Rozgłaszajmy dobrą nowinę z radością
1 „Idź, syn twój żyje”. Czy potrafisz sobie wyobrazić, z jaką radością Jezus wypowiadał te słowa pociechy do pewnego urzędnika królewskiego, którego syn był umierający? I to dziecko rzeczywiście żyło (Jana 4:46-53). Jezus nieraz wypowiadał taką pokrzepiającą dobrą nowinę (Mat. 8:13; 15:28). Dobrą nowiną były również słowa apostołów wypowiedziane do pewnego człowieka chromego: „W imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, chodź!”, gdyż człowiek ten rzeczywiście zaczął chodzić! Niewątpliwe ich serca biły żywiej, gdy mogli zanosić dobre wieści innym ludziom (Dzieje 3:1-10; 5:15).
CZY DZISIAJ JEST TAKA DOBRA NOWINA?
2 Czy dzisiaj możemy rozgłaszać taką dobrą nowinę? Z całą pewnością! Możemy mówić do ludzi: „Pański odkupiony syn będzie żył” albo „Znowu będzie pani mogła chodzić, a nawet biegać i skakać jak gazela”. Oczywiście nie nastąpi to natychmiast, jak to bywało po wypowiedzeniu takich słów przez Jezusa i apostołów, ale urzeczywistni się na pewno pod panowaniem Królestwa Bożego. A spełnienie tego będzie nawet jeszcze cudowniejsze, gdyż uzdrowieni w ten sposób nigdy już nie zachorują ani nie umrą. Możemy otworzyć Słowo Boże i udowodnić, że wtedy nikt nie będzie chorować ani umierać (Apok. 21:3, 4).
3 Czy zatem ta „dobra nowina o Królestwie” nie jest najlepszą z nowin, jakie można zanosić ludziom? Niewątpliwie! Nikomu nie mógłbyś zaproponować nic bardziej wartościowego — ani sztabki złota, ani mieszek diamentów nie mogą dorównać pod względem wartości „dobrej nowinie”. Toteż zaszczyt opowiadania dobrej nowiny o zamierzeniu Bożym powinien nam sprawiać radość. Dlaczego więc niektórym głosicielom brak tej radości?
WROGOWIE NASZEJ RADOŚCI
4 Jedną z głównych przyczyn braku radości jest sprzeciw i obojętność wobec dobrej nowiny. Większość ludzi po prostu nie chce jej słuchać; mogą się wyśmiewać lub szydzić. Pamiętajmy jednak o słowach apostoła Pawła: „Ewangelia nasza jest ukryta (...) dla tych, co idą na zatracenie”. Kto ją ukrył? Szatan. Tak, to on zaślepił umysły ludzi, aby „nie olśnił ich blask Ewangelii” (2 Kor. 4:3, 4). Pamiętanie o tym pomoże nam zachować radość. W jaki sposób?
5 Pewien wierny brat z brooklińskiego Domu Betel, który całe lata spędził w służbie obwodowej, powiedział, że gdy rozmawia z ludźmi, przychodzi mu na myśl, że walczy z poglądami i wypowiedziami inspirowanymi przez demony. Świadomość, że w tej walce ze złym wpływem Szatana i demonów stoimy po stronie Boga, może być dla nas źródłem radości.
6 Następnym wrogiem naszej radości mogą być wątpliwości lub brak wiary. Jest to grzech, „który nas łatwo zwodzi” — jak powiedział apostoł Paweł (Hebr. 12:1; Jak. 1:5-7). Czy ty naprawdę wierzysz w „dobra nowinę o Królestwie”? Czy jesteś przekonany, że Królestwo Boże wkrótce usunie stary system wraz z tymi, którzy go popierają, i że zaprowadzi wspaniałe warunki, do których tak bardzo tęsknimy? Niektórzy dopuścili do tego, żeby ich ogarnęły wątpliwości, wskutek czego utracili radość. Jeżeli jednak rzeczywiście wierzysz w obietnice Boże, to masz przed sobą jasną ich wizję, i pomoże ci to rozgłaszać dobrą nowinę z radością.
