Co uczynimy na Jego Pamiątkę?
1 Uroczyste obchodzenie w dniu 19 kwietnia kolejnej, już 1948 rocznicy Wieczerzy Pańskiej poczytujemy sobie za wielki zaszczyt. Pamiętamy, że z okazji ustanowienia tej Wieczerzy Jezus powiedział: „Czyńcie to w dalszym ciągu na moją pamiątkę” (Łuk. 22:19). Dzięki pozostawaniu w bliskiej styczności z Jezusem jego uczniowie tym bardziej docenili znaczenie jego ofiarnej śmierci. Przypominając o ziemskim życiu i służbie Chrystusa, apostoł Piotr napisał do współchrześcijan: „Do tego biegu zresztą zostaliście powołani, bo i Chrystus cierpiał za was, pozostawiając wam wzór, abyście szli dokładnie jego śladami” (1 Piotra 2:21).
NIEZWYKŁY PRZYKŁAD
2 Już jako 12-letni chłopiec Jezus bardzo sobie cenił sprawy duchowe. Gdy po święcie Paschy przez trzy dni nie był razem z rodzicami i gdy znaleźli go potem w domu jego Ojca, „siedział wśród nauczycieli, przysłuchiwał się im i zadawał pytania”. A potem Jezus „nadal czynił postępy w mądrości i we wzroście fizycznym, i w łasce u Boga i ludzi” (Łuk. 2:39-52). Dzieci, czy staracie się naśladować go pod tym względem?
3 Jezus był człowiekiem czynu. Wypędzając ze świątyni sprzedających i zmieniających pieniądze, którzy dom Jehowy obrócili w targowisko, okazał żarliwą troskę o dom swego Ojca (Jana 2:14-17). Nigdy nie wahał się odważnie mówić prawdy (Jana 3:1-12). Był też mistrzowskim nauczycielem, co potwierdza reakcja jego słuchaczy na Kazanie na Górze. Mateusz mówi, iż „rzesze zdumiewały się nad jego sposobem nauczania. Bo nauczał ich jak człowiek mający autorytet, a nie jak uczeni w Piśmie” (Mat. 7:28, 29). Czy ty również z zapałem i odważnie obwieszczasz imię i Królestwo Jehowy?
CO KAŻDY Z NAS MOŻE ZROBIĆ
4 Jezus wiedział, jak mądre jest docieranie do ludzi w różny sposób. Po zwycięstwie nad śmiercią, a jeszcze przed wstąpieniem do nieba, pouczył swoich uczniów, jak mają prowadzić dalej dzieło, które on rozpoczął (Omów Mateusza 28:19, 20). Czy nie mógłbyś w miesiącu Pamiątki poszerzyć zakres swej służby, na przykład przez podjęcie pomocniczej służby pionierskiej? Weź też pod uwagę możliwość wyruszania do służby wieczorami. Przy wzmożonej działalności głoszenia będzie więcej możliwości zaproszenia na uroczystość Pamiątki ludzi, z którymi prowadzicie studia biblijne, oraz wszystkich innych, którzy okażą zainteresowanie.
5 W ubiegłym roku był przygotowany specjalny list, który miał zachęcić obecnych na tej uroczystości do głębszego zainteresowania się sprawami duchowymi oraz do przychodzenia na inne zebrania ludu Jehowy. Warto i w tym roku ustalić, z kim się jeszcze nie prowadzi domowego studium biblijnego bądź też kto nie przychodzi na nasze zebrania. Po Pamiątce starsi i słudzy pomocniczy mogą odwiedzić takie osoby i serdecznie zachęcić je do robienia postępów w prawdzie.
6 W miejscu obchodzenia Wieczerzy Pańskiej postarajcie się zapoznać nowo przybyłych z innymi braćmi i siostrami, w tym także ze starszymi i sługami pomocniczymi. W ten sposób dajmy im odczuć, że są mile widziani. Poza tym może to być pierwszy krok na drodze do dalszego, systematycznego udzielania im pomocy (Rzym. 12:13).
7 W 33 roku n.e. poczyniono przygotowania do Paschy, po której Jezus ustanowił Wieczerzę Pańską (Marka 14:12-16). Również w tym roku grona starszych powinny wszędzie poczynić przygotowania do obchodzenia Pamiątki. W zakres tych przygotowań wchodzi wybór odpowiednich mówców (w miarę możności braci starszych), przygotowanie niekwaszonego chleba oraz wina, przygotowanie stosownych miejsc na tę uroczystość, zatroszczenie się o chorych i ułomnych, serdeczne przywitanie wszystkich przybyłych zaraz po wejściu, zapoznanie się z nimi i posadzenie ich. Oby Jehowa pobłogosławił nasze wysiłki zmierzające do zaproszenia jak najwięcej osób na uroczystość Pamiątki śmierci naszego Pana, Jezusa Chrystusa!