Przedstawianie dobrej nowiny — czy pomagacie młodzieży brać czynny udział?
1 Cieszymy się, że jest pośród nas tyle młodzieży. Niektórzy są może waszymi dziećmi. Czy studiujecie z nimi? Czy pomagacie im w takim ukształtowaniu serc, żeby miłowały Jehowę i znajdowały radość w służeniu Mu? Czy wychodzicie z nimi do służby? Zachęcamy was, żebyście to czynili zgodnie z radą zawartą w księdze Powtórzonego Prawa 6:6, 7.
2 Gdy głosicie razem z własnymi dziećmi lub z innymi młodymi, czy dajecie im możliwość brania czynnego udziału w tej pracy? Często tacy młodzi tylko snują się jak cienie za kimś starszym, nie mając wiele do powiedzenia lub nic się nie odzywając, i niecierpliwią się. Jak zadbać o to, żeby i oni brali udział w głoszeniu? Oni też chcą służyć Jehowie, i dlatego muszą uczestniczyć w dziele głoszenia.
3 Wielu głosicieli wciąga dziecko do udziału, prosząc je w toku rozmowy o odczytywanie wersetów z Biblii. Pewien brat mawia do domownika: „Szkolę Janka w głoszeniu ludziom prawdy o Bogu i jeśli państwo pozwolą, poprosiłbym go, o odczytanie pewnego wersetu z Biblii, z.... Janku, czy mógłbyś nam to przeczytać?” W miarę robienia przez młodego głosiciela postępów starszy głosiciel zadaje mu jedno czy dwa pytania na temat głównej lub głównych myśli z odczytanego wersetu, po czym zwraca się znowu do domownika i ciągnie dalej rozmowę. W ten sposób umożliwia się młodemu głosicielowi branie udziału w rozmowie przy drzwiach. Zdajecie sobie chyba sprawę z tego, że takie aktywne uczestniczenie w głoszeniu sprawia młodym dużo więcej radości. Nieraz ludzie podziwiają umiejętność wypowiadania się naszej młodzieży.
4 Często młodzi bracia i siostry mają już przygotowane i przećwiczone tematy do rozmów, tylko trudno im rozpocząć rozmowę. Czy nie moglibyście pomóc im w tym? Pewien brat po słowach powitalnych stosuje taki wstęp: „Chcielibyśmy podzielić się z państwem bardzo pokrzepiającym orędziem z Biblii, ale robimy to na zmianę z Romkiem i teraz kolej na niego. Gdyby państwo mieli chwilkę czasu, to jestem pewien, że ta wiadomość sprawiłaby państwu radość. Romku...” Inny brat rozpoczyna tak: „Szkolę tego młodzieńca /mego syna/ w służbie chrześcijańskiej. On chciałby wyjaśnić, po co przyszliśmy do państwa”.
5 Pewien mieszkaniec Stanów Zjednoczonych powiedział: „Naprawdę podziwiam was, że zabieracie dzieci i szkolicie je w tym, co sami robicie. Cieszę się z takich wizyt w moim domu”. A czy wy szkolicie swoje dzieci w służbie polowej? Czy pracując od drzwi do drzwi ze swymi lub innymi dziećmi, dajecie im możliwość wypowiadania się? Zachęcamy was do tego. Również dzieci muszą publicznie wyznawać swą wiarę ustami, bo to prowadzi do zbawienia (Rzym 10:10). Byłoby pięknie, gdyby po osiągnięciu dojrzałości mogły powiedzieć słowami psalmisty: „Boże, Ty mnie uczyłeś od mojej młodości, i do tej chwili głoszę Twoje cuda” (Ps. 71:17).