Lojalność przynosi korzyści

W NIEKTÓRYCH krajach dzieci uwielbiają rzucać w siebie rzepami. Niezależnie od tego, co się potem robi — chodzi, biega, otrząsa czy podskakuje — rzepy trzymają się odzieży. Aby się ich pozbyć, trzeba je po prostu kolejno odrywać. Maluchy uważają to za pyszną zabawę.

Rzecz jasna nie każdy lubi być obrzucony rzepami, ale każdego zdumiewa to, jak mocno potrafią przywrzeć. Podobną cechą odznacza się osoba lojalna. Utrzymuje z kimś trwałą więź i nawet w trudnych okolicznościach wiernie spełnia wynikające z niej powinności. Słowo „lojalność” przywodzi na myśl takie zalety, jak wierność, przywiązanie czy oddanie. Zapewne cenisz sobie, gdy ktoś przejawia lojalność wobec ciebie. Ale czy jesteś zdecydowany sam ją okazywać? Jeśli tak, to wobec kogo powinieneś być lojalny?

Wierność nieodzowna w małżeństwie

Lojalność jest niezbędna w małżeństwie. Niestety, często jej tam brakuje. Jeżeli mąż i żona dotrzymują przysięgi małżeńskiej — czyli pozostają razem i wzajemnie zabiegają o swoje dobro — to robią ważny krok na drodze do zaznawania szczęścia i bezpieczeństwa. Dlaczego? Ponieważ ludzie zostali tak stworzeni, że odczuwają potrzebę okazywania lojalności i tego samego oczekują od innych. Gdy w ogrodzie Eden Bóg połączył węzłem małżeńskim Adama i Ewę, oświadczył: „Mężczyzna opuści ojca i matkę i przylgnie do swej żony”. To samo odnosiło się do żony — miała przylgnąć do swego męża. Oboje mieli dochowywać sobie wierności i ze sobą współpracować (Rodzaju 2:24; Mateusza 19:3-9).

Od tego czasu minęło już tysiące lat. Ale czy to znaczy, że lojalność małżeńska wyszła z mody? Większość ludzi odpowiedziałaby przecząco. Sondaż przeprowadzony w Niemczech wykazał, że 80 procent respondentów uznało wierność małżeńską za bardzo ważną. W kolejnej ankiecie poproszono mężczyzn oraz kobiety o wyliczenie pięciu najbardziej pożądanych cech u osób płci przeciwnej. Obie grupy najwyżej ceniły wierność.

Lojalność rzeczywiście stanowi element mocnego fundamentu udanego małżeństwa. Ale jak się dowiedzieliśmy z poprzedniego artykułu, częściej bywa ona wychwalana niż okazywana. Na przykład w wielu krajach niewierność stanowi istną plagę, o czym świadczy wysoka liczba rozwodów. Jak pary małżeńskie mogą się przeciwstawić tej tendencji i przejawiać wobec siebie lojalność?

Lojalność warunkiem trwałości małżeństwa

Małżonkowie okazują sobie lojalność, gdy wręcz szukają okazji, by potwierdzać swe oddanie. Na przykład lepiej jest mówić „nasze” zamiast „moje” — a więc „nasi przyjaciele”, „nasze dzieci”, „nasz dom”, „nasze przeżycia” i tak dalej. Przy układaniu planów albo podejmowaniu decyzji — co do miejsca zamieszkania, pracy zawodowej, wychowania dzieci, rozrywki, urlopu bądź spraw religijnych — mąż i żona powinni brać pod uwagę odczucia i opinię drugiej strony (Przysłów 11:14; 15:22).

Partnerzy małżeńscy dowodzą lojalności także wtedy, gdy dają sobie nawzajem odczuć, że są potrzebni i chciani. Jeśli jeden z partnerów zachowuje się zbyt swobodnie wobec osoby płci odmiennej, współmałżonek traci poczucie bezpieczeństwa. Biblia radzi mężczyźnie przylgnąć do ‛żony swej młodości’. Mąż nie może sobie pozwolić na zabieganie o względy kobiety niebędącej jego żoną, nie mówiąc już o jakichkolwiek kontaktach seksualnych z taką osobą. Biblia ostrzega: „Każdemu, kto cudzołoży z kobietą, nie dostaje serca; kto to czyni, przywodzi swą duszę do zguby”. Takim samym miernikom wierności musi sprostać żona (Przysłów 5:18; 6:32).

Czy wierność małżeńska jest warta zachodu? Jak najbardziej. Sprzyja stabilności i trwałości tego związku. Przynosi też korzyści każdemu z małżonków. Na przykład jeśli mąż wiernie dba o dobro żony, to nie czuje się ona zagrożona i ukazuje swoje najszlachetniejsze przymioty. To samo potwierdza się w wypadku mężów. Gdy mężczyzna pozostaje lojalny wobec żony, łatwiej mu też trzymać się prawych zasad w innych dziedzinach życia.

W trudnych chwilach lojalność daje małżonkom poczucie bezpieczeństwa. Natomiast w małżeństwach, w których jej brakuje, problemy często prowadzą do separacji lub rozwodu. Ale taka decyzja, zamiast rozwiązać sprawę, na ogół przysparza nowych kłopotów. W latach osiemdziesiątych XX wieku pewien znany projektant mody opuścił żonę i dzieci. Czy to go uszczęśliwiło? Dwadzieścia lat później przyznał, że rozstanie przyniosło mu „samotność i niepokój oraz bezsenność, bo nie mógł powiedzieć swym dzieciom dobranoc”.