7 Jak już wspomnieliśmy, obojętność lub sprzeciw ze strony ludzi, gdy staramy się przedstawiać im dobrą nowinę, przytłumiły radość niektórych głosicieli. Co tu można zrobić, żeby nie utracić tej radości?
JAK WIELU STRZEŻE SWEJ RADOŚCI
8 Wielu chrześcijan zachowuje radość przez ciągłe rozmyślanie o cudownych prawdach biblijnych, które sami poznali, oraz o tym, jak ważne jest zanoszenie tych prawd innym ludziom (Jer. 15:16). Pomyśl: ci, którzy „nie są posłuszni Ewangelii Pana naszego Jezusa”, zgodnie z zapowiedzią Biblii ‛poniosą wieczną zagładę’ (2 Tes. 1:6-9). Trzeba więc często dawać im sposobność wysłuchania dobrej nowiny o Królestwie. Dlaczego? Otóż ich sposób reagowania na dobra nowinę daje Bogu podstawę do osądzenia, czy zasługują na życie, czy też dojrzeli do zniszczenia (1 Tym. 4:16). Czy uświadamianie sobie tego nie powinno sprawiać nam radości, gdy wytrwale zanosimy ludziom nowinę, która może uratować życie osobom mającym usposobienie owiec?
9 Radość będzie nas rozpierać, gdy będziemy naprawdę miłować ludzi oraz interesować się ich pomyślnością. Czy możesz tak powiedzieć o sobie? Tak czyni Bóg Jehowa, którego wielbimy. On chciałby, żeby nikt nie musiał ginąć, lecz żeby wszyscy zareagowali na dobrą nowinę i żyli (Ezech. 33:11; 2 Piotra 3:9). Z tego powodu nakazał głoszenie tej dobrej nowiny. Serdeczna życzliwość wobec ludzi sprawiła, że apostoł Paweł i jego towarzysze gotowi byli dać im nie tylko dobrą nowinę, ale nawet — jak się wyraził Paweł — ‘swoje dusze’ (1 Tes. 2:8). Żywienie takiego pragnienia pomagania ludziom i nam pozwoli zachować radość.
10 Ponadto, jak się wyraził pewien brat: „Radość często idzie w parze z powodzeniem w służbie, a z kolei powodzenie zależy od dobrego przygotowania”. Tak, dobre przygotowanie biblijnych tematów do rozmów zapewnia powodzenie w służbie, a to z kolei staje się źródłem radości. Gdy ludzie nas słuchają, wdają się w rozmowę i przyjmują prawdy biblijne, wtedy głoszenie staje się przyjemnością. A gdy na odwiedzinach ponownych reagują na zachętę do czytania i studiowania Biblii, nasza radość staje się jeszcze większa.
11 Ważne jest jeszcze jedno: Nie wolno nam uzależniać naszej radości wyłącznie od pozytywnej reakcji ludzi na dobrą nowinę. Na niektórych terenach tygodniami, miesiącami, a niekiedy nawet całymi latami nikt nie reaguje na dobrą nowinę (Jer. 7:27). A mimo to i tam można mieć radość. „Jestem zadowolony, gdy spędziłem w służbie całe popołudnie”, powiedział pewien brat, „gdyż wiem, że brałem udział w dziele, które nam zlecił sam Bóg”.
12 Oby jak najwięcej z nas przekonało się, że udział w czynieniu uczniów sprawia radość! Strzeż więc swej radości mając przeświadczenie, że dobra nowina, którą opowiadasz, to najcenniejszy dar, jaki mógłbyś komuś zaofiarować, oraz że swoją pracą sprawiasz radość Jehowie (Hebr. 6:10; Neh. 8:10).