Postępowanie godne chrześcijanina
1 W Liście 1 do Koryntian 4:9 Paweł napisał: „Staliśmy się widowiskiem teatralnym światu, zarówno aniołom, jak i ludziom”. Jesteśmy Świadkami Jehowy i poczytujemy sobie za wielki zaszczyt, że możemy w sposób czysty i skromny występować w imieniu naszego Ojca niebiańskiego. Zdajemy sobie sprawę, że ludzie często oceniają prawdziwe wielbienie Boga na podstawie naszych uczynków i wypowiedzi, a także naszego uczesania i ubioru.
2 Od chrześcijan wymaga się godnego sposobu bycia. Niech nasze zachowanie i nasz wygląd zewnętrzny zawsze odzwierciedla przyzwoitość i powagę, która przystoi oddanym sługom Bożym. Z pewnością nie byłoby rzeczą właściwą, gdyby chrześcijanie nie liczyli się pod tym względem z odczuciami drugich (Mich. 6:8; 1 Kor. 10:31-33).
3 Jakie wrażenie robimy na tych, którzy nas obserwują? Czy nasz ubiór nie świadczy o braku skromności? Czy nasz sposób noszenia się nie uchodzi za gorszący albo wręcz prowokujący? A co powiedzieć pod tym względem o naszej fryzurze? Czy ubiorem i zachowaniem nie zwracamy niepotrzebnie uwagi na siebie? Z nadsyłanych sprawozdań wynika niestety, że to się zdarza. Wielu z was z docenianiem wyrażało się o radach, których udzielono podczas ubiegłorocznych zgromadzeń pod hasłem „Lojalność wobec Królestwa” na temat chrześcijańskiego postępowania i wyglądu zewnętrznego.
4 W jednym z wykładów powiedziano bardzo stanowczo: „Trudno wprost pojąć, dlaczego sługa Jehowy Boga miałby hołdować modzie charakteryzującej niemoralne, buntownicze elementy tego szatańskiego świata. Dlaczego ktoś miałby się upodabniać do świata, żeby w ten sposób wyróżniać się spośród ludu Jehowy? Czy nie powinniśmy raczej wyglądać jak lud Jehowy i przez to odróżniać się od ludzi ze świata? Komu chcemy się podobać? Na czyim uznaniu nam zależy? Dlaczego pod względem właściwego ubioru i czesania się nie mielibyśmy brać przykładu z dojrzałych braci, na których spoczywają większe obowiązki? Czy tak trudno się na nich wzorować?”
5 W pewnym kraju grupa młodych Świadków postępujących zgodnie z tą radą spożywała obiad w dużej restauracji. Jakże byli zdumieni, gdy się dowiedzieli, że rachunek zapłaciło za nich starsze małżeństwo, które obserwowało ich chrześcijańskie zachowanie. Na tych ludziach wcale nie będących Świadkami Jehowy wzorowe zachowanie tych młodych chrześcijan oraz ich wygląd zewnętrzny zrobiły ogromne wrażenie.
6 A zatem koniecznie zwracajmy uwagę na swój wygląd zewnętrzny. Zamiast wzbudzać niestosowne zainteresowanie swoim niewłaściwym zachowaniem, nieodpowiednim ubiorem i uczesaniem, lepiej starajmy się odzwierciedlać przymioty naszego wielkiego Stwórcy, Jehowy Boga.
NA ZEBRANIACH
7 Zarówno swoim zachowaniem się, jak i wyglądem zewnętrznym powinniśmy odzwierciedlać na zebraniach powagę, która przystoi oddawaniu czci Jehowie w Jego domu. Paweł mówi w Liście 1 do Tymoteusza 2:9, 10, żeby niewiasty ubierały się ze „skromnością i zdrowym rozsądkiem”. Ta sama zasada dotyczy mężczyzn. Kto lekceważy tę radę, ten okazuje brak szacunku dla chrześcijańskich zebrań, do których zaliczają się także spotkania grona starszych.
8 Niektórzy mają trudności z punktualnym przychodzeniem na zebrania. Oczywiście niekiedy mogą się zdarzyć nieprzewidziane okoliczności. Niemniej jednak miłość do prawdy i naszych braci powinna nas skłaniać do tego, żeby starać się przychodzić na zebranie nieco wcześniej i skorzystać z budującego towarzystwa innych chrześcijan. Często zależy to tylko od dobrego planowania.
SŁUCHANIE I UCZENIE SIĘ
9 Każdy z nas jest obowiązany się przysłuchiwać i uczyć (Łuk. 8:18). Chcemy odnosić jak najwięcej korzyści z zebrań, bo wiemy, że przekazywane na nich pouczenia pochodzą od ‛wiernego niewolnika’ i krzepią nas duchowo (Mat. 24:45-47). Rodzice mają obowiązek dopilnować, żeby dzieci słuchały i uczyły się. W niemałym stopniu zależy to od tego, gdzie siedzą podczas zebrań. Czy mają obok siebie kogoś, kto pomoże im się skupić? Podczas zebrania nie pora na jedzenie lub zabawę.
10 Starajmy się również w służbie polowej wykazywać swoim zachowaniem i wyglądem zewnętrznym, że trzymamy się zasad chrześcijańskich i że wszystko czynimy z miłości do Boga, do Chrystusa Jezusa i do naszych braci. Pójdziemy wtedy za radą apostoła Pawła, który — jak sam powiada — pisał o różnych rzeczach po to, żeby było wiadomo, „jak (...) się prowadzić w domostwie Bożym, które jest zborem Boga żywego, filarem i podporą prawdy” (1 Tym. 3:14, 15).