Przedstawianie dobrej nowiny — ludziom wszelkiego rodzaju
1 Jednym z głównych celów naszej służby polowej jest trafianie ludziom do serca. Wyjątkowo skutecznie czynił to apostoł Paweł. Ze sprawozdania biblijnego wynika, że nie tylko pomógł wielu ludziom zrobić postępy i dać się ochrzcić, ale współdziałał przy zakładaniu niejednego zboru.
2 Czemu zawdzięczał takie sukcesy? Z 1 Koryntian 9:22, 23 dowiadujemy się o tym, co Paweł robił i co nam też powinno być pomocne: „Stałem się wszystkim dla ludzi wszelkiego rodzaju, żebym mógł jakimś sposobem niektórych zbawić (...), abym wraz z drugimi stał się jej [dobrej nowiny] uczestnikiem”. Starał się dostosowywać swe wypowiedzi do słuchacza, w zależności od tego, czy to był Żyd, czy ktoś innej narodowości.
3 Paweł zauważył, że dobrze jest dostosować temat rozmowy do potrzeb rozmówcy. Dzięki temu ludzie chętniej słuchali głoszonego im orędzia (Prz. 25:11). Biorąc wzór z Pawła, możemy znacznie zwiększyć skuteczność swej działalności kaznodziejskiej.
DOBRE PRZYGOTOWANIE
4 Niektórzy głosiciele przed wyruszeniem do służby zastanawiają się nad tym, jak urozmaicić ujęcie przedstawianego orędzia zależnie od tego, czy rozmawiają z mężczyzną, kobietą, dzieckiem, z osobą w podeszłym wieku, z katolikiem, ateistą, ewolucjonistą itd. Myślą, co powiedzieć, żeby trafić rozmówcy do serca i żeby go niepotrzebnie nie urazić. Są przygotowani na to, żeby w rozmowie nawiązać do określonych fragmentów publikacji, które zabierają do służby. W ten sposób pomagają ludziom zrozumieć, że nasza literatura może im naprawdę przynieść pożytek.
5 Cenną pomocą ułatwiającą wywiązanie się z naszego zadania przedstawienia prawdy biblijnej ludziom wszelkiego rodzaju jest książka Szczęście. Podkreślono to w liście, który nadszedł z Brazylii: „Jesteśmy wdzięczni za wydanie tego podręcznika w języku portugalskim. Ukazał się w odpowiednim czasie, bo ludzie nie interesują się zbytnio kwestiami doktrynalnymi; chcieliby raczej wiedzieć, kto i dlaczego nas stworzył oraz jak pokonać trudności życiowe”. Wprawdzie książka ta porusza też zagadnienia czysto religijne, ale ujęto je nieco inaczej niż w innych publikacjach.
6 Dobrze jest zabierać ze sobą do służby książkę Szczęście. Jeżeli trafimy na człowieka zaniepokojonego obecnymi stosunkami światowymi, to możemy omówić z nim podane na stronach 163-168 informacje, które wskazują na bliski koniec obecnego złego systemu, albo materiał ze stron 169 i 170, gdzie jest mowa o przyjściu Królestwa Bożego. Gdy ktoś się zastanawia, dlaczego Bóg dopuszcza istnienie zła, możemy nawiązać do rozdziału 14 i przedyskutować wybrane fragmenty. Młodych mogą zainteresować wiadomości podane w rozdziale 9.
BĄDŹ ELASTYCZNY
7 Dając świadectwo ludziom wszelkiego rodzaju, staraj się znaleźć płaszczyznę porozumienia i w miarę możności unikaj tematów drażliwych. Gdy trafisz na wyznawcę religii katolickiej, warto naprowadzić rozmowę na Mateusza 6:9, 10. Dzięki nawiązaniu do dobrze znanej modlitwy „Ojcze nasz” możesz zainteresować niejednego katolika. Natomiast w rozmowie z ateistą można zwrócić uwagę na to, że przecież opiera swoje poglądy głównie na hipotezach naukowych, co również wymaga wiary. Następnie postaraj się taktownie wyjaśnić, dlaczego wiara w istnienie Boga jest rozsądna. (Wiele przekonujących argumentów podano w czasopiśmie Przebudźcie się! 6/LXII, 2/LXIII, 3/LXIII). Z Listu 1 Koryntian 9:19-21 wynika, że Paweł uwzględniał nastawienie ludzi, którym głosił, i odpowiednio dostosowywał do tego swoje świadectwo. Jeżeli my też będziemy tak życzliwie interesować się mieszkańcami naszego terenu, to nasza praca stanie się owocniejsza i zaznamy więcej radości w służbie dla Jehowy.