, a jednak nie grzeszcie” (Efezjan 4:26). Chociaż więc sprawiedliwe oburzenie jest uzasadnione, wciąż istnieje niebezpieczeństwo, iż gniew może nas doprowadzić do upadku. Dlatego potrzeba szczególnych wysiłków, by nie ulec złym emocjom. Jak to osiągnąć?
Przede wszystkim należy nawiązać ścisłą więź z Jehową, który zachęca do otwierania przed Nim serca i umysłu. Mów Mu o swych zmartwieniach i troskach i proś Go o spokojne serce, abyś mógł ujarzmić gniew (Przysłów 14:30). Nie zapominaj, że „oczy Jehowy są zwrócone ku ludziom prawym, a jego uszy ku ich błaganiu” (1 Piotra 3:12).
Modlitwa może cię też kształtować i prowadzić. W jaki sposób? Potrafi wywrzeć doniosły wpływ na twoje stosunki z innymi. Przypominaj sobie, jak traktuje cię Jehowa. Z Pisma Świętego wynika, że On ‛nie postępuje z nami według naszych grzechów’ (Psalm 103:10). Ochoczo więc przebaczaj, aby ‛nie przechytrzył cię Szatan’ (2 Koryntian 2:10, 11). Ponadto modlitwa przygotowuje serce na oddziaływanie ducha świętego, co pozwala zmienić mocno zakorzenione nawyki. Jehowa chętnie daje ‛pokój, który przewyższa wszelką myśl’ i który pomoże ci odeprzeć zniewalający gniew (Filipian 4:7).
Modlitwie musi jednak towarzyszyć regularne analizowanie Pisma Świętego, byśmy ‛stale sobie uświadamiali, co jest wolą Jehowy’ (Efezjan 5:17; Jakuba 3:17). Jeśli trudno ci powściągać złość, usilnie staraj się spojrzeć na sprawę oczami Jehowy. Przeczytaj sobie wersety biblijne mówiące o panowaniu nad gniewem.
Apostoł Paweł podał ważne przypomnienie: „Wyświadczajmy dobro wszystkim, a zwłaszcza tym, którzy są z nami spokrewnieni w wierze” (Galatów 6:10). Skupiaj swój umysł i wysiłki na czynieniu innym dobra. Takie zdrowe, pozytywne działanie pomoże ci okazywać im empatię i zaufanie oraz łagodzić nieporozumienia, które łatwo wprawiają ludzi w gniew.
Psalmista rzekł: „Mocno utwierdź me kroki w twojej wypowiedzi i niech mną nie zawładnie nic szkodliwego. Obfity pokój należy do tych, którzy miłują twe prawo, i nie ma dla nich żadnej przyczyny potknięcia” (Psalm 119:133, 165). Ty także możesz doświadczyć prawdziwości tych słów.
[Ramka i ilustracja na stronie 9]
JAK OPANOWYWAĆ GNIEW
□ Módl się do Jehowy (Psalm 145:18).
□ Codziennie analizuj Pismo Święte (Psalm 119:133, 165).
□ Bądź pilnie zajęty czymś wartościowym (Galatów 6:9, 10).