Bądź przygotowany!
1 Jehowa okazuje rodzajowi ludzkiemu wielką miłość. „Pan (...) nie chce, aby ktokolwiek zginął, lecz chce, aby wszyscy przyszli do upamiętania” (2 Piotra 3:9). Bóg naprawdę troszczy się o ludzi, a ponieważ jesteśmy Jego sługami i wzorujemy się na Boskim przymiocie miłości, więc nas też obchodzi los innych ludzi i dajemy tego dowody. Chcemy, żeby inni poznali i miłowali Jehowę, tak jak my Go miłujemy. U ludzi zaślepionych przez boga tego systemu rzeczy trzeba przełamać ich uprzedzenia i odeprzeć zarzuty.
2 Apostoł Paweł radził chrześcijanom, żeby byli „gotowi do wszelkiego dobrego uczynku” (Tyt. 3:1). Powinna ich cechować gotowość umysłu i serca oraz właściwe nastawienie do tej pracy, żeby mogli brać w niej udział z entuzjazmem. Wiedząc, jaką dobrą pracę mają wykonać — na przykład głoszenie dobrej nowiny — powinni być do niej odpowiednio przygotowani. Wtedy ich udział nie ograniczy się do samych dobrych chęci, lecz będą w stanie jasno wyłuszczyć prawdę oraz uporać się z zarzutami i uprzedzeniami.
3 Jak można się przygotować? Oczywiście w zakres przygotowania wchodzi osobiste studium Biblii, zebrania zborowe i przemówienia ćwiczebne w Teokratycznej Szkole Służby Kaznodziejskiej. Ale czy prócz tego można jeszcze coś zrobić, żeby być dobrze przygotowanym? Owszem, można i trzeba rozmawiać z innymi braćmi i siostrami, zasięgając ich rady i ćwicząc się w praktycznym odpowiadaniu na najczęściej spotykane zarzuty i pytania.
4 Świetna okazja do takiego przygotowania nadarza się wtedy, gdy twoi zainteresowani zrobią dostateczne postępy, żeby mogli wziąć udział w służbie polowej. Dlaczego nie poświęcić co tydzień po studium trochę czasu na przećwiczenie z nimi tego, co mieliby mówić w służbie? Ucz ich jasnego wyrażania się i udzielaj im pochwał. Postępy będą robić stopniowo, a wspólne ćwiczenia będą się do tego przyczyniać.
5 Inną doskonałą okazją są wspólne wyjazdy do odległego terenu. Można wtedy po drodze omawiać zarzuty często spotykane w danej okolicy i prosić innych o podanie wypróbowanych sposobów skutecznego odpierania tych zarzutów. Dalszej sposobności praktycznego ćwiczenia się w służbie polowej dostarczają zbiórki do pracy polowej. Po dotarciu do terenu będziemy mieć świeżo w pamięci omówione na zbiórce sposoby przedstawienia prawdy. Dobrze jest też pamiętać o ćwiczeniu się w gronie rodzinnym. Na przykład po studium rodzinnym, każdy członek rodziny może występować w roli domownika i stawiać zarzuty. Inni mogą odpierać te zarzuty lub wysuwać propozycje, jak można by to zrobić.
6 Podczas tych krótkich ćwiczeń praktycznych trzeba pamiętać, że bywają różne sposoby podejścia do jednej i tej samej sprawy lub reagowania na jakiś zarzut. To, co jest stosowne dla jednego głosiciela, może nie wypaść tak skutecznie drugiemu. Dlatego pomagajmy sobie wzajemnie, dzieląc się swymi uwagami i spostrzeżeniami, żeby każdemu umożliwić wypracowanie własnego sposobu takiego przedstawiania prawdy, jaki uzna za najlepszy.
7 Nie ulega wątpliwości, że tak jak przygotowanie pozwala rozwijać zręczność w każdej dziedzinie ludzkiej umiejętności, tak też pomoże nam ono wyrabiać naszą zręczność w głoszeniu i nauczaniu. Oczywiście nic nie może zastąpić doświadczenia zdobywanego przez rozmawianie z ludźmi w pracy od drzwi do drzwi. Jest to najlepsze ćwiczenie, ale i w tym możemy sobie pomóc przez wcześniejsze przygotowanie się.