„Bądź odważny i bardzo silny”
„Bądź odważny i bardzo silny (...) Jehowa, twój Bóg, jest z tobą” (JOZ. 1:7-9).
JAK BYŚ ODPOWIEDZIAŁ?
Jak Henoch i Noe okazywali odwagę?
Jaki przykład wiary i odwagi dały pewne kobiety ze starożytności?
Jakie przykłady odważnego zachowania młodych robią na tobie szczególne wrażenie?
1, 2. (a) Co jest nieraz potrzebne, abyśmy mogli trzymać się w życiu prawych zasad? (b) Co teraz omówimy?
ODWAGA jest przeciwieństwem strachu, nieśmiałości i tchórzostwa. Osobę odważną zazwyczaj kojarzymy z kimś silnym, dzielnym i śmiałym. Nieraz jednak potrzebujemy innego rodzaju odwagi, który pomaga nam trzymać się w życiu prawych zasad.
2 Wiele postaci biblijnych nieustraszenie stawiało czoła bardzo trudnym sytuacjom. Inni okazywali odwagę w okolicznościach, z jakimi słudzy Jehowy spotykają się na co dzień. Czego uczymy się z przykładów odwagi zawartych w Piśmie Świętym? Jak możemy przejawiać tę cechę?
ODWAŻNI ŚWIADKOWIE W BEZBOŻNYM ŚWIECIE
3. Co Henoch przepowiadał bezbożnym ludziom?
3 Przed potopem trzeba było wielkiej odwagi, żeby występować w roli świadka Boga Jehowy pośród ówczesnych niegodziwych ludzi. Niemniej Henoch, „siódmy w linii od Adama”, śmiało ogłaszał prorocze orędzie: „Oto przyszedł Jehowa ze swymi świętymi miriadami, aby nad wszystkimi dokonać sądu i aby wszystkim bezbożnym udowodnić winę w związku ze wszystkimi ich bezbożnymi uczynkami, które bezbożnie popełnili, oraz w związku ze wszystkimi szokującymi rzeczami, które mówili przeciwko niemu bezbożni grzesznicy” (Judy 14, 15). Henoch mówił tak, jak gdyby to się już wydarzyło, bo jego proroctwo miało się z całą pewnością spełnić. I bezbożni ludzie rzeczywiście poginęli w ogólnoziemskim potopie!
4. Pomimo jakich okoliczności Noe ‛chodził z Bogiem’?
4 Potop nadszedł w roku 2370 p.n.e., ponad 650 lat po tym, jak prorokował Henoch. W międzyczasie jednak urodził się Noe, założył rodzinę i wraz z synami zbudował arkę. Zbuntowani aniołowie materializowali się i brali sobie za żony piękne kobiety. Z tych związków rodzili się nefilimowie. Ponadto rozpleniła się niegodziwość, toteż ziemia została napełniona przemocą (Rodz. 6:1-5, 9, 11). Mimo tak niesprzyjających okoliczności „Noe chodził z prawdziwym Bogiem” i jako „głosiciel prawości” śmiało dawał świadectwo (odczytaj 2 Piotra 2:4, 5). W obecnych dniach ostatnich potrzebujemy podobnej odwagi.
ONI OKAZYWALI WIARĘ I ODWAGĘ
5. Jak Mojżesz okazywał wiarę i odwagę?
5 Przykładną wiarą i odwagą cechował się Mojżesz (Hebr. 11:24-27). W latach 1513-1473 p.n.e. służył Bogu za narzędzie do wyprowadzenia Izraelitów z Egiptu i do kierowania nimi na pustkowiu. Chociaż czuł się niekompetentny, podjął się tego zadania (Wyjścia 6:12). Razem z bratem, Aaronem, wielokrotnie stawał przed obliczem despotycznego faraona i odważnie zapowiadał po kolei dziesięć plag, za sprawą których Jehowa pohańbił egipskie bóstwa i wyzwolił swój lud (Wyjścia, rozdziały 7-12). Mojżesz okazywał wiarę i odwagę, ponieważ nieustannie cieszył się wsparciem Boga. My również możemy na nie liczyć (Powt. Pr. 33:27).
