Pilnie głośmy Słowo
1 „My nie możemy nie mówić tego, cośmy widzieli i słyszeli”. Takimi świadczącymi o odwadze słowami apostołowie Piotr i Jan przedstawili swój punkt widzenia, kiedy stanęli przed sądem, który zażądał, żeby przestali mówić o Jezusie. Szatan bardzo by chciał, żeby zaniechano ogłaszania dobrej nowiny, chrześcijanie mają jednak obowiązek nie ustawać w głoszeniu Słowa Bożego. Właśnie z tej przyczyny apostołowie odmówili zaprzestania głoszenia. Żarliwie modlili się: „A teraz spójrz, Panie /Jehowo, NW/, na ich groźby i daj sługom Twoim głosić słowo Twoje z całą odwagą”. Jehowa zapewnił swoje poparcie ich głoszeniu, dodając im odwagi. — Dzieje Apostolskie 4:20, 29, 31.
2 W miarę rozwijania tej pracy ewangelizatorskiej chrześcijanie z I wieku nabierali wprawy w rozmawianiu z ludźmi. Wzorując się na przykładzie Jezusa, nawiązywali rozmowy z ludźmi zarówno w miejscach publicznych, jak i w domach prywatnych w celu szerzenia dobrej nowiny (Dzieje Apostolskie, rozdziały 3, 10 i 17). Czy pamiętasz, jak Filip ewangelista rozpoczął rozmowę z etiopskim eunuchem przez zadanie mu pytania: „Czy rozumiesz, co czytasz?” (Dzieje 8:30). Wynik był taki, że ten Etiopczyk uznał Jezusa za Mesjasza. Jakąż wspaniałą pracę wykonano dzięki produktywnym rozmowom! Chociaż w tamtych czasach chrześcijanie nie mieli tak jak my dzisiaj książek ani czasopism, to jednak z pomocą ducha Jehowy rozprzestrzenili dobrą nowinę po wszystkich częściach imperium rzymskiego. Pierwsi chrześcijanie dobrze znali Pismo Święte. Powoływali się na nie i często bezpośrednio z niego cytowali, rozmawiając z ludźmi o prawdzie. Jakiż to piękny przykład!
NASZE ROZMOWY ŚWIADCZĄ O TYM, KIM JESTEŚMY
3 A co obecnie można powiedzieć o nas? Czy w służbie polowej oraz przy innych stosownych okazjach prowadzimy z ludźmi budujące rozmowy o prawdzie? Jeżeli idziemy śladami Jezusa i jego pierwszych uczniów to czyż ludzie nie powinni w nas widzieć nauczycieli i ewangelizatorów? Powinniśmy być znani jako ludzie przekazujący orędzie nadziei i pociechy, jako ludzie chętni dzielić się posiadanymi wiadomościami przez prowadzenie interesujących i pouczających rozmów. W niektórych krajach słudzy Jehowy nie mają publikacji, które mogliby rozpowszechniać; używają wtedy Biblii i rozmawiają z ludźmi nawet w miejscach publicznych. Również w takich wypadkach dzieło robi piękne postępy.
4 Wielu głosicieli przyswoiło sobie już umiejętność nawiązywania rozmowy na tematy biblijne, inni zaś z pewnością będą sobie cenić pewne sugestie, jak mogliby posiąść tę umiejętność. Wprawdzie do tego, żeby mieć pod tym względem powodzenie, potrzebne jest trochę wprawy i doświadczenia, niemniej jednak kilka wskazówek może się okazać bardzo pożyteczne.
5 Przede wszystkim powinniśmy się szczerze interesować ludźmi i ich pomyślnością. Czyż nie dlatego właśnie głosimy im tę dobrą nowinę? Chcemy im pomóc w poznaniu prawdy, żeby mogli wielbić Jehowę i cieszyć się błogosławionymi obietnicami zawartymi w Jego Słowie (Rzym. 10:13-15). Czy twoje nastawienie, ton głosu, wyraz twarzy i słowa świadczą o prawdziwej życzliwości i zainteresowaniu losem twego rozmówcy? Jest to klucz do owocnej rozmowy.
