‛Wybaw siebie oraz tych, którzy cię słuchają’

„Stale zwracaj uwagę na siebie i na swe nauczanie. (...) To czyniąc, wybawisz zarówno siebie, jak i tych, którzy cię słuchają” (1 TYMOTEUSZA 4:16).

1, 2. Co pobudza prawdziwych chrześcijan do kontynuowania ich zbawczej działalności?

W ODLEGŁEJ wiosce na północy Tajlandii małżeństwo Świadków Jehowy stara się członkom pewnego górskiego plemienia przedstawiać dobrą nowinę o Królestwie Bożym. W tym celu głosiciele ci od niedawna uczą się języka lahu.

² „Trudno opisać radość i satysfakcję, jaką daje nam praca wśród tych ciekawych ludzi” — wyjaśnia mąż. „Naprawdę czujemy, że bierzemy udział w spełnianiu słów z Księgi Objawienia 14:6, 7, zwiastując dobre wieści ‚każdemu narodowi i plemieniu, i językowi’. Z pewnością jest to jeden z nielicznych krańców, do których jeszcze nie dotarła dobra nowina. Mamy już tyle studiów biblijnych, że ledwie dajemy radę je prowadzić”. Jak widać, małżonkowie ci spodziewają się wybawić nie tylko siebie, ale również tych, którzy ich słuchają. Czy jako chrześcijanie nie pragniemy postępować tak samo?

„Stale zwracaj uwagę na siebie”

3. Co przede wszystkim musimy czynić, by wybawić innych?

³ Apostoł Paweł radził Tymoteuszowi: „Stale zwracaj uwagę na siebie i na swe nauczanie”; słowa te odnoszą się do wszystkich chrześcijan (1 Tymoteusza 4:16). Istotnie, chcąc pomóc innym dostąpić wybawienia, musimy najpierw zwracać uwagę na samych siebie. Jak możemy to robić? Przede wszystkim powinniśmy pamiętać, w jakich czasach żyjemy. Jezus podał złożony znak, by jego uczniowie mogli się zorientować, kiedy nastąpi „zakończenie systemu rzeczy”. Ale zaznaczył też, że nie będziemy znali dokładnej pory tego wydarzenia (Mateusza 24:3, 36). Jak powinniśmy na to reagować?

4. (a) Jak powinniśmy się zapatrywać na czas pozostały teraźniejszemu systemowi? (b) Jakiej postawy winniśmy unikać?

⁴ Każdy z nas mógłby się zastanowić: Czy czas pozostały teraźniejszemu systemowi wykorzystuję na to, by wybawić siebie oraz tych, którzy mnie słuchają? A może uważam, że skoro nie wiemy, kiedy dokładnie przyjdzie koniec, to nie warto zaprzątać sobie nim głowę? Ta druga postawa jest niebezpieczna. Stoi w sprzeczności z zachętą Jezusa: „Okażcie się gotowi, gdyż Syn Człowieczy przyjdzie o godzinie, której się nie domyślacie” (Mateusza 24:44). Nie ulega wątpliwości, iż nie pora tracić zapał do służby dla Jehowy ani szukać w świecie bezpieczeństwa czy zadowolenia (Łukasza 21:34-36).

5. Jaki przykład dali przedchrześcijańscy świadkowie na rzecz Jehowy?

⁵ Dowód zważania na siebie dajemy również wtedy, gdy pozostajemy wiernymi chrześcijanami. Starożytni słudzy Boży trwali bez względu na to, czy spodziewali się natychmiastowego wyzwolenia, czy nie. Paweł powołał się na takich przedchrześcijańskich świadków, jak Abel, Henoch, Noe, Abraham i Sara, po czym napisał: „Nie dostąpili spełnienia obietnic, ale je z dala ujrzeli i powitali oraz publicznie oznajmili, że są obcymi i tymczasowymi osiedleńcami w tej ziemi”. Nie ulegli pragnieniu prowadzenia wygodnego życia ani niemoralnym naciskom otoczenia, lecz z utęsknieniem wyczekiwali „spełnienia obietnic” (Hebrajczyków 11:13; 12:1).

