Co można powiedzieć o twoich domownikach?
1 „Pobożny i bogobojny wraz z całym swym domem /ze wszystkimi swymi domownikami, NW/”. Czy nie warto o to zabiegać? A czy ten opis pasowałby do twych domowników? Jest rzeczą godną uwagi, że nie dotyczy on domu chrześcijańskiego. Mimo to wspomniano osoby codziennie modliły się do Boga i szczerze starały się Mu służyć. Dlatego Bóg powiadomił tego człowieka przez swego anioła, żeby zaprosił do siebie Piotra, który będzie mógł powiedzieć mu coś o zbawieniu. — Dzieje 10:2; 11:13, 14.
2 Domyślasz się pewnie, o kim mowa. O italskim oficerze Korneliuszu. On i jogo domownicy byli pierwszymi nieobrzezanymi z narodów nieżydowskich, którzy zostali chrześcijanami. Biblia wspomina o jeszcze innych rodzinach i wskazuje, jakie podejmowały starania, żeby sobie zaskarbić łaskę Bożą.
3 O słudze pewnego króla, najprawdopodobniej Heroda Antypasa, jest powiedziane: „Uwierzył on sam i cała jego rodzina”. O Lidii i o tych, którzy razem z nią mieszkali, czytamy: „Została ochrzczona razem ze swym domem”. Podobnie napisano o pewnym strażniku więziennym: „Natychmiast przyjął chrzest wraz z całym swym domem /i wszyscy jego domownicy, NP/ (...) i razem z całym domem cieszył się bardzo, że uwierzył Bogu”. — Jana 4:53; Dzieje 16:15, 33, 34.
4 Czy twoi domownicy również są wierzący? Czy w swym umyśle i sercu są rzeczywiście przeświadczeni, kim był Jezus — że naprawdę był Synem Bożym z nieba, który tu na ziemi oddał w ofierze swoje życie, aby nam otworzyć drogę do życia wiecznego? Oczywiście wiarę musi coś poprzedzić. Co takiego? Wiedza. Jak bowiem można uwierzyć w coś, o czym się nie wie prawie nic? Czy twoi domownicy mają sposobność pogłębiania swej wiedzy o Bogu? Tak właśnie być powinno.
5 Jak w twoim domu wyglądają pory posiłków? Niektórzy z nas doskonale pamiętają czasy, kiedy cała rodzina zasiadała razem do stołu. Te wspólnie spędzane chwile były bardzo przyjemne, a dla tych, którzy byli w prawdzie, stanowiły wyborną sposobność do porozmawiania o sprawach duchowych. W domach Betel wykorzystuje się pory posiłków przyjemnie i pożytecznie. Czy podobnie bywa w waszym domu? Jeżeli nie, to czy nie dałoby się tak urządzić? Może to mieć wielkie znaczenie, jeżeli rzeczywiście chcesz mieć wierzącą rodzinę.
6 Zwróć uwagę, co pisze pewien ojciec, który wychował w prawdzie 18 dzieci: „Wspólne posiłki wyraźnie zbliżały nas do siebie, dając nam na przykład sposobność modlenia się razem. Umożliwiały mi one wpajanie dzieciom wypowiedzi Bożych, kiedy ‛przebywałem w domu’, co jest zgodne z wolą Bożą (Powt. Pr. 6:6, 7). Dzięki temu mogłem niejako stale trzymać rękę na pulsie życia rodzinnego, obserwować usposobienie i skłonności każdego, a potem czynić to, co uznałem za stosowne ze względu na potrzeby duchowe każdego z osobna”.
7 Wprowadzenie zwyczaju wspólnego spożywania posiłków może wymagać dokonania pewnych zmian w rozkładzie zajęć. Pewien ojciec, który wychował w prawdzie trzech chłopców, pisze: „Przyjeżdżałem na obiady do domu, choć pracowałem w odległości 25 kilometrów. Uznałem bowiem, że korzyści ze spożywania posiłku w gronie rodzinnym z nadwyżką wyrównują koszty, jakich to wymagało. Ileż to problemów można było rozwiązać przy stole rodzinnym!”
8 Również Jezus wykorzystywał pory posiłków na rozmowy o sprawach duchowych i najprawdopodobniej tak postępowali jego uczniowie (Jana 21:15-17; Dzieje 2:42, 46). Dobrze jest jednak oprócz tego przeznaczyć trochę czasu na czytanie Biblii i rozmowy biblijne. Można by na przykład wybrać pewne fragmenty z życia Jezusa i odczytać za każdym razem urywek Biblii, który ma związek z tym fragmentem jego życia. Już sam okres od 8 do 16 Nisana 33 roku n.e. dostarcza na kilka razy interesującego materiału do czytania i rozważania.
9 Co można powiedzieć o twoich domownikach? Takie pytanie powinien sobie zadać od czasu do czasu każdy z nas, a następnie dokładać wszelkich starań, żeby jego rodzina była zdrowa duchowo. Cóż by to bowiem dało, choćbyśmy pozyskali cały świat, a nasza rodzina umierałaby pod względem duchowym?