Publiczne wyznawanie naszej nadziei
1 Jezus dał nam przykład wyznawania nadziei o Królestwie. Oznajmił on: „Mówiłem światu jawnie. Zawsze uczyłem w synagodze i w świątyni, gdzie się schodzą wszyscy Żydzi; a potajemnie nic nie mówiłem” (Jana 18:20). Jak my możemy pójść w jego ślady?
2 Tak jak Jezus pragniemy wyzyskiwać każdą sposobność, żeby rozmawiać z ludźmi o Królestwie i o naszej nadziei na przyszłość. Paweł usilnie zachęcał: „Bez wahania trzymajmy się mocno publicznego wyznawania naszej nadziei” (Hebr. 10:23). Postępujemy tak, ponieważ chcemy, by ludzie poznali dobroć Jehowy, od którego pochodzi nasza nadzieja. Pragniemy przy tym, żeby dostąpili zbawienia (Rzym. 10:13, 14).
3 Kwiecień, miesiąc Pamiątki, jest dla wszystkich Świadków Jehowy okresem wzmożonej działalności teokratycznej. Wielu pełni w tym miesiącu pomocniczą służbę pionierską. Wszyscy jesteśmy zainteresowani tym, żeby na obchód Wieczerzy Pańskiej zaprosić jak najwięcej szczerych ludzi, którzy mogliby odnieść z tej uroczystości trwały pożytek. Niewątpliwie zaprosiliśmy już zainteresowanych, którzy studiują z nami Biblię, znajomych, jak również członków rodzin, którzy nie są z nami „spokrewnieni w wierze” (Gal. 6:10). A kogo jeszcze moglibyśmy zaprosić?
4 Na naszych terenach jest wiele ludzi, którzy z sympatią odnoszą się do naszej działalności. Niektórzy w przeszłości studiowali z nami Biblię, inni biorą od nas literaturę biblijną lub przynajmniej chętnie z nami rozmawiają, gdy do nich zachodzimy, chociaż się nie godzą na regularne odwiedzanie. Takich ludzi również możemy zaprosić, rzecz jasna kierując się przy tym mądrym rozeznaniem. Jeśli mamy jeszcze drukowane zaproszenia, dobrze będzie zrobić z nich użytek, gdy w najbliższą sobotę (w niektórych zborach także w piątek) oraz w niedzielę wyruszymy do służby polowej. Jak można się posłużyć takim zaproszeniem?
5 Przede wszystkim musimy pamiętać, że nie wystarczy komuś wręczyć zaproszenie; trzeba go przy tym serdecznie zachęcić, by zechciał z niego skorzystać. Można by na przykład powiedzieć: „Chciałbym zostawić panu (pani) to zaproszenie na doroczny obchód Wieczerzy Pańskiej. Obecność na tej uroczystości świadczy o docenianiu tego, co dla nas uczynił Chrystus. Zechce pan (pani) posłuchać, co Biblia mówi w Liście 2 do Koryntian 5:14 o potrzebie okazywania wdzięczności: (Odczytaj do słów: ‛za wszystkich umarł’, Bw). Wieczerza Pańska jest jedynym świętem, które nakazał obchodzić Chrystus. Podczas tej uroczystości będzie wyjaśnione na podstawie Biblii, jakie jest jej znaczenie i jaki wpływ może wywrzeć na nasze życie. Mam nadzieję, że uda się panu(i) tak ułożyć swoje sprawy, żeby być razem z nami w niedzielę 12 kwietnia (podaj, gdzie i o której godzinie odbędzie się uroczystość)”. Można też użyć wersetów z Dziejów 4:12 i Jana 14:6. Gdybyśmy już nie mieli drukowanego zaproszenia, można i bez tego serdecznie zaprosić do przyjścia na Pamiątkę, w wyżej proponowany sposób.
6 Nie zapominajmy, że uroczystość Pamiątki może zrobić duże wrażenie na zainteresowanym. Usłyszy na niej wyraźnie, co Bóg i Chrystus dla niego uczynili. Wieczerza Pańska wzrusza i otwiera serce dla spraw duchowych. Ale też nie zapominajmy, że nowym, którzy będą na niej obecni, trzeba w dalszym ciągu mówić o naszej nadziei przez zapoczątkowanie i prowadzenie z nimi domowych studiów biblijnych.
7 Pełni doceniania dla postanowień Jehowy, dzięki którym przed ludzkością została otwarta droga do życia wiecznego w raju na ziemi, bierzmy z zapałem udział w ogłaszaniu wszystkim tej radosnej wieści. Możemy być spokojni o to, że ‛nie zawiedzie ani jedna ze wszystkich dobrych obietnic, które dał Jehowa’ (Joz. 21:45). Tak jak Paweł „trzymajmy się mocno publicznego wyznawania naszej nadziei, bo wierny jest ten, który dał obietnicę” (Hebr. 10:23).