Zebrania pobudzają do szlachetnych uczynków
1 Uczęszczanie na zebrania zborowe i udział w służbie polowej to dwie istotne części składowe wielbienia Boga. Zachodzi też między nimi ścisły związek. Jedna ma wpływ na drugą. Zebrania chrześcijańskie pobudzają do szlachetnych uczynków, a najszlachetniejszym uczynkiem jest głoszenie o Królestwie i pozyskiwanie uczniów (Hebr. 10:24). Gdybyśmy przestali korzystać z zebrań, szybko moglibyśmy zaniechać głoszenia, bo nic by nas do tego nie pobudzało.
2 Na cotygodniowych zebraniach otrzymujemy pouczenia duchowe, które mają nas pobudzać do głoszenia. Nieustannie przypomina się nam, że czas nagli, co wręcz przymusza nas do zanoszenia drugim życiodajnego orędzia. Jesteśmy wzmacniani i zachęcani do trwania w dziele głoszenia (Mat. 24:13, 14). Wykorzystując sposobności zabierania głosu na zebraniach, zaprawiamy się do opowiadania innym o swej wierze (Hebr. 10:23). Uczestnicząc w teokratycznej szkole służby kaznodziejskiej, uczymy się coraz skuteczniej pełnić służbę i udoskonalamy swą umiejętność nauczania (2 Tym. 4:2).
3 Jak zebrania służby pobudzają nas do głoszenia. Wszyscy jesteśmy zachęcani, by zawczasu zapoznać się z treścią Naszej Służby Królestwa. Dzięki temu więcej wynosimy z zebrań służby i lepiej pamiętamy informacje zawarte w pokazach. Podczas głoszenia możemy sobie przypominać materiał z Naszej Służby Królestwa oraz przedstawione pokazy i w rezultacie dawać skuteczniejsze świadectwo. Z powodzeniem czyni tak wielu głosicieli.
4 Niektórzy głosiciele zaraz po zebraniu umawiają się z drugimi do służby, by od razu wykorzystać otrzymane wskazówki. Mają je świeżo w pamięci i czują się pobudzeni do wypróbowania ich, ponieważ na zebraniach otrzymują zachęty do udziału w głoszeniu każdego tygodnia.
5 Nic nie zastąpi naszych chrześcijańskich zebrań, na których przebywamy razem ze współwyznawcami i jesteśmy pobudzani do szlachetnych uczynków. Jeśli nasza służba ma przynosić owoce, musimy regularnie uczęszczać na zebrania. Obyśmy okazywali docenianie dla tego cudownego postanowienia Jehowy, „nie opuszczając naszych wspólnych zebrań” (Hebr. 10:25).