Pomagajmy drugim doceniać sprawy duchowe
1 Jakimż pokrzepieniem była dla nas uroczystość Pamiątki, którą obchodziliśmy ponad miesiąc temu! Na tej dorocznej uroczystości przypomniano nam, jak wielką wartość przedstawia ofiarna śmierć Chrystusa Jezusa, poniesiona dla dobra całej ludzkości. Ten szczególny dzień otwiera przed nami sposobność pomagania nowym, żeby jeszcze bardziej doceniali dary duchowe, które otrzymują od Boga poprzez Jego umiłowanego Syna (Marka 9:7). Jak możemy pomagać tym, którzy byli na Pamiątce, żeby regularnie zgromadzali się ze zborem?
2 Nie ulega wątpliwości, że większość obecnych na Pamiątce, włącznie z tymi, którzy przyszli na nią po raz pierwszy, zdaje sobie sprawę ze swych potrzeb duchowych (Mat. 5:3). Co moglibyśmy zrobić, żeby ich zachęcić do szukania możliwości zaspokojenia tych potrzeb?
3 Przede wszystkim trzeba ich jak najprędzej odwiedzić. Okaż im zainteresowanie i zaproponuj pomoc w robieniu postępów duchowych. Z wieloma zainteresowanymi, którzy byli na Pamiątce, nie prowadzi się do tej pory oddzielnego studium biblijnego. Pomóż im zrozumieć, że chcąc odnieść pełny pożytek z ofiary Chrystusa Jezusa i zyskać upodobanie w oczach Jehowy, muszą korzystać z regularnego studium biblijnego. Podejmij starania, żeby zostali objęci tym programem wychowawczym i mogli przyjmować pokarm duchowy w dogodnym dla siebie czasie.
4 Dążenie do założenia studium z ludźmi, którzy byli na Pamiątce, powinno iść w parze z serdecznym zachęcaniem ich do przychodzenia na zebrania zborowe. W razie potrzeby zaproponuj zainteresowanemu, że wstąpisz po niego w drodze do Sali Królestwa.
ZACHĘCAJ DO DAWANIA ŚWIADECTWA
5 A jak pomóc tym, którzy już studiują i może przychodzą regularnie na zebrania? Pod jakim względem mogliby robić postępy? Czy zachęcałeś ich, żeby spróbowali przy okazji dawać świadectwo znajomym, krewnym, kolegom z pracy i innym ludziom? To im ułatwi robienie postępów duchowych. Dadzą tym do zrozumienia, że są wdzięczni za ofiarę Jezusa oraz za prawdę, którą poznają.
6 Studiujący Biblię może się wahać rozmawiać z kimś z obawy, że nie zechce go wysłuchać. Może należałoby mu wyjaśnić, że u Boga liczy się każda poszczególna osoba i że On patrzy na serce i wie, kiedy ktoś jest gotów przyjąć dobrą nowinę. Pomóż mu zrozumieć, że Bóg chce, aby „ludzie wszelkiego rodzaju byli wybawieni i osiągnęli dokładną wiedzę o prawdzie” (1 Tym. 2:4; Dzieje 17:26, 27). Wyjaśnij, że Bóg przysłał Jezusa Chrystusa, aby dał siebie „na okup za wielu” (Mat. 20:28). Jeżeli pomożesz zainteresowanemu to docenić, łatwiej mu będzie zrozumieć, że powinien dążyć do nawiązywania rozmów o prawdzie przy każdej nadarzającej się sposobności. Umocni to jego przekonanie oraz pozwoli zaznawać radości wynikającej z dzielenia się z drugimi tym, co ma najcenniejszego (Gal. 6:6; Dzieje 20:35).
7 Spełniających odpowiednie wymagania można jeszcze w tym miesiącu zaprosić do udziału w służbie polowej (Mat. 9:37, 38; Zorganizowani [symbol: om], s. 92, 93). Jehowa ma upodobanie w ludziach, którzy chcą Mu służyć, choćby ich umiejętności były ograniczone. Dostąpiliśmy wielkiego zaszczytu, że możemy uczestniczyć w życiodajnej działalności na wzór naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa (Mat. 28:19, 20). Spełniając nakaz głoszenia, dajemy też posłuch słowom apostoła Pawła, który napisał: „Współpracując z nim, upraszamy was także, abyście nie przyjmowali niezasłużonej życzliwości Bożej, chybiając jej celu” (2 Kor. 6:1).
8 Nie wiemy, ile jeszcze ludzi zacznie doceniać przywilej służenia Jehowie. Możemy być jednak pewni, że dzięki niestrudzonemu pomaganiu drugim, by cenili sobie sprawy duchowe, zarówno na nas samych, jak i na nich spłyną obfite błogosławieństwa (2 Kor. 6:2).