Czytelnicy pytają...

O jakim raju mówi Biblia?

▪ Umierającemu mężczyźnie, który śmiało dał wyraz swojej wierze, Jezus obiecał: „Będziesz ze mną w Raju” (Łukasza 23:43). Gdzie miał być ten raj? W niebie? Na ziemi? A może mężczyzna ten trafił najpierw do jakiegoś przejściowego miejsca, w którym ludzie czekają na sąd?

W raju żyli nasi prarodzice. W Biblii czytamy: „Jehowa Bóg zasadził ogród w Edenie, od wschodu, i tam umieścił człowieka, którego ukształtował. I Jehowa Bóg wziął człowieka, i umieścił go w ogrodzie Eden, aby go uprawiał i o niego dbał” (Rodzaju 2:8, 15). W przekładzie tego fragmentu na język grecki słowo „ogród” oddano przez parádeisos, czyli „raj”.

Podobnie jak rodzina stara się powiększyć dom, gdy przychodzą na świat kolejne dzieci, tak nasi pierwsi rodzice w miarę rozrastania się rodziny ludzkiej mieli poszerzać granice raju. Bóg polecił im: „Napełnijcie ziemię i opanujcie ją” (Rodzaju 1:28).

A zatem Stwórca chciał, by ludzie mieszkali i wychowywali potomstwo w raju na ziemi. Żyliby w tym ziemskim ogrodzie wiecznie — cmentarze nie byłyby potrzebne! Ziemia miała być ich domem na zawsze. Nic dziwnego, że tak nas zachwycają cuda natury! Zostaliśmy przecież stworzeni do życia na pięknej planecie.

Czy Jehowa zmienił swoje zamierzenie? Nie. On sam oświadczył: „Tak też będzie z moim słowem, które wychodzi z moich ust. Nie wróci do mnie bezowocne, lecz uczyni to, w czym mam upodobanie” (Izajasza 55:11). Poza tym po upływie około 3000 lat od stworzenia człowieka zapewnił, że „nie stworzył jej [ziemi] po prostu na nic”, ale „ukształtował ją po to, żeby była zamieszkana” (Izajasza 45:18). Zamierzenie Boże pozostaje niezmienne. Ziemia znowu będzie rajem.

Wiele fragmentów biblijnych dotyczących rajskich warunków to właśnie opisy życia na ziemi. Na przykład prorok Izajasz napisał: „Pobudują domy i będą w nich mieszkać; zasadzą winnice i będą spożywać ich owoce” (Izajasza 65:21). Gdzie buduje się domy, sadzi winnice i spożywa owoce? Oczywiście na ziemi. Księga Przysłów 2:21 zawiera jednoznaczną obietnicę: „Prostolinijni (...) będą przebywać na ziemi”.

Również Jezus mówił o raju na ziemi. To prawda, że uczył też o niebiańskim raju, ale życie w nim przyrzekł tylko niewielkiej grupie wybranych (Łukasza 12:32). Osoby te po śmierci są wskrzeszane do życia w niebie, by w przyszłości razem z Chrystusem panować nad rajską ziemią (Objawienie 5:10; 14:1-3). Ci niebiańscy władcy dopilnują, żeby nasza planeta była odpowiednio zadbana i zarządzana według zasad Bożych.

Jezus dobrze znał zamierzenie Boże co do ziemi. Przecież przebywał w niebie ze swoim Ojcem, gdy był stwarzany ogród Eden. W przyszłym ziemskim raju będą mogli żyć wszyscy, którzy dzisiaj przejawiają wiarę (Jana 3:16). Każdemu, kto spełnia ten warunek, Jezus obiecuje: „Będziesz ze mną w Raju” (Łukasza 23:43).

[Prawa własności do ilustracji, strona 25]