Obchodzenie Pamiątki w roku 1989
1 W środę 22 marca 1989 roku przypada 1956 rocznica śmierci Chrystusa. Przygotowując się do obchodu Pamiątki, pomyślmy o tych, których należałoby zaprosić albo którym w jakiś inny sposób trzeba pomóc, żeby przyszli na tę uroczystość. Pora samemu zacząć przygotowywać się do Pamiątki i zapraszać na nią drugich (zob. „Co przygotować do Pamiątki” na stronie 3).
2 Jak się zapatrujemy na tę uroczystość? Obecność na Wieczerzy Pańskiej powinniśmy uważać za przywilej i sposobność wykazania naszego doceniania ofiary Chrystusa. Jeśli musisz wyjechać poza teren miejscowego zboru, koniecznie postaraj się o adres Sali Królestwa najbliższej miejsca twego pobytu, żeby tam być na Pamiątce.
ZAPRASZANIE LUDZI
3 Przy zapraszaniu ludzi na Pamiątkę można się posłużyć treścią specjalnych ogłoszeń zamieszczonych na stronie 32 w Strażnicy z 1 marca 1989 oraz Przebudźcie się! z 8 marca 1989. Ponieważ zaproszone osoby mogą nie zapamiętać, gdzie i kiedy odbędzie się Pamiątka, więc dobrze byłoby starannie zapisać im te dane na osobnej kartce. Jeśli to możliwe, poświęć chwilę czasu na wyjaśnienie zapraszanemu, jakie znaczenie ma ta uroczystość. Nowo zainteresowanym może nastręczać trudności zdecydowanie się na przyjście do Sali Królestwa. Czy nie mógłbyś im zaproponować podwiezienia swoim samochodem albo przynajmniej umówić się z nimi w pobliżu Sali? Wymagałoby to poświęcenia trochę czasu lub wysiłku, taka pomoc może się jednak spotkać z docenianiem. Trzeba też zadbać o ludzi, którzy może już od lat interesują się prawdą, ale nie mogą się zdobyć na regularne przychodzenie na zebrania (Łuk. 11:23; Jana 18:37b).
NIEZBĘDNE PRZYGOTOWANIA
4 Starsi zboru zechcą dopilnować, żeby wszystko, co ma związek z obchodzeniem Pamiątki, zostało zawczasu starannie przygotowane. Do podawania emblematów należy wybrać wykwalifikowanych braci. W miarę możności powinni to być starsi albo słudzy pomocniczy. Wyznaczcie tylu braci, żeby podawanie symboli nie trwało zbyt długo. Gdy podający obsłużą obecnych na zebraniu, zajmą miejsca w pierwszym rzędzie, a mówca poda im emblematy. Na koniec jeden z nich poda je mówcy.
5 Z każdym rokiem zbliżamy się do dnia, kiedy ustanie obchodzenie Wieczerzy Pańskiej. Na ziemi pozostaje już stosunkowo niewielu namaszczonych braci Chrystusa. Jezus kazał obchodzić Pamiątkę swej śmierci dopóty, dopóki wszyscy jego bracia nie znajdą się z nim w Królestwie (Łuk. 22:19; 1 Kor. 11:25). Zanim to nastąpi, będziemy posłusznie i wytrwale zgromadzać się co roku, żeby obchodzić Pamiątkę z wielką radością i docenianiem.
[Ramka na stronie 3]
CO PRZYGOTOWAĆ DO PAMIĄTKI
(Zob. „Strażnicę” 4/CVI, s. 15)
1. Czy wszyscy, łącznie z mówcą, są dokładnie poinformowani o czasie i miejscu zgromadzenia? Czy mówca wie, jak dojechać?
2. Czy wiadomo, kto przygotuje emblematy?
3. Czy wyznaczono osoby, które przyniosą czysty obrus, odpowiednią liczbę kielichów i talerzyków?
4. Czy zadbano o to, żeby sala była czysta?
5. Czy wyznaczono porządkowych i podających emblematy? Czy zaplanowano spotkanie z nimi przed Pamiątką, żeby każdy wiedział, co należy do jego obowiązków? Kiedy to spotkanie się odbędzie? Jak będą podawane emblematy, żeby wszyscy zostali sprawnie obsłużeni?
6. Czy podjęto starania, żeby pomóc starszym i niepełnosprawnym braciom i siostrom? Czy zostało ustalone, kto obsłuży każdego pomazańca, który jest obłożnie chory i nie może przybyć?