„Pójdźmy do domu Jehowy”
1 Dawid ochoczo zareagował na zaproszenie: „Pójdźmy do domu Jehowy” (Ps. 122:1, NW). „Dom” Jehowy, reprezentowany przez świątynię, był miejscem, w którym zgromadzali się ludzie pragnący wielbić prawdziwego Boga. Sanktuarium to było ostoją bezpieczeństwa i pokoju. W dobie obecnej „domem” Bożym jest ogólnoświatowy zbór chrześcijański, „filar i podwalina prawdy” (1 Tym. 3:15). Poprzez ten kanał przekazywane są wszelkie postanowienia mające związek ze zbawieniem. Właśnie dlatego muszą do niego „zdążać wszystkie narody”, jeśli chcą dostąpić obiecanych błogosławieństw pod rządami Królestwa Bożego (Izaj. 2:2).
2 Ów „dom” składa się z ponad 69 000 zborów w 229 krajach. Drzwi Sal Królestwa na całym świecie są otwarte, a przeszło cztery miliony gorliwych pracowników rozgłasza zaproszenie: „Przyjdź! (...) Kto chce, niech bierze wodę życia darmo” (Obj. 22:17, NW). Wielu już usłuchało tego orędzia i z wdzięcznością je przyjęło. Innych poruszyło ono w pewnym stopniu, ale jeszcze nie przyszli do domu Jehowy, to znaczy nie nawiązali łączności ze zborem chrześcijańskim. „Potrzeby duchowe” takich osób mogą być zaspokajane wyłącznie środkami, które są dostępne w zborze (Mat. 5:3, NW). Żyjemy w czasach krytycznych i zdajemy sobie sprawę, że koniec tego systemu szybko się przybliża. Obojętni lub wahający się mogą nie zdążyć. Zachodzi więc pilna potrzeba, żeby szczerzy ludzie niezwłocznie ‛zbliżyli się do Boga’ przez nawiązanie łączności z Jego organizacją (Jak. 4:8). Jak można im pomóc?
3 Kierujmy zainteresowanych do organizacji. Już od pierwszej rozmowy powinniśmy kierować zainteresowanych do organizacji. Wprawdzie sami potrafimy odszukiwać wersety i wyjaśniać podstawowe nauki biblijne, ale wiedza ta nie pochodzi od nas. Wszystko, co wiemy, otrzymaliśmy od organizacji za pośrednictwem klasy niewolnika, która dostarcza „pokarm w słusznym czasie” (Mat. 24:45-47, NW). Nowi od samego początku muszą sobie uświadomić, że czyste wielbienie nie ogranicza się do nas samych ani nawet do miejscowego zboru; istnieje zorganizowana, teokratyczna, ogólnoświatowa społeczność, działająca pod kierownictwem Jehowy.
4 Wszelkie wskazówki otrzymujemy od Jehowy, który obiecał prowadzić nas i uczyć (Ps. 32:8; Izaj. 54:13). Pouczenia te są przekazywane głównie na łamach naszych publikacji. Jeżeli zdołamy pomóc zainteresowanym nabrać głębokiego szacunku dla literatury biblijnej i uznać ją za źródło życiodajnych pouczeń, najprawdopodobniej nie odrzucą od razu zawartego w niej orędzia, lecz się z nim zapoznają i zaczną się nim kierować. Powinniśmy zawsze udostępniać ludziom tę literaturę i posługiwać się nią w sposób wzbudzający szacunek. Wtedy nowi nauczą się doceniać organizację i polegać na jej przedsięwzięciach.
5 Poinformuj zainteresowanych, że w pobliżu ich domu znajduje się miejsce zgromadzeń, gdzie systematycznie udziela się pouczeń biblijnych. Podaj im adres Sali Królestwa oraz pory zebrań. Wyjaśnij różnicę między naszymi zebraniami a nabożeństwami, na których mogli bywać w przeszłości. Każdy jest tu mile widziany, nie zbiera się pieniędzy na tacę ani nikt nie jest o nie nagabywany. Kiedy wyznaczeni słudzy przeprowadzają punkty programu, wszyscy mają możliwość brać w nich udział czy to przez dawanie komentarzy, czy w inny sposób. Na zebrania przychodzą całe rodziny, a w dyskusjach biblijnych mogą zabierać głos nawet dzieci. Nasi słudzy nie noszą specjalnych szat ani strojów. Sala Królestwa jest gustownie urządzona i nie ma w niej świec, posągów ani obrazów. Osoby, które się w niej zgromadzają, zazwyczaj mieszkają w pobliżu.
