Czy pozwalamy duchowi Bożemu, żeby oddziaływał bez przeszkód?
1 Paweł pisał do chrześcijan w Rzymie: „Nie mitrężcie przy swych zajęciach. Pałajcie duchem. Służcie jako niewolnicy Jehowy. Radujcie się w nadziei” (Rzym. 12:11, 12, NW). Jak można „pałać duchem”? Czy wystarczy poprosić Boga o Jego ducha? To prawda, że Bóg musi najpierw dać ducha, zanim będzie można nim „pałać”, a w Łukasza 11:13 jest powiedziane o Bogu, że daje „Ducha Świętego tym, którzy Go proszą”. Nie dzieje się to jednak automatycznie. Można to poniekąd przyrównać do czerpania energii elektrycznej z elektrowni lub wody z sieci miejskiej. Zarówno energii, jak i wody jest w zasadzie pod dostatkiem, lecz jest ona dostępna tylko dla tego, kto spełnia określone warunki. Tak samo przedstawia się sprawa ze świętym duchem Bożym. Jest on wprawdzie dostępny bez żadnych ograniczeń, można go jednak otrzymać tylko pod tym warunkiem, że będziemy pracować nad rozwijaniem w sobie właściwego stanu serca oraz że będziemy poznawać wymagania Boże i stosować się do nich (Dzieje 15:8; 5:32). Jeżeli naprawdę chcemy „pałać duchem”, to musimy dokładać starań, aby odpowiadać tym wymaganiom.
JAK DUCH BOŻY MOŻE ODDZIAŁYWAĆ BEZ PRZESZKÓD
2 Jak czerpiemy energię elektryczną przez włożenie wtyczki do kontaktu lub nabieramy wody przez odkręcenie kranu, tak też możemy otworzyć drogę, żeby duch Boży oddziaływał na nasze życie, gdy podejmiemy określone kroki. Na przykład oddziałuje na nas duch święty, (1) gdy osobiście studiujemy natchnione Słowo Boże (2 Tym. 3:16; Joz. 1:8), (2) gdy uczęszczamy na zebrania, gdzie to Słowo jest omawiane (Hebr. 10:24, 25; 1 Kor. 14:24, 25), (3) gdy dajemy drugim świadectwo o tym, co dobrego znajduje się w Biblii (Dzieje 1:8; Jana 14:26), (4) gdy nasz sposób traktowania naszych chrześcijańskich braci i sióstr świadczy o tym, że żywimy do nich miłość, która jest owocem ducha Bożego (1 Jana 3:14, 16-18; Gal. 5:22), (5) gdy reagujemy z docenianiem na nadzór starszych, których zamianował duch święty (Dzieje 20:28; Efez. 4:8, 11-16) i (6) gdy zwracamy się do Boga w modlitwie i prosimy Go o pomoc (Łuk. 11:13). Z drugiej strony w Liście do Efezjan 4:30 (NW) czytamy: „Nie zasmucajcie też świętego ducha Bożego”. Musimy więc unikać postępowania, które byłoby niezgodne z duchem Bożym, który jest świętą, a więc czystą siłą.
3 Czy nie odnosisz niekiedy wrażenia, że ‛mitrężysz przy swych zajęciach’ zamiast ‛pałać duchem’, jeśli chodzi o służbę polową? W oczach Jehowy znajdują uznanie ludzie, którzy Mu służą z ochotnego serca, i takich błogosławi radością, która jest owocem Jego ducha (Gal. 5:22). Gdy wytężamy wszystkie siły, wówczas umożliwiamy duchowi świętemu pokierowanie naszymi wysiłkami.
ODDZIAŁYWANIE DUCHA W DOBIE DZISIEJSZEJ
4 Czy nie myślimy sobie, że w dobie dzisiejszej duch święty wspiera dzieło głoszenia i czynienia uczniów w mniejszym stopniu niż w I wieku? Jezus powiedział, że miał być ze swym ludem aż do zakończenia systemu rzeczy. On jest z nami przez oddziaływanie ducha świętego (Mat. 28:19, 20, NW). Zwróćmy uwagę, jak ten duch kierował sprawami w początkowym okresie ogłaszania Królestwa. W Dziejach Apostolskich 16:6-9 jest powiedziane: „Przeszli Frygię i krainę galacką, ponieważ Duch Święty zabronił im głosić słowo w Azji (...) W nocy miał Paweł widzenie: jakiś Macedończyk stanął przed nim i błagał go: ‛Przepraw się do Macedonii i pomóż nam!’” Czy tą sprawą kierował duch Boży? Właśnie podczas pobytu w Macedonii spotkali ‛pewną kobietę imieniem Lidia’. W sprawozdaniu czytamy dalej, że Jehowa „otworzył jej serce, tak że uważnie słuchała słów Pawła” (Dzieje 16:14). Wszyscy jej domownicy zostali ochrzczeni. — Zobacz też Dzieje Apostolskie 8:26-31, 39, 40.
5 Dzisiaj Bóg poszerzył teren, tak iż obejmuje całą ziemię. „Macedonią” może być nasze miasto, nasz teren wiejski, nasza ulica, a nawet nasz blok! Czy nie czekają tam na nas „Lidie”? Czy przez wytężanie swoich sił umożliwiamy duchowi Bożemu skierowanie nas do takich ludzi? A może czekamy, żeby duch pobudził nas do wyjścia z domu? W gruncie rzeczy dzieje się to inaczej. Gdy my idziemy, wówczas duch Boży błogosławi nam i prowadzi nas.
6 Duch ciągle mówi do wszystkich spragnionych wody życia: „Przyjdź!” Również „oblubienica” (grono pomazańców) bezustannie powtarza zaproszenie: „Przyjdź!” Czy doszło do ciebie to zachwycające zaproszenie, żeby brać wodę życia darmo? W takim razie i ty powinieneś poczuwać się do obowiązku przekazywania tego zaproszenia drugim (odczytaj Apokalipsę 22:17). Nie wiemy, jak długo jeszcze duch i „oblubienica” będą mówić „Przyjdź!” Ale dopóki to czynią, niech każdy z nas napełnia siebie duchem, pozwalając mu oddziaływać bez przeszkód na nasze życie. — Efez. 5:18, NW.