6 Pomocne jest także branie pod uwagę miejscowych zwyczajów lub spraw, które szczególnie interesują mieszkańców danego terenu. Wtedy możemy, podobnie jak to czynił Paweł, w taktowny sposób nawiązywać do tych spraw (Dzieje 17:22, 23, 28). Zwróć uwagę na wydarzenia, które miały miejsce w danej okolicy, a o których donosi radio czy prasa. Łatwo jest zacząć rozmowę na ten temat, gdyż ludzie o tym myślą i może ich to zachęcić do swobodnego wypowiadania się. Pomocne jest także nauczenie się zadawania pytań o czyjś punkt widzenia, żeby w taktowny sposób ustalić poglądy lub zainteresowania rozmówcy; należy jednak unikać przy tym zadawania pytań mogących wprawić go w zakłopotanie. Oczywiście już po nawiązaniu rozmowy nie jest trudno skierować ją na temat dobrej nowiny. Zawsze miej w pamięci CEL, do którego zmierzasz — danie świadectwa o Królestwie.
DO NAWIĄZANIA ROZMOWY MOGĄ POSŁUŻYĆ PYTANIA
7 Jak można użyć pytań do nawiązania rozmowy? Trzeba uwzględnić, z jakim człowiekiem mamy do czynienia i na jakim terenie pracujemy. Posłuchajmy, jakie pytania okazały się już skuteczne w służbie polowej:
Jak pan(i) sądzi, czy książka napisana przez ludzi może mimo to zawierać orędzie Boga do ludzkości?
Co pan(i) sądzi o pochodzeniu życia? Czy nie pochodzi ono z jakiegoś nadludzkiego źródła, od kogoś, przed kim ponosimy odpowiedzialność?
Jaki jest pana zdaniem najpoważniejszy problem, przed którym stoi cała ludzkość?
Czy sądzi pan(i), że w naszych czasach można się cieszyć pełnią życia i żywić nadzieję na bezpieczną przyszłość bez posiadania dokładnej wiedzy o naszym Stworzycielu (lub Życiodawcy)?
Czy sądzi pan(i), że w naszych czasach religia rzeczywiście odgrywa rolę siły krzewiącej wśród ludzi sprawiedliwość?
Czy nie wydaje się panu, że istnieje jakiś związek między gwałtownym upadkiem moralności współczesnego społeczeństwa, a szerzeniem poglądów ewolucyjnych?
8 Takie pytania i tobie mogą ułatwić nawiązanie rozmowy. A możesz też dojść do wniosku, że mieszkańcom twego terenu trafiają do przekonania inne pytania lub uwagi. Stosuj to, co daje dobre wyniki w szukaniu kontaktu z ludźmi. Dokonując wyboru pytania, przypomnij sobie zaraz kilka interesujących faktów dotyczących danego tematu oraz dwa lub trzy stosowne wersety biblijne. Przyda ci się to do podtrzymania rozmowy. Wersety biblijne na różne tematy znajdziesz w książce „Upewniajcie się o wszystkich rzeczach” oraz w Szkicach kazań.
9 Pamiętaj o tym, że rozmowa jest jak ‛dwukierunkowa ulica’. Trzeba być naprawdę dobrym słuchaczem. Jeżeli pytamy kogoś o jego punkt widzenia, czy nie zobowiązuje nas to do wysłuchania go? Przez słuchanie lepiej poznamy jego sposób myślenia i na tej podstawie możemy potem starać się trafić mu do przekonania. Ułatwi nam to przekazanie naszemu rozmówcy myśli ze Słowa Bożego w sposób interesujący.
10 Próbuj więc. Zacznij bezzwłocznie rozmawiać z ludźmi, których spotkasz w pracy od drzwi do drzwi lub gdzie indziej. Gdy powiesz ludziom kilka zachęcających słów, nad którymi mogliby się zastanowić, sam poczujesz się pokrzepiony i zachęcony. A u schyłku każdego dnia, gdy będziesz wracać myślą do tego, czego w nim dokonałeś, będzie ci przyjemnie i odczujesz zadowolenie, gdy tego dnia przekazałeś komuś dobrą nowinę. — Kol. 1:5, 6.