6. Jak pogląd pierwszych chrześcijan na wybawienie wpływał na ich sposób postępowania?

⁶ Także chrześcijanie w I wieku uważali się za „przybyszów” w tym świecie (1 Piotra 2:11). Po ocaleniu z zagłady Jerozolimy w roku 70 n.e. prawdziwi naśladowcy Chrystusa nie przestali głosić ani nie wrócili do świeckiego trybu życia. Wiedzieli, że dochowujących wierności czeka wspaniałe wybawienie. Już w roku 98 apostoł Jan napisał: „Świat przemija i tak jest z jego pragnieniem, ale kto wykonuje wolę Boga, ten pozostaje na wieki” (1 Jana 2:17, 28).

7. Jak nowożytni Świadkowie Jehowy okazują wytrwałość?

⁷ Podobnie nowożytni Świadkowie Jehowy nie ustają w działalności chrześcijańskiej, mimo iż znoszą okrutne prześladowania. Czy ich wytrwałość idzie na marne? W żadnym wypadku, gdyż jak zapewnił Jezus, „kto wytrwa do końca, ten zostanie wybawiony” — niezależnie od tego, czy owym końcem okaże się zakończenie starego systemu, czy kres obecnego życia danej osoby. Gdy przyjdzie czas zmartwychwstania, Jehowa wspomni na wszystkich swych wiernych sług i da im nagrodę (Mateusza 24:13; Hebrajczyków 6:10).

8. Jak możemy dowieść, że doceniamy wytrwałość chrześcijan, którzy żyli przed nami?

⁸ Cieszymy się też, że wierni chrześcijanie żyjący w minionych czasach nie interesowali się tylko swoim wybawieniem. Dzięki ich wysiłkom dowiedzieliśmy się o Królestwie Bożym i niewątpliwie jesteśmy im wdzięczni za to, iż wytrwale wywiązywali się z nakazu Jezusa: „Idźcie więc i czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów, (...) ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam nakazałem” (Mateusza 28:19, 20). Dopóki to możliwe, okazujmy swą wdzięczność, zwiastując dobrą nowinę tym, którzy jeszcze jej nie słyszeli. Ale głoszenie stanowi dopiero pierwszy krok na drodze do czynienia uczniów.

‛Zwracaj uwagę na swe nauczanie’

9. Jak pozytywne nastawienie może nam pomóc zapoczątkowywać studia biblijne?

⁹ Naszym zadaniem jest nie tylko głosić, lecz również nauczać. Jezus polecił nam uczyć ludzi przestrzegania wszystkiego, co nakazał. To prawda, że tu i ówdzie stosunkowo niewielu chce poznawać Jehowę. Ale negatywne podejście do mieszkańców danego terenu może niweczyć wysiłki zmierzające do zapoczątkowywania studiów biblijnych. Yvette, działająca jako pionierka na obszarze uznanym przez innych za nieowocny, zauważyła, że ci, którzy tam przyjeżdżali i nie mieli negatywnego nastawienia, zakładali domowe studia biblijne. Gdy wypracowała w sobie bardziej pozytywną postawę, również ona znalazła osoby pragnące poznawać Pismo Święte.

10. Co jest naszym głównym zadaniem jako nauczycieli Pisma Świętego?

¹⁰ Niektórzy chrześcijanie wahają się proponować zainteresowanym studium Biblii, bo sądzą, że nie potrafią go poprowadzić. Rzecz jasna różnimy się zdolnościami. Aby jednak mieć powodzenie w nauczaniu Słowa Bożego, nie trzeba być wybitnie uzdolnionym. Czyste orędzie biblijne ma moc oddziaływania, a Jezus zapewnił, iż symboliczne owce zareagują na głos prawdziwego Pasterza. Nasze zadanie polega więc na jak najbardziej zrozumiałym przekazywaniu orędzia Wspaniałego Pasterza, Jezusa (Jana 10:4, 14).

