Kto może zostać pionierem?
1 Kto może zostać pionierem? Na to pytanie padają różne odpowiedzi. Niektórzy uważają, że pionierzy to ludzie wyjątkowi, mający chyba więcej czasu na służbę polową niż drudzy. Zdaniem innych są to ludzie wyjątkowo zdrowi i aktywni, a poza tym zabezpieczeni pod względem finansowym lub wykazujący niepospolite zdolności w swoim zawodzie, dzięki czemu mogą pełnić służbę pionierską. To prawda, że wspomniane tu czynniki w wielu wypadkach odgrywają pewną rolę, ale to jeszcze nie tłumaczy w pełni, kto może podjąć stałą służbę pionierską i w niej pozostać.
2 Jest wielu głosicieli, którzy cieszą się względnie dobrym zdrowiem i mają dużo pieniędzy, a mimo to nie są pionierami. Z drugiej strony sporo osób ze słabym zdrowiem i niezamożnych wiernie trwa w służbie pionierskiej. Czy o służbie tej, stałej lub pomocniczej, nie mogłoby pomyśleć więcej głosicieli, którzy czują się dobrze na zdrowiu albo przeszli na emeryturę i finansowo są niezależni? W gruncie rzeczy okazuje się, że ci, którym warunki pozwalają zostać pionierami, stają się nimi dlatego, że chcą. Pragnienie takie budzi się w nich pod wpływem wielu czynników — między innymi miłości, doceniania, gorliwości i lojalności. Gdy jest dostatecznie silne, potrafi pokonać nawet zdawałoby się niebotyczne przeszkody (Mat. 17:20).
3 Kto robi postępy w prawdzie przez nabywanie dokładnej wiedzy i przykładanie się do służby polowej, ten zaznaje radości z pomagania drugim w poznaniu prawdy. Służba ta nabiera dla niego coraz większego znaczenia i daje mu poczucie dokonywania czegoś wartościowego. Owoce wytężonej pracy sprawiają mu radość (Kazn. 2:24). Wykonuje dobrą pracę dzięki rozwijaniu w sobie zbożnych przymiotów i przejawianiu ich w życiu (2 Piotra 1:5-8). Właśnie stąd bierze się pragnienie zostania pionierem (1 Piotra 4:2). Osiągnięta ostatnio liczba pionierów stałych wskazuje na to, że wielu żywi takie pragnienie.
4 Ci, którzy dopięli celu, to znaczy zostali pionierami i w dalszym ciągu trwają w służbie pełnoczasowej, zaznają wielu dodatkowych błogosławieństw od Jehowy (Prz. 10:22). Niektórym rodzicom może się nasunąć pytanie: Jak pomóc dzieciom, żeby rozwinęły w sobie pragnienie pełnienia służby pionierskiej? Jeżeli możecie dać dobry przykład przez podjęcie tej działalności, będzie to dla dzieci najlepszą zachętą do pójścia w wasze ślady. Uczcie je od najmłodszych lat pilnego studiowania Słowa Bożego (2 Tym. 3:15). Ma ono moc pobudzającą do działania (Hebr. 4:12). Młodzi mogą dzięki niemu poznać słuszne zasady i nauczyć się przestrzegania ich w życiu (Hebr. 5:14). Takie szkolenie, jak również dobry przykład rodziców to mocny fundament, na którym można budować (1 Kor. 3:10-13).
5 Młodym i nowym w prawdzie powinno się zwracać uwagę na znaczenie pomagania drugim (Mat. 9:36). Zachęcajcie ich do naśladowania pod tym względem Jezusa. Będzie im wtedy łatwiej zapatrywać się na ludzi tak, jak się na nich zapatruje Jehowa (2 Piotra 3:9). Wyjaśniajcie im, dlaczego pomaganie drugim jest istotną częścią składową chrystianizmu (Mat. 22:39; Jana 21:15-17).
6 Młodzież powinna jeszcze przed ukończeniem szkoły zastanowić się poważnie nad tym, jaki cel pragnie osiągnąć w życiu i jak mogłaby zużytkować swe zdolności. Dlaczego nie obrać sobie za taki cel służby pionierskiej? Również ludzie starsi, którzy już przeszli na emeryturę albo uczynią to w najbliższej przyszłości, mogliby pomyśleć o podjęciu tej służby. Im lepiej wykorzystamy swoje możliwości, tym więcej błogosławieństw Jehowy sobie zaskarbimy (Łuk. 8:18).
7 Czy szczerze rozważasz możliwości podjęcia stałej służby pionierskiej? Co jest dla ciebie teraz najważniejsze? Czy jesteś zadowolony z takiego uszeregowania wartości? Jeżeli nie, to dlaczego nie miałbyś tego zmienić? Zastanów się: „Co mnie powstrzymuje od podjęcia służby pionierskiej?” Czy naprawdę chcesz być pionierem? (Kol. 3:23, 24). Jeżeli tak, to najprawdopodobniej nim zostaniesz.