Zebranie, które nas wzmacnia duchowo
1 Apostoł Paweł napisał, że „pokarm stały należy się ludziom dojrzałym, tym, którzy przez użytkowanie mają spostrzegawczość wyćwiczoną w odróżnianiu, co właściwe, a co opaczne” (Hebr. 5:14). Niezbędny pokarm stały, który wzmacnia nasz umysł i serce, jest podawany na zebraniach zborowych. Nie lekceważmy więc biblijnego nakazu, żeby ‛nie opuszczać naszych wspólnych zebrań’. Są uzasadnione powody, żeby usłuchać tej natchnionej wskazówki (Hebr. 10:23-25).
2 Nigdy nie bagatelizujmy zborowego studium książki, tłumacząc się, że przecież regularnie chodzimy na pozostałe zebrania, jesteśmy z nich zadowoleni i wiele z nich korzystamy. Na zebraniu tym jest zwykle więcej czasu na odszukiwanie wersetów, odczytywanie ich i omawianie. Nowym oraz dzieciom łatwiej jest zabierać na nich głos i szybciej robią postępy, przez co nabierają śmiałości do okazywania wiary. Komentarze dojrzałych głosicieli w trudniejszych zagadnieniach są pokrzepiające dla wszystkich uczestników. Wzajemna wymiana słów zachęty pomiędzy uczestnikami studium książki ożywia obecnych i przyczynia się do zacieśnienia łączącej ich więzi (Prz. 27:17; Rzym. 1:11, 12).
3 Od stycznia rozpoczęliśmy w zborach studiowanie książki Prawdziwy pokój i bezpieczeństwo — skąd? Ten wydany przed laty podręcznik nic nie stracił na aktualności. Starajmy się regularnie uczestniczyć w tym studium i przygotowujmy się do dawania komentarzy. Dzięki temu nie tylko sami odniesiemy pożytek, ale też będziemy umieli skuteczniej pomagać innym zrozumieć, kto i jak rozwiąże palące problemy ludzkości. Zapraszajmy na to zebranie zainteresowanych.
PRZYGOTOWYWANIE SIĘ
4 Dzięki regularnemu przygotowywaniu się do studium książki i uczestniczeniu w nim wzmacniamy się duchowo (1 Kor. 16:13). Zebrania stają się bardziej budujące i ciekawsze, gdy wszyscy się na nich wypowiadają. Daje to więcej radości i zadowolenia; stajemy się dojrzalsi duchowo. Nasze komentarze zachęcają drugich i ugruntowują ich w wierze.
5 Chcąc się przygotować do studium książki, każda rodzina zależnie do potrzeb i możliwości powinna odpowiednio ułożyć swoje zajęcia. W niektórych rodzinach każdy przygotowuje się oddzielnie. Część braci studiuje codziennie po kilka paragrafów w drodze do pracy i do domu. Aby pomóc dzieciom, rodzice przypominają im o potrzebie przygotowywania się do studium i zachęcają je do tego. Niektóre rodziny doszły do wniosku, że najlepiej jest wspólnie przygotować cały materiał w ustalonym czasie.
PROWADZĄCY I LEKTOR
6 Uczestnicy studium książki odnoszą o wiele więcej pożytku, gdy prowadzący jest dobrze przygotowany (1 Tym. 4:15, 16). Może on dużo pomóc na każdym studium przemyślanymi słowami wstępnymi i końcowymi. Warto podkreślać następujące sprawy: Jakim ludziom mógłby pomóc omawiany dziś materiał? Które myśli warto zapamiętać, żeby potem odpowiednio z nich korzystać? Jak rozpocząć rozmowę na taki temat podczas pracy od drzwi do drzwi lub podczas świadczenia nieoficjalnego? Jak na podstawie omawianego rozdziału można by zapoczątkować studium biblijne? Jak spożytkować te informacje w chrześcijańskim życiu? Prowadzący powinien pomagać braciom zrozumieć i zapamiętać sposób przeprowadzenia argumentacji, przytoczone fakty oraz stosowne wersety i zachęcać ich, żeby z tego korzystali w służbie.
7 Ponieważ niemal połowę czasu przeznaczonego na to zebranie wypełnia odczytywanie paragrafów, trzeba zawczasu wyznaczyć dobrego lektora. Musi on dobrze rozumieć omawiany materiał oraz czytać go wyraźnie i z odpowiednim akcentowaniem (Zobacz „Skrzynkę Pytań” z NSK 9/80).
SŁUŻBA POLOWA
8 Służba polowa pełniona z całego serca jest dla nas ochroną i wzmacnia nas duchowo (Rzym. 12:11). Studiowanie Biblii i udział w zebraniach wzbudza pragnienie dzielenia się z innymi naszą wiedzą. Istotne znaczenie ma tu osobisty przykład prowadzącego studium książki i jego gotowość do współpracy w służbie z tymi, którzy o to proszą lub potrzebują pomocy w wywiązaniu się ze swoich zaszczytnych obowiązków chrześcijańskich.
9 Umacniajmy się duchowo przez regularne przygotowywanie się do WSZYSTKICH zebrań zborowych i bierzmy w nich żywy udział. Uczestnictwo w nich pokrzepi nas i ugruntuje w wierze.