6. Dzięki czemu w razie przesłuchania przez władze zdołamy odważnie dać świadectwo?
6 Musimy przejawiać taką odwagę jak Mojżesz, ponieważ Jezus oznajmił: „Ze względu na mnie będziecie ciągani przed namiestników i królów, na świadectwo im i narodom. Jednakże gdy was wydadzą, nie zamartwiajcie się, jak lub co macie mówić, gdyż to, co macie mówić, będzie wam dane w owej godzinie; bo to nie wy mówicie, lecz duch waszego Ojca mówi przez was” (Mat. 10:18-20). Gdybyśmy byli przesłuchiwani przez władze świeckie, duch Jehowy uzdolni nas do tego, byśmy dali świadectwo taktownie, a jednocześnie z wiarą i odwagą (odczytaj Łukasza 12:11, 12).
7. Dlaczego Jozue odznaczał się odwagą i odniósł sukces?
7 Regularne analizowanie Prawa Bożego pomogło nabrać wiary i odwagi następcy Mojżesza — Jozuemu. W roku 1473 p.n.e. naród izraelski był gotowy wkroczyć do Ziemi Obiecanej. Bóg polecił: „Bądź odważny i bardzo silny”. Jeśli Jozue nie odstąpi od Prawa, to będzie postępował mądrze i odniesie sukces. Jehowa powiedział mu: „Nie drżyj ani się nie przerażaj, bo Jehowa, twój Bóg, jest z tobą wszędzie, dokądkolwiek idziesz” (Joz. 1:7-9). Jakże te słowa musiały go pokrzepić! I Bóg rzeczywiście z nim był, bowiem główny podbój Ziemi Obiecanej zajął raptem sześć lat! Izraelici uporali się z tym zadaniem do roku 1467 p.n.e.
DZIELNE KOBIETY, KTÓRE STANĘŁY PO STRONIE BOGA
8. Jakim wzorem wiary i odwagi jest dla nas Rachab?
8 Na przestrzeni wieków po stronie Jehowy opowiedziało się wiele odważnych kobiet. Na przykład pewna nierządnica z Jerycha imieniem Rachab, kierując się wiarą w Boga, odważnie ukryła dwóch szpiegów wysłanych przez Jozuego i zmyliła królewskich sług. Gdy Izraelici zdobywali miasto, ocalała razem z domownikami. Porzuciła grzeszne postępowanie, stała się wierną czcicielką Jehowy i weszła w skład linii rodowej Mesjasza (Joz. 2:1-6; 6:22, 23; Mat. 1:1, 5). Jak wspaniałych błogosławieństw dostąpiła za to, że odznaczała się wiarą i odwagą!
9. Jak Debora, Barak i Jael okazali odwagę?
9 Kiedy około roku 1450 p.n.e. umarł Jozue, sprawiedliwości w Izraelu zaczęli bronić sędziowie. Na przykład gdy kananejski król Jabin już od 20 lat uciskał naród wybrany, Bóg polecił prorokini Deborze pobudzić do działania sędziego Baraka. Barak zebrał na górze Tabor 10 000 mężczyzn. Był gotowy walczyć z dowódcą armii Jabina, Syserą, który wkroczył do doliny potoku Kiszon z wojskiem oraz 900 rydwanami wojennymi. Gdy Izraelici weszli do tej szerokiej doliny, Jehowa wywołał nagłą powódź, wskutek czego teren zamienił się w grzęzawisko i kananejskie rydwany zostały unieruchomione. Żołnierze Baraka odnieśli zwycięstwo, a „cały obóz Sysery padł od ostrza miecza”. Sam Sysera próbował się ukryć w namiocie Jael, ale gdy zasnął, ona pozbawiła go życia. To jej — zgodnie z proroczymi słowami, które Debora skierowała do Baraka — przypadł w udziale „piękny zaszczyt” tego zwycięstwa. Ponieważ Debora, Barak i Jael działali odważnie, ziemia Izraelitów „nie była odtąd niepokojona przez czterdzieści lat” (Sędz. 4:1-9, 14-22; 5:20, 21, 31). Wiele oddanych Bogu mężczyzn i kobiet okazywało podobną wiarę i odwagę.
NASZE SŁOWA MOGĄ DODAWAĆ ODWAGI
10. Skąd wiadomo, że nasze słowa mogą dodawać odwagi innym?
10 Nasze wypowiedzi mogą dodawać odwagi innym czcicielom Jehowy. W XI wieku p.n.e. król Dawid powiedział do swego syna Salomona: „Bądź odważny i silny i działaj. Nie bój się ani się nie przerażaj, bo Jehowa Bóg, mój Bóg, jest z tobą. On cię nie porzuci ani nie opuści, dopóki się nie zakończy całe dzieło usługiwania związane z domem Jehowy” (1 Kron. 28:20). Salomon działał z odwagą i zbudował w Jerozolimie wspaniałą świątynię dla Jehowy.
