Czy możesz mieć udział w czynieniu uczniów
1 Kto jest obeznany z pracą na roli, ten dobrze wie, że każdej wiosny rolnik orze, bronuje, a następnie obsiewa swoje pole. Potem musi się troszczyć o zasiew, podlewać go i oczyszczać z chwastów. Wszystko to czyni po to, aby potem móc zebrać jak najlepsze plony. Podobnie musi się wysilać głosiciel Królestwa, który całe serce wkłada w pracę od drzwi do drzwi, aby podtrzymywać zainteresowanie u ludzi.
2 To prawda, że niektórzy poznają prawdę niejako samorzutnie. Ale większość zainteresowanych wymaga troskliwego pielęgnowania i doglądania. Niektórzy głosiciele uważają jednak, że nie potrafią nikogo zainteresować, a potem zapoczątkować i prowadzić studium biblijnego. Czy to znaczy, że tacy głosiciele nie mogą mieć udziału w czynieniu uczniów?
UDZIAŁ MOGĄ MIEĆ WSZYSCY
3 Do ‛więcej niż pięciuset braci’, którzy najwidoczniej zgromadzili się w Galilei, by zobaczyć zmartwychwstałego Jezusa, powiedział on: „Idźcie więc i czyńcie uczniów z ludzi wszystkich narodów (...) ucząc ich przestrzegać, co wam przykazałem” (1 Kor. 15:6; Mat. 28:19, 20, NW). Pośród tych 500 braci byli mężczyźni, kobiety, a może nawet i dzieci. Czy to nie oznacza, że i dzisiaj udział w czynieniu uczniów mogą mieć wszyscy? Pewna starsza siostra w Stanach Zjednoczonych mimo że mówi łamaną angielszczyzną, a czytać nie potrafi wcale, bierze niemały udział w zakładaniu studiów biblijnych. W jaki sposób?
4 Wyrusza do służby z określonym celem. Nie tylko stara się udostępnić ludziom literaturę — a udostępnia jej niemało — lecz interesuje się żywo pomyślnością ludzi, z którymi rozmawia. Ludzie zaś wyczuwają to i cenią sobie jej szczerość i życzliwość. Siostra obiecuje, że jeszcze przyjdzie i zawsze dotrzymuje słowa. Nie przychodzi już sama, tylko z głosicielem, który ma doświadczenie w prowadzeniu studiów biblijnych. I często zostaje założone studium biblijne. Niektóre osoby już poznały prawdę. Siostra ta nie prowadzi żadnego studium biblijnego z powodu słabej znajomości języka. Chyba zgodzisz się jednak z tym, że ma ona istotny udział w czynieniu uczniów.
5 Równiej dzieci mogą mieć udział w czynieniu uczniów. To prawda, że nie wszystkie mogą być na tyle zdolne, by prowadzić studia biblijne. Wszystkie jednak mogą pomagać ludziom w czerpaniu życiodajnych wód prawdy (Porównaj 2 Królewską 5:2-15).
6 Potwierdzeniem tego, że młodzi głosiciele mogą pomagać drugim w czynieniu uczniów, jest doświadczenie pewnego chłopca z Włoch. Za wzorowe zachowanie w szkole odznaczono go rozetką przyozdobioną krzyżem. Chłopiec podziękował nauczycielce, ale wyjaśnił, że nie może nosić tej rozetki, gdyż znajdujący się na niej krzyż jest symbolem pogańskim. Nauczycielka powiedziała, że to niemożliwe. Wówczas chłopiec zaproponował, że wyjaśni to jego mama. Założono studium biblijne i zarówno nauczycielka, jak i jej dzieci przyjęły prawdę. Z całą pewnością ten młody głosiciel miał udział w czynieniu uczniów.
7 Wcale nie trzeba dużo wiedzieć na temat prawdy, żeby mieć udział w czynieniu uczniów. Klucz do powodzenia tkwi w tym, czy się ceni posiadaną wiedzę i czy się gorąco pragnie przekazać ją drugim. Pewnej pięcioletniej dziewczynce z Kanady, której matka studiowała Biblię ze Świadkami Jehowy, tak bardzo się spodobało to, co matka czytała z książki o Raju, że nalegała na młodą dziewczynę, która była jej opiekunką, by jej czytała tę książkę. Im dłużej owa dziewczyna czytała, tym bardziej ją to interesowało. Wynik był taki, że w ciągu roku została ochrzczona nie tylko matka tej pięcioletniej dziewczynki, lecz jeszcze cztery inne osoby, które się zainteresowały dzięki temu, że mała dziewczynka rozmawiała o prawdzie ze swą opiekunką!
8 Nie, czynienie uczniów wcale nie jest zajęciem ograniczonym do nielicznych członków zboru. Może i powinien mieć w tym udział cały zbór względnie ośrodek służby. Czynienie uczniów jest naszym chrześcijańskim obowiązkiem (Mat. 28:19, 20). Przyczyniać się do tego może każdy z nas, choćby serdecznym witaniem nowych, aby odczuli, że są mile widziani na naszych zebraniach. Już nieraz serdeczna, rodzinna atmosfera w miejscu zebrań najmocniej przekonywała ludzi, że jesteśmy prawdziwymi uczniami Chrystusa (Jana 13:34, 35). Również komentarze dawane przez nas na zebraniach mogą pomóc w czynieniu uczniów. Na niektórych nowych największe wrażenie zrobił widok dzieci i młodzieży, dających z przekonaniem komentarze. Jeżeli czynienie uczniów stanie się celem każdego z nas, to można się spodziewać, że o wiele więcej „owiec” Pana przyłączy się do naszych zborów.