11. Jak możesz skuteczniej pomagać osobie, z którą studiujesz Biblię?

¹¹ Jak mógłbyś to robić skuteczniej? Przede wszystkim zapoznaj się z wersetami biblijnymi dotyczącymi rozpatrywanego tematu. Nim zaczniesz dane zagadnienie wyjaśniać innym, sam musisz je rozumieć. Poza tym w czasie studium staraj się utrzymywać godną, ale miłą atmosferę. Zainteresowani, nawet bardzo młodzi, lepiej się uczą, gdy są odprężeni, a nauczyciel okazuje im szacunek i życzliwość (Przysłów 16:21).

12. Jak mógłbyś zadbać o to, by zainteresowany rozumiał poznawane nauki?

¹² Jako nauczyciel, zapewne nie chcesz, by zainteresowany mechanicznie powtarzał poznawane informacje. Pomóż mu je pojąć. Na to, jak dalece rozumie twoje wywody, ma wpływ jego wykształcenie, doświadczenie życiowe oraz znajomość Biblii. Dlatego zastanów się, czy pojmuje znaczenie wersetów podanych w studiowanym materiale. Możesz to ustalić, posługując się pytaniami, na które nie da się odpowiedzieć jedynie twierdząco bądź przecząco, lecz które wymagają udzielenia wyjaśnień (Łukasza 9:18-20). Bywa jednak i tak, że zainteresowani wahają się pytać swych nauczycieli. Dowiadują się nowych rzeczy, nie rozumiejąc do końca poprzednich. Zachęcaj więc studiującego, aby zadawał pytania lub sygnalizował, gdy coś nie jest dla niego całkiem jasne (Marka 4:10; 9:32, 33).

13. Jak możesz pomóc zainteresowanemu stać się nauczycielem?

¹³ Ważnym celem prowadzenia z kimś studium Biblii jest dopomożenie mu w zostaniu nauczycielem (Galatów 6:6). Dlatego w ramach powtórki mógłbyś poprosić zainteresowanego, żeby prostymi słowami wytłumaczył ci określone zagadnienie, jak gdyby objaśniał je komuś, kto słyszy o nim po raz pierwszy. Kiedy później nabędzie kwalifikacji niezbędnych do uczestniczenia w służbie kaznodziejskiej, możesz go zaprosić, by ci w niej towarzyszył. Współpracując z tobą, poczuje się swobodniej i szybciej nabierze śmiałości, a w końcu będzie gotów głosić samodzielnie.

Pomóż zainteresowanemu stać się przyjacielem Jehowy

14. Do czego przede wszystkim powinieneś dążyć jako nauczyciel i dzięki czemu uda ci się to osiągnąć?

¹⁴ Każdy chrześcijański nauczyciel usilnie stara się pomóc studiującemu w pozyskaniu przyjaźni Jehowy. Możesz to robić nie tylko słowami, lecz również własnym przykładem. Potrafi on wywrzeć potężny wpływ na serca zainteresowanych. Czyny rzeczywiście mówią głośniej niż słowa, zwłaszcza gdy chodzi o zaszczepianie studiującemu przymiotów moralnych i rozbudzanie w nim gorliwości. Jeśli dostrzega on, że to, co mówisz i robisz, wynika z bliskiej więzi z Jehową, zapewne chętniej sam ją nawiąże.

15. (a) Dlaczego to takie ważne, by zainteresowany rozwinął w sobie właściwe pobudki do służenia Jehowie? (b) Jak można pomóc zainteresowanemu w dalszym robieniu postępów duchowych?

