„Czuwajcie”
1 Kiedy Jezus wypowiadał słowa zanotowane w Mateusza 26:38-41, zbliżały się najkrytyczniejsze chwile w jego życiu na ziemi. Miał to być zarazem najdonioślejszy moment w dziejach ludzkości. W grę wchodziło wybawienie całego rodzaju ludzkiego. Uczniowie Jezusa musieli więc „czuwać”.
2 Obecnie żyjemy w przededniu przyjścia Jezusa w charakterze naszego Wybawcy oraz Wykonawcy wyroków Bożych. Jako czujni chrześcijanie, rozumiemy, iż czas nagli, toteż nie czekamy na owo wyzwolenie z założonymi rękami. Wiemy, że stale musimy się mieć na baczności. Jakież to zatem ważne, byśmy w służbie dla Jehowy ‛ciężko pracowali i wytężali siły’ (1 Tym. 4:10). A co powiedzieć o każdym z nas? Czy jesteśmy czujni?
3 Badanie samego siebie. Jezus ostrzegł: „Zwracajcie uwagę na samych siebie” (Łuk. 21:34, 35). Musimy więc zważać na siebie i upewniać się, czy jesteśmy „ludźmi nienagannymi i niewinnymi (...) wśród spaczonego i przewrotnego pokolenia” (Filip. 2:15). Czy każdego dnia żyjemy, jak przystoi chrześcijanom, czy naśladujemy Jezusa i postępujemy zgodnie z zasadami wyłuszczonymi w Słowie Bożym? Musimy się wystrzegać niechrześcijańskiego zachowania, charakterystycznego dla świata, który „podlega mocy niegodziwca” (1 Jana 5:19; Rzym. 13:11-14). Kiedy badamy siebie w świetle Pisma Świętego, czy możemy powiedzieć, że jesteśmy posłuszni poleceniu Jezusa i naprawdę czuwamy?
4 Starsi muszą zważać, by gorliwie wywiązywać się z zadań zborowych, pamiętając, iż będą musieli zdać sprawę z tego, jak się opiekują trzodą (Hebr. 13:17). Głowy rodzin mają szczególny obowiązek przewodzenia swoim domownikom w chodzeniu drogami Jehowy (1 Mojż. 18:19; Joz. 24:15; por. 1 Tym. 3:4, 5). Ogromne znaczenie ma również spełnianie biblijnego przykazania, byśmy wszyscy darzyli się wzajemnie miłością! Jest to bowiem znak rozpoznawczy prawdziwego chrystianizmu (Jana 13:35).
5 Czujnie ostrzegaj drugich. Zachowywanie czujności obejmuje coś więcej niż tylko zwracanie uwagi na samych siebie. Mamy pozyskiwać uczniów (Mat. 28:19, 20). Miłość do bliźnich powinna nas pobudzać do ostrzegania drugich, by mogli przeżyć nadciągającą zagładę. Obowiązek ten dotyczy wszystkich chrześcijan. Stanowi nieodzowny element naszego wielbienia (Rzym. 10:9, 10; 1 Kor. 9:16). To zbawcze dzieło co prawda często spotyka się z obojętnością lub otwartym sprzeciwem. Ale nawet jeśli większość lekceważy nasze ostrzeżenie, my mamy obowiązek trwać (Ezech. 33:8, 9). Szczera miłość do Boga i bliźnich będzie nas pobudzać do przejawiania wytrwałości.
6 Nie czas teraz popadać w samozadowolenie. Nie możemy pozwolić, by naszą uwagę rozproszyły troski życia codziennego, ani dać się usidlić przyjemnościom oferowanym przez świat (Łuk. 21:34, 35). Poczucie, iż czas nagli, jest nam dziś potrzebne bardziej niż kiedykolwiek przedtem. Szybko zbliża się dzień, w którym Jezus Chrystus wykona wyrok na tym niegodziwym systemie. Ocaleją tylko ci, którzy czuwają i zachowują trzeźwość. Jakże będziemy wdzięczni, gdy usłuchamy wskazówek Jezusa i ‛zdołamy ujść tego wszystkiego, co ma nastąpić’! (Łuk. 21:36).