Pomóżmy im wznowić służbę
1 Dostrzegając niebezpieczeństwo duchowe zagrażające współchrześcijanom, apostoł Paweł napisał: „Już nastała godzina, abyście się przebudzili ze snu, bo teraz nasze wybawienie jest bliżej niż wtedy, gdyśmy uwierzyli” (Rzym. 13:11). Paweł niepokoił się o swych braci, których ogarnęła ospałość duchowa, i pragnął ich pobudzić do wznowienia działalności.
2 Noc ogarniająca ten stary świat naprawdę ma się ku końcowi i wyraźnie się przybliżył poranek nowego systemu (Rzym. 13:12). Mamy uzasadnione powody, żeby się martwić o naszych braci, którzy przestali głosić dobrą nowinę. W ubiegłym roku służbowym uaktywniono w Polsce 1326 głosicieli. Jak możemy pomóc jeszcze innym wznowić służbę dla Jehowy?
3 Co mogą zrobić starsi. Większość nieczynnych nie porzuciła prawdy, lecz przestała głosić z powodu zniechęcenia, materializmu, problemów osobistych lub innych trosk życiowych (Łuk. 21:34-36). Jeśli to tylko możliwe, o wiele lepiej jest pomagać takim osobom, zanim staną się nieczynne. Gdy któryś głosiciel nie złoży sprawozdania ze służby, sekretarz powinien powiadomić o tym prowadzącego zborowe studium książki. Można by zaplanować wizytę pasterską. Starsi spróbują dociec rzeczywistej przyczyny problemu i ustalić, w jaki sposób udzielić pomocy (zob. Strażnicę z 15 września 1993 roku, strony 20-23).
4 Jak mogą pomóc inni. Niemal każdy z nas zna kogoś, kto stał się nieczynny. Może kiedyś był to nasz serdeczny przyjaciel. Jak mu pomóc? Postaraj się wstąpić do niego na chwilę. Powiedz mu, że brakuje ci jego towarzystwa. Bądź pogodny i pozytywnie nastawiony. Okazuj zatroskanie i nie sugeruj, że jest chory duchowo. Opowiedz jakieś budujące doświadczenie albo o pięknych wynikach działalności zboru. Z radością wspomnij o zgromadzeniu okręgowym „Posłańcy pokoju Bożego” i zachęć go do przybycia. Najskuteczniejszą pomocą może się okazać ponowna łączność ze zborem. Zaproponuj pójście z nim na zebranie. Powiadom starszych, jak zostały przyjęte twoje zachęty.
5 Kiedy osoba nieaktywna zaczyna ponownie przychodzić na zebrania, może się czuć skrępowana, gdy spotyka dawnych znajomych. Nie zadawaj pytań w rodzaju: „Co się z tobą działo?” Daj jej odczuć, że jest mile widziana. Porozmawiaj z nią. Przedstaw ją tym, których nie zna. Usiądź obok niej na zebraniu. Zadbaj, by miała śpiewnik i omawianą publikację. Zachęć ją do ponownego przyjścia i w razie potrzeby zaproponuj pomoc.
6 Jehowa i Jezus serdecznie troszczą się o tych, którzy się oddalili od zboru, toteż bardzo się radują, gdy takie osoby wracają do zdrowia duchowego (Malach. 3:7; Mat. 18:12-14). Możemy doświadczyć tej samej radości, jeśli zdołamy dopomóc komuś wznowić służbę dla Jehowy.