6 Systematycznie kierujmy uwagę na organizację podczas prowadzenia studiów biblijnych. Zasadniczym celem studium biblijnego jest uczenie prawdy podanej w Słowie Bożym. Powinno się przy tym wszczepiać zainteresowanym docenianie organizacji Jehowy i kłaść nacisk na żywotną potrzebę przyłączenia się do niej. Wielkie dzieło prowadzone przez Jezusa i jego uczniów w I wieku przyciągało szczerych ludzi, którzy pracowali w jedności pod przewodnictwem centralnego ciała kierowniczego. Gdzie głoszenie napotkało żywy oddźwięk, zakładano zbory, aby systematycznie szkolić nowych i udzielać im wskazówek. Osoby utrzymujące łączność z tymi zborami były umacniane duchowo, dzięki czemu mogły wytrwać w czasie prześladowań (Hebr. 10:24, 25; 1 Piotra 5:8-10). W dobie dzisiejszej Jehowa zamierza „na nowo zebrać wszystko w Chrystusie” (Efez. 1:9, 10, NW). W rezultacie powstała ogólnoświatowa „społeczność braci” (1 Piotra 2:17, NW).
7 Na cotygodniowym studium biblijnym powinno się udzielać pouczeń, które pomogą zainteresowanym docenić organizację i odnosić pożytek ze wszystkiego, co może im pomóc w dostąpieniu wybawienia. Zarezerwuj co tydzień kilka minut, żeby opowiedzieć coś o organizacji i o sposobie jej funkcjonowania. Odpowiedni materiał znajdziesz w Strażnicy nr 5 z roku 1985 (ss. 13-17). Broszury Świadkowie Jehowy w dwudziestym wieku oraz Świadkowie Jehowy zjednoczeni w spełnianiu woli Bożej na całym świecie wyjaśniają, jak działa nasza organizacja i jak można odnieść z tego pożytek. Ponadto warto obejrzeć ze studiującymi wideokasetę zatytułowaną Świadkowie Jehowy — organizacja godna swej nazwy, żeby sobie uświadomili, jak jesteśmy zorganizowani do dawania świadectwa. Można też przedstawiać wybrane sprawozdania i doświadczenia z innych publikacji, żeby unaocznić rozwój dzieła w różnych krajach i odmiennych kulturach. Z czasem możesz stopniowo wyjaśniać, dlaczego chodzimy od domu do domu, po co się zgromadzamy, jak jest finansowana nasza działalność oraz jaki ma zasięg.
8 Zapoznanie zainteresowanych z innymi Świadkami może wywrzeć na nich korzystny wpływ i pomóc im lepiej zrozumieć, czym jest zbór. W tym celu od czasu do czasu zapraszaj na studium innych głosicieli. Członek zboru mający podobną przeszłość lub podobne zainteresowania może ułatwić studiującemu uświadomienie sobie sedna czegoś. Dobrze jest też zaprosić starszego zboru, aby studiujący mógł go poznać. Niewątpliwą korzyść odniósłby także z wizyty nadzorcy obwodu lub jego żony. Jeżeli zapoznasz zainteresowanego z innymi Świadkami mieszkającymi w pobliżu, stanie się to dla niego dodatkową zachętą do uczęszczania na zebrania zborowe.
9 Zachęcaj nowych do przychodzenia na zebrania. Nowi muszą sobie uświadomić, jak ważne jest uczęszczanie na zebrania. Staraj się rozbudzać w nich taką potrzebę. Pokazuj artykuły, które będą omawiane na studium Strażnicy. Podawaj tytuły najbliższych wykładów publicznych. Przytaczaj główne myśli z materiału omawianego w teokratycznej szkole służby kaznodziejskiej i na zborowym studium książki. Opowiadaj o tym, czego sam się uczysz na tych zebraniach i dlaczego lubisz na nie przychodzić. Jeśli masz taką możliwość, zaproponuj podwiezienie samochodem. Z pewnością chętniej się wybiorą, gdy przed zebraniem do nich zatelefonujesz.
