Jehowa udziela mocy
1 Jako sługom Jehowy, powierzono nam zadanie głoszenia dobrej nowiny oraz ‛trwania w szlachetnym postępowaniu wśród narodów’ (1 Piotra 2:12; Mat. 24:14). Ponieważ żyjemy w czasach krytycznych, a przy tym jesteśmy słabi i ułomni, nigdy nie zdołalibyśmy wywiązać się z tego zadania o własnych siłach (2 Tym. 3:1-5). Jak to dobrze, iż możemy liczyć na pomoc Jehowy!
2 Apostoł Paweł przeżył wiele trudnych chwil (2 Kor. 11:23-27). Dzięki czemu zdołał wyjść z nich zwycięsko i wykonać zlecone mu dzieło? Otrzymał od Jehowy „moc wykraczającą poza to, co normalne” (2 Kor. 4:7). Paweł zdawał sobie sprawę, że wspiera go Bóg, toteż napisał: „Do wszystkiego mam siłę dzięki temu, który mi udziela mocy” (Filip. 4:13). Również nam Jehowa potrafi zapewnić taką samą pomoc. Jak możemy z niej korzystać?
3 Nieustawanie w modlitwach. Jezus usilnie nas zachęcał, byśmy ‛stale prosili, szukali i pukali’, nigdy nie dając za wygraną (Łuk. 11:5-10). Wytrwałym zanoszeniem modlitw pokazujemy Jehowie, jak bardzo nam na czymś zależy, jak mocno czegoś pragniemy i jak szczere są nasze pobudki (Ps. 55:18; 88:2, 14; Rzym. 1:9-11). Zdając sobie sprawę z doniosłego znaczenia wytrwałości w modlitwach, Paweł nawoływał: „Nieustannie się módlcie” (1 Tes. 5:17). Modlitwa to jeden z najważniejszych sposobów korzystania z pomocy Jehowy.
4 Poddawanie się teokratycznemu kierownictwu. Teokracja to rządy Boga, a Bóg jest miłością. Z władzy tej odnosimy pożytek, jeśli ją uznajemy i stosujemy się do Bożych wskazówek przy podejmowaniu decyzji zarówno w sprawach ważnych, jak i mniej ważnych. Na ziemi władzę teokratyczną reprezentuje „niewolnik wierny i roztropny” (Mat. 24:45-47). Jeżeli chcemy zjednać sobie błogosławieństwo Jehowy, musimy współpracować z organizacją, którą posługuje się ów „niewolnik” (por. Hebr. 13:17). Jehowa nagrodzi nasze lojalne i ochocze przestrzeganie Jego praw, udzielając w stosownym czasie potrzebnej nam mocy (Hebr. 4:16).
5 Utrzymywanie bliskiej więzi z braćmi. Znakiem wyróżniającym uczniów Jezusa jest miłość (Jana 13:34, 35). Mamy jednak rozmaite osobowości, toteż różnice zdań mogą prowadzić do nieporozumień. Musimy więc przejawiać tkliwe współczucie i wspaniałomyślnie przebaczać sobie nawzajem (Efez. 4:32). Pomoże nam to utrzymywać bliską więź z naszymi braćmi w wierze i czerpać otuchę z ich niezłomnej wytrwałości w próbach. Ponieważ wiemy, „że jeśli chodzi o cierpienia, to samo dzieje się w całej społeczności (...) [naszych] braci na świecie”, dzięki mocy udzielanej przez Boga potrafimy się uporać z podobnymi trudnościami (1 Piotra 5:9).
6 Trzymanie się dobrego planu studium osobistego. Umacnianie pod względem duchowym naszych umysłów i serc pomaga nam odpierać ataki Szatana (1 Piotra 5:8). Dobry plan studium osobistego wzbogaca nasz zasób wiedzy o sprawach Bożych. Możemy z niej robić użytek, gdy stajemy w obliczu codziennych problemów. Paweł wyraźnie podkreślił, że dostąpienie wybawienia w dużej mierze zależy od „dokładnego poznania” (1 Tym. 2:3, 4). Koniecznie więc musimy się regularnie odżywiać pokarmem duchowym.
7 Wszystko, czego potrzebujemy do zachowywania sił duchowych, jest nam udostępniane za pośrednictwem zboru chrześcijańskiego. Z całego serca popierajmy jego działalność, a z pewnością będziemy ‛iść bez znużenia’ (Izaj. 40:29-31, BT).