„Otrząśnijcie proch z nóg waszych”
1 Co Jezus miał na myśli, kiedy mówił: „Otrząśnijcie proch z nóg waszych?” Zanim to powiedział, udzielił swym uczniom szczegółowych wskazówek co do działalności głoszenia, na przykład, co powinni, a czego nie powinni czynić albo co zabierać lub czego nie zabierać ze sobą do służby. Następnie wyrzekł słowa zapisane w Mateusza 10:11-15 (odczytaj).
2 Przede wszystkim mieli szukać ludzi, którzy na to „zasługiwali”. A jak mieli się zachować, gdyby ktoś nie przyjął ich życzliwie? Jezus polecił im ‛otrząsnąć proch z nóg’ i iść dalej. To znaczy mieli dalej obwieszczać „dobrą nowinę” i nie tracić czasu na zacięte dysputy i utarczki słowne, które by tylko wyprowadzały ludzi z równowagi oraz odbierałyby uczniom radość i spokój (Mat. 10:13; Dzieje 13:50-52).
3 W Łukasza 9:5 czytamy: „Otrząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo przeciwko nim”. Naszym zadaniem jest dawanie świadectwa o Królestwie i ostrzeganie ludzi przed grożącą im zagładą w Armagedonie. Gdy ktoś odrzuca dobrą nowinę, spokojnie idziemy dalej, pozostawiając ten dom lub miasto osądowi Jehowy, który odpowiednio zareaguje na postępowanie jego mieszkańców.
ŁAGODNIE USPOSOBIENI I OKAZUJĄCY GŁĘBOKI SZACUNEK
4 Piotr napisał: „Ale uświęcajcie w swych sercach Chrystusa jako Pana, będąc zawsze gotowi podjąć obronę przed każdym, kto się od was domaga uzasadnienia nadziei, jaką macie w sobie, lecz czyńcie to z łagodnym usposobieniem i głębokim szacunkiem” (1 Piotra 3:15). Ze słów tych wynika, jakie powinno być nasze nastawienie.
5 Następujące zdarzenie dowodzi, jak mądrze jest zachować spokój i nie odpłacać pięknym za nadobne: „Podczas pracy od drzwi do drzwi z pewnym młodym bratem weszliśmy na podjazd prowadzący do kolejnego domu. Gdy byliśmy już w połowie drogi, wybiegł właściciel i zaczął krzyczeć, żebyśmy się wynosili z jego posiadłości, bo nie chce mieć z nami nic do czynienia. Zaczekaliśmy, aż skończy, po czym odwróciliśmy się i poszliśmy sobie, nie mówiąc ani słowa. Po drugiej stronie ulicy przez jakieś pół godziny rozmawialiśmy z pewną kobietą. Gdy stamtąd wyszliśmy, znowu spotkaliśmy tego mężczyznę, który nam nawymyślał. Czekał na nas przed wjazdem do swego domu. Spodziewaliśmy się dalszej tyrady. Tymczasem on już się opanował i przeprosił nas za swoje poprzednie zachowanie. Jesteśmy przekonani, że do tej nagłej zmiany nastawienia przyczynił się fakt, iż nie odpłaciliśmy mu tym samym (Rzym. 12:17, 18)”.
6 Ani gniew, ani obojętność ze strony ludzi nie pozbawi nas naszej radości i wewnętrznego spokoju, jeżeli zachowamy właściwe nastawienie i będziemy postępować po chrześcijańsku.
ZNAJDOWANIE PRZYJEMNOŚCI W PEŁNIENIU SŁUŻBY POLOWEJ
7 Ponieważ niektórzy nie zachowali takiego nastawienia, popadli w zniechęcenie. Można je przezwyciężyć, ale trzeba zmienić sposób myślenia. Bądź nastawiony pozytywnie. Głoś dobrą nowinę o Królestwie w sposób życzliwy i przyjazny. Jeżeli ludzie będą słuchać i odpowiednio zareagują, wyjdzie im to na dobre. Jeżeli nie, to przynajmniej zostaną ostrzeżeni (Ezech. 33:9).
8 Wiele ludzi, do których zachodzimy na swoim terenie, nie chce służyć Jehowie (Mat. 7:13). Ci, którzy na to „zasługują”, sami się ujawnią. Nadal więc okazujmy serdeczną życzliwość i łagodność, a w razie potrzeby zachowujmy milczenie. Jeżeli to się okaże konieczne, ‛otrząśnijmy proch z naszych nóg’, wiedząc, że Jehowa, Jezus Chrystus i święci aniołowie są świadkami naszej wiernej służby (Mat. 24:14; Ezech. 33:33).