¹⁵ Niewątpliwie pragniesz, aby zainteresowany służył Jehowie z miłości do Niego, a nie z obawy przed zagładą w Armagedonie. Gdy pomagasz mu rozwijać właściwe pobudki, budujesz z materiałów ogniotrwałych, dzięki którym przetrwa próby wiary (1 Koryntian 3:10-15). Niewłaściwe pobudki, na przykład przesadne pragnienie wzorowania się na tobie czy na innej osobie, nie dadzą mu siły do przeciwstawienia się niechrześcijańskim wpływom ani odwagi do czynienia tego, co słuszne. Pamiętaj, że nie będziesz pouczał zainteresowanego bez końca. Póki masz taką okazję, zachęcaj go, by się przybliżał do Jehowy przez codzienne czytanie Słowa Bożego i rozmyślanie nad jego treścią. W ten sposób będzie sobie przyswajał „wzór zdrowych słów” z Biblii oraz opartych na niej publikacji nawet wtedy, gdy już przestaniesz z nim studiować (2 Tymoteusza 1:13).

16. Jak można nauczyć zainteresowanego modlić się z głębi serca?

¹⁶ W zbliżeniu się do Jehowy może też pomóc zainteresowanemu modlenie się z głębi serca. Jak go tego nauczyć? Mógłbyś mu wskazać modlitwę wzorcową Jezusa oraz wiele płynących z serca modlitw zapisanych w Biblii, na przykład w Psalmach (Psalmy 17, 86, 143; Mateusza 6:9, 10). Poza tym gdy zainteresowany będzie słuchał, jak ty się modlisz na początku i na końcu studium, dostrzeże, jakimi uczuciami darzysz Jehowę. Dlatego twoje modlitwy zawsze powinny stanowić dowód twej szczerości i otwartości, a także równowagi duchowej i emocjonalnej.

Zabiegaj o wybawienie swych dzieci

17. Jak rodzice mogą pomóc dzieciom trzymać się ścieżki wiodącej do wybawienia?

¹⁷ Rzecz jasna chcemy też wybawić członków naszych rodzin. Dzieci chrześcijańskich rodziców przeważnie są szczere i ‛stałe w wierze’. Jednak w sercach niektórych młodych prawda nie zakorzenia się głęboko (1 Piotra 5:9; Efezjan 3:17; Kolosan 2:7). Niejeden z nich, gdy dorasta lub już dorośnie, opuszcza chrześcijańską drogę. Jeżeli masz dzieci, jak mógłbyś zmniejszyć prawdopodobieństwo takiego zdarzenia? Przede wszystkim staraj się wytwarzać w domu miłą atmosferę. Szczęśliwe życie rodzinne stanowi podstawę właściwego poglądu na władzę, doceniania zdrowych zasad oraz utrzymywania serdecznych stosunków z innymi (Hebrajczyków 12:9). Zażyła więź między domownikami może ułatwić dziecku nawiązanie przyjaźni z Jehową (Psalm 22:10). Silne rodziny działają wspólnie, nawet jeśli ojciec i matka muszą poświęcić na to czas, który mogliby przeznaczyć na sprawy osobiste. W ten sposób własnym przykładem uczą swe pociechy podejmowania właściwych decyzji. Rodzice, wasze dzieci najbardziej potrzebują nie dóbr materialnych, lecz was — waszego czasu, energii i miłości. Czy im to wszystko dajecie?

18. Na jakie pytania rodzice powinni pomóc dzieciom znaleźć odpowiedzi?

¹⁸ Chrześcijańscy ojcowie i matki nigdy nie powinni zakładać, że ich pociechy niejako automatycznie zostaną chrześcijanami. Daniel, starszy mający pięcioro dzieci, zauważył: „Rodzice muszą poświęcać czas na pomaganie dzieciom w rozwiewaniu wątpliwości, z którymi na pewno stykają się w szkole i w innych miejscach. Muszą cierpliwie pomagać im znajdować odpowiedzi na takie pytania, jak: Czy faktycznie żyjemy w czasie końca? Czy rzeczywiście istnieje tylko jedna religia prawdziwa? Dlaczego jakiś pozornie miły kolega szkolny nie stanowi dobrego towarzystwa? Czy stosunki przedmałżeńskie zawsze są niewłaściwe?” Ojcowie i matki, możecie liczyć na to, iż Jehowa pobłogosławi wasze starania, gdyż On także interesuje się pomyślnością waszych dzieci.