Lojalność rodziców i dzieci

Gdy rodzice są wobec siebie lojalni, postawę taką przypuszczalnie przejmą również ich dzieci. Jeżeli wzrastają w atmosferze lojalności i miłości, to w późniejszym życiu łatwiej im będzie postępować w sposób odpowiedzialny wobec współmałżonka oraz wobec starzejących się i podupadających na zdrowiu rodziców (1 Tymoteusza 5:4, 8).

Ale rodzice nie zawsze pierwsi tracą sprawność. Czasami długotrwałej opieki wymaga dziecko. Na przykład Gertrud i Herbert, będący Świadkami Jehowy, ponad 40 lat zajmowali się swoim synem, Dietmarem, który cierpiał na dystrofię mięśniową. Zmarł w listopadzie 2002 roku, a przez ostatnie siedem lat swego życia wymagał całodobowej opieki. Rodzice z miłością się o niego troszczyli. Nawet zainstalowali w domu sprzęt medyczny i przeszli odpowiednie szkolenie. Cóż za piękny przykład lojalności w rodzinie!

Lojalność niezbędna w przyjaźni

„Można być szczęśliwym bez współmałżonka, ale nie sposób bez przyjaciela” — uważa Birgit. Zapewne przyznasz jej rację. Lojalny, bliski przyjaciel — niezależnie od twego stanu cywilnego — potrafi cię podnieść na duchu i wzbogacić twoje życie. Rzecz jasna jeśli masz partnera małżeńskiego, twoim najbliższym przyjacielem powinien być właśnie on.

Przyjaciel to ktoś więcej niż znajomy. Znajomych możemy mieć wielu: sąsiadów, kolegów i ludzi, których okazyjnie spotykamy. Natomiast prawdziwa przyjaźń wymaga czasu, sił i zaangażowania emocjonalnego. To zaszczyt być czyimś przyjacielem. Przyjaźń przysparza korzyści, ale też nakłada pewne obowiązki.

Konieczna jest wymiana myśli. Czasami wynika ona z potrzeby chwili. „Gdy któraś z nas ma kłopoty, dzwonimy do siebie raz lub dwa razy w tygodniu. To wielka ulga wiedzieć, że jest ktoś, kto cię chętnie wysłucha” — wyjaśnia Birgit. Odległość wcale nie musi przeszkadzać w utrzymywaniu przyjaźni. Gerda i Helga mieszkają tysiące kilometrów od siebie, a mimo to są przyjaciółkami już ponad 35 lat. „Regularnie do siebie piszemy o swych przeżyciach i najskrytszych uczuciach, czy to radosnych, czy smutnych” — mówi Gerda. „Ogromnie się cieszę, gdy przychodzi poczta od Helgi. Po prostu nadajemy na tych samych falach”.

Lojalność jest niezbędna w przyjaźni. Jeden jedyny akt nielojalności może zniszczyć długoletnie więzi. Przyjaciele zwykle doradzają sobie nawet w poufnych sprawach. Szczerze ze sobą rozmawiają, nie bojąc się, że ktoś ich zlekceważy lub zawiedzie okazane zaufanie. Biblia oznajmia: „Prawdziwy towarzysz miłuje przez cały czas i jest bratem urodzonym na czasy udręki” (Przysłów 17:17).

Skoro przyjaciele mają wpływ na nasz sposób myślenia, nasze uczucia i zachowanie, ważne jest, żebyśmy się przyjaźnili z ludźmi żyjącymi tak jak my. Staraj się na przykład pielęgnować przyjaźń z tymi, którzy podzielają twoje wierzenia, poglądy na moralność oraz kryteria dobra i zła. Dzięki takim przyjaciołom łatwiej osiągniesz zamierzone cele. Poza tym dlaczego miałoby ci zależeć na bliskich kontaktach z kimś, kto kieruje się odmiennymi zasadami i normami moralnymi? Biblia kładzie nacisk na dobór właściwych przyjaciół, gdy mówi: „Kto chodzi z mądrymi, stanie się mądry, lecz kto się zadaje z głupcami, temu źle się powiedzie” (Przysłów 13:20).

Lojalności można się nauczyć

Kiedy dziecko nauczy się obrzucać kogoś rzepami, prawdopodobnie będzie chciało ciągle się w to bawić. To samo można powiedzieć o osobie lojalnej. Dlaczego? Im częściej okazujemy lojalność, tym łatwiej nam to przychodzi. Jeśli ktoś za młodu nauczy się lojalności w gronie rodzinnym, później bez większego trudu nawiąże oparte na niej przyjaźnie. Po jakimś czasie takie silne i trwałe więzy przyjaźni mogą utorować drogę do lojalności w małżeństwie. Ułatwią także zachowanie lojalności w najważniejszej ze wszystkich przyjaźni.

Jezus powiedział, że największe przykazanie dotyczy miłowania Jehowy Boga całym sercem, całą duszą, całym umysłem i całą siłą (Marka 12:30). Jak z tego wynika, jesteśmy winni Bogu bezwzględną lojalność. Zapewnia to obfite błogosławieństwa. Jehowa nigdy nas nie zawiedzie ani nie rozczaruje, gdyż tak mówi o sobie: „Ja bowiem jestem lojalny” (Jeremiasza 3:12). Lojalność i wierność wobec Boga przynosi wiecznotrwałe dobrodziejstwa (1 Jana 2:17).

[Napis na stronie 6]

Lojalny, bliski przyjaciel podniesie cię na duchu

[Ilustracja na stronie 5]

W lojalnej rodzinie wszyscy się o siebie troszczą