11. Jak na życie pewnego człowieka wpłynęły odważne słowa izraelskiej dziewczynki?
11 W X wieku p.n.e. odważne słowa izraelskiej dziewczynki okazały się błogosławieństwem dla pewnego trędowatego. Została ona uprowadzona do niewoli przez oddział grabieżczy i trafiła jako służąca do domu Naamana, dowódcy armii syryjskiej. Wiedząc o cudach, jakich Jehowa dokonywał przez Elizeusza, powiedziała żonie swego pana, że jeśli uda się on do Izraela, to prorok Boży go uleczy. Naaman faktycznie tak uczynił i odzyskał zdrowie. Stał się też czcicielem Jehowy (2 Król. 5:1-3, 10-17). Jeśli jesteś młodą osobą i kochasz Boga tak jak tamta dziewczynka, to On potrafi dodać ci odwagi do głoszenia nauczycielom, kolegom i innym ludziom.
12. Jak słowa Ezechiasza wpłynęły na jego poddanych?
12 Dobrze dobrane słowa mogą dodawać odwagi w chwilach zagrożenia. Gdy w VIII wieku p.n.e. przeciwko Jerozolimie wystąpili Asyryjczycy, król Ezechiasz powiedział swoim poddanym: „Bądźcie odważni i silni. Nie bójcie się ani się nie przerażajcie z powodu króla Asyrii i z powodu całego tłumu, który jest z nim; bo więcej jest z nami niż z nim. Z nim jest ramię cielesne, lecz z nami jest Jehowa, nasz Bóg, by nam pomagać i toczyć nasze bitwy”. Jaki był tego rezultat? „Na te słowa Ezechiasza, króla Judy, lud nabrał otuchy”! (2 Kron. 32:7, 8). Podobne wypowiedzi mogą dodawać odwagi zarówno nam, jak i naszym współwyznawcom, gdy jesteśmy nękani przez prześladowców.
13. Jakim przykładem odwagi był Abdiasz, zarządca domu króla Achaba?
13 Czasami odwaga uwidacznia się w tym, że czegoś nie mówimy. W X wieku p.n.e. Abdiasz, zarządca domu króla Achaba, odważnie ukrył stu proroków Jehowy „po pięćdziesięciu w jaskini”, aby nie zostali zgładzeni z rozkazu niegodziwej królowej Jezebel (1 Król. 18:4). Podobnie jak bogobojny Abdiasz, wielu nowożytnych lojalnych sług Jehowy odważnie chroniło współwyznawców, nie wyjawiając informacji o nich prześladowcom.
ESTERA — ODWAŻNA KRÓLOWA
14, 15. Jak królowa Estera wykazała się wiarą i odwagą i co to dało?
14 W V wieku p.n.e. królowa Estera wykazała się wielką wiarą i odwagą, gdy niegodziwy Haman uknuł spisek, by doprowadzić do zagłady wszystkich Żydów rozproszonych na terenie imperium perskiego. Nic dziwnego, że pogrążyli się oni w żałobie i pościli; niewątpliwie też modlili się z całego serca! (Est. 4:1-3). Królowa Estera była w ogromnej rozterce. Kuzyn Mardocheusz posłał jej kopię rozporządzenia upoważniającego do wymordowania Żydów i polecił, by stanęła przed królem i upraszała go o łaskę dla swego ludu. Każdemu jednak, kto udałby się do króla niewezwany, groziła śmierć (Est. 4:4-11).
15 Mimo to Mardocheusz powiedział Esterze: ‛Jeśli będziesz milczała, to ratunek przyjdzie skądinąd. A któż wie, czy właśnie nie na taki czas dostąpiłaś godności królewskiej?’. Estera poleciła Mardocheuszowi zebrać Żydów w Suzie i pościć w jej intencji. „Również ja będę pościć”, oznajmiła, „a potem pójdę do króla, co nie jest zgodne z prawem; i jeśli mam zginąć, to zginę” (Est. 4:12-17). Estera działała odważnie, a z księgi noszącej jej imię dowiadujemy się, że Bóg wybawił swój lud. W naszych czasach namaszczeni chrześcijanie oraz ich oddani towarzysze okazują podobną odwagę w obliczu prób — a ‛Ten, który wysłuchuje modlitwę’, zawsze jest po ich stronie (odczytaj Psalm 65:2; 118:6).
„ODWAGI!”