10 Kiedy zainteresowany przyjdzie na zebranie, serdecznie go przywitaj. Przedstaw go innym członkom zboru, w tym także braciom starszym. Jeżeli przyszedł na wykład publiczny, zapoznaj go z mówcą. Oprowadź zainteresowanego po Sali Królestwa. Wyjaśnij, jakiemu celowi służą: punkt wydawania literatury i czasopism, skrzynki na datki, biblioteka i tekst roczny. Poinformuj go, że sala nie tylko pełni funkcję domu wielbienia, ale jest też ośrodkiem organizowania dzieła głoszenia na danym terenie.
11 Wyjaśnij, jak wyglądają nasze zebrania. Pokaż mu publikacje, z których korzystamy. Podkreśl, że głównym podręcznikiem jest Biblia. Na zebraniach może zabierać głos każdy, również małe dzieci. Wyjaśnij, iż muzyka i słowa wszystkich naszych pieśni są ułożone przez Świadków Jehowy i służą wysławianiu Boga. Zwróć uwagę na to, że obecni pochodzą z różnych środowisk. Nadmień, iż są przyjaźnie usposobieni i gościnni. Okazywanie takiego życzliwego i szczerego zainteresowania może się okazać jednym z najważniejszych czynników, który pobudzi daną osobę do ponownego przyjścia.
12 Dlaczego niektórzy się ociągają. Często się zdarza, że niektórzy mimo naszych starań nie bardzo chcą się przybliżyć do organizacji. Nie zniechęcaj się szybko. Spróbuj wczuć się w ich położenie. Prawdopodobnie do tej pory, pominąwszy wyjątkowe okazje, nie odczuwali potrzeby uczęszczania na zebrania religijne. Może są pod presją członków rodziny lub bliskich przyjaciół. Mogą się obawiać kąśliwych uwag sąsiadów. A może ich uwagę zaprząta zbytnio świeckie towarzystwo i rozrywki. Wszystko to mogą uważać za przeszkody nie do pokonania, dlatego trzeba im pomóc, aby spojrzeli na te sprawy z właściwego punktu widzenia i ‛upewniali się o rzeczach ważniejszych’ (Filip. 1:10, NW).
13 Uzasadnij na podstawie Biblii, dlaczego musimy być wytrwali. Podkreślaj, że każdy z nas pilnie potrzebuje zachęt i pouczeń duchowych (Rzym. 1:11, 12). Jezus wyjaśnił, że sprzeciw rodziny nie jest uzasadnionym powodem, by się ociągać (Mat. 10:34-39). Z kolei Paweł usilnie zachęcał, żeby się nie wstydzić publicznego utożsamiania się z uczniami Jezusa (2 Tym. 1:8, 12-14). Osobiste dążenia i sprawy rozpraszające naszą uwagę nie mogą się wymknąć spod kontroli, gdyż w przeciwnym razie staną się sidłem (Łuk. 21:34-36). Na błogosławieństwo Jehowy zasłużą tylko ci, którzy będą Mu służyć całą duszą, a nie sercem podzielonym (Kol. 3:23, 24). Jeżeli będziemy wpajać zainteresowanym docenianie dla takich zasad biblijnych, możemy im pomóc robić postępy duchowe.
14 Drzwi są otwarte. Dom prawdziwego wielbienia Jehowy jest wyniesiony ponad wszystko inne. Na całym świecie, w 229 krajach, rozbrzmiewa zaproszenie: „Przyjdźcie, (...) wstąpmy na górę Jehowy, (...) a On nas pouczy o swoich drogach, bo chcemy chodzić Jego ścieżkami” (Izaj. 2:3, NW). Jeżeli nowi przyjmą to zaproszenie, mogą ocalić życie. Najlepszym sposobem udzielenia im pomocy jest kierowanie ich do organizacji Jehowy.