Dlaczego Dawid się nie bał?

CZY czasem ogarnia cię strach? — a Większość z nas niekiedy się czegoś boi. Co możesz wtedy zrobić? — Zwróć się do kogoś, kto jest większy i silniejszy od ciebie, na przykład do taty lub mamy. O tym, gdzie jeszcze możemy szukać pomocy, uczymy się wiele od Dawida. Śpiewał on Bogu: „Będę ufał tobie. (...) W Bogu pokładam ufność; nie będę się lękał” (Psalm 56:3, 4).

Jak myślisz, od kogo Dawid nauczył się odwagi? Od rodziców? — Z pewnością tak. Jego ojciec, Jesse, był wiernym przodkiem Jezusa Chrystusa, obiecanego przez Boga „Księcia Pokoju” (Izajasza 9:6; 11:1-3, 10). Z kolei ojcem Jessego, a dziadkiem Dawida, był Obed. Jedna z ksiąg biblijnych nosi imię matki Obeda. Czy wiesz, jak się nazywała? — To Rut, żona Boaza, znana z lojalności (Rut 4:21, 22).

Oczywiście Rut i Boaz umarli na długo przed urodzeniem się Dawida. Być może słyszałeś o matce Boaza, praprababce Dawida. Mieszkała w Jerychu i udzieliła pomocy izraelskim zwiadowcom. Wywiesiła z okna szkarłatny sznur, dzięki czemu ocaliła swą rodzinę, gdy runęły mury Jerycha. Wiesz, o kim mowa? — O Rachab, która została czcicielką Jehowy i jest dla chrześcijan wzorem odwagi (Jozuego 2:1-21; 6:22-25; Hebrajczyków 11:30, 31).

Mama i tato na pewno opowiadali Dawidowi o tych wiernych sługach Jehowy, ponieważ jako rodzice mieli obowiązek pouczać swe dzieci (Powtórzonego Prawa 6:4-9). Nadszedł czas, gdy prorok Boży Samuel został posłany, by wybrać Dawida, najmłodszego syna Jessego, na przyszłego króla Izraela (1 Samuela 16:4-13).

Pewnego dnia Jesse poleca Dawidowi zanieść żywność trzem starszym braciom walczącym z nieprzyjaciółmi Boga, Filistynami. Po przybyciu Dawid biegnie na pole bitwy i słyszy, jak olbrzym Goliat drwi z „szeregów bojowych Boga żywego”. Nikt nie ma odwagi przyjąć wyzwania rzuconego przez Goliata. Kiedy król Saul się dowiaduje, że Dawid jest chętny do walki, wzywa go do siebie. Ale widząc go, mówi: „Jesteś jeszcze chłopcem”.

Dawid wyjaśnia Saulowi, że zabił lwa i niedźwiedzia, które porwały owce ze stada. Goliat „na pewno będzie jak jeden z nich” — zaręcza Dawid. „Idź i niech Jehowa będzie z tobą” — mówi Saul. Dawid znajduje pięć gładkich kamieni i wkłada je do torby pasterskiej, bierze procę i idzie zmierzyć się z olbrzymem. Na widok niepozornego chłopca Goliat krzyczy: „Podejdź no do mnie, a dam twoje ciało ptactwu”. Dawid odpowiada: „Przychodzę do ciebie z imieniem Jehowy”, a następnie woła: „Z całą pewnością cię zabiję”.

Potem Dawid biegnie w stronę Goliata, wyciąga z torby kamień, wkłada do procy i ciska prosto w czoło przeciwnika. Gdy Filistyni widzą, że olbrzym nie żyje, wpadają w przerażenie i uciekają. Izraelici ścigają ich i wygrywają bitwę. Przeczytaj razem z rodziną całą tę historię opisaną w Księdze 1 Samuela 17:12-54.

Jako młoda osoba możesz się nieraz bać usłuchać przykazań Jehowy. Młody Jeremiasz z początku się bał, ale Bóg mu powiedział: „Nie lękaj się (...), bo ‚ja jestem z tobą’”. Jeremiasz nabrał odwagi i głosił, tak jak polecił mu Bóg. Jeśli ufasz Jehowie, to podobnie jak Dawid i Jeremiasz zdołasz pokonać strach (Jeremiasza 1:6-8).