16. Jaki wzór Jezus zostawił młodym chrześcijanom?
16 W I wieku n.e., gdy Jezus miał 12 lat, pewnego razu został odnaleziony w świątyni, „jak siedział pośród nauczycieli i przysłuchiwał się im oraz zadawał im pytania. Wszyscy zaś, którzy się mu przysłuchiwali, byli zadziwieni jego zrozumieniem i odpowiedziami” (Łuk. 2:41-50). Jezus, chociaż młody, miał wystarczającą wiarę i odwagę, by zadawać pytania starszym nauczycielom w świątyni. Młodym chrześcijanom, którzy pamiętają o jego przykładzie, łatwiej będzie w pełni wykorzystywać okazje do ‛obrony wobec każdego, kto żąda uzasadnienia ich nadziei’ (1 Piotra 3:15).
17. Dlaczego Jezus zachęcał uczniów do okazywania odwagi i dlaczego my też jej potrzebujemy?
17 Jezus zachęcał innych do przejawiania odwagi (Mat. 9:2, 22). Swym uczniom powiedział: „Oto nadchodzi godzina, i już nadeszła, gdy się rozproszycie, każdy do swego domu, a mnie zostawicie samego; lecz ja nie jestem sam, ponieważ ze mną jest Ojciec. Powiedziałem wam to, żebyście dzięki mnie mieli pokój. Na świecie doznajecie ucisku, ale odwagi! Ja zwyciężyłem świat” (Jana 16:32, 33). Tak jak pierwsi naśladowcy Jezusa, obecnie spotykamy się z nienawiścią ze strony tego systemu rzeczy, nigdy jednak mu nie ulegnijmy. Rozmyślanie nad odważną postawą Syna Bożego doda nam otuchy, byśmy strzegli się splamienia światem. Jezus zwyciężył świat — i nam też może się to udać (Jana 17:16; Jak. 1:27).
„NABIERZ OTUCHY!”
18, 19. Jak apostoł Paweł dowodził wiary i odwagi?
18 Wiele prób znosił także apostoł Paweł. Któregoś razu Żydzi w Jerozolimie dosłownie by go rozszarpali, gdyby nie pomoc rzymskich żołnierzy. W nocy „stanął przy nim Pan i rzekł: ‚Nabierz otuchy! Bo jak w Jerozolimie dawałeś dokładne świadectwo o tym, co mnie dotyczy, tak musisz również złożyć świadectwo w Rzymie’” (Dzieje 23:11). Apostoł wziął sobie te słowa do serca.
19 Ponadto Paweł nieustraszenie ganił „prześwietnych apostołów”, którzy starali się skalać zbór w Koryncie (2 Kor. 11:5; 12:11). W przeciwieństwie do nich mógł wymienić dowody swojego apostolstwa — uwięzienia, bicia, niebezpieczne podróże, inne zagrożenia, głód, pragnienie, bezsenne noce oraz głęboką troskę o współwyznawców (odczytaj 2 Koryntian 11:23-28). Cóż za wspaniałe świadectwo wiary i odwagi! Wszystko to potwierdzało, że Bóg dodaje mu sił.
20, 21. (a) Podaj przykład świadczący o tym, że w życiu trzeba zdobywać się na odwagę. (b) W jakich sytuacjach musimy wykazywać się odwagą i czego możemy być pewni?
20 Nie wszyscy chrześcijanie doświadczą poważnych prześladowań. Ale każdy z nas musi zdobywać się na śmiałość, by radzić sobie z wyzwaniami, jakie niesie życie. Zilustrujmy to przykładem. Pewien młody Brazylijczyk był członkiem gangu. Dzięki studium Biblii zrozumiał, że musi dokonać zmian, lecz wiedział, iż tego, kto opuszczał gang, zazwyczaj czekała śmierć. Modlił się więc i na podstawie wersetów biblijnych pokazał przywódcy, dlaczego nie może pozostać w tej grupie. W rezultacie umożliwiono mu odejście bez poniesienia konsekwencji. Wkrótce został głosicielem Królestwa.
21 Odwaga niezbędna jest też do głoszenia dobrej nowiny. Młodzi muszą ją okazywać, jeśli chcą zachować lojalność w szkole. Potrzebujemy jej, by poprosić o urlop na wszystkie dni zgromadzenia. I takich przykładów można by mnożyć. Ale niezależnie od wyzwań, przed jakimi stajemy, Jehowa usłyszy nasze ‛modlitwy wiary’ (Jak. 5:15). Z pewnością da nam też swego świętego ducha, byśmy ‛byli odważni i bardzo silni’!
[Ilustracja na stronie 11]
Henoch odważnie głosił w niegodziwym świecie
[Ilustracja na stronie 12]
Jael była odważna i silna