19. Dlaczego najlepiej jest, gdy rodzice studiują ze swymi dziećmi osobiście?

¹⁹ Niektórzy rodzice odnoszą wrażenie, że nie potrafią prowadzić studium ze swymi dziećmi. Nie powinniście jednak tak uważać, gdyż nikt nie nadaje się do tego lepiej niż wy sami (Efezjan 6:4). Studiując z nimi, przekonacie się, co mają w swych sercach i umysłach. Czy wypowiadają się szczerze, czy raczej bez entuzjazmu? Czy naprawdę wierzą w to, czego się dowiadują? Czy Jehowa jest dla nich realną osobą? Odpowiedzi na te i jeszcze inne ważne pytania uzyskacie tylko w trakcie osobistego studium z dziećmi (2 Tymoteusza 1:5).

20. Jak rodzice mogą zadbać o to, by studium rodzinne sprawiało radość i przynosiło pożytek?

²⁰ Co pomoże wam regularnie prowadzić już zapoczątkowane studium rodzinne? Joseph, starszy mający syna i córkę, mówi: „Studium rodzinne, podobnie jak wszystkie studia biblijne, powinno sprawiać radość, być czymś, czego każdy wyczekuje. Dlatego my nie trzymamy się zbyt sztywno czasu. Zdarza się, że nasze studium trwa godzinę, ale niekiedy wykorzystujemy nawet skromne dziesięć minut. Dla dzieci jest ono wydarzeniem tygodnia między innymi dlatego, iż odgrywamy scenki z książki Mój zbiór opowieści biblijnych.a Wywiera to na nich głębokie wrażenie i pomaga im w pełni zrozumieć dane zagadnienie, co jest znacznie ważniejsze niż liczba omówionych akapitów”.

21. Kiedy rodzice mogą pouczać swe dzieci?

²¹ Rzecz jasna pouczanie dzieci nie może się ograniczać do formalnego studium (Powtórzonego Prawa 6:5-7). Wspomniany na wstępie Świadek z Tajlandii powiedział: „Dobrze pamiętam, jak razem z tatą jeździliśmy rowerami głosić w odległych zakątkach terenu naszego zboru. Nie ulega wątpliwości, że to właśnie dzięki pięknemu przykładowi rodziców oraz pouczeniom, których nam udzielali w każdych okolicznościach, postanowiliśmy podjąć służbę pełnoczasową. A te pouczenia stale okazują się skuteczne. Po dziś dzień pracuję w najdalszych zakątkach symbolicznego pola!”

22. Co osiągniesz, ‛zwracając uwagę na siebie i na swe nauczanie’?

²² Już wkrótce, w najodpowiedniejszym momencie, Jezus przyjdzie wykonać wyrok Boży na teraźniejszym systemie. To doniosłe wydarzenie przejdzie potem do historii, a wierni słudzy Jehowy nadal będą Mu służyć z myślą o wiecznotrwałym wybawieniu. Czy spodziewasz się znaleźć wśród nich razem ze swymi dziećmi i zainteresowanymi? Wobec tego pamiętaj o radzie: „Stale zwracaj uwagę na siebie i na swe nauczanie. Trwaj przy tych rzeczach, bo to czyniąc, wybawisz zarówno siebie, jak i tych, którzy cię słuchają” (1 Tymoteusza 4:16).

[Przypis]

Czy potrafisz wyjaśnić?

• Jakie nastawienie winniśmy przejawiać, chociaż nie znamy dokładnej pory wykonania wyroku Bożego?

• W jaki sposób możemy ‛zważać na swe nauczanie’?

• Jak pomóc zainteresowanemu nawiązać przyjaźń z Jehową?

• Dlaczego to takie ważne, by rodzice nie szczędzili czasu na pouczanie dzieci?

[Ilustracja na stronie 15]

Godna, lecz miła atmosfera sprzyja uczeniu się

[Ilustracja na stronie 18]

Dzięki odgrywaniu scenek biblijnych, na przykład o wydaniu przez Salomona wyroku w sprawie dwóch nierządnic, studium rodzinne sprawia więcej radości